Sunday Shalom, 16 August 2013
Written by ശാന്തിമോൻ ജേക്കബ്
വീണ്ടുകിട്ടിയ
ജീവിതം ക്രിസ്തുവിനെ പ്രഘോഷിക്കാൻ മാത്രമെന്ന് തീർച്ചയാക്കി സിസ്റ്റർ
ബ്രീജ്. ലോകമെമ്പാടും ആയിരങ്ങൾ പങ്കെടുക്കുന്ന ദൈവവചന ശുശ്രൂഷകളും
രോഗശാന്തി പ്രാർഥനകളും നടത്തുന്നു സിസ്റ്ററിന്ന്. വൈദികർക്കുവേണ്ടിയാണ്
അവരുടെ ധ്യാനപരിപാടികളിൽ ഏറെയും.
1970 ഡിസംബർ 9
രാവിലെ 9.15.
അമേരിക്കയിലെ ഫ്ലോറിഡയിലെ ഒരു ദേവാലയം. കരിസ്മാറ്റിക് ധ്യാനം നടക്കുകയാണ് അവിടെ. വീൽചെയറിൽ ഇരുന്നു ദിവ്യബലിയിൽ പങ്കെടുക്കുകയാണ് വികലാംഗയായ സിസ്റ്റർ ബ്രീജ് മക്കെന്ന. അയർലണ്ട് സ്വദേശിനി.
അന്നും സങ്കടമായിരുന്നു മനം നിറയെ. വെറും 24 വയസ് മാത്രം. ഓടിനടന്നു ജോലി ചെയ്യേണ്ട പ്രായത്തിൽ എനിക്കെന്തേ ഇങ്ങനെ?
സിസ്റ്ററിന്‍റെ കണ്ണിൽ ഒരുതുള്ളി ജലം നിറഞ്ഞു. വിശുദ്ധ കുർബാന സ്വീകരിച്ചവേളയിൽ ആ കണ്ണുനീർത്തുള്ളി അടർന്നു വീണു! പെട്ടെന്ന്, ഒരത്ഭുതം നടന്നു! കരങ്ങളിലും കാലുകളിലും ശക്തി നിറയുന്നു. വളഞ്ഞുപോയിരുന്ന കാല്പാദങ്ങൾ നിവർന്നുവന്നു. വീൽചെയറിൽ നിന്ന് എഴുന്നേല്ക്കാനും നടക്കാനും സിസ്റ്ററിനു സാധിക്കുന്നു!
സർവം മറന്നു സിസ്റ്റർ വിളിച്ചു: 'ഈശോയേ, നീ ഇവിടെയുണ്ട്'
ഇത് സിസ്റ്റർ ബ്രീജ് മക്കെന്നയുടെ കഥ. ദിവ്യകാരുണ്യം മാറ്റി എഴുതിയ ഒരു ജീവിതകഥ.
വീണ്ടുകിട്ടിയ ജീവിതം ക്രിസ്തുവിനെ പ്രഘോഷിക്കാൻ മാത്രമെന്ന് തീർച്ചയാക്കി സിസ്റ്റർ ബ്രീജ്. ഇതിനിടയിൽ ഒന്നുകൂടി അവർ തിരിച്ചറിഞ്ഞു; രോഗശാന്തിയുടെ അത്ഭുതവരം ദൈവം തനിക്കു സമ്മാനമായി നല്കിയിരിക്കുന്നു!
ഇന്ന് ലോകമെമ്പാടും ആയിരങ്ങൾ പങ്കെടുക്കുന്ന ദൈവവചന ശുശ്രൂഷകളും രോഗശാന്തി പ്രാർഥനകളും നടത്തുന്നു സിസ്റ്റർ ബ്രീജ്. വൈദികർക്കുവേണ്ടിയാണ് അവരുടെ ധ്യാനപരിപാടികളിൽ ഏറെയും. സഭ ഔദ്യോഗികമായി ഏൽപ്പിച്ച ഒരു ഉത്തരവാദിത്തം.
രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്ന് രാജ്യങ്ങളിലേക്ക് പറന്നു നടക്കുകയാണ് ഈ കന്യാസ്ത്രീ ഇപ്പോൾ. പതിനായിരക്കണക്കിനു വരും രോഗസൗഖ്യങ്ങൾ.
കത്തോലിക്കാ സഭയിലെ കൂദാശകളും പ്രാർഥനകളും അത്ഭുതങ്ങളുടെ കലവറ ആണെന്ന് പറയും സിസ്റ്റർ. അത്ഭുതങ്ങൾ തീർന്നിട്ടില്ല; അത് അനുദിനം സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. പലപ്പോഴും അത്ഭുതങ്ങൾ പിറവികൊള്ളുന്നത് എല്ലാ പ്രതീക്ഷകളുടെയും അവസാനത്തിൽ. സാധ്യതകളുടെ ഒടുക്കത്തിൽ സംഭവിക്കുന്ന അസാധ്യങ്ങൾ. ഈ അനുഭവങ്ങളെയാണ് നാം അത്ഭുതങ്ങൾ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്.
ഇത്തരം അത്ഭുതങ്ങളുടെ കഥകളാണ് സിസ്റ്റർ ബ്രീജ് മക്കെന്നയുടെ പുസ്തകം: 'ങശൃമരഹല െഉീ ഒമുുലി'.
'അത്ഭുതങ്ങൾ സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു'.അസാധ്യങ്ങളെ സാധ്യമാക്കുന്ന ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരണമാണ് ഇത്.
സിസ്റ്റർ ബ്രീജ് മക്കെന്നയുടെ ഒരു രോഗശാന്തി ശുശ്രൂഷ. നിറഞ്ഞ സദസ്. അവർക്കിടയിൽനിന്ന് ഒരു കുടുംബം എഴുന്നേറ്റു മുന്നോട്ടുവന്നു. ആറു മക്കളും അപ്പനും അമ്മയും അടങ്ങിയ ഒരു കുടുംബം. അവരുടെ ഇളയകുഞ്ഞാണ് ഡേവിഡ്. വൈദ്യശാസ്ത്രം ഇനി ഏഴുമാസം കൂടിമാത്രം ആയുസ് ഗണിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞുജന്മം. ബ്രെയിൻ ട്യൂമർ ആണ് അവന്‍റെ രോഗം. കുഞ്ഞുഡേവിഡ് സുഖമാവുന്നതും കാത്തു പ്രാർഥിക്കുകയാണ് സഹോദരങ്ങൾ.
പെട്ടെന്ന് സിസ്റ്റർ അവരോടു ചോദിച്ചു: 'വീട്ടിൽ കുടുംബപ്രാർത്ഥന നടത്താറുണ്ടോ?'
ഇല്ലെന്നായിരുന്നു കുടുംബനാഥന്‍റെ മടിച്ചുമടിച്ചുള്ള മറുപടി.
'ഇന്ന് രാത്രി മുതൽ കുടുംബം ഒന്നാകെ പ്രാർഥിക്കണം. ആരും മാറിനിൽക്കരുത്. ഡേവിഡിന്‍റെ ശിരസിൽ കരങ്ങൾ വച്ച് പ്രാർഥിക്കണം.'
തലകുലുക്കി സമ്മതിച്ചു ആ കുടുംബം. രണ്ടു വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി. ഒരിക്കൽ ആകസ്മികമായി സിസ്റ്റർ ആ കുടുംബനാഥനെ കണ്ടു.
'എനിക്ക് ഒരുകാര്യം പറയാനുണ്ട്' അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.
അതിമനോഹരമായൊരു കഥ ആയിരുന്നു അത്.
അന്നത്തെ ആ ശുശ്രൂഷയ്ക്ക് ശേഷം കുടുംബം മുഴുവൻ ഒന്നിച്ചിരുന്നു പ്രാർഥിച്ചുതുടങ്ങി. എത്ര തിരക്കുണ്ടെങ്കിലും ഈ പ്രാർത്ഥന മുടങ്ങിയില്ല. മക്കൾ എല്ലാവരും പൂർണ്ണവിശ്വാസത്തോടെ മുട്ടിന്മേൽനിന്ന് പ്രാർഥിക്കുന്നതു മാതാപിതാക്കളെയും സ്വാധീനിച്ചു.
മാസങ്ങൾ കടന്നുപോയി. ഡേവിഡിന്‍റെ ട്യൂമർ ഗുരുതരമായി. പിതാവിനു കടുത്ത നിരാശയായി. ഇനി പ്രാർഥിച്ചിട്ട് എന്തുകാര്യം? അദ്ദേഹം സ്വയം ചോദിച്ചു. 'നമുക്കു തുടർന്നും പ്രാർഥിക്കണം; പ്രാർത്ഥന നിറുത്തരുത്.' ഭാര്യ നിർബന്ധം പിടിച്ചു. അപ്പോഴാണ് അവർ ഒരു കാര്യം മനസിലാക്കുന്നത്; ഏഴുമാസങ്ങൾ കടന്നുപോയിരിക്കുന്നു! എന്നാൽ, ഡേവിഡ് ഇപ്പോഴും ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു. പതിനാറു മാസങ്ങൾ കടന്നുപോയി. ഡേവിഡിൽ പ്രകടമായ ചില മാറ്റങ്ങൾ. ഒടുവിൽ അവനെ ചികിത്സിച്ചിരുന്ന ഡോക്ടർമാർ അത്ഭുതംകൂറി; ട്യൂമർ അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു! ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു: 'നിങ്ങൾ ഇവനുവേണ്ടി എന്താണോ ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നത് അത് തുടരുക. അപ്പോഴാണ് പിതാവ് ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചത്. തന്‍റെ മക്കൾ പാടെ മാറിയിരിക്കുന്നു. നിരന്തരം പ്രാർഥിക്കുന്ന ഒരു കുടുംബമായി മാറി അത്! ഡേവിഡ് സുഖം പ്രാപിച്ചിട്ടും പ്രാർത്ഥന ശക്തമായി തുടരുന്നു. ഡേവിഡിനു ആദ്യദിനം തന്നെ സൗഖ്യം നല്കാൻ ദൈവത്തിനു കഴിയുമായിരുന്നു; എന്നാൽ, അവന്‍റെ സഹോദരങ്ങളെക്കൂടി രക്ഷിക്കാൻ ദൈവം ഡേവിഡിനെ ഉപകരണമാക്കുകയായിരുന്നു. 'ഈശോ നിനക്കൊരു കുരിശു നൽകുമ്പോൾ അത് വഹിക്കാനുള്ള ശക്തിയും നല്കുന്നു. രോഗശാന്തി നല്കുന്നത് ശുശ്രൂഷകനല്ല; മറിച്ച്, അവരിലൂടെ ദൈവമാണ്.' സിസ്റ്റർ ബ്രീജ് പറയുന്നു.
'രോഗങ്ങളും ദുരിതങ്ങളും ഉണ്ടാകുമ്പോൾ നാം പലപ്പോഴും ചിന്തിക്കാറുണ്ട്; ഇത് പാപത്തിന്‍റെ ഫലമാണ്; ഈശോ എന്നെ സ്‌നേഹിക്കുന്നുണ്ടാവില്ല. ഇതൊരു വലിയ തെറ്റിദ്ധാരണയാണ്. സഹനത്തിലൂടെ പരിശീലിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ദൈവത്തെ നാം അപ്പോൾ മറന്നുപോകുന്നു. ദൈവം എനിക്ക് നല്കിയ രോഗമാണ് എന്നെ ഈ തലത്തിലെത്താൻ പ്രാപ്തയാക്കിയത്.' സിസ്റ്റർ പറഞ്ഞു. ദിവ്യകാരുണ്യ ആരാധനയാണ് തന്‍റെ ശക്തിയെന്ന് പറയുന്നു സിസ്റ്റർ. 1946ലെ പന്തക്കുസ്ത ദിനത്തിലാണ് ബ്രീജ് മക്കെന്നയുടെ ജനനം; അയർലണ്ടിലെ കൌണ്ടി ഡൌണിൽ. പതിമൂന്നാം വയസ്സിൽ അമ്മ മരിച്ചു. ഒരു കത്തോലിക്കാ സന്യാസിനിയായി ജീവിക്കാൻ കൊതിച്ച ബാല്യം. പതിനാലാം വയസിൽ അവൾ സിസ്റ്റേഴ്‌സ് ഓഫ് സെന്റ്‌ക്ലെയർ സഭയിൽ ചേർന്നു. പരിശീലനം പൂർത്തിയാകും മുന്നേ രോഗം അവളെ കീഴടക്കി; 'റുമാറ്റൊയിഡ് ആർത്രൈറ്റിസ്'. രോഗിണി ആണെങ്കിലും വ്രതം എടുക്കാൻ അവളെ അനുവദിച്ചു അധികാരികൾ. യൂറോപ്പിലെ തണുത്ത കാലാവസ്ഥയിൽ നിന്ന് അമേരിക്കയിലെ ഫ്‌ളോറിഡയുടെ ചൂടുള്ള അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് അവൾക്കു സ്ഥലം മാറ്റവും ലഭിച്ചു; കാലാവസ്ഥാമാറ്റം അവൾക്കു സൗഖ്യം നല്കും എന്നായിരുന്നു അവരുടെ പ്രതീക്ഷ. പക്ഷേ, വീൽചെയറിൽ ആയി തുടർന്നുള്ള ജീവിതം.
'വേദനകൊണ്ട് നിരന്തരം പുളഞ്ഞിരുന്നു ഞാൻ. ഇനി ഒരിക്കലും വീൽചെയറിൽ നിന്ന് എഴുന്നേല്ക്കാൻ ആവില്ലെന്നായിരുന്നു ഡോക്ടർമാരുടെ തീർപ്പ്. ജീവിതത്തിൽ ശൂന്യത നിറയുന്നതുപോലെ തോന്നി; വിശ്വാസം പോലും നഷ്ടപ്പെടുന്ന അനുഭവം.' സിസ്റ്റർ പറയുന്നു. അങ്ങനെയാണ് ആ ധ്യാനത്തിൽ പങ്കെടുക്കുന്നത്. അതവരുടെ ജീവിതത്തെ പാടെ മാറ്റി. അവരുടെ മാത്രമല്ല, അനേകായിരം രോഗികളുടെ ജീവിതങ്ങളെയും. സിസ്റ്റർ ബ്രീജ് ചെല്ലുന്ന ഇടങ്ങളെല്ലാം ഇന്ന് തിങ്ങിനിറയുകയാണ് രോഗികൾ. ഇന്ന് റോമിൽ മെത്രാന്മാരുടെ സംഘത്തെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്ന സിസ്റ്റർ നാളെ അർജന്റീനയിലെ ഫുട്‌ബോൾ സ്‌റ്റേഡിയത്തിൽ പതിനായിരങ്ങൾ വരുന്ന ചെറുപ്പക്കാരോടായിരിക്കും പ്രസംഗിക്കുക. ഏതാനും നാളുകളായി വൈദികരുടെ വിശുദ്ധീകരണമാണ് സിസ്റ്റർ ബ്രീജിന്‍റെ ലക്ഷ്യം. സെമിനാരികളിലും രൂപതകളിലും സിസ്റ്റർ ബ്രീജ് സൗഖ്യദായകനായ ദൈവത്തെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നു.
'ദൈവത്തിന്‍റെ വിളിക്ക് ആമേൻ എന്ന് പ്രത്യുത്തരം നൽകിയവരാണ് നമ്മുടെ വൈദികർ. നമുക്ക് ഓരോരുത്തർക്കും വേണ്ടിയാണ് ആ മറുപടി. അവരെ മാറിനിന്നു വിമർശിക്കാൻ എളുപ്പമാണ്; പക്ഷേ, അവർക്കുവേണ്ടി ഒരിക്കലെങ്കിലും പ്രാർഥിച്ചിട്ടുണ്ടോ നിങ്ങൾ.' സിസ്റ്റർ ബ്രീജ് മക്കെന്ന എന്ന 67 വയസുള്ള സന്യാസിനി ചോദിക്കുന്നത് എന്നോടും നിങ്ങളോടുമാണ്.
1970 ഡിസംബർ 9
രാവിലെ 9.15.
അമേരിക്കയിലെ ഫ്ലോറിഡയിലെ ഒരു ദേവാലയം. കരിസ്മാറ്റിക് ധ്യാനം നടക്കുകയാണ് അവിടെ. വീൽചെയറിൽ ഇരുന്നു ദിവ്യബലിയിൽ പങ്കെടുക്കുകയാണ് വികലാംഗയായ സിസ്റ്റർ ബ്രീജ് മക്കെന്ന. അയർലണ്ട് സ്വദേശിനി.
അന്നും സങ്കടമായിരുന്നു മനം നിറയെ. വെറും 24 വയസ് മാത്രം. ഓടിനടന്നു ജോലി ചെയ്യേണ്ട പ്രായത്തിൽ എനിക്കെന്തേ ഇങ്ങനെ?
സിസ്റ്ററിന്‍റെ കണ്ണിൽ ഒരുതുള്ളി ജലം നിറഞ്ഞു. വിശുദ്ധ കുർബാന സ്വീകരിച്ചവേളയിൽ ആ കണ്ണുനീർത്തുള്ളി അടർന്നു വീണു! പെട്ടെന്ന്, ഒരത്ഭുതം നടന്നു! കരങ്ങളിലും കാലുകളിലും ശക്തി നിറയുന്നു. വളഞ്ഞുപോയിരുന്ന കാല്പാദങ്ങൾ നിവർന്നുവന്നു. വീൽചെയറിൽ നിന്ന് എഴുന്നേല്ക്കാനും നടക്കാനും സിസ്റ്ററിനു സാധിക്കുന്നു!
സർവം മറന്നു സിസ്റ്റർ വിളിച്ചു: 'ഈശോയേ, നീ ഇവിടെയുണ്ട്'
ഇത് സിസ്റ്റർ ബ്രീജ് മക്കെന്നയുടെ കഥ. ദിവ്യകാരുണ്യം മാറ്റി എഴുതിയ ഒരു ജീവിതകഥ.
വീണ്ടുകിട്ടിയ ജീവിതം ക്രിസ്തുവിനെ പ്രഘോഷിക്കാൻ മാത്രമെന്ന് തീർച്ചയാക്കി സിസ്റ്റർ ബ്രീജ്. ഇതിനിടയിൽ ഒന്നുകൂടി അവർ തിരിച്ചറിഞ്ഞു; രോഗശാന്തിയുടെ അത്ഭുതവരം ദൈവം തനിക്കു സമ്മാനമായി നല്കിയിരിക്കുന്നു!
ഇന്ന് ലോകമെമ്പാടും ആയിരങ്ങൾ പങ്കെടുക്കുന്ന ദൈവവചന ശുശ്രൂഷകളും രോഗശാന്തി പ്രാർഥനകളും നടത്തുന്നു സിസ്റ്റർ ബ്രീജ്. വൈദികർക്കുവേണ്ടിയാണ് അവരുടെ ധ്യാനപരിപാടികളിൽ ഏറെയും. സഭ ഔദ്യോഗികമായി ഏൽപ്പിച്ച ഒരു ഉത്തരവാദിത്തം.
രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്ന് രാജ്യങ്ങളിലേക്ക് പറന്നു നടക്കുകയാണ് ഈ കന്യാസ്ത്രീ ഇപ്പോൾ. പതിനായിരക്കണക്കിനു വരും രോഗസൗഖ്യങ്ങൾ.
കത്തോലിക്കാ സഭയിലെ കൂദാശകളും പ്രാർഥനകളും അത്ഭുതങ്ങളുടെ കലവറ ആണെന്ന് പറയും സിസ്റ്റർ. അത്ഭുതങ്ങൾ തീർന്നിട്ടില്ല; അത് അനുദിനം സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. പലപ്പോഴും അത്ഭുതങ്ങൾ പിറവികൊള്ളുന്നത് എല്ലാ പ്രതീക്ഷകളുടെയും അവസാനത്തിൽ. സാധ്യതകളുടെ ഒടുക്കത്തിൽ സംഭവിക്കുന്ന അസാധ്യങ്ങൾ. ഈ അനുഭവങ്ങളെയാണ് നാം അത്ഭുതങ്ങൾ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്.
ഇത്തരം അത്ഭുതങ്ങളുടെ കഥകളാണ് സിസ്റ്റർ ബ്രീജ് മക്കെന്നയുടെ പുസ്തകം: 'ങശൃമരഹല െഉീ ഒമുുലി'.
'അത്ഭുതങ്ങൾ സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു'.അസാധ്യങ്ങളെ സാധ്യമാക്കുന്ന ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരണമാണ് ഇത്.
സിസ്റ്റർ ബ്രീജ് മക്കെന്നയുടെ ഒരു രോഗശാന്തി ശുശ്രൂഷ. നിറഞ്ഞ സദസ്. അവർക്കിടയിൽനിന്ന് ഒരു കുടുംബം എഴുന്നേറ്റു മുന്നോട്ടുവന്നു. ആറു മക്കളും അപ്പനും അമ്മയും അടങ്ങിയ ഒരു കുടുംബം. അവരുടെ ഇളയകുഞ്ഞാണ് ഡേവിഡ്. വൈദ്യശാസ്ത്രം ഇനി ഏഴുമാസം കൂടിമാത്രം ആയുസ് ഗണിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞുജന്മം. ബ്രെയിൻ ട്യൂമർ ആണ് അവന്‍റെ രോഗം. കുഞ്ഞുഡേവിഡ് സുഖമാവുന്നതും കാത്തു പ്രാർഥിക്കുകയാണ് സഹോദരങ്ങൾ.
പെട്ടെന്ന് സിസ്റ്റർ അവരോടു ചോദിച്ചു: 'വീട്ടിൽ കുടുംബപ്രാർത്ഥന നടത്താറുണ്ടോ?'
ഇല്ലെന്നായിരുന്നു കുടുംബനാഥന്‍റെ മടിച്ചുമടിച്ചുള്ള മറുപടി.
'ഇന്ന് രാത്രി മുതൽ കുടുംബം ഒന്നാകെ പ്രാർഥിക്കണം. ആരും മാറിനിൽക്കരുത്. ഡേവിഡിന്‍റെ ശിരസിൽ കരങ്ങൾ വച്ച് പ്രാർഥിക്കണം.'
തലകുലുക്കി സമ്മതിച്ചു ആ കുടുംബം. രണ്ടു വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി. ഒരിക്കൽ ആകസ്മികമായി സിസ്റ്റർ ആ കുടുംബനാഥനെ കണ്ടു.
'എനിക്ക് ഒരുകാര്യം പറയാനുണ്ട്' അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.
അതിമനോഹരമായൊരു കഥ ആയിരുന്നു അത്.
അന്നത്തെ ആ ശുശ്രൂഷയ്ക്ക് ശേഷം കുടുംബം മുഴുവൻ ഒന്നിച്ചിരുന്നു പ്രാർഥിച്ചുതുടങ്ങി. എത്ര തിരക്കുണ്ടെങ്കിലും ഈ പ്രാർത്ഥന മുടങ്ങിയില്ല. മക്കൾ എല്ലാവരും പൂർണ്ണവിശ്വാസത്തോടെ മുട്ടിന്മേൽനിന്ന് പ്രാർഥിക്കുന്നതു മാതാപിതാക്കളെയും സ്വാധീനിച്ചു.
മാസങ്ങൾ കടന്നുപോയി. ഡേവിഡിന്‍റെ ട്യൂമർ ഗുരുതരമായി. പിതാവിനു കടുത്ത നിരാശയായി. ഇനി പ്രാർഥിച്ചിട്ട് എന്തുകാര്യം? അദ്ദേഹം സ്വയം ചോദിച്ചു. 'നമുക്കു തുടർന്നും പ്രാർഥിക്കണം; പ്രാർത്ഥന നിറുത്തരുത്.' ഭാര്യ നിർബന്ധം പിടിച്ചു. അപ്പോഴാണ് അവർ ഒരു കാര്യം മനസിലാക്കുന്നത്; ഏഴുമാസങ്ങൾ കടന്നുപോയിരിക്കുന്നു! എന്നാൽ, ഡേവിഡ് ഇപ്പോഴും ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു. പതിനാറു മാസങ്ങൾ കടന്നുപോയി. ഡേവിഡിൽ പ്രകടമായ ചില മാറ്റങ്ങൾ. ഒടുവിൽ അവനെ ചികിത്സിച്ചിരുന്ന ഡോക്ടർമാർ അത്ഭുതംകൂറി; ട്യൂമർ അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു! ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു: 'നിങ്ങൾ ഇവനുവേണ്ടി എന്താണോ ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നത് അത് തുടരുക. അപ്പോഴാണ് പിതാവ് ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചത്. തന്‍റെ മക്കൾ പാടെ മാറിയിരിക്കുന്നു. നിരന്തരം പ്രാർഥിക്കുന്ന ഒരു കുടുംബമായി മാറി അത്! ഡേവിഡ് സുഖം പ്രാപിച്ചിട്ടും പ്രാർത്ഥന ശക്തമായി തുടരുന്നു. ഡേവിഡിനു ആദ്യദിനം തന്നെ സൗഖ്യം നല്കാൻ ദൈവത്തിനു കഴിയുമായിരുന്നു; എന്നാൽ, അവന്‍റെ സഹോദരങ്ങളെക്കൂടി രക്ഷിക്കാൻ ദൈവം ഡേവിഡിനെ ഉപകരണമാക്കുകയായിരുന്നു. 'ഈശോ നിനക്കൊരു കുരിശു നൽകുമ്പോൾ അത് വഹിക്കാനുള്ള ശക്തിയും നല്കുന്നു. രോഗശാന്തി നല്കുന്നത് ശുശ്രൂഷകനല്ല; മറിച്ച്, അവരിലൂടെ ദൈവമാണ്.' സിസ്റ്റർ ബ്രീജ് പറയുന്നു.
'രോഗങ്ങളും ദുരിതങ്ങളും ഉണ്ടാകുമ്പോൾ നാം പലപ്പോഴും ചിന്തിക്കാറുണ്ട്; ഇത് പാപത്തിന്‍റെ ഫലമാണ്; ഈശോ എന്നെ സ്‌നേഹിക്കുന്നുണ്ടാവില്ല. ഇതൊരു വലിയ തെറ്റിദ്ധാരണയാണ്. സഹനത്തിലൂടെ പരിശീലിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ദൈവത്തെ നാം അപ്പോൾ മറന്നുപോകുന്നു. ദൈവം എനിക്ക് നല്കിയ രോഗമാണ് എന്നെ ഈ തലത്തിലെത്താൻ പ്രാപ്തയാക്കിയത്.' സിസ്റ്റർ പറഞ്ഞു. ദിവ്യകാരുണ്യ ആരാധനയാണ് തന്‍റെ ശക്തിയെന്ന് പറയുന്നു സിസ്റ്റർ. 1946ലെ പന്തക്കുസ്ത ദിനത്തിലാണ് ബ്രീജ് മക്കെന്നയുടെ ജനനം; അയർലണ്ടിലെ കൌണ്ടി ഡൌണിൽ. പതിമൂന്നാം വയസ്സിൽ അമ്മ മരിച്ചു. ഒരു കത്തോലിക്കാ സന്യാസിനിയായി ജീവിക്കാൻ കൊതിച്ച ബാല്യം. പതിനാലാം വയസിൽ അവൾ സിസ്റ്റേഴ്‌സ് ഓഫ് സെന്റ്‌ക്ലെയർ സഭയിൽ ചേർന്നു. പരിശീലനം പൂർത്തിയാകും മുന്നേ രോഗം അവളെ കീഴടക്കി; 'റുമാറ്റൊയിഡ് ആർത്രൈറ്റിസ്'. രോഗിണി ആണെങ്കിലും വ്രതം എടുക്കാൻ അവളെ അനുവദിച്ചു അധികാരികൾ. യൂറോപ്പിലെ തണുത്ത കാലാവസ്ഥയിൽ നിന്ന് അമേരിക്കയിലെ ഫ്‌ളോറിഡയുടെ ചൂടുള്ള അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് അവൾക്കു സ്ഥലം മാറ്റവും ലഭിച്ചു; കാലാവസ്ഥാമാറ്റം അവൾക്കു സൗഖ്യം നല്കും എന്നായിരുന്നു അവരുടെ പ്രതീക്ഷ. പക്ഷേ, വീൽചെയറിൽ ആയി തുടർന്നുള്ള ജീവിതം.
'വേദനകൊണ്ട് നിരന്തരം പുളഞ്ഞിരുന്നു ഞാൻ. ഇനി ഒരിക്കലും വീൽചെയറിൽ നിന്ന് എഴുന്നേല്ക്കാൻ ആവില്ലെന്നായിരുന്നു ഡോക്ടർമാരുടെ തീർപ്പ്. ജീവിതത്തിൽ ശൂന്യത നിറയുന്നതുപോലെ തോന്നി; വിശ്വാസം പോലും നഷ്ടപ്പെടുന്ന അനുഭവം.' സിസ്റ്റർ പറയുന്നു. അങ്ങനെയാണ് ആ ധ്യാനത്തിൽ പങ്കെടുക്കുന്നത്. അതവരുടെ ജീവിതത്തെ പാടെ മാറ്റി. അവരുടെ മാത്രമല്ല, അനേകായിരം രോഗികളുടെ ജീവിതങ്ങളെയും. സിസ്റ്റർ ബ്രീജ് ചെല്ലുന്ന ഇടങ്ങളെല്ലാം ഇന്ന് തിങ്ങിനിറയുകയാണ് രോഗികൾ. ഇന്ന് റോമിൽ മെത്രാന്മാരുടെ സംഘത്തെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്ന സിസ്റ്റർ നാളെ അർജന്റീനയിലെ ഫുട്‌ബോൾ സ്‌റ്റേഡിയത്തിൽ പതിനായിരങ്ങൾ വരുന്ന ചെറുപ്പക്കാരോടായിരിക്കും പ്രസംഗിക്കുക. ഏതാനും നാളുകളായി വൈദികരുടെ വിശുദ്ധീകരണമാണ് സിസ്റ്റർ ബ്രീജിന്‍റെ ലക്ഷ്യം. സെമിനാരികളിലും രൂപതകളിലും സിസ്റ്റർ ബ്രീജ് സൗഖ്യദായകനായ ദൈവത്തെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നു.
'ദൈവത്തിന്‍റെ വിളിക്ക് ആമേൻ എന്ന് പ്രത്യുത്തരം നൽകിയവരാണ് നമ്മുടെ വൈദികർ. നമുക്ക് ഓരോരുത്തർക്കും വേണ്ടിയാണ് ആ മറുപടി. അവരെ മാറിനിന്നു വിമർശിക്കാൻ എളുപ്പമാണ്; പക്ഷേ, അവർക്കുവേണ്ടി ഒരിക്കലെങ്കിലും പ്രാർഥിച്ചിട്ടുണ്ടോ നിങ്ങൾ.' സിസ്റ്റർ ബ്രീജ് മക്കെന്ന എന്ന 67 വയസുള്ള സന്യാസിനി ചോദിക്കുന്നത് എന്നോടും നിങ്ങളോടുമാണ്.
No comments:
Post a Comment