മറിയം കരങ്ങളിലുയർത്തിയ വിശുദ്ധൻ

Sunday Shalom, 23 August 2013
Written by  ഫാ. ജെൻസൺ ലാസലറ്റ് 


കേൾവിക്കാരന്‍റെ കാതുകൾക്ക് ഇമ്പമില്ലാത്ത രീതിയിലായിരുന്നു അയാളുടെ വാക്കുകൾ. കാഴ്ചയ്ക്ക് തീരെ സുഖമില്ലാത്ത രൂപവും. ഭക്ഷണരീതിയിലും വ്യത്യസ്തതതന്നെ. ഗാംഭീര്യമുള്ള വാക്കുകൾ- ദിഗന്തങ്ങൾ മുഴങ്ങുമാറ് കാറ്റിൽ തെന്നിമറിഞ്ഞു. അന്നുവരെ പലരും ഉപയോഗിക്കാത്ത പദപ്രയോഗം. അണലിസന്തതികളെ എന്ന് മനുഷ്യരെ വിളിച്ചെങ്കിലും ആ വാക്കുകളിലെ അഗ്നിപ്രഭയും ജീവിതത്തിലെ വിശുദ്ധിയും പലരെയും അവനോടൊപ്പം ജോർദാന്റെ തീരങ്ങളിലേക്കാനയിച്ചു. മനസുമാറി പുതിയ മാർഗം അവലംബിച്ചവർക്കു മുഴുവനും അവൻ ജോർദാനിൽ വച്ചുതന്നെ ജ്ഞാനസ്‌നാനം നൽകി. അങ്ങനെ അവർ അവനെ സ്‌നാപകൻ എന്നു വിളിച്ചുതുടങ്ങി. പലരും അവനെ ഏലിയാ ആയും ഏലീഷാ ആയും കണ്ടുതുടങ്ങി.
എന്തെന്നാൽ അവന്‍റെ വാക്കുകളിൽ ഹൃദയം പൊള്ളിക്കുന്ന ചൂടുണ്ടായിരുന്നു. അവ ഒരു ചെവിയിൽ സ്വീകരിച്ച് മറു ചെവിയിലൂടെ തള്ളിക്കളയത്തക്ക എളുപ്പമല്ലായിരുന്നു. ഇത്രമാത്രം പ്രചോദനം ഇവനെവിടെനിന്ന് എന്നായിരുന്നു ചിന്ത മുഴുവനും. ഈ അറിവും ജ്ഞാനവും പദപ്രയോഗങ്ങളും കാലാകാലം മരുഭൂമിയിൽ തപസിരുന്നാൽ കിട്ടുന്ന ഒന്നല്ലെന്ന് മനസു പറഞ്ഞു. അതിനാൽ തന്നെയാണ് അവനെക്കുറിച്ച് കുറച്ചുകൂടെ ആഴത്തിൽ അറിയുവാൻ ഒരുങ്ങിയത്.

അയാളുടെ അമ്മ എലിസബത്ത്. ശപിക്കപ്പെട്ട ഗർഭപാത്രത്തിനുടമ, വന്ധ്യ എന്നെല്ലാം വിളിക്കപ്പെട്ട് ആക്ഷേപങ്ങൾ ഏറെ ഏറ്റവൾ. ഭർത്താവിനും അവന്‍റെ പരമ്പരയ്ക്കും ഒരു കുഞ്ഞിനെ നൽകാൻ കഴിയാത്ത സ്ത്രീജന്മം പാഴാണെന്ന് വിശ്വസിച്ചിരുന്ന കാലം. പക്ഷേ, ആരെല്ലാം എന്തെല്ലാം പറഞ്ഞാലും ദൈവത്തിന് അസാധ്യമായി ഒന്നുമില്ലെന്ന് അവർ എന്നും ഏറ്റുപറയുമായിരുന്നു. അവളുടെ പ്രാർത്ഥന ദൈവം ശ്രവിച്ചു. ദേവാലയ ശുശ്രൂഷിയായ അവളുടെ ഭർത്താവിന് ദൈവദൂതൻ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് ആ ദിവ്യസന്ദേശം അറിയിച്ചെങ്കിലും അയാൾക്കത് ഉൾക്കൊള്ളാവുന്നതിൽ അധികമായിരുന്നു. സംശയത്തിന്‍റെ നാമ്പുകൾ അയാളിൽ ഉതിർന്നപ്പോൾ ദൈവദൂതൻ അയാളെ ഊമനാക്കി. നാവിന് വിലങ്ങുവീണപ്പോൾ അയാൾ ഹൃദയത്തിൽ ദൈവത്തിന് കീർത്തനം പാടി. തന്റെ ഭാര്യയെയും കുഞ്ഞിനെയും ഓർത്ത് ആനന്ദക്കണ്ണുനീർ പൊഴിച്ചു. അന്നുമുതൽ അയാൾ എഴുത്തുപലകയുമായി നടക്കുവാൻ തുടങ്ങി. തന്‍റെ സന്തോഷവും ദുഃഖവുമെല്ലാം എഴുത്തു പലകയിലൂടെ മറ്റുള്ളവരെ അയാൾ എഴുതി അറിയിച്ചു. അവസാനം കുഞ്ഞിന്‍റെ പേരിടീൽ കർമത്തിന് പൂമുഖത്ത് ഇരിക്കുകയായിരുന്ന അയാളുടെ കൈവശം വീട്ടുകാർ എഴുത്തുപലക കൊടുത്തു ചോദിച്ചു: തന്റെ കുഞ്ഞിന് എന്തു പേരാണ് ഇടേണ്ടത് എന്ന്. ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ അയാൾ വലിയ അക്ഷരങ്ങളിൽ എഴുതി - യോഹന്നാൻ. അതിന്‍റെ അർത്ഥം കൃപാപൂർണനായ ദൈവം എന്നാണ്. അയാളുടെ ഭാര്യ പറഞ്ഞ അതേ പേരുതന്നെയായിരുന്നു അത്. അത്രമാത്രം ഐക്യവും പൊരുത്തവും ആ വൃദ്ധ ദമ്പതികൾക്കിടയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. അല്ലെങ്കിലും കൃപ നിറഞ്ഞവനായ ദൈവത്തെ സ്മരിക്കാത്ത മറ്റേതു പേരാണ് അവർക്കവന് നൽകുവാൻ കഴിയുക?

ഈ പേരിന് പിന്നിൽ മറ്റൊരു കഥകൂടിയുണ്ട്. നസ്രത്തിലെ മറിയത്തിന് ദൈവപുത്രന്‍റെ അമ്മയാകുവാൻ നറുക്ക് വീണ സമയം. ദൈവദൂതൻ വന്ന് മറിയത്തെ 'ദൈവകൃപ നിറഞ്ഞവളെ' എന്ന് വിളിച്ചു. മറിയത്തിന്‍റെ ആശങ്കകൾക്ക് മറുപടിയായ് ദൈവദൂതൻ കൊടുത്ത തെളിവാണ് എലിസബത്തിന്‍റെ വിശേഷവിഷയം. അപ്പോൾ അവൾക്ക് ആറാം മാസമായത്രെ.
ഉദരത്തിൽ ക്രിസ്തു രൂപപ്പെട്ടപ്പോൾ മറിയം ചിന്തിച്ചു, ദൈവമേ വൃദ്ധപ്രായത്തിലുള്ള എലിസബത്ത് പുറംലോകം കാണാതെ വീടിനകത്ത് കഷ്ടപ്പെടുകയായിരിക്കും. അവരെ സഹായിക്കാൻ ഒരുപക്ഷേ ആരും കാണുകയില്ല. എന്നോടാണെങ്കിൽ ദൈവദൂതൻ ആ സദ്‌വാർത്തകൂടി അറിയിച്ചിരിക്കുന്നു. പിന്നീടതേക്കുറിച്ച് ജോസഫിനോട് പറയുകയും അവൾ എലിസബത്തിന്‍റെ ഭവനത്തിൽ എത്തുകയും ചെയ്തു. അന്നുവരെ മേരീ എന്നു വിളിച്ച എലിസബത്ത് അന്നാദ്യമായി മേരിക്ക് പുതിയ പേരിട്ടു- 'കർത്താവിന്‍റെ അമ്മ' എന്ന്. മേരിയുടെ കണ്ണുകൾ അപ്പോൾ ആത്മാവിൽ തിളങ്ങി. അവൾ ദൈവത്തിന് സ്‌തോത്രഗീതം പാടി.

ദൈവകൃപ നിറഞ്ഞ മറിയത്തിന്‍റെ സന്ദർശനത്തോടെ വൃദ്ധയായ എലിസബത്തിന്‍റെ ഉദരത്തിലും ദൈവകൃപയുടെ കുതിപ്പുയർന്നു. ഉദരകോശങ്ങളിൽ കുഞ്ഞ് ചവിട്ടി കുതിച്ച് നൃത്തമാടി. അന്നവൾ തീരുമാനിച്ചു, ഇവന്‍റെ പേര് യോഹന്നാൻ എന്ന്. മറിയം തുടർന്ന് മൂന്നുമാസം അവിടെ ആ വൃദ്ധദമ്പതികൾക്ക് ശുശ്രൂഷ ചെയ്തു.
അന്നും ഒമ്പതുമാസവും ഒമ്പതു ദിവസവും മതിയായിരുന്നു ഉദരഫലം പുറത്തുവരുവാൻ. മറിയത്തിന്‍റെ ശുശ്രൂഷയുടെ അവസാന നാളുകളിൽ എലിസബത്ത് പ്രസവിച്ചു. ആ കുഞ്ഞിനെ ദൈവകൃപ നിറഞ്ഞവളായ മറിയം ഒരു വയറ്റാട്ടിയെപ്പോലെ ആദ്യകരങ്ങളിലുയർത്തി! അവനന്നുമുതലേ കൃപാപൂർണനായ ദൈവത്തെ തൊട്ടറിഞ്ഞു. എന്തെന്നാൽ, മറിയത്തിന്‍റെ ഉദരത്തിലെ ക്രിസ്തു അപ്പോഴേക്കും നൃത്തം ചവിട്ടി തുടങ്ങിയിരുന്നു.

യേശുവിനെ കരങ്ങളിൽ ഏന്തുന്നതിനുമുമ്പ് പരിശുദ്ധാത്മാവിന്‍റെ മണവാട്ടിയായ മറിയം യോഹന്നാനെ കരങ്ങളിൽ ഉയർത്തി എന്ന സത്യം ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. കർത്താവിന്‍റെ അമ്മയുടെ കരസ്പർശം ഏറ്റ ആദ്യവിശുദ്ധനാണവൻ. അവൻ സ്‌നാപകനാകുംമുമ്പ് അവനെ ആത്മാവിനാൽ സ്‌നാനപ്പെടുത്തിയവളാണ് മറിയം. അതിനാൽ തന്നെ തൊട്ടറിഞ്ഞ ക്രിസ്തുചൈതന്യത്തിലേക്ക് അനേകരെ ആനയിക്കാൻ അവൻ ഒരു പ്രവാചകശബ്ദമായി അലറി. തെറ്റിനെ തെറ്റായും അരുതായ്മയെ അരുതായ്മയായും ചൂണ്ടിക്കാട്ടുവാൻ അവനെ ആത്മാവ് പ്രേരിപ്പിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു. ശിരസ് തളികയിലേക്ക് അറുത്തു മാറ്റിയപ്പോൾപ്പോലും അനീതിക്കെതിരെ അവന്‍റെ ശബ്ദം ഉയർന്നിരുന്നുവത്രെ.

ക്രിസ്തുവിനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ യോഹന്നാൻ പിന്നെ അരങ്ങൊഴിയുകയാണ്. പലരും അവനെ ക്രിസ്തു എന്നു വിളിച്ചപ്പോഴും അങ്ങനെ വിളിച്ചവരുടെ കണ്ണുകളിലും അവൻ ക്രിസ്തുവിനെ പരതി. അതാ, അന്നവൻ കണ്ടു, മുട്ടോളം വെള്ളത്തിൽ തന്‍റെ മുമ്പിൽ ശിരസു നമിച്ച ക്രിസ്തുവിനെ. ജോർദാനിലെ വെള്ളത്തുള്ളികളെക്കാൾ മുമ്പ് യോഹന്നാന്‍റെ കണ്ണുനീർ ക്രിസ്തുവിന്‍റെ തലയിൽ വീണിരുന്നു. കരകയറിപ്പോയ ക്രിസ്തുവിലേക്ക് അവൻ ഒരു ചൂണ്ടുവിരലായി. അതാ അവനാണ് ക്രിസ്തു, എന്നുറക്കെ വിളിച്ചലറി. അവന്‍റെ പാദരക്ഷകളുടെ വാറഴിക്കാൻ പോലും ഞാൻ യോഗ്യനല്ല എന്ന വാക്കുകളിൽ ജനം ഒന്നൊന്നായ് ക്രിസ്തുവിനെ അനുഗമിച്ചു. ജോർദാന്‍റെ തീരവും യോഹന്നാനും തനിച്ചായി. അനുയായികളും ആരവങ്ങളും ഒതുങ്ങിയപ്പോൾ അരങ്ങൊഴിഞ്ഞ് അണിയറ സ്വന്തമാക്കിയ യോഹന്നാൻ പിന്നീട് ശാന്തനായി. എളിമയുടെ പര്യായം. ഈയടുത്തകാലത്ത് പദവിയും സ്ഥാനവും ത്യാഗംചെയ്ത ബനഡിക്ട് പതിനാറാമൻ മാർപാപ്പയ്ക്കും യോഹന്നാനും ഒരേ മുഖകാന്തിയുള്ളതുപോലെ. ശാന്തസ്വഭാവിയും ദൈവവചനത്തിന്‍റെ വായ്ത്തലയുമായിരുന്ന യോഹന്നാന്‍റെ സുകൃതങ്ങളെ ധ്യാനിച്ച് ക്രിസ്തു ഒരിക്കൽ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: സ്ത്രീകളിൽനിന്നു ജനിച്ചവരിൽ യോഹന്നാനെക്കാൾ വലിയവനായി ആരുമില്ലെന്ന്. ആരും അസൂയയോടെ കോരിത്തരിക്കുന്ന കീർത്തിയും യശസ്സും. അരങ്ങൊഴിയുന്നവരും അണിയറയിലുള്ളവരും യഥാർത്ഥത്തിൽ സ്ത്രീജന്മങ്ങളിലെ വലിയവർ തന്നെയാണെന്ന് ഞാൻ പഠിച്ചു. അതോടൊപ്പം ഞാൻ യോഹന്നാനെക്കുറിച്ച് വേറെ പാഠങ്ങളും പഠിച്ചു. അവൻ സത്യത്തിൽ ഒരു കാടനോ മുരടനോ കോപിഷ്ഠനോ അല്ലായിരുന്നു. സത്യത്തെ നെഞ്ചിലേറ്റിയ ഒരു ദൈവദൂതൻ. സത്യത്തിനുവേണ്ടി നിലകൊള്ളുമ്പോൾ അറിയാതെ ശബ്ദമുയരും. വാക്കുകൾക്ക് കനമേറും. കൈകളിൽ ചിലപ്പോൾ ചാട്ടവാറുകൾ ഉയർത്തേണ്ടതായി വരും. തള്ളക്കോഴി കുഞ്ഞുങ്ങളെ ആട്ടിപ്പായിക്കുന്നതുപോലെയാണ് തന്‍റെ ശിഷ്യഗണത്തെ മുഴുവനും ക്രിസ്തുവിലേക്ക് യോഹന്നാൻ നയിച്ചത്. മരണത്തെ മുന്നിൽ കണ്ടിട്ടും ഹേറോദേസിന്‍റെ മുമ്പിൽ അനീതിക്കെതിരെ അവൻ ശബ്ദമുയർത്തി. അരങ്ങൊഴിഞ്ഞിട്ടും ദൗത്യം മറക്കാത്ത യഥാർത്ഥ ശിഷ്യൻ.

ഒരുപക്ഷേ യോഹന്നാന്റെന്‍റെ ശിരഛേദന വാർത്തയറിഞ്ഞ് വിതുമ്പിയവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ പരിശുദ്ധ കന്യാമറിയവും ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കണം. അവളുടെ ഓർമകളിൽ അപ്പോൾ തന്‍റെ ഉദരത്തിലായിരുന്ന ക്രിസ്തുവിന്‍റെ സ്മരണകളും ആദ്യമായി ക്രിസ്തുവിനെ ഉദരത്തിൽ വഹിച്ചു നടത്തിയ യാത്രയും എലിസബത്തിനെ ശുശ്രൂഷിച്ച നാളുകളും താൻ ചുംബിച്ച യോഹന്നാന്‍റെ കവിൾത്തടങ്ങളും തെളിഞ്ഞു വന്നിരിക്കാം. മറിയം മൂന്നുമാസം താമസിച്ച് ശുശ്രൂഷ ചെയ്ത ആകെയുള്ള ഭവനമാണ് എലിസബത്തിന്‍റേത്.

ഒരുപക്ഷേ സ്‌നാപക യോഹന്നാന്‍റെ വീട്ടിൽ തന്‍റെ അമ്മ ചെയ്ത ശുശ്രൂഷകളുടെയും അവർ സ്വീകരിച്ച ദൈവകൃപകളുടെയും കേട്ടറിവുകളിൽ ആയിരിക്കാം കുരിശിൽ കിടന്നുകൊണ്ടുപോലും മറ്റൊരു യോഹന്നാനോട് ക്രിസ്തു പറയുക, ഇതാ നിന്‍റെ അമ്മ എന്ന്. അവനും അവളെ വീട്ടിലേക്ക് ആനയിക്കുന്നു.

എന്‍റെ ഓർമകളും ചിന്തകളും ശരിയാണോ എന്നറിയില്ല. എന്നിരുന്നാലും ഒരു പ്രാ ർത്ഥന: യോഹന്നാൻ, നീ യഥാർത്ഥത്തിൽ ദൈവത്തിന്‍റെ കൃപ തന്നെയാണ്. എന്തെന്നാൽ നിന്നെ ദൈവകൃപ നിറഞ്ഞവൾ കരങ്ങളിലുയർത്തിയിരുന്നു. അമ്മേ, നിന്‍റെ കരങ്ങളിൽ എന്നെയും...