ഇനിയും ഉണ്ണികൾ പിറക്കട്ടെ...

Shalom Times, 29 November 2012
Written by  ഡോ. സുമ ജിൽസൺ

ക്രിസ്മസിനെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കുമ്പോൾ മനസിലേക്ക് വരുന്നത്, ഡോക്ടർക്ക് ഓർമയുണ്ടോ ഈ മുഖം എന്ന ഒരമ്മയുടെ ചോദ്യവും  അവരുടെ കൈയിലിരുന്നു ചിരിക്കുന്ന നാലുവയസുകാരിയുടെ മുഖവുമാണ്. ഒ.പിയിൽ കുട്ടിയുമായെത്തിയ സ്ത്രീ, സിനിമയിലെ ഡയലോഗുപോലെ അങ്ങനെ ചോദിച്ചപ്പോൾ അങ്കലാപ്പിലായി. നേരത്തെ എന്തെങ്കിലും മാരകമായ രോഗം വന്നിട്ട് ചികിത്സിച്ച കുട്ടിയാണോ? ഏതെങ്കിലും രോഗത്തിന് ഓപ്പറേഷനുവേണ്ടി റഫർ ചെയ്യേണ്ടി വന്നിരുന്നോ? എന്നൊക്കെ ചിന്തിച്ചു. എന്‍റെ സംശയഭാവം കണ്ടപ്പോൾ ആ സ്ത്രീ പറഞ്ഞു: 'അന്ന് ഡോക്ടർ വളർത്തിക്കൊള്ളാം എന്നു പറഞ്ഞ കുട്ടിയാണ്.' എന്നിട്ടും അന്തിച്ചിരുന്നപ്പോൾ ആ അമ്മ തുടർന്നു. ''ഡോക്ടറിന്‍റെ അടുത്തല്ലേ, ഞാനീ കുഞ്ഞിനെ മൂന്നു മാസം ഗർഭിണിയായിരിക്കുമ്പോൾ അബോർഷൻ ഗുളിക ചോദിച്ചെത്തിയത്.'' കുഞ്ഞിനെ മടിയിൽ ഇരുത്തി വളരെ ശബ്ദം കുറച്ചാണത് പറഞ്ഞത്, കുട്ടിയത് മനസിലാക്കാതിരിക്കാൻ. അപ്പോഴാണ് പഴയ സംഭവങ്ങൾ ഓർമവന്നത്. ഉദ്ദേശം അഞ്ച് വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് മൂത്തകുട്ടിക്ക് മൂന്നു വയസും ഇളയകുഞ്ഞിന് അഞ്ചരമാസവും പ്രായമായിരിക്കെ, പലപ്പോഴായി കഫക്കെട്ടും പനിയുമായി ആ സ്ത്രീ ചികിത്സയ്ക്കായി സമീപിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. ഓട്ടോ ഡ്രൈവറായ  ഭർത്താവിന്‍റെ വരുമാനമായിരുന്നു കുടുംബത്തിന്‍റെ ഏക ആശ്രയം. ഒരു ദിവസം പണി ഒഴിവാക്കിയാൽ ആ ദിവസത്തെ ലോൺ തിരിച്ചടയ്ക്കാൻ സാധിക്കാത്തതിനാൽ അവൾ തനിച്ചായിരുന്നു രണ്ടുമക്കളുമൊത്ത് ബസിൽ കയറി ആശുപത്രിയിൽ വന്നുകൊണ്ടിരുന്നത്. ഭർത്താവിന്‍റെ വേതനംകൊണ്ട് രണ്ടറ്റവും കൂട്ടിമുട്ടിക്കാനാവാത്ത അവസ്ഥ. പോരാത്തതിന് നിരന്തരമുള്ള രോഗങ്ങളും. ഈ കൈക്കുഞ്ഞുമായി വീണ്ടും ഗർഭിണിയായാൽ ഉണ്ടാകാവുന്ന കഷ്ടപ്പാട് അവൾക്ക് അചിന്തനീയം. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ അവരുടെ കുട്ടികളെ സ്ഥിരമായി കാണിക്കുന്ന ഡോക്ടർ എന്ന നിലയിൽ ഉപദേശം ചോദിക്കാനും സാധിക്കുമെങ്കിൽ ഗുളിക ഫാർമസിയിൽനിന്ന് വാങ്ങാൻ ഒരു കുറിപ്പ് തരപ്പെടുത്താനുമാണ് അവർ വന്നത്.
ഒരു വാഗ്ദാനം
അബോർഷന് തുനിയരുതേയെന്നും കുഞ്ഞ് ജനിച്ചശേഷം ചെറിയ മക്കളെ നോക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടാണെങ്കിൽ, ഇനി ജനിക്കാൻപോകുന്ന കുഞ്ഞിനെ ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാമെന്നും പറഞ്ഞു. ചികിത്സയ്ക്കും പ്രസവത്തിനുമുള്ള പണം കണ്ടെത്താൻ ബുദ്ധിമുട്ടാവും എന്നവൾ പങ്കുവച്ചു. 14 കിലോമീറ്റർ മാത്രം അകലെയുള്ള സ്വകാര്യ മെഡിക്കൽ കോളജിൽ പ്രസവ ചികിത്സാ വിഭാഗത്തിൽ പരിശോധനാഫീസ് വേണ്ടായെന്നുള്ള ആശ്വാസവാക്ക് പറഞ്ഞയച്ചു. എന്തായാലും 10-15 മിനിറ്റ് നേരത്തെ സംഭാഷണത്തിനൊടുവിൽ വീട്ടിൽചെന്ന് തീരുമാനിക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞവൾ പിരിഞ്ഞു. ഞാനാ സംഭവം പാടേ മറന്നിരുന്നു. ഏതാനും ദിവസംമാത്രം ആ ഗർഭസ്ഥശിശുവിനെയോർത്ത് പ്രാർത്ഥിച്ചിരുന്നു. നാലുവർഷം മുൻപ് മെഡിക്കൽ കോളജിൽ സുഖപ്രസവത്തോടെയായിരുന്നു കുഞ്ഞിന്‍റെ ജനനം. ആ ഗർഭസ്ഥശിശുവിനെ തുടർന്ന് വളരാൻ അനുവദിച്ചാൽ, ഇപ്പോഴുള്ള രണ്ടു കുട്ടികളുടെയും കൂടെക്കൂടെ വരുന്ന വലിവ്/കഫക്കെട്ടിന്‍റെ അസുഖം കുറയുമെന്നും ഇനി ജനിക്കാൻ പോകുന്ന കുഞ്ഞിനെ വളർത്താൻ മൂത്ത രണ്ടു കുഞ്ഞുങ്ങളെ നോക്കിയത്ര ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടാവില്ലായെന്നും അന്നവൾക്ക് ധൈര്യം കൊടുത്തിരുന്നു. പൂർണ വിശ്വാസത്തോടെയല്ല ഞാനത് പറഞ്ഞതെങ്കിലും, ഡോക്ടറുടെ വാക്കുകൾ എന്ന നിലയ്ക്കവർ നൂറുശതമാനം ആത്മാർത്ഥതയോടെ അവർ അതു വിശ്വസിച്ചു. അബോർഷന് തുനിയാത്തതിനാൽ ദൈവമവർക്ക് പ്രതിഫലമായി രോഗങ്ങളില്ലാത്ത കുഞ്ഞിനെ കൊടുത്തു. അതോടൊപ്പം മൂത്ത രണ്ടുപേർക്കും രോഗസൗഖ്യവും. ഇന്നേവരെ ഇളയകുട്ടിയെ രോഗങ്ങൾക്കായി ഡോക്ടറെ കാണിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരായ്കയാലാണ് ഈ കുഞ്ഞിന്‍റെ ജനനവും മറ്റും അറിയിക്കാൻ ഇതേവരെ എത്താഞ്ഞത് എന്നുകൂടി പറഞ്ഞു. നാലുവർഷം ഒരു രോഗവുമില്ലാതെ തമ്പുരാൻ ആ കുഞ്ഞിനെ കാത്തുപരിപാലിച്ചു എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ എന്‍റെ വിശ്വാസം വർധിക്കുകയായിരുന്നു.

വിവരിക്കാൻ കഴിയാത്ത സംതൃപ്തി
വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് അബോർഷൻ അരുതേയെന്നു പറഞ്ഞ് രക്ഷപ്പെടുത്തിയ ആ കുഞ്ഞ്, മിടുമിടുക്കിയായി അമ്മയുടെ മടിയിൽ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ വലിയ സന്തോഷം തോന്നി.  രോഗികളെ ചികിത്സിച്ചു സുഖപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന സംതൃപ്തിയെക്കാളും വളരെ അധികമായിരുന്നു അപ്പോഴുണ്ടായ ആത്മസംതൃപ്തി. അന്ന് അബോർഷൻ ചെയ്യാൻ ആലോചിച്ചതോർത്ത് ഞാനിന്ന് മനസ്തപിക്കുന്നുവെന്നവൾ ആത്മാർത്ഥതയോടെയാണ് പറഞ്ഞത്. പ്രസവം നിർത്തണമെന്ന് വിചാരിച്ചാണവൾ ആ പ്രാവശ്യം പ്രസവത്തിനായി ആ ശുപത്രിയിൽ പോയതെന്നും പറഞ്ഞു. എന്തോ പ്രശ്‌നം കാരണം ഉടൻ പ്രസവം നിർത്തണ്ട, രണ്ടുമാസം കഴിഞ്ഞ് വരാൻ പറഞ്ഞവർ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്തു. എന്നാൽ, ഇതുവരെ പ്രസവം നിർത്തിയിട്ടില്ല. ഇനി ഒരു കുഞ്ഞുകൂടി ആയിട്ടു പോരേയെന്ന ചോദ്യത്തിന് യാതൊരു സംശയവുമില്ലാതെ സന്തോഷത്തോടെ അവൾ തലയാട്ടി. അഞ്ചുവർഷം മുൻപ് മൂന്നാമത് ഗർഭിണിയായിരുന്നപ്പോൾ ഉണ്ടായ ടെൻഷൻ, പ്രയാസം, കഷ്ടപ്പാട്... ആ മുഖഭാവം ഒക്കെ മാറി. നാലാമത് ഗർഭിണിയാകട്ടെയെന്നാശംസിച്ചപ്പോൾ തീർത്തും വിപരീതമായ പ്രതികരണമാണ് ഉണ്ടായത്. ഇവിടെ സാഹചര്യത്തിനല്ല മനോഭാവത്തിനാണ് മാറ്റംവന്നത്. പല വികസിത രാജ്യങ്ങളിലും മൂന്നാമത്തെ കുഞ്ഞുണ്ടായാൽ വർധിച്ച ആനുകൂല്യങ്ങളാണ് ഗവൺമെന്‍റ് നല്കുന്നത്. എന്നാലും കൂടുതൽ മക്കൾക്ക് ജന്മം നല്കാൻ ഭൂരിപക്ഷവും അവിടെ തയാറല്ല. ഒരു കുഞ്ഞിനെ വളർത്തുന്നതിലും താല്പര്യം അവർക്ക് പട്ടിയെയും പൂച്ചയെയും വളർത്താനാണ്.

പല കുടുംബങ്ങളിലും കുടുംബനാഥന്മാർ പറയുന്ന ഒരു കാര്യമുണ്ട്. കൂടുതൽ മക്കൾ ആയിക്കോട്ടെ, ഞങ്ങൾക്കതിൽ സന്തോഷമാണ്. ഭാര്യമാർ അതുകേൾക്കെ ഈറ്റപ്പുലിപോലെ ചാടും. കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിക്കുന്നതും വളർത്തുന്നതുമൊക്കെ ഇക്കാലത്ത് വലിയ കഷ്ടപ്പാടാണ്. പറയാൻ എളുപ്പം- രണ്ടെണ്ണംതന്നെ ധാരാളം. എങ്ങനെയെങ്കിലും ഈ രണ്ടെണ്ണത്തിനെ വളർത്തിയാൽ മതി. ഇപ്പോഴത്തെ വർധിച്ചുവരുന്ന പഠനച്ചെലവും മറ്റും നിരത്തിക്കാട്ടും. മുതിർന്ന കുട്ടികളുടെ പരിചരണം, ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കൽ, അങ്ങനെയുള്ള പല പല ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളും... ജോലിക്കുപോകുന്ന അമ്മമാരാണെങ്കിൽ ജോലിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കാരണങ്ങളായിരിക്കും പറയുന്നത്. ഒരു കുഞ്ഞ് ജനിച്ചു കഴിഞ്ഞ് അമ്മയുടെ കൈയിലിരുന്ന് പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന നിർവൃതി ലോകത്ത് വേറെയൊരു സന്തോഷത്തിനും പകരംവയ്ക്കാനാവില്ല. ''കർത്താവിന്‍റെ ദാനമാണ് മക്കൾ; ഉദരഫലം ഒരു സമ്മാനവും'' (സങ്കീ.127:3). കുഞ്ഞ് ചിരിച്ചുകളിച്ച് നമ്മുടെ സമീപനത്തോട് പ്രതികരിക്കുമ്പോൾ, എല്ലാ കഷ്ടപ്പാടും അമ്മമാർ മറക്കും. ഇന്ന് രണ്ടുമക്കളെ വളർത്തി, അവരൊക്കെ കൂടുവിട്ട് പറന്നകലുമ്പോൾ യൗവനത്തിൽ കൂടുതൽ മക്കൾക്ക് ജന്മം കൊടുക്കാനായില്ലല്ലോയെന്ന് കുണ്ഠിതപ്പെടുന്നവരാണ് പ്രായമായവരിൽ പലരും. അന്നവർ കരിയറിന് പ്രാമുഖ്യം കൊടുത്തു. എന്തു പ്രതികൂല സാഹചര്യമാണെങ്കിലും അബോർഷൻ ചെയ്യരുതെന്നും ദൈവം വഴിനടത്തുമെന്നുമൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോൾ, അത് പ്രായോഗികമല്ലായെന്നും പറഞ്ഞ് അബോർഷൻ നത്തിയവർ പിന്നീട് പരാജയത്തിന്‍റെ കയ്പുനീർ കുടിക്കുന്നത് കാണാനിടയായിട്ടുണ്ട്. അപ്രതീക്ഷിതമായി ഗർഭം ധരിക്കുമ്പോൾ, ആ കുഞ്ഞിനെ സ്വീകരിക്കുന്നവരെ പിന്നീട് കർത്താവ് പലതരത്തിൽ അനുഗ്രഹിക്കുന്ന അനുഭവങ്ങളും ധാരാളം.

അബദ്ധസിദ്ധാന്തങ്ങൾ
ഒരു കാലഘട്ടത്തിന്‍റെ ചിന്താരീതിയായിരുന്നു നാം രണ്ട്, നമുക്ക് രണ്ട്. അതുകഴിഞ്ഞ് നാമൊന്ന് നമുക്കൊന്ന് എന്ന അബദ്ധസിദ്ധാന്തം കുറെപ്പേർ ഏറ്റുപാടി ജനത്തെ വഴിതെറ്റിച്ചു. അബോർഷൻ നടത്താൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഗുളികയ്ക്ക് ഇന്ത്യയിൽ അംഗീകാരം ലഭിക്കുംമുൻപ്, അനധികൃതമായി ഗുളിക വില്ക്കുന്ന ചില സ്ഥാപനങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിലൂടെ കോടീശ്വരനായ ഒരു ക്ലിനിക്കുടമ മകളെ സമ്പത്തും വിദ്യാഭ്യാസവും ഉയർന്ന ജോലിയുമുള്ള ചെറുപ്പക്കാരനെക്കൊണ്ട് വിവാഹം കഴിപ്പിച്ചു. പെൺകുട്ടിക്ക് ഭർത്താവുമായി പൊരുത്തപ്പെടാനാവുന്നില്ല. ആറു വയസായ മകനുമൊത്ത് തിരിയെ സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക്. തുടർന്ന് വിവാഹമോചനവും. അവളുടെ ഏകസഹോദരനാവട്ടെ, വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് രണ്ടു വർഷത്തിനകം ഡൈവോഴ്‌സ് ആയി. ആകെയുള്ള രണ്ടുമക്കളുടെയും ദാമ്പത്യം തകർന്നു. നീതിമാന്മാരായ ഗർഭസ്ഥശിശുക്കളുടെ രക്തത്തിന്‍റെ വിലകൊണ്ട് മക്കൾക്കായി ഏറെ സമ്പാദിച്ചെങ്കിലും അവരുടെ ജീവിതം പരാജയം നിറഞ്ഞതായി. രണ്ടുമക്കളുടെയും കുടുംബജീവിതം ചില്ലുകൊട്ടാരംകണക്കെ വീണുടയുന്നത് കണ്ട് വിലപിക്കാനേ മാതാപിതാക്കൾക്ക് കഴിയുന്നുള്ളൂ. നീതിമാനായ ആബേലിന്‍റെ രക്തത്തിന് കണക്ക് ചോദിക്കുന്നവനാണ് കർത്താവ്.
വൈകല്യമുള്ള കുഞ്ഞാണെങ്കിൽക്കൂടി അബോർഷൻ നിർദ്ദേശിക്കാത്ത, പ്രസവശുശ്രൂഷാ വിദഗ്ധർക്ക് സങ്കീർണമായ പ്രസവംപോലും എളുപ്പത്തിൽ കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നത് നേരിട്ടറിഞ്ഞിട്ടുള്ള കാര്യങ്ങളാണ്. ഒരു ഡോക്ടർക്കും തടയാൻ സാധിക്കാത്ത സങ്കീർണതകൾ, മുൻകൂട്ടി അനുമാനിക്കാൻ സാധിക്കാത്ത പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഗർഭിണികൾക്ക് വന്നാൽ തന്നെ, നീതിമാന്‍റെ രക്തം ഭൂമിയിൽ ചൊരിയാൻ ഇടവരുത്താത്ത ഡോക്ടർക്ക് അതു പരിഹരിക്കാൻ കഴിയുന്നതിന്‍റെ പിന്നിൽ ദൈവ പരിപാലനയാണെന്ന് ഉറപ്പിച്ചു പറയാൻ കഴിയും.

എന്നാൽ, കുഞ്ഞിന് വൈകല്യമുണ്ട്/ അമ്മയ്ക്ക് പ്രായമേറിയശേഷം ഗർഭിണിയായി/മക്കൾക്ക് വിവാഹപ്രായമായി/വളരെ പെട്ടെന്ന് അമ്മ വീണ്ടും ഗർഭിണിയായി/കുഞ്ഞുങ്ങൾ തമ്മിൽ ഇടവേള കുറഞ്ഞു/അമ്മയുടെ പണം/ജോലി തുടങ്ങി മാനുഷികമായി ന്യായീകരിക്കത്തക്ക കാരണങ്ങൾ മുൻനിർത്തി അബോർഷനെ ന്യായീകരിക്കുന്ന ഡോക്ടർമാർക്ക് വിചാരിക്കാത്ത വിധത്തിൽ രോഗീപരിചരണത്തിനിടെ പ്രശ്‌നങ്ങൾ നേരിടേണ്ടി വരാറുണ്ട്. അമ്മയും കുഞ്ഞും മരണപ്പെടുന്ന അവസ്ഥവരെ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. അങ്ങനെയെങ്കിലും അവർ മനസ് മാറി മാരകമായ ഈ തിന്മയ്‌ക്കെതിരെ നിലകൊള്ളുവാൻ കർത്താവ് ചില അപ്രതീക്ഷിത സംഭവങ്ങളിലൂടെ അവർക്ക് മുന്നറിയിപ്പ് നല്കുന്നതാണ്. ഇന്നെങ്കിലും അവന്‍റെ സ്വരം ശ്രവിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ....

കർത്താവിന്‍റെ കല്പനകളെ മാനിക്കുന്നവനെ അവൻ പരിപാലിക്കും. അത് നാം അനുഭവിച്ചറിയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഏറ്റവും കൂടുതൽ കുറ്റാരോപണ വിധേയരാകുന്നത് ഡോക്ടർമാരുടെ ഇടയിൽ പ്രസവശുശ്രൂഷാ വിദഗ്ധരാണ്. സങ്കീർണമായ ആ ജോലി ഏറ്റവും നന്നായി ചെയ്യാൻ, നിഷ്‌കളങ്കരക്തം ഭൂമിയിൽ ചൊരിയില്ലായെന്ന് തീരുമാനമെടുത്ത് മുന്നേറിയാൽ മാത്രം മതി. ജീവൻ ദൈവത്തിന്‍റെ ദാനമാണ്. ഒരു കുഴപ്പവുമില്ലായെന്ന് ആധുനിക വൈദ്യശാസ്ത്രം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്ന ദമ്പതികൾക്ക് സന്താനഭാഗ്യം ഇല്ലാതെ ദുഃഖിക്കേണ്ടി വരുന്നു. ഇതിൽനിന്ന് ഒരു ഗർഭധാരണവും ആകസ്മികമല്ല, ജീവൻ ഉരുവാകണമെങ്കിൽ തമ്പുരാന്‍റെ കൃപ വേണം എന്നാണല്ലോ തെളിയുന്നത്. അബോർഷനായി തയാറെടുക്കുന്നവരുടെ മുന്നിൽ ജീവന്‍റെ സുവിശേഷമാകാൻ കർത്താവ് നമ്മെ ഉപകരണമാക്കട്ടെ.

''ഞാൻ വന്നിരിക്കുന്നത് നിങ്ങൾക്ക് ജീവൻ ഉണ്ടാകുവാനും അത് സമൃദ്ധമായി ഉണ്ടാകാനുമാണ്'' (യോഹ.10:10). അബോർഷൻ ചെയ്യുന്ന ഡോക്‌ടേഴ്‌സ്, സഹായിക്കുന്ന നേഴ്‌സ്/പ്രേരിപ്പിക്കുന്നവർ ഇവർക്കെല്ലാം മാനസാന്തരം ഉണ്ടാകുവാനായി പ്രാർത്ഥിക്കാം.

യൗവനത്തിൽ കർത്താവിന്‍റെ സ്വരം കേട്ട് ജീവിക്കാം. ജീവിതസുഖം മുഴുവൻ നുണയുവാനായി പാപത്തിന്‍റെ വഴികളിൽ ചരിക്കാതെ നേർവഴിയിൽ നയിക്കപ്പെടാൻ പരിശുദ്ധാത്മാവ് കൃപതരട്ടെ. പ്രായമേറിയശേഷം തെറ്റുപറ്റിയെന്ന് വിലപിച്ചാൽ, ജീവിതത്തിൽ മക്കളെ വളർത്താനുള്ള അവസരം നഷ്ടമാകും. ഗർഭധാരണശേഷിയുടെ പ്രായം കഴിഞ്ഞ് വിലപിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ലല്ലോ. ''യൗവനത്തിൽ ജനിക്കുന്ന മക്കൾ യുദ്ധവീരന്‍റെ കൈയിലെ അസ്ത്രങ്ങൾപോലെയാണ്'' (സങ്കീ.127:4).