Thursday, 27 June 2013

രണ്ട് യജമാനൻമാരെ സേവിക്കാൻ കഴിയില്ല: മാർപാപ്പ 


Sunday Shalom, 21 June 2013

നിങ്ങൾ രണ്ട് യജമാനൻമാരെ സേവിക്കുന്നവരാകരുത്. ഒന്നുകിൽ ദൈവത്തെ അല്ലെങ്കിൽ  ലോകത്തിന്റെ ആത്മാവിനെ. രണ്ടും തമ്മിൽ കൂട്ടികുഴയ്ക്കാൻ ശ്രമിക്കരുത്.
സെന്റ് മാർത്താ ദേവാലയത്തിലെ ശുശ്രൂയ്ക്കിടയിൽ പ്രസംഗിക്കുകയായിരുന്നു മാർപാപ്പ. കുറച്ച് ദൈവാത്മാവും കുറച്ച് ലോകത്തി
ന്‍റെ ആത്മാവും, അത് നല്ല പ്രവണതയല്ലെന്നും മാർപാപ്പ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു.

ദൈവാത്മാവിൽ ജീവിക്കുന്നവർക്ക് മാത്രമെ നിത്യസൗഭാഗ്യം ലഭിക്കുകയുള്ളു, അല്ലാത്തവർ ഈ ലോകത്തിന്റെ ആത്മാവിനോട് ചേരും. ക്രിസ്തു വിശ്വാസത്തിൽ പുതുതായി ചേർക്കപ്പെട്ടവർ നിറഞ്ഞ വിശ്വാസത്തിൽ ജിവിക്കുന്നവരാണെന്ന് മാർപാപ്പ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.

ക്രിസ്തു അവരുടെ ജീവിതത്തി
ന്‍റെ ഭാഗമായതുകൊണ്ടാണ് അവർ ക്രിസ്തു വിശ്വാസം സ്വീകരിച്ചത്. നിയമങ്ങളെ പറ്റിയും അവ തരുന്ന സമാധാനത്തെപ്പറ്റിയും തിരിച്ചറിയണമെങ്കിൽ  ദൈവത്തോടോപ്പം ചേർന്നിരിക്കണം. ലോകത്തിലെ പ്രശ്‌നങ്ങളിൽ നിന്നും ലഭിക്കുന്ന മുക്തിയാണ് രക്ഷയെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ചിരിക്കുന്നവർ ഏറെയാണ്. എന്നാൽ യഥാർത്ഥ രക്ഷ നൽകുന്നവൻ ദൈവമാണ്.

എല്ലാവരിലേക്കും പരിശുദ്ധാത്മാവി
ന്‍റെ ആവാസം ഉണ്ടാകുന്നതിന് വേണ്ടി മാർപാപ്പ പ്രത്യേക പ്രാർത്ഥന നടത്തി. അനേകം വൈദികരും അൽമായരും സെന്റ് മാർത്തയിലെ ശുശ്രൂഷകളിൽ പങ്കെടുക്കാൻ എത്തിയിരുന്നു.

Wednesday, 26 June 2013

ഈശോയെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞ പത്രോസ്



Sunday Shalom, 21 June 2013
Written by  വൈലറ്റ് ചിക്കു 
 ത്രോസിനെക്കുറിച്ചോർക്കുമ്പോഴൊക്കെ മനസിൽ തോന്നിയ ചിന്തയാണിത്. എന്നാലും ഈശോയെ പത്രോസ് തള്ളിപ്പറഞ്ഞുവല്ലോ. അതും മൂന്നു പ്രാവശ്യം! നാലു സുവിശേഷകർ മാത്രം പത്രോസ് ഈശോയെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞതായി എടുത്തു പറയുന്നുണ്ട്. യോഹന്നാൻ  മയപ്പെടുത്തി പറയുന്നുവെന്നുമാത്രം. തന്നെക്കാൾ പ്രായക്കൂടുതൽ ഉള്ള പത്രോസിനോട് യോഹന്നാനുള്ള സ്‌നേഹവും ബഹുമാനവുമായിരിക്കാം കാരണം. മൂന്നുകൊല്ലം ഈശോ സ്‌നേഹിച്ചു വളർത്തിയ ശിഷ്യന്മാർ എല്ലാവരും യൂദന്മാർ ഈശോയെ പിടികൂടിയപ്പോഴും വലിച്ചിഴച്ചപ്പോഴും ഓടിപ്പോവുകയാണ് ചെയ്തത്. ഗുരുവിന് എന്താണ് സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതെന്നറിയാൻ വേണ്ടി യോഹന്നാനും പത്രോസും ഈശോയെ ദൂരത്തായി അനുഗമിച്ചു. പ്രധാന പുരോഹിതനെ പരിചയമുണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ട് യോഹന്നാൻ അകത്തു കയറി. പത്രോസ് വാതിൽക്കൽ നിന്നു. യോഹന്നാൻ തിരിച്ചു വന്ന് വാതിൽക്കൽ നിന്നിരുന്ന പരിചാരികയോടു സംസാരിച്ചതിനുശേഷം പത്രോസിനെയും അകത്തു കയറ്റി. പരിചാരിക പത്രോസിനോട് ചോദിച്ചു; 'നീയും ആ മനുഷ്യന്റെ ശിഷ്യന്മാരിൽ ഒരുവനല്ലോ?' 'അല്ല' എന്ന് പത്രോസ് മറുപടി പറഞഞു.

 നല്ല തണുപ്പിൽനിന്നു രക്ഷപ്പെടാൻവേണ്ടി ഭൃത്യനും സേവകനും തീ കായുകയായിരുന്നു. പത്രോസ് അവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ കൂടി. അവർ അവനോടു ചോദിച്ചു, നീയും അവന്റെ ശിഷ്യന്മാരിൽ ഒരുവനല്ലേ? നിന്റെ സംസാരരീതി തന്നെ അതു തെളിയിക്കുന്നുണ്ട്. (ഗലീലിയക്കാരുടെ ശൈലിതന്നെ മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ഗ്രാമീണ ഭാഷയാണ് അവർ സംസാരിച്ചിരുന്നത്). പത്രോസാകട്ടെ, ഞാൻ ആ മനുഷ്യനെ അറിയുകയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ് ശപിക്കാനും ആണയിടാനും തുടങ്ങി. പ്രധാന പുരോഹിതന്റെ ഭൃത്യന്മാരിൽ ഒരുവനും പത്രോസ് ചെവി ഛേദിച്ചവന്റെ ചാർച്ചക്കാരിൽ ഒരുവനുമായ വൻ അവനോടു ചോദിച്ചു, 'ഞാൻ നിന്നെ അവനോടുകൂടെ തോട്ടത്തിൽ കണ്ടതല്ലേ?' പത്രോസ് വീണ്ടും ഈശോയെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞു.

പത്രോസ് ആലോചനാപൂർവം തീരുമാനിച്ച ഒരു പ്രസ്താവനയായിരുന്നു അത്. ഉടനെ അതിനു മറുപടിയായി പരിഹാസസ്വരത്തിൽ ഒരു കൊച്ചുപൂവനും ഉച്ചത്തിൽ കൂവി.
എല്ലാവരുടെയും ചോദ്യങ്ങൾ പത്രോസിനെ ക്ഷുഭിതനാക്കി. തന്റെ പഴയ സ്വഭാവം പത്രോസ് പുറത്തെടുത്തു. ഈശോയെ ആദ്യം കണ്ട അവസരത്തിൽ പത്രോസ് സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തിയത് ഇങ്ങനെയാണ്: ''ഞാൻ നല്ലവനല്ല. അങ്ങയുടെ വാക്കുകൾ അനുസരിച്ച് ജീവിക്കാൻ എനിക്ക് സാധിക്കുകയില്ല. എന്നെ ആരെങ്കിലും ദ്രോഹിച്ചാൽ എനിക്ക് പെട്ടെന്ന് കോപം വരും. എനിക്ക് ധനമോഹമുണ്ട്. ചിലപ്പോഴെല്ലാം ഞാൻ മീൻ കച്ചവടത്തിൽ കാപട്യം കാണിച്ചിട്ടുണ്ട്.'' ആ കാപട്യം പത്രോസ് ഇവിടെയും എടുക്കുന്നുണ്ട്. മൂന്നുകൊല്ലം വിട്ടുപിരിയാതെ നടന്ന തന്റെ ഗുരുവിനെ ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ പത്രോസ് തള്ളിപ്പറഞ്ഞു.

ഈശോ പത്രോസിനെ പന്ത്രണ്ടു പേരുടെയും തലവനാക്കിയത് മറ്റു ശിഷ്യന്മാർക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല. പത്രോസിന്റെ അഭാവത്തിൽ ഒരിക്കൽ അവർ അതു സൂചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ഈശോയുടെ മറുപടി ഇതായിരുന്നു: ''നിങ്ങൾ എല്ലാവരും അവനെ ബാഹ്യമായി കാണുന്നു. അതുകൊണ്ട് അവന്റെ കുറവുകൾ നിങ്ങൾ കാണുന്നു. ഞാൻ അവന്റെ ആത്മീയ ഗുണങ്ങൾ കാണുന്നു. പരിപൂർണനാകാൻ അവന് ഇനിയും ധാരാളം ചെയ്യാനും സഹിക്കാനുമുണ്ട്. അവനിലുള്ള സന്മനസ്, എളിമ, സാധുത്വം, സ്‌നേഹം ഇവയൊന്നും ഞാൻ നിങ്ങളിൽ കാണുന്നില്ല.
വാസ്തവത്തിൽ ഭീരുത്വം കൊണ്ടാണോ പത്രോസ് ഈശോയെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞത്.? ഭീരുവായിരുന്നെങ്കിൽ ഈശോയെ പിടിക്കാൻ വന്ന അക്രമിസംഘത്തെയും ദേവാലയ കാവൽക്കാരെയും എതിർക്കുകയില്ലായിരുന്നു. ഈശോയെ രക്ഷിക്കാൻവേണ്ടി മാൽക്കൂസിനെ വെട്ടിമുറിവേൽപ്പിച്ചത് പത്രോസിന്റെ ജീവൻ തന്നെ അപകടത്തിലാക്കുന്ന പ്രവൃത്തിയായിരുന്നു.
എനിക്ക് തോന്നുന്നത് പത്രോസിന്റെ തലവിധിയായിരുന്നു ഇത് എന്നാണ്. പിൽക്കാലത്ത് ആരെല്ലാം അദ്ദേഹത്തെ ഇതിന്റെ പേരിൽ ആക്ഷേപിച്ചു കാണും!. എല്ലാം മൗനമായിനിന്നു കേൾക്കുകയല്ലാതെ മറുത്തു പറയാൻ വല്ല ന്യായവുമുണ്ടായിരുന്നോ!

കോഴിയുടെ കൂവൽ കേട്ടപ്പോൾ പത്രോസ് ഒന്നു ഞെട്ടി. ഗുരുവിന്റെ വാക്കുകൾ ഓർമയിൽ വന്നു. കോഴിയുടെ കൂവലും ഞെട്ടലും പത്രോസിനെ മരണംവരെ പിന്തുടർന്നു കാണും. പത്രോസ് ഓടിപ്പോകാൻ വേണ്ടി തിരിഞ്ഞപ്പോഴാണ് വിസ്താരം കഴിഞ്ഞ് മർദനങ്ങൾ ഏറ്റ് അവശനായി വരുന്ന ഈശോയെ കണ്ടത്. ഈശോ അതിരറ്റ സഹതാപത്തോടെ പത്രോസിനെ നോക്കി. ആഴമേറിയ ദുഃഖത്തോടുകൂടിയ ആ നോട്ടം അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസിൽ പതിഞ്ഞു.

തന്നോടുകൂടി സഹതപിക്കാൻ ആരെങ്കിലുമുണ്ടോ എന്ന പ്രത്യാശയോടെ തിരിഞ്ഞുനോക്കിയ ഈശോ കണ്ടത് തന്നെ  തള്ളിപ്പറഞ്ഞ പത്രോസിനെയായിരുന്നു. എത്രമാത്രം ആ മനസ് വേദനിച്ചുകാണും. പത്രോസ് തന്റെ മരണംവരെ അത് എല്ലാവരോടും ഏറ്റുപറയുകയും വിലപിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. അതിനുശേഷം പത്രോസ് ജീവനുള്ള ഈശോയെ കണ്ടിട്ടില്ല.
സാവൂൾ മാനസാന്തരപ്പെട്ട ആദ്യകാലത്ത് ജറുസലേമിൽ വന്ന് പത്രോസിന്റെ കൂടെ 15 ദിവസം താമസിച്ചു. ആ സമയത്ത് പത്രോസ് പൗലോസിനോട് ഈശോയെക്കുറിച്ച് വിശദമായി പറയുകയും ഈശോ നടന്ന വഴികളിൽക്കൂടി കൊണ്ടുപോകുകയും ചെയ്തതായി ചരിത്രകാരനായ റിച്ചിയോത്തി തന്റെ 'പൗലോസ് അപ്പസ്‌തോലൻ' എന്ന ഗ്രന്ഥത്തിൽ വിവരിക്കുന്നുണ്ട്. വികാരത്തോടും കുറ്റബോധത്തോടും കൂടിയായിരുന്നു പത്രോസിന്റെ ഏറ്റുപറച്ചിൽ.

നഗരത്തിന്റെ വലതുഭാഗത്തെ മതിലിന് അപ്പുറത്ത് എത്തിയപ്പോൾ നഗരത്തിന് തൊട്ടടുത്തുള്ള പാറക്കെട്ടു നിറഞ്ഞ ഒരു കുന്ന് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു; 'അതാണ് ഗാഗുൽത്താ.' അനന്തരം സാവകാശം അപരിമേയമായ ദുഃഖത്തോടെ ആത്മഗതമെന്നോണം പറഞ്ഞു 'അവിടുത്തെ അമ്മ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. യോഹന്നാനും- ഞാൻ അവിടെ ഇല്ലായിരുന്നു.' 'ഞാൻ അവിടെയില്ലായിരുന്നു' എന്ന കൊച്ചുവാക്യത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഹൃദയവ്യഥയും' കുറ്റബോധവും വളരെ ആഴമായി പതിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

ഞാൻ പടിവാതിലിലൂടെയും മുറ്റത്തുകൂടിയും അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടക്കുകയായിരുന്നു. സോദരാ, പൗലോസേ, മൂന്നു പ്രാവശ്യം ഒന്നല്ല, രണ്ടല്ല, മൂന്നു പ്രാവശ്യം അവിടുത്തെ അറിയുകയില്ലെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു. അവിടുന്ന് മുൻകൂട്ടി പറഞ്ഞതുപോലെ കോഴി കൂവി. അരമനയിൽനിന്ന് വരുന്ന വഴിക്ക് അദ്ദേഹം എന്നെ ഒന്നു നോക്കി. അപ്പോൾ അതു മാത്രമേ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിയുമായിരുന്നുള്ളൂ. ഒരു വാക്കുപോലും അവിടുന്ന് ഉരിയാടിയില്ല. പക്ഷേ, എനിക്ക് ആ നോട്ടം സഹിക്കാവുന്നതായിരുന്നില്ല. ഞാൻ ആകപ്പാടെ തകർന്നിരുന്നു. ഒരു വിധം ഞാൻ പുറത്തുകടന്നു. ഭിത്തിയുടെ ഈ മൂലയിൽ തല ചാരിനിന്ന് ഞാൻ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു, ആ രാത്രി മുഴുവൻ കരഞ്ഞു. കോഴി കൂവുന്നത് കേൾക്കുമ്പോൾ എല്ലാ രാത്രിയിലും ഞാൻ എത്രമാത്രം കരയുമായിരുന്നുവെന്നോ. പൗലോസ് ആശ്വസിപ്പിച്ചു. സഹോദരാ, ഞാൻ അതിലും വലിയ ദ്രോഹം ചെയ്തവനല്ലേ. അദ്ദേഹം നമ്മളോടു ക്ഷമിച്ചില്ലേ?. ചെയ്തുപോയ തെറ്റിനെയോർത്ത് പത്രോസ് ദുഃഖിച്ചു. എന്നാലും ലോകാവസാനം വരെ പാപികളായ നമ്മൾ പറയും ''എന്നാലും പത്രോസ് മൂന്നു പ്രാവശ്യം ഈശോയെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞുവല്ലോ എന്ന്.''
വിശുദ്ധ നാട്ടിൽ പത്രോസിന്റെ നാമധേയത്തിലുള്ള ഒരു പള്ളിയുടെ മുമ്പിൽ ദീർഘകായകനായ പത്രോസിന്റെ ഒരു പ്രതിമയും തൊട്ടടുത്തു നിൽക്കുന്ന പരിഹാസകനായ ഒരു പൂവൻകോഴിയെയും കാണാം.  മഹാനായ ഏതോ ഒരു ചിത്രകാരന്റെ കൈവിരുതിൽ, ആകുലചിത്തനായി നിൽക്കുന്ന പത്രോസ് നമ്മുടെ ഹൃദയത്തിൽ  മായാതെ നിൽക്കും.
പത്രോസ് ജീവിതത്തിൽ മൂന്നുതവണ മാത്രമേ ഈശോയെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞിട്ടുള്ളൂ. പക്ഷേ നാം ജീവിതത്തിൽ എത്ര തവണ എങ്ങനെയെല്ലാം ഈശോയെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്ന് ചിന്തിക്കുന്നത് നന്നായിരിക്കും.


Tuesday, 25 June 2013

മെത്രാന്‍പദവി ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്‍ക്കുവേണ്ടി ശുപാര്‍ശ ചെയ്യരുത്: അപ്പസ്തോലിക സ്ഥാനപതികളോട് മാര്‍പാപ്പ


http://www.edayannews.com/wp-content/uploads/2013/03/313345_596272853733416_897964390_n.jpg 
 21 ജൂണ്‍ 2013, വത്തിക്കാന്‍
മെത്രാന്‍ സ്ഥാനം ആഗ്രഹിക്കുകയും സ്ഥാനമാനങ്ങള്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നവരെ മെത്രാന്‍മാരാക്കാന്‍ ശുപാര്‍ശ ചെയ്യരുതെന്ന് ഫ്രാന്‍സിസ് മാര്‍പാപ്പ വിവിധരാജ്യങ്ങളിലെ അപ്പസ്തോലിക സ്ഥാനപതികളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ജൂണ്‍ 21ന് പേപ്പല്‍ പ്രതിനിധികളുടെ ആഗോളസംഗമത്തെ അഭിസംബോധന ചെയ്ത് സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു പാപ്പ. മുന്‍ മാര്‍പാപ്പ ബെനഡിക്ട് പതിനാറാമനാണ് വിശ്വാസവര്‍ഷാചരണത്തോടനുബന്ധിച്ച് പേപ്പല്‍ പ്രതിനിധികളുടെ ആഗോള സംഗമം വത്തിക്കാനില്‍ നടത്താന്‍ തീരുമാനിച്ചത്. ബെനഡിക്ട് പാപ്പയുടെ സ്ഥാനത്യാഗത്തെ തുടര്‍ന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ പിന്‍ഗാമി ഫ്രാന്‍സിസ് മാര്‍പാപ്പയാണ് ജൂണ്‍ 21,22 തിയതികളില്‍ വത്തിക്കാനില്‍ നടന്ന സംഗമത്തിന് അദ്ധ്യക്ഷം വഹിച്ചത്.
മാര്‍പാപ്പയുടെ പ്രതിനിധിയെന്ന നിലയില്‍ പ്രാദേശിക സഭകളിലും രാഷ്ട്രങ്ങളിലും അവര്‍ നല്‍കുന്ന സേവനങ്ങള്‍ക്ക് കൃതജ്ഞത പ്രകടിപ്പിച്ച മാര്‍പാപ്പ കത്തോലിക്കാസഭയുടെ സാര്‍വ്വത്രികതയാണ് അവരില്‍ താന്‍ കാണുന്നതെന്നും പറഞ്ഞു. മാര്‍പാപ്പയുടെ സ്ഥാനപതികള്‍ സ്വന്തമായി ഒരു രൂപതയും അജഗണവും ഇല്ലാത്തവരാണെങ്കിലും ക്രിസ്തുവിനെ ലോകത്തിനു നല്‍കുന്ന അജപാലകരാണ് തങ്ങള്‍ എന്ന കാര്യം ഒരിക്കലും വിസ്മരിക്കരുതെന്ന് വെള്ളിയാഴ്ച്ച രാവിലെ നടത്തിയ കൂടിക്കാഴ്ച്ചയില്‍ മാര്‍പാപ്പ അവരെ ഉത്ബോധിപ്പിച്ചു.
ഈ ലോകത്തിന്‍റെ അരൂപിയില്‍ നിന്നകന്നു നിന്നുകൊണ്ട് ക്രിസ്തുവുമായി ഗാഢബന്ധത്തില്‍ ജീവിക്കാനും തങ്ങളുടെ പ്രവര്‍ത്തികളിലൂടെ ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്താനും പാപ്പ അവരെ ആഹ്വാനം ചെയ്തു. പേപ്പല്‍ പ്രതിനിധികളായി സേവനമനുഷ്ഠിച്ചിട്ടുള്ള മുന്‍മാര്‍പാപ്പമാര്‍ പോള്‍ ആറാമന്‍റേയും ജോണ്‍ ഇരുപത്തിമൂന്നാമന്‍റേയും മാതൃകകളും ഉത്ബോധനങ്ങളും പാപ്പ തദവസരത്തില്‍ അനുസ്മരിച്ചു. പേപ്പല്‍ പ്രതിനിധികളായി ശുശ്രൂഷചെയ്ത കാലം തങ്ങളുടെ ജീവിത വിശുദ്ധീകരണത്തിന്‍റെ ഭാഗമായാണ് അവര്‍ കണക്കാക്കിയതെന്ന് പാപ്പ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.
പേപ്പല്‍ പ്രതിനിധികള്‍ തങ്ങള്‍ ശുശ്രൂഷചെയ്യുന്ന രാജ്യങ്ങളിലെ സഭാമേലധ്യക്ഷന്‍മാരേയും ഭരണാധികാരികളേയും വിശ്വാസസമൂഹത്തേയും വ്യക്തിപരമായി മനസിലാക്കണം. അതോടൊപ്പം മാര്‍പാപ്പയോടും അവര്‍ക്ക് വ്യക്തിപരമായ ബന്ധമുണ്ടായിരിക്കണമെന്ന് ഫ്രാന്‍സിസ് പാപ്പ ഉത്ബോധിപ്പിച്ചു. പേപ്പല്‍ പ്രതിനിധികളുടെ നിരവധിയായ ചുമതകളെക്കുറിച്ച് പരാമര്‍ശിക്കവേ, മെത്രാന്‍നിയമനത്തിനായി അവര്‍ നടത്തുന്ന അന്വേഷണത്തിന്‍റെ പ്രസക്തിയെക്കുറിച്ച് മാര്‍പാപ്പ എടുത്തു പറഞ്ഞു. നിസ്വാര്‍ത്ഥരും, ജീവിത വിശുദ്ധിയുള്ളവരും ലാളിത്യത്തില്‍ ജീവിക്കുന്നവരുമായവരേയാണ് മെത്രാന്‍ സ്ഥാനത്തിന് തിരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടത്. ക്ഷമ, കാരുണ്യം, സൗമ്യത, എന്നീ പുണ്യങ്ങളുള്ളവരും അജഗണത്തെ ആത്‍മാര്‍ത്ഥമായി സ്നേഹിക്കുന്നവരുമായിരിക്കണം അവര്‍. അധികാര മോഹികളേയും, സ്ഥാനമാനങ്ങള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നവരേയും മെത്രാന്‍മാരാക്കാന്‍ ശുപാര്‍ശ ചെയ്യരുതെന്നു പറഞ്ഞ പാപ്പ മെത്രാന്‍മാര്‍ക്കുണ്ടായിരിക്കേണ്ട ഗുണഗണങ്ങളെക്കുറിച്ച് വളരെ വിശദമായി അവരോട് പ്രതിപാദിച്ചു.

ഏറെ പ്രാര്‍ത്ഥനയ്ക്കും വിചിന്തനത്തിനും ശേഷമാണ് അവര്‍ക്കുവേണ്ടിയുള്ള പ്രഭാഷണം താന്‍ എഴുതിത്തയ്യാറാക്കിയതെന്ന് വെളിപ്പെടുത്തിയ മാര്‍പാപ്പ ഔപചാരികതകള്‍ കൂടാതെ ഹൃദയത്തിന്‍റെ ഭാഷയില്‍ സംസാരിക്കാനാണ് താന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നതെന്നും വ്യക്തമാക്കി.
ഫാ. ഓണംകുളത്തിന്റെ കബറിടത്തിലേക്ക്‌ വിശ്വാസികളുടെ പ്രവാഹം
 
Written by ജോമോന്‍ വെച്ചൂക്കിഴക്കേതില്‍ അതിരമ്പുഴ
FRIDAY, 06 AUGUST 2010


കുറ്റവാളിയായി സമൂഹവും കോടതിയും മുദ്ര കുത്തിയപ്പോഴും ഒടുവില്‍ കുറ്റവിമുക്തനാക്കിയപ്പോള്‍ ദ്രോഹിച്ചവര്‍ക്കു മാപ്പു കൊ ടുത്ത്‌ സഹനജീവിതത്തിന്റെ മാര്‍ഗത്തിലൂടെ ജീവിതം നയിച്ച ഫാ. ബെനഡിക്‌ടി ന്റെ കബറിടത്തിലേക്ക്‌ ഇപ്പോള്‍ രോഗസൗ ഖ്യം തേടി വിശ്വാസികളുടെ പ്രവാഹം.

``കത്തോലിക്കാസഭ ഫാ. ബെനഡിക്‌ടിനെ വിശുദ്ധനാക്കുവാന്‍ നടപടികള്‍ തുടങ്ങി യോ എന്ന്‌ ഞങ്ങള്‍ക്കറിയില്ല. ഏതായാലും ഞങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങള്‍ സഹനദാസന്‍ ഓ ണംകുളത്തച്ചന്‍ സാധിച്ചുതരുന്നുണ്ട്‌.'' ഫാ. ബെനഡിക്‌ടിന്റെ കബറിടത്തില്‍ എത്തിയ ഒരു വിശ്വാസിയുടേതാണീ വാക്കുകള്‍. ഫാ. ബെനഡിക്‌ടിന്‌ `സഹനദാസന്‍' എന്ന പദവി വിശ്വാസികള്‍ തന്നെ ചാര്‍ത്തി യതാണ്‌.

ബെനഡിക്‌ടച്ചന്റെ കബറിടത്തിങ്കലെത്തുന്ന ഭൂരിഭാഗവും മലബാറില്‍ നിന്നുള്ളവരാണ്‌.
1966 ജൂണ്‍ 16 നാണ്‌ കേരളത്തെ മുഴുവന്‍ ഞെട്ടിക്കുകയും കോളിളക്കം സൃഷ്‌ടിക്കുകയും ചെയ്‌ത മാ ടത്തരുവി മറിയക്കുട്ടിയെ കൊല്ലപ്പെട്ട നിലയില്‍ ക ണ്ടെത്തുന്നത്‌. കൊളുന്ത്‌ നുള്ളാനെത്തിയ തൊഴിലാ ളി സ്‌ത്രീകളാണ്‌ ആദ്യം മൃതദേഹം കണ്ടെത്തിയത്‌. ബെഡ്‌ഷീറ്റ്‌ ശരീരത്തില്‍ പുതച്ചിരുന്നു. ശരീരമാസകലം പത്തോളം കുത്തുകള്‍ ഏറ്റിരുന്നു. ആഭരണ വും പണവും മൃതദേഹത്തില്‍ നിന്ന്‌ ലഭിച്ചതിനാല്‍ മോഷണമല്ല കൊലപാതക ലക്ഷ്യമെന്ന്‌ പോലിസ്‌ കണക്കുകൂട്ടി. മൃതദേഹം പിറ്റേന്ന്‌ പോസ്റ്റുമോര്‍ട്ടത്തിനു ശേഷം സമീപത്തെ റിസര്‍വ്‌ വനത്തില്‍ സംസ്‌കരിച്ചു.

പത്രവാര്‍ത്തയറിഞ്ഞ്‌ ആലപ്പുഴയില്‍ നി ന്നെത്തി, തെളിവുകള്‍ കണ്ടാണ്‌ മരിച്ചത്‌ മറിയക്കുട്ടിയാണെന്ന്‌ ബന്ധുക്കള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്‌. ചങ്ങനാശേരിയില്‍ നിന്ന്‌ ആലപ്പുഴയ്‌ക്ക്‌ മാറിത്താമസിച്ച ഉപ്പായിയുടെയും മറിയാമ്മയുടെയും എട്ടുമക്കളില്‍ രണ്ടാമത്തെ ആളായിരുന്നു മറിയക്കുട്ടി. സാമ്പത്തികബുദ്ധിമുട്ട്‌ ഉള്ള കുടുംബാംഗമായിരുന്ന മറിയക്കുട്ടി വിധവയായിരുന്നു. മൂന്നു തവണ വിവാഹം കഴിച്ചു. മൂന്നാമത്തെ ഭര്‍ത്താവിനു തളര്‍വാ തം പിടിപെട്ടപ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തെ ഉപേക്ഷിച്ച്‌ മക്കളുമായി അമ്മയ്‌ക്കൊപ്പം ആലപ്പുഴയില്‍ താമസം തുടങ്ങി. പിന്നീട്‌ മൂന്നാമത്തെ ഭര്‍ത്താവും മരിച്ചു. ഇളയകുട്ടിയെ സഹോദരിയെ ഏല്‍പിച്ച്‌ വൈകിട്ട്‌ തിരിച്ചെത്തുമെന്ന്‌ പറഞ്ഞിറങ്ങിയ മറിയക്കുട്ടിയെ പിന്നെ ജീവനോടാരും കണ്ടില്ല.

മരിച്ചത്‌ മറിയക്കുട്ടിയാണെന്നുറപ്പു വരുത്തിയതോടെ പോലിസ്‌ സാക്ഷ്യമൊഴികളും സാഹചര്യത്തെളിവുകളും വച്ച്‌ ജൂണ്‍ 24-ന്‌ ചങ്ങനാശേരി അതിരൂപതാംഗമായ ഫാ. ബെനഡിക്‌ട്‌ ഓണംകുളത്തെ അറസ്റ്റു ചെ യ്യുകയായിരുന്നു. 1962 മുതല്‍ 64 വരെ അദ്ദേ ഹം ആലപ്പുഴ ചക്കരക്കടവ്‌ പള്ളിയില്‍ വി കാരിയായിരുന്നു. ഇവിടെ വച്ചാണ്‌ മറിയക്കുട്ടിയെ പരിചയപ്പെടുന്നത്‌. 1962 ല്‍ ഫാ. ബെനഡിക്‌ട്‌ കൊല നടന്നെന്നു പറയപ്പെടുന്ന മാടത്തരുവിക്കു സമീപമുള്ള കണ്ണംപള്ളി പള്ളിയില്‍ സേവനമനുഷ്‌ഠിച്ചിരുന്നു.

1966 ജൂണ്‍ 24. ചങ്ങനാശേരി അതിരൂപതാ അരമന പ്രസിന്റെ മാനേജരായിരുന്ന ബെനഡിക്‌ട്‌ അച്ചനെ മറിയക്കുട്ടി കൊലക്കേസിലെ ഒന്നാം പ്രതിയാക്കി അറസ്റ്റു ചെയ്‌തുവെന്ന വാര്‍ത്ത നാടിനെ ഇളക്കി.
എല്ലാ പത്രങ്ങളും ബെനഡിക്‌ടച്ചനെ കൊ ലപാതകിയാക്കി ഒന്നാം പേജില്‍ വാര്‍ത്ത നല്‍കി. സഭയ്‌ക്കെതിരെയും വൈദികര്‍ക്കെതിരെയും നിരന്തര വാര്‍ത്തകളായിരുന്നു പിന്നെ കുറെക്കാലം. ജയിലിലായ അച്ചന്‍ തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ട തന്റെ മാതാപിതാക്കളെ ഓര്‍ത്ത്‌ കഠിനദുഃഖത്തിലായിരുന്നു.

എങ്കിലും ഇതു ദൈവപരിപാലനയാണെന്ന്‌ അദ്ദേഹം മാതാപിതാക്കള്‍ക്കെഴുതിയ കത്തില്‍ സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു. മരിച്ച മറിയക്കുട്ടിയുമായി ബെനഡിക്‌ട്‌ അച്ചന്‌ അവിഹിതബന്ധമുണ്ടായിരുന്നുവെന്നും രണ്ടു വയസുള്ള കുട്ടി അച്ചന്റേതാണെന്നും വീണ്ടും ഗര്‍ഭിണിയായപ്പോള്‍ ശല്യമുണ്ടാക്കാതിരിക്കാന്‍ കൊന്നുകളഞ്ഞതാണെന്നുമായിരുന്നു പ്രോസിക്യൂഷന്‍ വാദം. മറിയക്കുട്ടിയ്‌ക്കെന്നല്ല ഈ ഭൂമുഖത്ത്‌ ഒരു സ്‌ത്രീക്കും തന്നില്‍നിന്നു കുട്ടി ജനിച്ചിട്ടില്ലെന്നും ഒരു സ്‌ത്രീയുമായും തനിക്ക്‌ അവിഹിതബന്ധമില്ലെന്നും അതോര്‍ത്തു മാതാപിതാക്കള്‍ വിഷമിക്കരുതെന്നും അച്ചന്‍ വ്യക്തമായി മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക്‌ എഴുതിയിരുന്നു.

ജയിലിലായ ബെനഡിക്‌ട്‌ അച്ചന്റെ കേസ്‌ അതിവേഗം വിചാരണ ചെയ്യപ്പെട്ടു. വിചാരണയുടെ ഓരോ ദിവസവും പത്രങ്ങള്‍ക്ക്‌ ആഘോഷമായി. ക്രിസ്‌ത്യാനികള്‍ക്കും വൈദികര്‍ക്കും പുറത്തിറങ്ങി നടക്കാന്‍ വയ്യാത്ത അവസ്ഥയായി. വൈദികരെ കണ്ടാല്‍ സമൂഹം കൂക്കിവിളിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. മന്ദമരുതി മൈനത്തുരുവി മാടത്തുരുവി മറിയക്കുട്ടി ഇതായിരുന്നു നാടെങ്ങും സംസാരവിഷയം. നിറം പിടിപ്പിച്ച കഥകള്‍ എഴുതാന്‍ പത്രങ്ങളും മത്സരിച്ചു. സിനിമകളും ഇതേ പേരില്‍ ജന്മമെടുത്തു.
അതിവേഗ കോടതി വിചാരണ വേഗം പൂര്‍ത്തിയാക്കി. വിധിക്കു ജനം കാതോര്‍ത്തിരുന്നു. കത്തോലിക്കാ വൈദികനെ വധശിക്ഷയ്‌ക്ക്‌ വിധിക്കുന്ന വാര്‍ത്ത കേള്‍ക്കാന്‍ ശത്രുമാധ്യമങ്ങളും ശത്രുഗണങ്ങളും കാതോര്‍ത്തിരുന്നു. അങ്ങനെ അരുതാത്തതു സംഭവിച്ചു. ആ വാര്‍ത്ത വിശ്വാസികളെ ഞെട്ടിച്ചു. ദൈവദാസന്‍ കാവുകാട്ടു പിതാവിന്‌ ഹൃദയാഘാതം ഉണ്ടായി. ശത്രുക്കള്‍ക്ക്‌ ആഘോഷമായി. 1966 നവംബര്‍ 19 ന്‌ കൊല്ലം സെഷന്‍സ്‌ കോടതി ബെനഡിക്‌ട്‌ അച്ചനെ മരണംവരെ തൂക്കിലിടാന്‍ ശിക്ഷിച്ചു. കത്തോലിക്കാ പുരോഹിതരെ ഒന്നടങ്കം ആക്ഷേപിക്കുന്നതായിരുന്നു വിധി. ജൂണ്‍ 24 ന്‌ അറസ്റ്റു ചെയ്യപ്പെട്ടയാള്‍ നവംബര്‍ 19 ന്‌ മരണശിക്ഷയ്‌ക്ക്‌ വിധിക്കപ്പെട്ടു.

കേസിന്‌ അപ്പീല്‍ പോവേണ്ട ഞാന്‍ മരിച്ചുകൊള്ളാം എന്ന്‌ അച്ചന്‍ വീട്ടിലേക്കെഴുതി. സഹനം അദ്ദേഹത്തിന്‌ ആനന്ദമായിി. അച്ചന്‍ തീര്‍ത്തും നിരപരാധിയാണെന്നറിയാമായിരുന്ന വിശ്വാസികള്‍ അച്ചനുവേണ്ടി അപ്പീല്‍ കൊടുക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. 1967 ഏപ്രില്‍ ഏഴിന്‌ ബെനഡിക്‌ട്‌ അച്ചനെ വെറുതെ വിട്ടുകൊണ്ട്‌ ഹൈക്കോടതി വിധി വന്നു. പോലിസ്‌ അച്ചനെ മനഃപൂര്‍വം പ്രതിയാക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു മുതലാളിക്ക്‌ മറിയക്കുട്ടിയുമായി അവിഹിതബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു. അതിലൊരു കുട്ടിയുണ്ട്‌. ഈ കുട്ടി അച്ചന്റേതാണെന്നായിരുന്നു പ്രോസിക്യൂഷന്‍ വാദം. ശാസ്‌ത്രീയ പരീക്ഷണത്തില്‍ കുട്ടി അച്ചന്റേതല്ലെന്നു തെളിഞ്ഞിരുന്നു. ഇതാണ്‌ അച്ചനെ വെറുതെ വിടുവാന്‍ കാരണം.
മുതലാളിയില്‍നിന്ന്‌ മറിയക്കുട്ടിക്ക്‌ വീണ്ടും ഗര്‍ഭമുണ്ടായതോടെ, ഗര്‍ഭഛിദ്രം ചെയ്യാനൊരു ഡോക്‌ടറെ സമീപിച്ചു. ഗര്‍ഭഛിദ്ര ശസ്‌ത്രക്രിയയ്‌ക്കിടെ മറിയക്കുട്ടി മരിച്ചു. പരിഭ്രാന്തരായ മുതലാളിയും ഡോക്‌ടറും മറിയക്കുട്ടിയെ തേയിലക്കാട്ടില്‍ കൊണ്ടിടുകയും കൊലപാതകമാക്കുന്നതിനായി ശരീരത്ത്‌ കുത്തി മുറിവേല്‌പിക്കുകയും ചെയ്‌തു. മറിയക്കുട്ടിയെ മുതലാളി സഹായിച്ചിരുന്നത്‌ അച്ചന്‍ വഴിയാണ്‌. മുതലാളിയും മറിയക്കുട്ടിയുമായുള്ള അവിഹിതബന്ധം അച്ചന്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നതുമില്ല. പലപ്പോഴും സഹായം വാങ്ങുവാന്‍ മറിയക്കുട്ടി അച്ചനെ സമീപിച്ചിരുന്നു. ഇതാണ്‌ പോലിസിന്‌ സംശയം സൃഷ്‌ടിച്ചത്‌.

ആലപ്പുഴ ചക്കരക്കടവ്‌ പള്ളിയില്‍ ഗോതമ്പും പാല്‍പ്പൊടിയും സൗജന്യമായി വിതരണം ചെയ്‌തിരുന്നു. പള്ളിയില്‍നിന്നു ലഭിക്കുന്ന ഗോതമ്പും പാല്‍പ്പൊടിയും കൊണ്ടാണ്‌ പല കുടുംബങ്ങളും പുലര്‍ന്നിരുന്നത്‌. അതില്‍ ഒന്നായിരുന്നു മറിയക്കുട്ടിയുടെ കുടുംബവും. ഈ കാലയളവിലാണ്‌ പത്തനംതിട്ട ജില്ലയിലെ കണ്ണംപള്ളി കത്തോലിക്കാ പള്ളിയില്‍ വികാരിയായിരുന്ന ഫാ. ബെനഡിക്‌ട്‌ ചക്കരക്കുളം പള്ളിയിലേക്കു സ്ഥലം മാറി വന്നത്‌. ഗോതമ്പ്‌, പാല്‍പ്പൊടി വിതരണത്തിന്റെ ചുമതല ബെനഡിക്‌ട്‌ അച്ചനായിരുന്നു. സൗജന്യമായി ലഭിച്ചിരുന്ന ഗോതമ്പും പാല്‍പ്പൊടിയും വാങ്ങാന്‍ മറിയക്കുട്ടിയും വരാറുണ്ടായിരുന്നു. തുടര്‍ന്ന്‌ ബെനഡിക്‌ടച്ചന്‍ ചങ്ങനാശേരി അരമന പ്രസിന്റെ മാനേജരായി ചുമതലയേറ്റു.

അച്ചനെ അറസ്റ്റു ചെയ്‌തതുമുതല്‍ കൊടിയ പീഡനമാണേല്‍ക്കേണ്ടി വന്നത്‌. കുറ്റം സമ്മതിക്കുന്നതിനായി കൊടിയ പീഡനം. യേശുവിന്റെ ശരീരവും രക്തവും വാഴ്‌ത്തി നല്‍കുന്ന കൈകള്‍ പോലിസിന്റെ ഷൂസുകള്‍കൊണ്ട്‌ ചവിട്ടിയരച്ചു. ദേഹമാസകലം ലാത്തിയടിയുടെ പാടുകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. പോലിസിന്റെ കൊടിയ പീഡനത്തിനിടയില്‍ പലപ്പോഴും അച്ചന്‌ ബോധം മറഞ്ഞിരുന്നു. കുറ്റം ചെയ്യാത്തവനും ചെയ്‌തെന്നു പറഞ്ഞുപോകുന്ന ഭീകരമായ മൂന്നാംമുറയും പ്രയോഗിക്കപ്പെട്ടു. പോലിസിന്റെ മര്‍ദ്ദനങ്ങള്‍ക്കിടയിലും അച്ചന്‍ എനിക്കൊന്നും അറിയില്ലെന്ന്‌ പറഞ്ഞ്‌ കരഞ്ഞിരുന്നു. അതാണ്‌ മര്‍ദ്ദനം ഇരട്ടിയാക്കിയത്‌. മാസങ്ങള്‍ നീണ്ട പീഡനങ്ങള്‍ക്കും ജയില്‍വാസത്തിനും വിരാമമിട്ടുകൊണ്ട്‌ ക്രൂരമായ വിധിപ്രസ്‌താവനയും. അപമാനഭാരത്തിന്റെ തീച്ചൂളയില്‍ എരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന ബെനഡിക്‌ട്‌ അച്ചനെ ഹൈക്കോടതി കുറ്റവിമുക്തനാക്കിയെങ്കിലും കൊലയാളിയെന്ന മുദ്ര അച്ചനെ വിട്ടുപിരിഞ്ഞിരുന്നില്ല. നിരപരാധി എന്ന്‌ സ്വന്തം മനഃസാക്ഷി മന്ത്രിക്കുമ്പോഴും കൊലപാതകിയെന്ന്‌ മുദ്രകുത്തപ്പെട്ട ഒരു സമൂഹമധ്യത്തില്‍ മറ്റുള്ളവരുടെ പരിഹാസങ്ങള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങിയാണ്‌ അച്ചന്‍ കഴിഞ്ഞത്‌. പക്ഷേ, അച്ചന്‍ പാവങ്ങളെ സ്‌നേഹിച്ചും പീഡിതരെയും നിരാശ്രയരെയും ആശ്വസിപ്പിച്ചും തന്റെ ജീവിതം മുന്നോട്ട്‌ നീക്കി. ഹൃദ്രോഗബാധയെത്തുടര്‍ന്ന്‌ അച്ചന്‍ കോട്ടയം മെഡിക്കല്‍ കോളജിനു സമീപം മുടിയൂര്‍ക്കരയിലുള്ള വൈദികകേന്ദ്രത്തില്‍ വര്‍ഷങ്ങളോളം വിശ്രമജീവിതത്തിലായിരുന്നു. വിശ്രമജീവിതം നയിച്ചുവന്ന ഫാദറിനെ തേടി എഴുപതാം വയസില്‍ മറിയക്കുട്ടിയുടെ യഥാര്‍ത്ഥ ഘാതകനായ ഡോക്‌ടറുടെ മക്കളെത്തി കുറ്റം ഏറ്റുപറഞ്ഞ്‌ മാപ്പിരന്നപ്പോഴും യേശുവിന്റെ ക്ഷമിക്കുന്ന സ്‌നേഹത്തിന്റെ മാതൃക ലോകത്തിനു കാണിച്ചുകൊടുത്തുകൊണ്ട്‌ അവരെ അനുഗ്രഹിക്കുവാനാണ്‌ അച്ചന്‍ ശ്രമിച്ചത്‌. 2000 ജനുവരി 14 ന്‌ ആണ്‌ ഡോക്‌ടറുടെ മക്കള്‍ അച്ചനെ സന്ദര്‍ശിച്ച്‌ കുറ്റം ഏറ്റുപറഞ്ഞത്‌. ഡോക്‌ടറുടെ കുടുംബത്തിന്‌ സംഭവത്തിനുശേഷമുണ്ടായ തിരിച്ചടികളാണ്‌ പിതാവിന്റെ കുറ്റം ഏറ്റുപറയാന്‍ മക്കളെ പ്രേരിപ്പിച്ചത്‌. കെ.കെ. തോമസ്‌, ചെറിയാന്‍ എന്നിവരാണ്‌ അച്ചനെ കാണാന്‍ വന്നത്‌. തുടര്‍ന്ന്‌ ഇവരുടെ സഹോദരിമാരും അച്ചനെ സന്ദര്‍ശിച്ചു. ഡോക്‌ടറും തോട്ടം ഉടമയും മുമ്പേ മരിച്ചിരുന്നു. സത്യം വെളിപ്പെടുത്തിയിട്ടും അച്ചന്‍ ഇതാരോടും പറഞ്ഞില്ല. പിന്നീട്‌ 11 മാസങ്ങള്‍ക്കുശേഷം മാധ്യമങ്ങളിലൂടെയാണ്‌ സംഭവം പുറംലോകം അറിയുന്നത്‌.

തെറ്റുകള്‍ ഏറ്റുപറഞ്ഞ്‌ മാപ്പിരന്നവരെ കുറ്റപ്പെടുത്താതെ ആശ്വസിപ്പിച്ചുവിടുകയാണ്‌ അച്ചന്‍ ചെയ്‌തത്‌. ഇതു കേള്‍ക്കാന്‍ എന്റെ അച്ചായന്‍ ഇല്ലാതെ പോയല്ലോയെന്ന വിഷമം മാത്രം അവരോട്‌ പറഞ്ഞു. 2001 ജനുവരി മൂന്നിന്‌ 71-ാം വയസില്‍ അച്ചന്‍ നിത്യസമ്മാനത്തിനായി വിളിക്കപ്പെട്ടു.

അതിരമ്പുഴ സെന്റ്‌ മേരീസ്‌ ഫൊറോന പള്ളിയോടു ചേര്‍ന്നുള്ള വൈദികരുടെ സെമിത്തേരിയിലാണ്‌ അടക്കം ചെയ്‌തത്‌. സഭ പ്രഖ്യാപിച്ച വൈദികവര്‍ഷാചരണത്തോടനുബന്ധിച്ച്‌ സഹനദാസനെന്ന്‌ വിളിച്ച്‌ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കല്ലറ പുതുക്കി പണിയുകയും വിശ്വാസികള്‍ക്ക്‌ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുവാനുള്ള സൗകര്യമൊരുക്കുകയുമായിരുന്നു. സഹനത്തിന്റെ മഹത്വീകരണത്തിന്റെ നാളുകളാണിത്‌. ബെനഡിക്‌ടച്ചന്റെ കബറിടത്തിലേക്ക്‌ വിശ്വാസികള്‍ ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. നിരവധി രോഗസൗഖ്യങ്ങള്‍ ലഭിക്കുന്നതായി റിപ്പോര്‍ട്ടുകളുണ്ട്‌.

ഗള്‍ഫില്‍ നിന്ന്‌ ഓപ്പറേഷനുവേണ്ടി നാട്ടില്‍ വന്നതിനുശേഷം ബെനഡിക്‌ട്‌ അച്ചന്റെ കബറിടത്തിലെത്തി പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചതിന്റെ ഫലമായി ഓപ്പറേഷന്‍ നടത്താതെ രോഗസൗഖ്യം നേടിയതും എസ്‌.എസ്‌.എല്‍.സി പരീക്ഷയ്‌ക്കിടെ ബ്ലഡ്‌ ക്യാന്‍സര്‍ പിടിപെട്ട്‌ ലേക്‌ഷോര്‍ ആശുപത്രിയില്‍ ചികിത്സയില്‍ കഴിഞ്ഞുവരവേ ലിജോയെന്ന 15 കാരന്‌ രോഗസൗഖ്യം ലഭിച്ചതും അവയില്‍ ചിലതുമാത്രം. ലിയോയുടെ മുത്തച്ഛന്‍ എം.സി. അലക്‌സാണ്ടര്‍ കബറിടത്തിലെത്തി കരഞ്ഞു പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചതിന്റെ ഫലമായാണ്‌ മൂന്നു മാസത്തിനകം മരിക്കുമെന്ന്‌ വിധിയെഴുതിയ ലിജോ പൂര്‍ണ ആരോഗ്യവാനായി ഇപ്പോള്‍ പത്താംക്ലാസില്‍ വീണ്ടും പഠിക്കുകയാണ്‌. അതിരമ്പുഴ സെന്റ്‌ മേരീസ്‌ പള്ളിയിലെ കബറിടത്തിനു മുന്‍പില്‍ പ്രാര്‍ത്ഥനയുമായി എത്തുന്നവര്‍ക്ക്‌ ആശ്വാസത്തിന്റെ വെളിച്ചമായി ഓണംകുളത്തച്ചന്‍ എന്ന സഹനദാസനുണ്ട്‌.

ബെനഡിക്‌ട്‌ അച്ചന്റെ കുടുംബവീട്ടില്‍ അനിയന്‍ ഔസേപ്പച്ചനും ഭാര്യ മേരിക്കുട്ടിയുമാണിപ്പോള്‍ താമസം. ഇവരുടെ നാലുമക്കളില്‍ ഒരാള്‍ കന്യാസ്‌ത്രീയാണ്‌. ആരാധനമഠാംഗമായ സിസ്റ്റര്‍ ടെസി ഓണംകുളം ചങ്ങനാശേരി അസംപ്‌ഷന്‍ കോളജില്‍ സേവനം ചെയ്യുന്നു. ബെനഡിക്‌ട്‌ അച്ചന്റെ മൂത്ത സഹോദരന്‍ പരേതനായ ഫാ. സെബാസ്റ്റ്യന്‍ ഓണംകുളമാണ്‌. രണ്ടു സഹോദരിമാരും ആരാധനാമഠാംഗങ്ങളാണ്‌. സിസ്റ്റര്‍ ഗ്ലോറിയ (മാമ്മൂട്‌), സിസ്റ്റര്‍ അമല (വടവാതൂര്‍). —

Saturday, 15 June 2013

ആത്മീയജീവിതം പരാജയപ്പെടുന്നതിന്റെ കാരണങ്ങൾ  

Shalom Times, 05 June 2013 
Written by  കെ. ജെ. മാത്യു 

ക്കസമയത്ത് ജീവിതത്തിൽ ഇടപെടാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവനും സാധിക്കുന്നവനുമായ ഒരു ദൈവം ഉണ്ടെന്നതാണ് നമ്മുടെ പ്രത്യാശ. വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുന്നവർക്ക് സമീപസ്ഥനായ അവിടുന്ന് നിർണായകമായ നിമിഷങ്ങളിൽ നമുക്കുവേണ്ടി ഇടപെടും. കാരണം, അവിടുന്ന് നമ്മോടുകൂടെയുള്ള ദൈവം (ഇമ്മാനുവേൽ) ആണ്. ദൈവം തക്കസമയത്ത് ഇടപെട്ട ഒരു അനുഭവം പങ്കുവയ്ക്കട്ടെ.

1980-ൽ ഞാൻ ഹൈദരാബാദിൽ എത്തിച്ചേർന്നു. പ്രീഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞ് മൂന്നു വർഷങ്ങളുടെ ഇടവേള ഉണ്ടെങ്കിൽ ഡിഗ്രി പരീക്ഷകൾ ഒരുമിച്ച് ഒറ്റ വർഷംകൊണ്ട് എഴുതിയെടുക്കാനുള്ള അവസരം അവിടെയുള്ള ഒസ്മാനിയ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയിൽ ഉണ്ടെന്നറിഞ്ഞാണ് അവിടെ പോയത്. പരീക്ഷയ്ക്ക് രജിസ്റ്റർ ചെയ്യുവാനുള്ള അവസാനത്തെ ദിവസമാണ് ഞാൻ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി ഓഫീസിൽ എത്തുന്നത്. സമയം ഏകദേശം നാലുമണി. അപേക്ഷാർത്ഥികളുടെ നിരയിൽ നില്ക്കുകയാണ് ഞാൻ. അവസാനം എന്റെ ഊഴം വന്നു. രേഖകൾ പരിശോധിച്ച ഉദ്യോഗസ്ഥൻ എന്നെ ഞെട്ടിപ്പിച്ച കാര്യമാണ് പറഞ്ഞത്. അപേക്ഷ സ്വീകരിക്കുവാൻ സാധ്യമല്ല, കാരണം മൈഗ്രേഷൻ സർട്ടിഫിക്കറ്റ് സമർപ്പിച്ചിട്ടില്ല (ഒരു യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയിൽനിന്നും മാറി മറ്റൊരു യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയിൽ കോഴ്‌സിനായി ചേരുമ്പോൾ അത്യാവശ്യമായി സമർപ്പിക്കേണ്ടതാണ് മൈഗ്രേഷൻ സർട്ടിഫിക്കറ്റ്). പക്ഷേ, അന്ന് അതിനെക്കുറിച്ച് എനിക്ക് അറിയുമായിരുന്നില്ല. ഉദ്യോഗസ്ഥൻ ഇത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ വളരെ വിഷമിച്ചു. ഈ പരീക്ഷ എഴുതിയില്ലെങ്കിൽ ഇനിയും മൂന്നു വർഷങ്ങൾ ചെലവഴിക്കേണ്ടിവരും ഒരു ബിരുദം നേടുവാൻ.

ഓർമയിൽ നിന്നും മായാത്ത കറുത്ത മഷി
ഞാൻ മാറിയിരുന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചു. അപ്പോൾ പരിശുദ്ധാത്മാവ്, എന്റെ സഹായത്തിനായി വന്നു. മനസിൽ ഒരു ചിന്ത നല്കി: പരീക്ഷയുടെ ചുമതലയുള്ള ഡപ്യൂട്ടി രജിസ്ട്രാറെ പോയിക്കാണുക. എന്റെ കൈയിൽ നിരസിക്കപ്പെട്ട രേഖകൾ മാത്രമേയുള്ളൂ എന്നോർക്കണം. പക്ഷേ, ദൈവത്തിന് വേണമെങ്കിൽ ആ അഞ്ചപ്പത്തെ ആശീർവദിക്കുവാൻ സാധിക്കുമല്ലോ. ഇതായിരുന്നു എന്റെ പ്രത്യാശ. ഞാൻ ഡപ്യൂട്ടി രജിസ്ട്രാറെ കണ്ടു. ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞു. ''യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി നിയമമാണ് മൈഗ്രേഷൻ സർട്ടിഫിക്കറ്റ് വേണമെന്നുള്ളത്. എനിക്ക് ഇക്കാര്യത്തിൽ ഒന്നും ചെയ്യുവാൻ സാധിക്കുകയില്ല.'' അദ്ദേഹം നിസഹായനായി കൈമലർത്തി. അപ്പോൾ എന്റെ കൂടെയുള്ള പരിശുദ്ധാത്മാവ് മറ്റൊരു പ്രചോദനം നല്കി. എന്റെ പ്രീഡിഗ്രിയുടെ മാർക്ക് ലിസ്റ്റ് അദ്ദേഹത്തെ കാണിക്കുക. ഞാൻ അനുസരിച്ചു. എന്റെ കൈ ഞാനറിയാതെ മൊത്തം മാർക്കിലേക്ക് നീങ്ങി. എന്നിട്ട് അപേക്ഷാസ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു: സർ, എനിക്ക് ഫസ്റ്റ് ക്ലാസുണ്ട്. പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ അനുസരിച്ച് ഇതു ചെയ്തപ്പോൾ അവിടുന്ന് ആ ഉദ്യോഗസ്ഥനെ സ്പർശിച്ചു. ഉടനെ അദ്ദേഹം എന്റെ ടി.സിയിൽ ഇപ്രകാരം എഴുതി:  ഠീ യല മരരലുലേറ മ െങ.ഇ. ശി വേല എശഹല (മൈഗ്രേഷൻ സർട്ടിഫിക്കറ്റിനു പകരം ഇത് ഫയലിൽ സ്വീകരിക്കുക). എഴുതിയത് കറുത്ത മഷിയിലാണ്. ആ വാക്കുകൾ മുപ്പത്തിരണ്ട് വർഷങ്ങൾക്കുശേഷവും ഞാൻ വ്യക്തമായി ഓർക്കുന്നു. കാരണം, എന്റെ ജീവിതത്തെ വ്യക്തമായി സ്വാധീനിച്ച ഒന്നായിരുന്നല്ലോ അത്.

ബുദ്ധിയിലെ മൂടൽമഞ്ഞുകൾ
അതാണ് നമ്മുടെ ദൈവം. ഇത് വായിക്കുന്ന നിങ്ങൾക്ക് ഒരു സംശയം തോന്നാം. എന്തുകൊണ്ടാണ് ദൈവം ഇമ്മാനുവേൽ ആയിട്ടും അവിടുത്തെ തിരിച്ചറിയുവാൻ എനിക്ക് സാധിക്കാത്തത്? ഇതിന് മറുപടിയായി ഒരു തിരുവചനം നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെടുത്തട്ടെ. ''അവർ സംസാരിക്കുകയും വാദിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടുപോകുമ്പോൾ യേശുവും അടുത്തെത്തി അവരോടൊപ്പം യാത്ര ചെയ്തു. എന്നാൽ, അവനെ തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയാത്തവിധം അവരുടെ കണ്ണുകൾ മൂടപ്പെട്ടിരുന്നു'' (ലൂക്കാ 24:16). യേശു കൂടെ നടക്കുന്നുണ്ട്. ഇതുതന്നെയല്ലേ നമ്മുടെ പ്രശ്‌നവും! ദൈവം കൂടെയുണ്ട്. എന്നാൽ, തിരിച്ചറിയാൻ പറ്റുന്നില്ല. അതിനാൽ നാം നിസഹായരും നിരാശരുമായി ജീവിതയാത്ര തുടരുന്നു. അതിനാൽ സന്തോഷകരമായ ഒരു ജീവിതത്തിന് യേശുവിന്റെ സാന്നിധ്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞേ മതിയാകൂ. എന്താണതിന്റെ വഴി?

കാരണമായി വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥം ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നത് കണ്ണുകൾ മൂടപ്പെട്ട അവസ്ഥയാണ്. നമുക്കും ഇത് സംഭവിക്കാം- മൂന്ന് തലങ്ങളിൽ.
ഒന്നാമത്തെ തലം ബുദ്ധിയുടെ മേഖലയിലാണ്. ദൈവം കഴിഞ്ഞ കാലങ്ങളിൽ നടത്തിയ അനേക ഇടപെടലുകൾ  കണ്ടിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ, ഒരു പ്രശ്‌നം വരുമ്പോൾ നാം ബുദ്ധികൊണ്ട് വിശകലനം ചെയ്യുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ ശക്തിയെ പരിമിതപ്പെടുത്തുന്ന വിധത്തിൽ ചിന്തിക്കുന്നു. ബുദ്ധികൊണ്ട് ദൈവത്തെ അളക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തിക്ക് ഒരിക്കലും ദൈവത്തിന്റെ ഇടപെടലുകൾ കാണുവാൻ സാധിക്കുകയില്ല. ശിശുവിന്റെ മനോഭാവത്തോടെ പൂർണമായും യേശുവിൽ ശരണപ്പെടുക. ബുദ്ധിയുടെ മൂടൽമഞ്ഞ് അവിടുന്ന് എടുത്തുമാറ്റും.

മനസിന്റെ മൂടുപടങ്ങൾ
രണ്ടാമത്തെ തലം മനസിന്റെ മൂടലാണ്. ജീവിതത്തിലെ കണ്ണീരിന്റെ അനുഭവങ്ങൾ, ഏറ്റുവാങ്ങിയ പരിഹാസങ്ങൾ, അപമാനങ്ങൾ ഇതെല്ലാം മനസിനെ മൂടുന്ന മൂടൽമഞ്ഞായി നില്ക്കുന്നു. കഴിഞ്ഞ നാളുകളിലെ ഓരോ ദുഃഖാനുഭവങ്ങളും എണ്ണിപ്പെറുക്കി നീയും ഇപ്പോൾ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. യേശു അവർക്ക് വചനം വ്യാഖ്യാനിച്ചുകൊടുത്തു. എന്നാലും അവർക്ക് മാറ്റമില്ല. ഇതുപോലെ നീയും ഇപ്പോൾ വചനം വായിക്കുന്നു, പ്രാർത്ഥനാഗ്രൂപ്പിൽ പോകുന്നു, ധ്യാനങ്ങൾ കൂടുന്നു. പക്ഷേ, ഇപ്പോഴും കണ്ണുകൾ തുറക്കപ്പെടുന്നില്ല. ഇതിന് എന്താണ് പരിഹാരം? കണ്ണീരോടെ പ്രാർത്ഥിക്കുക. എമ്മാവൂസിലേക്ക് പോയ ശിഷ്യന്മാർ യേശുവിനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞത് അവിടുന്ന് അപ്പം എടുത്ത് ആശീർവദിച്ച്, മുറിച്ച് അവർക്ക് കൊടുത്തപ്പോഴാണ്. ഇതും ഇന്നും സംഭവിക്കുന്നുണ്ട് ഓരോ വിശുദ്ധ കുർബാനയിലും. വൈദികൻ വിശുദ്ധ കുർബാന എടുത്ത് ഉയർത്തുമ്പോൾ യേശുവിനെ വിളിച്ച് പ്രാർത്ഥിക്കുക: അവിടുന്ന് നിശ്ചയമായും നിന്നെ സ്പർശിക്കും.

ആത്മീയ അഹങ്കാരം
യേശുവിന്റെ സാന്നിധ്യം നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ മറയ്ക്കുന്ന മൂന്നാമത്തെ മേഖല ആത്മാവിന്റെ തലമാണ്. പാപത്തിന്റെ അന്ധകാരം ആത്മാവിനെ മൂടുമ്പോൾ ദൈവത്തെ അനുഭവിച്ചറിയുവാൻ സാധിക്കുകയില്ല. അതുകൊണ്ടാണ് പാപിക്ക് സ്‌തോത്രഗീതം ഇണങ്ങുകയില്ലെന്ന് പറയപ്പെടുന്നത്. ചെയ്തുപോയ പാപങ്ങളോർത്തുള്ള നിരന്തരമായ ഒരു അനുതാപം ദൈവത്തിന്റെ ഒരു സഹയാത്രികന് അത്യാവശ്യമത്രേ. ഈ അനുതാപവും കഴുകപ്പെടലും ഇല്ലെങ്കിൽ ആത്മാവ് കഠിനമായിത്തീരും, ഫരിസേയന്മാരുടേതുപോലെ. ഒരു സ്വയം ന്യായീകരണത്തിലേക്ക് അവർ പെട്ടെന്ന് വഴുതിവീഴും. ഇന്ന് ആത്മീയജീവിതം നയിക്കുന്ന അനേകർക്ക് സംഭവിക്കുന്ന ഒരു ദുര്യോഗമാണിത്. അതിനാൽ ഏറ്റവും ചെറിയ പാപങ്ങളെപ്പോലും തിരിച്ചറിയുവാനുള്ള കൃപയ്ക്കായി പ്രാർത്ഥിക്കണം. പ്രത്യേകിച്ച് വെറുപ്പിന്റെ പല ഭാവങ്ങൾ നമ്മുടെ ആത്മാവിലുള്ളത് തിരിച്ചറിയണം. അല്ലെങ്കിൽ സഹോദരനോട് സംസാരിക്കുവാൻ സാധിക്കാത്തപ്പോഴും, ആത്മാർത്ഥമായി ക്ഷമിക്കുവാൻ സാധിക്കാത്തപ്പോഴും തനിക്കൊരു കുറവുമില്ല എന്ന രീതിയിൽ മുന്നോട്ടുപോകും. കുഞ്ഞാടിന്റെ വേഷത്തിൽ ചെന്നായ് നടക്കുന്നതുപോലെയാണിത്. അതിനാൽ ദൈവസന്നിധിയിൽ മുഖംമൂടിയില്ലാതെ കടന്നുവരിക. താഴുവാൻ തയാറാകുമ്പോൾ ദൈവകൃപ സമൃദ്ധമായി ഒഴുകിയിറങ്ങും.
അതിനാൽ നമുക്ക് ജാഗ്രതയുള്ളവരായിരിക്കാം. നമ്മുടെ ജീവിതമാകുന്ന മുന്തിരിത്തോപ്പിനെ നശിപ്പിക്കുന്ന ചെറുകുറുക്കന്മാരെ പിടികൂടുക. ദൈവികസാന്നിധ്യംകൊണ്ട് നമ്മുടെ ജീവിതം പൂത്തുലയും. വചനം ഇപ്രകാരം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു: ''മുന്തിരിത്തോട്ടം നശിപ്പിക്കുന്ന കുറുക്കന്മാരെ, ആ ചെറുകുറുക്കന്മാരെ പിടികൂടുക. നമ്മുടെ മുന്തിരിത്തോപ്പ് പൂത്തുലയുന്നു'' (ഉത്തമഗീതം 2:15). കൃപയ്ക്കായി നമുക്ക് പ്രാർത്ഥിക്കാം.

സ്‌നേഹനിധിയായ എന്റെ യേശുവേ, അവിടുന്ന് ഇമ്മാനുവേൽ ആണെന്ന് പലപ്പോഴും എനിക്ക് തിരിച്ചറിയാൻ സാധിക്കുന്നില്ല. പലവിധത്തിൽ എന്റെ കാഴ്ച മങ്ങിപ്പോയിരിക്കുന്നു. എനിക്ക് എന്നെത്തന്നെ കണ്ടെത്തുവാൻ സാധിക്കുന്നില്ല. അങ്ങയുടെ പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ വെളിച്ചത്താൽ എന്റെ ഇരുണ്ട ജീവിതത്തെ പ്രകാശിപ്പിക്കണമേ. അങ്ങെന്നെ കാണുന്നതുപോലെ ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ കാണുവാൻ കൃപ നല്കിയാലും. സകല മായക്കാഴ്ചകളിൽനിന്നും എനിക്ക് മോചനം നല്കണമേ. എന്റെ മുന്തിരിത്തോപ്പ് പൂത്തുലയുവാൻ എന്റെ ജീവിതത്തിന്റെമേൽ അങ്ങയുടെ അനുഗ്രഹത്തിന്റെ കരങ്ങൾ നീട്ടണമേ. ഞാൻ അങ്ങയെ കാണട്ടെ. അങ്ങയെ ദർശിച്ച് അങ്ങേക്കായി ജീവിക്കുവാൻ എന്നെ അനുഗ്രഹിച്ചാലും. പരിശുദ്ധ അമ്മേ, വിശുദ്ധ യൗസേപ്പിതാവേ, യഥാർത്ഥ ദർശനം-യേശുദർശനം ലഭിക്കുവാൻ എനിക്കായി പ്രാർത്ഥിക്കണമേ. ആമ്മേൻ
കൈക്കൂലി വാങ്ങുന്നവർ സഭയെ നശിപ്പിക്കും 
മാർപാപ്പ


Sunday Shalom, 14 June 2013
റോം: കൈക്കൂലി വാങ്ങുന്ന ക്രിസ്ത്യാനികൾ സഭയെ തകർക്കുമെന്ന് മാർപാപ്പ.  സഭയിൽ  മൂന്ന് തരത്തിലുള്ള ആളുകളാണ് ഉള്ളത്. പാപികൾ, കൈക്കൂലി വാങ്ങുന്നവർ, വിശുദ്ധർ. മുന്തിരിത്തോട്ടത്തിന് പുറത്താക്കിയ ഭൃത്യന്മാരുടെ ഉപമ ഉദ്ധരിച്ചുകൊണ്ടാണ് കൈക്കൂലിക്കാരെപറ്റി മാർപാപ്പ പറഞ്ഞത്. കൈക്കൂലി വാങ്ങുന്നവർ ദൈവരാജ്യത്തിനെതിരെ പ്രവർത്തിക്കുക മാത്രമല്ല, ദൈവവും മനുഷ്യനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിൽ നിന്നും പരസ്പരം അകലുകയും എല്ലാവരെയും മുറിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുമെന്നും മാർപാപ്പ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു. നമ്മുടെ സമൂഹത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ പ്രശ്‌നമാണ് കൈക്കൂലി. കൈക്കൂലി വാങ്ങുമ്പോൾ ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്ഥാപനത്തേയും അത് ആരിൽ നിന്നും വാങ്ങുന്നവോ അവരെയും ചതിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിക്ക് ചേർന്ന പ്രവൃത്തിയല്ല ഇതെന്നും മാർപാപ്പ പറഞ്ഞു.
നിരീശ്വരനായ പ്രസിഡന്റ് വിശ്വാസവഴികൾ കണ്ടെത്തി 
 https://shalomonline.net/media/k2/items/cache/33e97b31f7f1473b08265f33c8ce0df5_L.jpg

Sunday Shalom, 14 June 2013 14:30   
നിരീശ്വരവാദിയും ദരിദ്രരുടെ നേതാവുമായ ഉറുഗ്വെ പ്രസിഡന്റ് ജോസ് മുജിക്കയുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ചയിലൂടെ ഫ്രാൻസീസ് മാർപാപ്പാ വീണ്ടും ലോകശ്രദ്ധ നേടി.

വത്തിക്കാൻ: ആഗോള കത്തോലിക്ക സഭയുടെ നേതാവായ ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പയും ഉറുഗ്വെയിലെ  ദരിദ്രരുടെ പിതാവായ ഉറുഗ്വെ പ്രസിഡന്റ് ജോസ് മുജിക്കയും വത്തിക്കാനിൽ കൂടിക്കാഴ്ചനടത്തിയത് മാധ്യമശ്രദ്ധ നേടി.   

ഉറുഗ്വെയുടെ പ്രസിഡന്റായ മുജിക്കയുടെ വരുമാനത്തിന്റെ 90 ശതമാനവും ഉപവിപ്രവർത്തനങ്ങൾക്കായി അദ്ദേഹം മാറ്റിവെക്കുന്നു. പ്രസിഡന്റിന്റെ കൊട്ടാരം വിട്ട് ഒരു സാധാരണ ഫാംഹൗസിലാണ് അദ്ദേഹം ഭാര്യയോടൊപ്പം കഴിയുന്നത്.  പത്തുവർഷത്തിലേറെ പഴക്കമുള്ള ഒരു പഴഞ്ചൻ വോൾസ് വാഗൺ കാറിലാണ് ഇപ്പോഴും യാത്ര. ലളിതജീവിതശൈലി കൊണ്ട് ശ്രദ്ധേയനായ മാർപാപ്പാ അദ്ദേഹത്തോട് തുറന്ന സംഭാഷണം നടത്തിയതും ഇക്കാരണങ്ങളൊക്കെ തന്നെ. 

45 മിനിട്ടു ദൈർഘ്യമുള്ള കൂടിക്കാഴ്ചയാണ് നടന്നത്. ഒരു രാഷ്ട്രനേതാവുമായി ഇതുവരെ നടന്നതിൽ ഏറ്റവും ദീർഘമായ കൂടിക്കാഴ്ചയാണിത്. അദ്ദേഹം പ്രഖ്യാപിത നിരീശ്വരവാദിയാണ്. പലപ്പോഴും സഭാകാര്യങ്ങൾക്ക് പുറം തിരിഞ്ഞുനി ൽക്കുന്ന അദ്ദേഹം മാർപാപ്പയുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ച ചോദിച്ചുവാങ്ങുകയായിരുന്നു. പ്രസിഡന്റിന് മാർപാപ്പ ഊഷ്മളസ്വീകരണമാണ് ഒരുക്കിയിരുന്നത്. മീറ്റിംഗു തുടങ്ങുന്നതിനുമുമ്പ് അടുത്തകാലത്ത് അന്തരിച്ച ഉറുഗ്വെയൻ എഴുത്തുകാരനും തിയോളജിയനുമായിരുന്ന ആൽബർട്ടോ മെതോൾ ഫെരയെ രണ്ടുപേരും അനുസ്മരിച്ചു. രണ്ടുപേരുടെയും സുഹൃത്തായിരുന്നു അദ്ദേഹം. പതിറ്റാണ്ടുകളായി  വത്തിക്കാന്റെ അഡൈ്വസറുമായിരുന്നു. മാർപാപ്പ കത്തോലിക്കസഭയിൽ ലാളിത്യത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരുവലിയ വിപ്ലവത്തിന് കാരണമാകുമെന്നാണ് മുജിക്കയുടെ അഭിപ്രായം. മാർപാപ്പയോട് സംസാരിക്കുന്നത് മുൻ പരിചയമുള്ള അയൽവാസിയോട് സംസാരിക്കുന്നതുപോലെ ഹൃദ്യമാണെന്നും അദ്ദേഹം പറയുന്നു. കൂടിക്കാഴ്ചക്ക് ശേഷം നിരീശ്വരവാദിയായ പ്രസിഡന്റ് പറഞ്ഞത് ലാറ്റിനമേരിക്കയിൽ കത്തോലിക്കസഭയുടെ പ്രസക്തിയേറുകയാണെന്നും സഭയുമായുള്ള ബന്ധം ഇന്ന് അനിവാര്യമാണെന്നുമാണ്. കൊളംബിയുടെ കാര്യത്തിൽ സമാധാനത്തിനായി ഇടപെടണമെന്നും മാർപാപ്പയോട് അദ്ദേഹം ആവശ്യപ്പെട്ടു.

ഉറുഗ്വെയിലെ ദാരിദ്ര്യ നിർമ്മാർജ്ജനത്തിനായി പലതും ചെയ്യാൻ കഴിയുമെങ്കിലും സ്‌നേഹവും പരിചരണവും നൽകാൻ രാജ്യത്തിന് കഴിയില്ല. അവിടെയാണ് സഭയ്ക്ക് സാന്നിധ്യമുറപ്പിക്കുവാൻ കഴിയുക. കത്തോലിക്കാസഭയിലെ വൈദികർ  രണ്ടുനൂറ്റാണ്ടുമുമ്പ് ഉറുഗ്വെയ്ക്ക് നൽകിയ സംഭാവനകളെ അദ്ദേഹം അനുസ്മരിച്ചതോടൊപ്പം സഭ ഇന്ന് നൽകുന്ന സംഭാവനകളെക്കുറിച്ചും  വാചാലനായി. നന്മ ചെയ്യുന്ന നിരീശ്വരവാദികളെപ്പോലും മാർപാപ്പ ക്രിസ്തുമാർഗത്തിലേക്ക് ആകർഷിക്കുന്നു എന്നതിന് തെളിവായിട്ടാണ് ലോകം ഈ സംഭവത്തെ കാണുന്നത്. 

Thursday, 13 June 2013

St. Anthony of Padua
(1195-1231)
June 13

The gospel call to leave everything and follow Christ was the rule of Anthony’s life. Over and over again God called him to something new in his plan. Every time Anthony responded with renewed zeal and self-sacrificing to serve his Lord Jesus more completely.

His journey as the servant of God began as a very young man when he decided to join the Augustinians in Lisbon, giving up a future of wealth and power to be a servant of God. Later, when the bodies of the first Franciscan martyrs went through the Portuguese city where he was stationed, he was again filled with an intense longing to be one of those closest to Jesus himself: those who die for the Good News.

So Anthony entered the Franciscan Order and set out to preach to the Moors. But an illness prevented him from achieving that goal. He went to Italy and was stationed in a small hermitage where he spent most of his time praying, reading the Scriptures and doing menial tasks.

The call of God came again at an ordination where no one was prepared to speak. The humble and obedient Anthony hesitantly accepted the task. The years of searching for Jesus in prayer, of reading sacred Scripture and of serving him in poverty, chastity and obedience had prepared Anthony to allow the Spirit to use his talents. Anthony’s sermon was astounding to those who expected an unprepared speech and knew not the Spirit’s power to give people words.

Recognized as a great man of prayer and a great Scripture and theology scholar, Anthony became the first friar to teach theology to the other friars. Soon he was called from that post to preach to the Albigensians in France, using his profound knowledge of Scripture and theology to convert and reassure those who had been misled by their denial of Christ's divinity and of the sacraments..

After he led the friars in northern Italy for three years, he made his headquarters in the city of Padua. He resumed his preaching and began wrtiting sermon notes to help other preachers.
Comment: Anthony should be the patron of those who find their lives completely uprooted and set in a new and unexpected direction. Like all saints, he is a perfect example of turning one's life completely over to Christ. God did with Anthony as God pleased—and what God pleased was a life of spiritual power and brilliance that still attracts admiration today. He whom popular devotion has nominated as finder of lost objects found himself by losing himself totally to the providence of God.

Wednesday, 12 June 2013

Tips to Pray Well
Shalom Times, 23 May 2013
Written by  John Guest 



Christians should always be interested in learning how to pray more effectively. The reason is simple: If our relationship with God is to be central relationship of our lives it must be nurtured by daily prayer.

There are many aspects of prayer. Here I would like to focus on the fact that prayer is an expression of a personal, all encompassing, and constant relationship with God. Prayer includes discipline, but it is not merely a discipline. It involves setting aside a regular time and place, but it is not merely an item in our schedule books. It includes asking for things we need, but it is not merely a shopping list of requests. It involves our speaking to God and God’s speaking to us, but it is not merely an exchange of memoranda.

More than anything else, prayer is a relationship. When we reduce it to a regimen we deprive ourselves of what all who knew God throughout the scriptures expressed in their prayers: that God is alive, that he knows us and lets himself be known by us, that we can enjoy an intimate personal relationship with him in prayer.

Abba is the Jewish equivalent of ‘Daddy’. When I come home in the evening my daughter Sarah come toddling in to greet me, smiling and gurgling, ‘Daddy, Daddy, Daddy.’ To her that is an expression not so much of the precise nature of our relationship (she is not yet old enough to comprehend that) but of intimacy with me. She does not yet understand that I am her father, but she fully understands that I am her ‘daddy’. It is the same between God and us. We cannot fully comprehend the mysteries of the godhead, but we can still know that God is our Abba. We can bask in the intimacy and enjoy him.

The obvious, natural expression of this closeness to God is to talk to him. I would go so far as to encourage you, whenever it is feasible, to talk out loud to him. Certainly we can communicate with God mentally; our thoughts can readily be cast in words and sentences addressed to the Lord. But the intimacy of our relationship is enhanced when we speak to him out loud, when we hear ourselves speak to him.
God can hear our thoughts, so it is not primarily for his sake that we put them into words. It is for our sake. A husband who says to his wife, ‘Honey, I love you’, not only pleases her but also confirms that truth in himself. So it is with prayer. Actually hearing ourselves pray helps draw us into an experience of the intimacy we enjoy with God in a way that purely mental prayer does not.

It is also important for us to understand that we can be completely open with God. It is not as thought there were some segments of our life that were part of our relationship with God and others that were set apart. We can talk with him about anything and everything that is on our hearts.

When God adopts us into his family he adopts us in the totality of who we are. He doesn’t love just parts of us; he loves all of us. There is no part of our lives, however insignificant it might seem to us, with which God is not intimately familiar and about which he does not care deeply. As Paul explained to the men of Athens, in God “we live and move and have our being” (Acts. 17:28).

Because of this there is no limitation on what we can or should talk to God about in prayer. He wants us to share all of our life with him. What concerns us concerns God, simple because he loves us.
We often persuade ourselves that God’s love does not extend to this or that facet of our lives. Some things seem too small and insignificant; we don’t want to ‘trouble’ God. Some things seem too mundane; we don’t want to ‘waste God’s time’ with them. Some things seem so embarrassing we are too shy to talk about them with God, As if he didn’t already know all about them. Some things are so important to us we are almost reluctant to pray about them for fear God won’t hear us; we are afraid of being ‘let down.’

God helps us see how unnecessary; how foolish, such fears and apprehensions are. There is nothing too small for him, nothing too mundane, nothing we need hold back for fear of losing his love, nothing that could ever fall outside the bounds of his all encompassing love for us.

What does it mean to pray ‘without ceasing?’ This is not and injunction to spend all our time on our knees. Rather it is an invitation to redirect our restless energetic minds into positive streams of communication with God, concerning all that is going on around us as well as within us. Instead of nursing our wounds and self pity, let’s pray for the grace to forgive. Instead of worrying about those for whom we are responsible, let’s ask God to intervene and lift the burden from our shoulders. Instead of thinking creatively about how to bring someone else down, let’s pray about how to build them up.

Just as husband and wife live out their lives against the backdrop of being married, so do we live out the entirety of our lives against the backdrop of a constant relationship with God. He is always there, always loving us, always ready to listen to us. As we recognize his unwavering commitment to us we are able to live in the day to day adventure and challenge of his presence.

 
 
What Happens in the Eucharist?  
Thursday, 23 May 2013 10:51
Written by  Pope Emeritus Benedict XVI  

In accepting the passion, persecution and death, Jesus changed it into an act of GIVING. We too Change!

What Jesus gave to us in the intimacy of the Upper Room we express openly, because the love of Christ is not reserved for a few but is destined for all. I stress that it is in the Eucharist that the transformation of the gifts of this earth takes place - the bread and wine - whose aim is to transform our life and thereby to inaugurate the transformation of the world.

Everything begins, one might say, from the heart of Christ who, at the Last Supper, on the eve of his passion, thanked and praised God and by so doing, with the power of his love, transformed the meaning of death which he was on his way to encounter. The fact that the Sacrament of the Altar acquired the name “Eucharist” - “thanksgiving” - expresses precisely this: that changing the substance of the bread and wine into the Body and Blood of Christ is the fruit of the gift that Christ made of himself, the gift of a Love stronger than death, divine Love which raised him from the dead. This is why the Eucharist is the food of eternal life, the Bread of Life. From Christ’s heart, from his “Eucharistic prayer” on the eve of his passion flows that dynamism which transforms reality in its cosmic, human and historical dimensions. All things proceed from God, from the omnipotence of his Triune Love, incarnate in Jesus. Christ’s heart is steeped in this Love; therefore he can thank and praise God even in the face of betrayal and violence, and in this way changes things, people and the world.

This transformation is possible thanks to a communion stronger than division, the communion of God himself. The word “communion”, which we also use to designate the Eucharist, in itself sums up the vertical and horizontal dimensions of Christ’s gift.

The words “to receive communion”, referring to the act of eating the Bread of the Eucharist, are beautiful and very eloquent. In fact, when we do this act we enter into communion with the very life of Jesus, into the dynamism of this life which is given to us and for us. From God, through Jesus, to us: a unique communion is transmitted through the Blessed Eucharist.

Listen to the words of the Apostle Paul to the Christians of Corinth: “The cup of blessing which we bless, is it not a participation in the blood of Christ? The bread which we break, is it not a participation in the body of Christ? Because there is one bread, we who are many are one body, for we all partake of the one bread” (1 Cor 10:16-17).
St Augustine helps us to understand the dynamic of Eucharistic communion when he mentions a sort of vision that he had, in which Jesus said to him: “I am the food of strong men; grow and you shall feed on me; nor shall you change me, like the food of your flesh into yourself, but you shall be changed into my likeness” (Confessions, vii, 10, 18).

Therefore whereas food for the body is assimilated by our organism and contributes to nourishing it, in the case of the Eucharist it is a different Bread: it is not we who assimilate it but it assimilates us in itself, so that we become conformed to Jesus Christ, a member of his Body, one with him. This passage is crucial. In fact, precisely because it is Christ who, in Eucharistic communion changes us into him, our individuality, in this encounter, is opened, liberated from its egocentrism and inserted into the Person of Jesus who in his turn is immersed in Trinitarian communion. The Eucharist, therefore, while it unites us to Christ also opens us to others, makes us members of one another: we are no longer divided but one in him. Eucharistic communion not only unites me to the person I have beside me and with whom I may not even be on good terms, but also to our distant brethren in every part of the world.


Hence the profound sense of the Church’s social presence derives from the Eucharist, as is testified by the great social saints who were always great Eucharistic souls. Those who recognize Jesus in the sacred Host, recognize him in their suffering brother or sister, in those who hunger and thirst, who are strangers, naked, sick or in prison; and they are attentive to every person, they work in practice for all who are in need.

Therefore our special responsibility as Christians for building a supportive, just and brotherly society comes from the gift of Christ’s love. Especially in our time, in which globalization makes us more and more dependent on each other, Christianity can and must ensure that this unity is not built without God, that is, without true Love, which would give way to confusion, individualism and the tyranny of each one seeking to oppress the others. The Gospel has always aimed at the unity of the human family, a unity that is neither imposed from the outside nor by ideological or economic interests but on the contrary is based on the sense of reciprocal responsibility, so that we may recognize each other as members of one and the same Body, the Body of Christ, because from the Sacrament of the Altar we have learned and are constantly learning that sharing, love, is the path to true justice.

Let us now return to Jesus’ action at the Last Supper. What happened at that moment? When he said: “this is my body which is given for you, this is the cup of my blood which is poured out for many, what happened? In this gesture Jesus was anticipating the event of Calvary. Out of love he accepted the whole passion, with its anguish and its violence, even to death on the cross. In accepting it in this manner he changed it into an act of giving. This is the transformation which the world needs most, to redeem it from within, to open it to the dimensions of the Kingdom of Heaven.

However, God always wishes to bring about this renewal of the world on the same path followed by Christ, that way which is indeed he himself. There is nothing magic about Christianity. There are no short-cuts; everything passes through the humble and patient logic of the grain of wheat that broke open to give life, the logic of faith that moves mountains with the gentle power of God. For this reason God wishes to continue to renew humanity, history and the cosmos through this chain of transformations, of which the Eucharist is the sacrament. Through the consecrated bread and wine, in which his Body and his Blood are really present, Christ transforms us, conforming us to him: he involves us in his work of redemption, enabling us, through the grace of the Holy Spirit, to live in accordance with his own logic of self-giving, as grains of wheat united to him and in him. Thus are sown and continue to mature in the furrows of history unity and peace, which are the end for which we strive, in accordance with God’s plan.

Let us walk with no illusions, with no utopian ideologies, on the highways of the world bearing within us the Body of the Lord, like the Virgin Mary in the mystery of the Visitation. With the humility of knowing that we are merely grains of wheat, let us preserve the firm certainty that the love of God, incarnate in Christ, is stronger than evil, violence and death. We know that God prepares for all men and women new heavens and a new earth, in which peace and justice reign- and in faith we perceive the new world which is our true homeland.


My dear child, here is my heart
Written by  Santimon Jacob
Shalom Times,19 February 2013
 

It was a day in November, in Chittoor retreat center. Under heavy sunshine I burned like a candle.

People were participating in the services wholeheartedly. The voice of the priest is heard, ‘Fall on the feet of your spouse and ask pardon for all the sins committed in your life. And pray this kissing those feet…

Those who fell on the feet as well as others were crying louder… ‘Ask pardon from all those whom you caused pain in your life… from those whom you hate… write their names on a piece of paper. Mention the names of all those who caused you pain and write them too. Feel in your mind that you are in their feet… ask pardon from them…’ The strong voice of the priest is heard loud.

My God, this piece of paper would not be sufficient for me. Whom I have caused pain and those who caused me harm… Those who stripped some fruitful years from my life harshly… This life is a piece of paper marked with dots and strikes.

Now the procedure is to burn this paper in the fire before the Altar. How beautifully symbolic an action?
That heat and soaking of tears provide us with deep consolation unattainable through any confession.

‘There would not be anyone who has never thought of ending life at least once in life. Remember those moments you thought of committing suicide. The blood of Jesus pouring out from Calvary is cleansing you out of all sins…’ says the priest.

Yes, I too have thought of committing suicide once in my life. It was that night in November when I had lost everything. The angel of the Lord caught hold of my hands and made me walk from death to life.

A Friday in November, 2004. I thought of loosing all that I have earned in my life. Hard work of years… wealth… good name… nothing was safe except my life and those of others who live depending on me. All around the voice of calumny… murmur of the enemies… completely unacquainted city… I was all alone in the world.

“Do not be far from me, for trouble is near and there is no one to help. Many bulls encircle me, strong bulls of Bashan surround me; they open wide their mouths at me, like a ravening and roaring lion.”
I found refuge in Psalms 22:11-12. These words were true in my life too.

What is life for… I just thought… a time when I find trouble in everything. I should get an answer today itself. If my God loves me, I should know it this day itself.  
The priest is filled with zeal on the Altar with the Blessed Sacrament. People pray like anything. Suddenly I felt something extra ordinary… a moment of unconsciousness… my eyes are filled with tears. It turned into a loud cry. I couldn’t see those who are around me looking fretfully at me.

I saw a vague figure on the Altar. Then slowly it became clearer… a man whom I knew very well; Jesus of Nazareth, with white dress and a red shawl. He is smiling at me. I have never seen such an innocent smile in my life to this day. He called me to His side. Now… a heart in his hands… a beating heart. He stretched it to me and told me to eat it. Suddenly I moved back. He stretched it again and smiled.

Swiftly I got into consciousness as it is just from a deep sleep. Now all around me was the sound of praises and calls of Hallelujah. Yes, my Lord. You love me; you have already touched me.

Jesus, from then on, I have never been unfaithful to you. I don’t claim that I have never sinned but I had never been far from you. To say, I love you, is not complete. My God, I enjoy you each moment…

That day turned my life all upside down. We were in a new world coming back to UK. As we put our life into order with deep prayer, we could see solutions for all our troubles.

Slowly I started studying the Word of God. The Word led me from mere reading to deep insights. Prayer groups big and small started inviting me for reflections on the Word. Mini’s change was tremendous and it really surprised me. She had nothing other than her husband and children before.  But renewal changed her life altogether. Now many sisters call her on telephone requesting prayers and advices.

“Because you are precious in my sight, and honored, and I love you, I give people in return for you, nations in exchange for your life. Do not fear, for I am with you.” (Is. 43:4-5).


മനസിൽനിന്നും മായാത്ത ഒരു കുമ്പസാരം
Shalom Times, 11 April 2013
Written by  ഫാ. പോൾ കൊട്ടാരം കപ്പൂച്ചിൻ 


ചെറുപ്പക്കാരൻ നട്ടുച്ചനേരത്ത് വിയർത്തുകുളിച്ചാണ് വന്നത്. അവന് കുമ്പസാരിക്കണം.  ആ മുഖത്ത് ഭയങ്ക ര തിരക്ക് കാണാം. അവൻ പറഞ്ഞു, ''ഞാനീ ഉച്ചനേരത്ത് കുമ്പസാരിക്ക ണം എന്നു പറയുമ്പോൾ എനിക്കെന്തെങ്കിലും പ്രശ്‌നമുണ്ടോ എന്നായിരിക്കും അച്ചൻ ചിന്തിക്കുന്നത് എന്നെനിക്കറിയാം. എനിക്ക് യാതൊരു കുഴപ്പവുമില്ല. ഇപ്പോൾ കുമ്പസാരിക്കാനുള്ള അത്യാവശ്യം ഒന്നുമാത്രമാണ്- ഞാൻ ജോലിസ്ഥലത്തായിരുന്നു. ഗർഭിണിയായ എന്റെ ഭാര്യയ്ക്ക് പെട്ടെന്ന് വേദന തുടങ്ങി. വീട്ടിലുണ്ടായിരുന്നവർ അവളെ ആശുപത്രിയിൽ എത്തിച്ചു. പത്തു മിനിറ്റിനുമുൻപ് ഭാര്യ പ്രസവിച്ചു. ഞാൻ എന്റെ കുഞ്ഞിനെ കാണാൻ പോകുകയാണ്. അതിനുമുൻപ് എനിക്ക് കുമ്പസാരിച്ച് വിശുദ്ധമാകണം. എന്റെ കുഞ്ഞ് എന്നെ ആദ്യമായി കാണുമ്പോൾ, ഞാൻ എന്റെ കുഞ്ഞിനെ ആദ്യമായി കാണുമ്പോൾ എന്നിൽ മാലിന്യമൊന്നും ഉണ്ടാകരുത് എന്നൊരാഗ്രഹം.'' ആ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ എന്റെ കണ്ണു നിറഞ്ഞു എന്നതാണ് സത്യം. അയാളുടെ വാക്കുകൾ ഹൃദയത്തിൽനിന്നാണ് വന്നതെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി. കുമ്പസാരമെന്ന കൂദാശയെ എത്ര വിശുദ്ധമായാണ് ഈ ചെറുപ്പക്കാരൻ കാണുന്നത്. ദൈവമേ, എനിക്ക് ഒരിക്കലും ഇത്തരത്തിൽ ചിന്തിക്കാൻപോലും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ എന്ന വേദനയും ഉള്ളിൽ കടന്നുവന്നു.

കുമ്പസാരം തന്നെ വിശുദ്ധീകരിക്കും എന്ന ബോധ്യമുള്ള ആ ചെറുപ്പക്കാരനോടെനിക്ക് ആദരവ് തോന്നി. ഒരു പുതുജീവനെ കാണാൻ പോകുമ്പോൾ കരുതേണ്ട ഏറ്റവും വലിയ സമ്മാനവും ഇതുതന്നെയെന്ന് ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ എന്നെയും പഠിപ്പിച്ചു.

ഒരിക്കൽ രണ്ട് ചെറുപ്പക്കാർ നടത്തിയ സംസാരത്തിൽ കുമ്പസാരമായിരുന്നു വിഷയം. ഒരാൾ പറഞ്ഞു, നീ കുമ്പസാരിക്കുകയാണെങ്കിൽ നിന്റെ പാപങ്ങളെല്ലാം കേട്ട് കഴിയുമ്പോൾ ആ അച്ചൻ ബോധംകെട്ട് വീഴുമെന്നത് തീർച്ചയാണ്. ഇതുകേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് തോന്നിയത് ആ വ്യക്തികളുടെ ആത്മാവിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന കറകളുടെ ഭീകരത ഭയാനകം എന്നാണ്.
കുമ്പസാരമെന്ന കൂദാശ ധാരാളം പേർക്ക് പരികർമം ചെയ്തുകൊടുക്കാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഈ കൂദാശയുടെ പരികർമി എന്ന നിലയിൽ ആയിരുന്നപ്പോഴും, വ്യക്തിപരമായി കുമ്പസാരിക്കാനായി ഞാൻ ഏതെങ്കിലും വൈദികന്റെ അരികിൽ ചെന്നപ്പോഴും പാപങ്ങൾ ഏറ്റുപറയുന്ന രീതിയാണ് അവലംബിച്ചിട്ടുള്ളത്. ആ കുമ്പസാരങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം, പല വേളകളിലായി ഞാൻ ഏറ്റുപറഞ്ഞത് ഒരേ പാപംതന്നെയാണ്. എന്തുകൊണ്ട് എനിക്കിങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ നല്ലൊരു ശതമാനം ക്രിസ്ത്യാനികൾക്കും ഇങ്ങനെയുള്ള അനുഭവം ജീവിതത്തിൽ വരുന്നുവെന്ന് ധ്യാനിച്ചപ്പോൾ മനസിലായ സത്യം ഇതാണ്; ഞാൻ കുമ്പസാരക്കൂട്ടിൽ പാപങ്ങൾ ഏറ്റുപറഞ്ഞതിന് ശേഷം വൈദികൻ തരുന്ന ഉപദേശവും പ്രായശ്ചിത്തവും കേട്ട് നല്ലൊരു കുമ്പസാരം നടത്തിയ നിർവൃതിയോടെ മടങ്ങിപ്പോരുന്നു എന്നതല്ലാതെ മറ്റൊന്നും സംഭവിക്കുന്നില്ല. അതിനാൽതന്നെ വീണ്ടും പാപം ചെയ്യാനുള്ള, അല്ലെങ്കിൽ പാപത്തിൽ വീഴാനുള്ള സാഹചര്യമോ സാധ്യതയോ വരുമ്പോൾ ഒരിക്കൽക്കൂടി പരാജയപ്പെടുന്നു. മേലിൽ ഒരു പാപം ചെയ്യുക എന്നതിനെക്കാൾ മരിക്കാൻ സന്നദ്ധനാണെന്നുള്ള പ്രാർത്ഥന മറന്നുപോയിട്ടില്ല. എങ്കിലും, ഞാൻ വീണുപോകുന്നു. ഇതിനൊരു പരിഹാരമില്ലേ എന്നു ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ച് പ്രാർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇതിനൊരു പരിഹാരമുണ്ടെന്നാണ് പിന്നീടുള്ള എന്റെ വചന ധ്യാനങ്ങൾ പറഞ്ഞുതന്നിട്ടുള്ളത്. സുവിശേഷങ്ങളിലുള്ള പലരുടെയും മാനസാന്തരകഥകൾ പറഞ്ഞുതരുന്നതും യഥാർത്ഥ കുമ്പസാരത്തിന്റെ രീതികൾ തന്നെയാണ്.

ലൂക്കാ സുവിശേഷകൻ മാത്രം അവതരിപ്പിക്കുന്ന സക്കേവൂസ് (ലൂക്കാ 19-1-10) എന്റെ മുൻപിൽ കുമ്പസാരമെന്ന കൂദാശയെ എങ്ങനെ സമീപിക്കണം എന്നതിന്റെ ഏറ്റവും ശക്തമായ ഉദാഹരണമാണ്. ഈശോയെ കാണാൻമാത്രം ആഗ്രഹിച്ച സക്കേവൂസിന്റെ ജീവിതത്തിൽ സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങളെ ഒരു കുമ്പസാരത്തിന്റെ സംഗ്രഹം എന്ന തരത്തിൽ ഞാൻ കാണുവാൻ ശ്രമിക്കുകയാണിവിടെ.

സംഭവിച്ച ഓരോ കാര്യങ്ങളും നമുക്കറിയാം. അതിലെ ഒന്നുരണ്ടു കാര്യങ്ങൾ മാത്രമേ ഞാനിവിടെ കുറിക്കുന്നുള്ളൂ. ഈശോ വീട്ടിൽ വന്നുകഴിയുമ്പോൾ ''സക്കേവൂസ് എഴുന്നേറ്റു പറഞ്ഞു: കർത്താവേ, ഇതാ എന്റെ സ്വത്തിൽ പകുതി ഞാൻ ദരിദ്രർക്കു കൊടുക്കുന്നു. ആരുടെയെങ്കിലും വക വഞ്ചിച്ചെടുത്തിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ നാലിരട്ടിയായി തിരിച്ചുകൊടുക്കുന്നു'' (ലൂക്കാ 19:8). സക്കേവൂസ് ചെയ്ത പാപം ചുങ്കംപിരിക്കുന്ന തന്റെ തൊഴിലിലൂടെ അവിഹിതമായി ധനം സമ്പാദിച്ചു എന്നതാണ്. മറ്റൊരുവാക്കിൽ 'വഞ്ചന' എന്ന പാപം ചെയ്തു. ഈശോയെ കണ്ടുകഴിയുമ്പോൾ സക്കേവൂസ് ആദ്യം ചെയ്യുന്നത്, തന്റെ സ്വത്തിന്റെ പകുതി ദരിദ്രർക്ക് കൊടുക്കാനുള്ള തീരുമാനം പ്രഖ്യാപിക്കുകയാണ്. ഈശോയെ കണ്ടുമുട്ടിയ സന്തോഷത്തിൽ അവനിൽ ആദ്യം പ്രകടമാകുന്ന പ്രവൃത്തിയാണത്. പകുതി സ്വത്ത് അങ്ങനെ പോയി. ഇനി ബാക്കിയുള്ളത് പകുതിമാത്രം. അതിൽനിന്നാണ് വഞ്ചനയെന്ന പാപത്തിന് പരിഹാരമായി നാലിരട്ടിയായി തിരികെകൊടുക്കാം എന്ന് പറയുന്നത്. ഇതാണ് സക്കേവൂസിന്റെ കുമ്പസാരം. ഈ കുമ്പസാരത്തിലൂടെ അവന്റെ ഭൗതികമായ സമ്പത്തെല്ലാം തീർന്നിട്ടുണ്ടാകും എന്നു ഞാൻ കരുതുന്നു. ഇനിയാണ് കുമ്പസാരശേഷമുള്ള കർത്താവിന്റെ ആശീർവാദം. ''ഇന്ന് ഈ ഭവനത്തിന് രക്ഷ ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇവനും അബ്രാഹത്തിന്റെ പുത്രനാണ്. നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയതിനെ കണ്ടെത്തി രക്ഷിക്കാനാണ് മനുഷ്യപുത്രൻ വന്നിരിക്കുന്നത്'' (ലൂക്കാ 19:9-10). ഭൗതികമായതെല്ലാം നഷ്ടപ്പെടുത്തി, ഏറ്റവും വിലപിടിപ്പാർന്നത് സക്കേവൂസ് സ്വന്തമാക്കിയ ദിവസമായിരുന്നത്. എന്റെ മുൻപിൽ ഇതിനെക്കാൾ വലിയൊരു കുമ്പസാരത്തിന്റെ മാതൃകയില്ല. വീട്ടിൽ ചെന്നശേഷം സക്കേവൂസിനോട് ഈശോ ആവശ്യപ്പെട്ടില്ല നീ ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയണമെന്ന്. അവൻ പറഞ്ഞത് അവന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ വെളിപ്പെടുത്തലുകളായിരുന്നു. അതായത് അവന്റെ ഹൃദയം ഈശോയെ അനുഭവിച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മുൻപിൽ മറ്റൊരു വഴിയും ഇല്ലായിരുന്നു.
എനിക്കൊരിക്കലെങ്കിലും ഇതുപോലൊരു കുമ്പസാരം നടത്താനുള്ള ധൈര്യം ഉണ്ടാകുമോ? സക്കേവൂസിന് ഈശോയിൽനിന്ന് ലഭിച്ചതുപോലുള്ള അനുഗ്രഹവചനങ്ങൾ കേൾക്കാൻ കഴിയുമോ? വഞ്ചനയെന്നത് പാപമായി ഏറ്റുപറയാൻ ഏതു മനുഷ്യനും എളുപ്പമായിരിക്കും. എന്നാൽ, അത്തരം ഏറ്റുപറച്ചിലിനപ്പുറം ആ വഞ്ചനയിലൂടെ വന്നുചേർന്നത് നാലിരട്ടിയായി തിരിച്ചുകൊടുക്കാൻ നമ്മിലെത്രപേർ മനസുകാണിക്കും. അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ ആരെങ്കിലും തയാറായാൽതന്നെ വന്നുചേരാവുന്ന നാണക്കേടിനെയും നമ്മൾ ഭയക്കും. അതിനാൽ ഇപ്പോഴുള്ളതുപോലെ ഞാൻ 'വഞ്ചിച്ചിട്ടുണ്ട്' എന്നുമാത്രം പറയുന്ന ഒരു കുമ്പസാരരീതി മതിയെന്ന് നാം തീരുമാനിക്കും.

ഞാൻ ഈശോയെ കാണുന്ന, അവനോട് എന്റെ മാനസാന്തരത്തിന്റെ തീരുമാനം സക്കേവൂസിനെപ്പോലെ പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അവസരമായിരിക്കണം ഓരോ കുമ്പസാരവും. ഇതുപോലെ ഞാനും ആയാൽ എന്റെ കുമ്പസാരം പൂർണമാകും. സക്കേവൂസ് ചുങ്കക്കാരനെന്ന നിലയിൽ ഒരു പാപിയായി ജീവിച്ച് നന്മകളില്ലാത്തവനായി തീർന്നു. എന്നാലവൻ ഈശോയുടെ മുൻപിൽ തുറന്നൊരു കുമ്പസാരം നടത്തിയപ്പോൾ വി ശുദ്ധനായി മാറി. അതേ വിശുദ്ധിയാണ് ഓരോ കുമ്പസാരത്തിലൂടെയും സ്വന്തമാക്കേണ്ടത്.

വളരെ അപൂർവമെങ്കിലും ചില കുമ്പസാരങ്ങൾ പരികർമം ചെയ്ത സമയങ്ങളിൽ ഞാൻ കുമ്പസാരക്കൂടിലിരുന്ന് കരഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. കുമ്പസാരിക്കാൻ വന്ന വ്യക്തിയുടെ ആത്മാർത്ഥമായ ഹൃദയം തുറക്കൽതന്നെയാണതിന്റെ കാരണം. അവിടെ കുമ്പസാരക്കൂട്ടിൽ അയാൾ ആ സമയം ദൈവത്തെ കണ്ടുമുട്ടിയിട്ടുണ്ട് എന്നത് തീർച്ചയാണ്. പവിത്രമാണ് കുമ്പസാരക്കൂടെന്ന ശ്രീകോവിൽ, ആ പവിത്രത എനിക്ക് പകരുന്നത് ധൈര്യമാണ്. എന്തുകൊണ്ട് നിനക്കിങ്ങനെ സംഭവിച്ചു എന്ന് എന്റെ തമ്പുരാൻ അവിടെ ചോദിക്കില്ല. പകരം ധൂർത്തപുത്രനെ സ്‌നേഹത്തോടണച്ചുപിടിക്കുന്ന പിതാവിന്റേതുപോലുള്ള ഊഷ്മളത അനുഭവവേദ്യമാകും.


അനുബന്ധം
കുമ്പസാരക്കൂട്ടിൽ പരിചിതമുഖങ്ങളെ കാണുമ്പോൾ എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് പലപ്പോഴും കൂടിയ അനുഭവങ്ങളുണ്ട്. പ്രത്യേകിച്ചും വിദേശത്ത് ഭാഷ അല്പം ബുദ്ധിമുട്ടേറിയതായ നാളുകളിൽ. ഇവരോട് എന്താണ് ദൈവമേ പറയുക എന്നു ഞാൻ സങ്കടപ്പെട്ടപ്പോഴെല്ലാം ദൈവം ഇടപെട്ടത് ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അതങ്ങനെയേ ആകൂ, എന്തെന്നാൽ കുമ്പസാരമെന്ന കൂദാശ പരികർമം ചെയ്യുന്ന പുരോഹിതൻ വെറുമൊരു ഉപകരണം മാത്രമാണ്. ദൈവമാണ് അവിടെ എല്ലാം നിയന്ത്രിക്കുന്നത്. അവിടുന്ന് ആവശ്യമായ വാക്കുകൾ പുരോഹിതന്റെ അധരങ്ങളിലൂടെ പുറപ്പെടുവിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. കുമ്പസാരമെന്ന കൂദാശയെ ഓർത്ത് ദൈവമേ നിനക്ക് നന്ദി പറയുന്നു.
നീ എന്നെ സ്‌നേഹിക്കുന്നുവോ? 
Shalom Times, 05 June 2013
Written by  സ്റ്റെല്ല ബെന്നി 
 

ദൈവം തന്നെ സ്‌നേഹിക്കണമെന്നത് എല്ലാവരുടെയും ആഗ്രഹമാണ്. എന്നാൽ, എത്ര പേർ ദൈവത്തെ ഹൃദയം കൊണ്ടണ്ട് സ്‌നേഹിക്കുന്നുണ്ട്?

ഫരിസേയനായ ശിമയോൻ ഒരിക്കൽ യേ ശുവിനെ ഭക്ഷണത്തിന് ക്ഷണിച്ചു. യേശു ആ വീട്ടിൽ എത്തിയതറിഞ്ഞ് പാപിനിയായ ഒരു സ്ത്രീ ഒരു വെൺകൽഭരണി നിറയെ സുഗന്ധതൈലവുമായി അവിടെ വന്നു. അ വൾ കണ്ണുനീരുകൊണ്ട് അവന്റെ പാദങ്ങൾ കഴുകുകയും തന്റെ തലമുടികൊണ്ട് തുടയ് ക്കുകയും താൻ കൊണ്ടുവന്ന വിലയേറിയ സുഗന്ധദ്രവ്യം അവിടുത്തെ പാദത്തിൽ പൂശുകയും ചെയ്തു.

 ഇവൻ പ്രവാചകനാണെങ്കിൽ തന്റെ കാലിൽ സ്പർശിക്കുകയും ചുംബിക്കുകയും ചെയ്ത ഈ സ്ത്രീ ഏതു തരക്കാരിയാണെ ന്ന് തിരിച്ചറിയുമായിരുന്നില്ലേ എന്ന് ഇതു കണ്ടുനിന്ന ശിമയോൻ ചിന്തിച്ചു. ശിമയോന്റെ ഈ വിചാരം തിരിച്ചറിഞ്ഞ യേശു അവനോട് ഒരു ഉപമ പറഞ്ഞു: ഒരു ഉത്തമർണന് രണ്ടു കടക്കാരുണ്ട്. അതിൽ ഒരുവൻ അഞ്ഞൂറു ദനാറയും അപരൻ അമ്പതു ദനാറയും കടപ്പെട്ടിരുന്നു. വീട്ടാൻ കഴിവില്ലാത്തതിനാൽ രണ്ടുപേർക്കും അവൻ കടം ഇളവു ചെയ്തുകൊ ടുത്തു. ഈ രണ്ടുപേരിൽ ആരായിരിക്കും അവനെ കൂടുതൽ സ്‌നേഹിക്കുക? കൂടുതൽ ഇളവു ചെയ്തു കിട്ടിയവൻ, അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു. യേശു അവനോടു പറഞ്ഞു: ഇവളു ടെ നിരവധിയായ പാപങ്ങൾ ക്ഷമിക്കപ്പെട്ടിരി ക്കുന്നു. എന്തെന്നാൽ ഇവൾ അധികമായി സ്‌നേഹിച്ചു.

നീ സ്‌നേഹിക്കുന്നുവോ?
പത്രോസ്ശ്ലീഹായെ സഭയുടെ തലവനാ  യി നിയമിക്കുന്നതിനു തൊട്ടുമുൻപ് ക്രിസ്തു ചോദിക്കുന്നത്, നീ എന്നെ സ്‌നേഹിക്കുന്നുവോ എന്നാണ്. യേശു മൂന്നു പ്രാവശ്യം ഈ ചോദ്യം ആവർത്തിക്കുന്നുണ്ട്. സ്‌നേഹിക്കുവാനും സ്‌നേഹിക്കപ്പെടുവാനും കൊതിക്കുന്ന അവിടുത്തെ ദിവ്യഹൃദയത്തെക്കുറിച്ച് ലോകത്തെ അറിയിക്കണം എന്ന് ഈശോ വിശുദ്ധ മാർഗരറ്റ് മേരി അലക്കോക്കിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. അവിടുത്തെ ദിവ്യഹൃദയത്തെ സ്‌നേഹിക്കുന്നവർക്ക് അതിനുപകരമായി നല്കുവാൻ അവിടുന്നു മനസാകുന്ന ദൈവസ്‌നേഹത്തിന്റെ നിറവിനെക്കുറിച്ച് അലക്കോക്കിനോട് ഈശോ ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു. ''എന്റെ ഹൃദയത്തെ സ്‌നേഹിക്കുന്നവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ ദൈവസ്‌നേഹം ഞാൻ ജ്വലിപ്പിക്കും. എന്റെ ദിവ്യഹൃദയഭക്തി കഠിനഹൃദയങ്ങളെക്കൂടിയും ഇളക്കി അവയിൽ ദിവ്യസ്‌നേഹം ഉദ്ദീപിപ്പിക്കും. തീക്ഷ്ണതയില്ലാത്തവരുടെ ഹൃദയങ്ങളെ ദിവ്യസ്‌നേഹത്താൽ പ്രഭാവപൂർണമാക്കും.''
അവിടുന്ന് അത്യധികമായി വ്യസനിക്കുന്നത് മനുഷ്യരോടുള്ള അഗാധമായ സ്‌നേഹത്താൽ ജ്വലിക്കുന്ന തന്റെ ദിവ്യഹൃദയത്തിന്റെ സ്‌നേഹപൂർണതയെ അവർ തിരിച്ചറിയാത്തതിനാലാണ്.

നിന്റെ ഹൃദയം തരിക

ഈശോ ഒരിക്കൽ ലുത്തുഗാർദ് എന്ന പുണ്യവതിയോട് ചോദിച്ചു: ''നീ എന്നിൽ നിന്നും എന്താഗ്രഹിക്കു ന്നു?'' ''അങ്ങയിൽനിന്നും ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് അവിടുത്തെ ഹൃദയം മാത്രമാണ്.'' പുണ്യവതി പറഞ്ഞു. ഇതു കേട്ട് സന്തോഷചിത്തനായ ഈശോ പറഞ്ഞു, ''ഞാൻ ഇതിലും അധികമായി നിന്റെ ഹൃദയത്തെ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അതിനാൽ നിന്റെ ഹൃദയം മുഴുവൻ എനിക്കു തരിക.'' ഇതിൽനിന്നും ഒരു കാര്യം വ്യക്തമാകുന്നുണ്ട്- മനുഷ്യരിലേക്ക് സ്‌നേഹം ഒഴുക്കുവാൻ മാത്രമല്ല, സ്‌നേഹിക്കപ്പെടുവാനും അവിടുത്തെ തിരുഹൃദയം വെ മ്പുന്നുണ്ട്.


തിരുഹൃദയത്തിന്റെ അനുസരണം
അഗാധമായ അനുസരണത്തിന്റെ ഒളിമങ്ങാത്ത ഉറവയാണ് യേശുവിന്റെ തിരുഹൃദയം. അവിടുന്നു പറയുന്നു ''ഞാൻ സ്വർഗത്തിൽനിന്ന് ഇറങ്ങിവന്നിരിക്കുന്നത് എന്റെ ഇഷ്ടം പ്രവർത്തിക്കാനല്ല, എന്നെ അയച്ചവന്റെ ഇഷ്ടം നിറവേറ്റാനാണ്'' (യോഹ. 6:38). ശിഷ്യരോട് യേശു പറഞ്ഞു. ''എന്നെ അയച്ചവന്റെ ഇഷ്ടം പ്രവർത്തിക്കുകയും അവന്റെ ജോലി പൂർത്തിയാക്കുകയുമാണ് എന്റെ ഭക്ഷണം'' (യോഹ. 4:34). അത്രമാത്രം കീഴ്‌വഴക്കം പിതാവായ ദൈവത്തിന്റെ തിരുഹിതത്തോട് യേശു പുലർത്തിയിരുന്നു. പിതാവ് കല്പിക്കുന്നത് നിറവേറ്റുകയല്ലാതെ യേശു സ്വമേധയാ ഒന്നും ചെയ്തിരുന്നില്ല. (യോഹ. 5:19).

യേശുവിന്റെ മനുഷ്യാവതാരവും 30 വയസുവരെയുള്ള രഹസ്യജീവിതവും 33 വയസുവരെയുള്ള പരസ്യജീവിതവും പീഡാസഹനവും കുരിശുമരണവുമെല്ലാം പിതാവായ ദൈവത്തിന്റെ തിരുവിഷ്ടംപോലെ സംഭവിച്ചതായിരുന്നു. പിതാവായ ദൈവം എന്തെല്ലാം തിരുവിഷ്ടമായോ അതെല്ലാം യേശു വർധിച്ച സ്‌നേഹത്തോടെ അനുസരിച്ചു. യേശുവിന്റെ അഗാധമായ അനുസരണത്തിന്റെ ഫലമാണ് നമ്മളിന്ന് അനുഭവിക്കുന്ന രക്ഷയുടെ ജീവിതം. തിരുഹൃദയത്തിന്റെ അനുസരണയിൽനിന്നും കീഴ്‌വഴക്കത്തിൽനിന്നും ദൈവഹിതത്തോടുള്ള കീഴ്‌വഴക്കം നാം അഭ്യസിക്കേണ്ടതുണ്ട്.


പാപികളുടെയും ക്ലേശിതരുടെയും ആശ്രയം
എത്ര വലിയ പാപിക്കും ഏതു സമയത്തും കയറിച്ചെല്ലാൻ പറ്റിയ ഏക വാസസ്ഥലം യേശുവിന്റെ തിരുഹൃദയമാണ്. അതുകൊണ്ടത്രേ തന്റെ പരസ്യജീവിതകാലത്ത് തനിക്കു ചുറ്റും കൂടിയിരുന്ന പലതരത്തിൽ ക്ലേശിതരായ മനുഷ്യരെ നോക്കി യേശു പറഞ്ഞത്, ''അധ്വാനിക്കുന്നവരും ഭാരം വഹിക്കുന്നവരുമായ നിങ്ങളെല്ലാവരും എന്റെയടുക്കൽ വരുവിൻ. ഞാൻ നിങ്ങളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാം. ഞാൻ ശാന്തശീലനും വിനീത ഹൃദയനുമാകയാൽ എന്റെ നുകം വഹിക്കുകയും എന്നിൽനിന്നു പഠിക്കുകയും ചെയ്യുവിൻ. അപ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് ആശ്വാസം ലഭിക്കും. എന്തെന്നാൽ, എന്റെ നുകം വഹിക്കാനെളുപ്പമുള്ളതും ചുമട് ഭാരം കുറഞ്ഞതുമാണ്'' (മത്താ. 11:28-30).

അളവില്ലാത്ത കരുണയുടെ നിലയമാണ് യേശുവിന്റെ ഹൃദയം. വ്യഭിചാരത്തിൽ പിടിക്കപ്പെട്ട ഒരു സ്ത്രീയെ കുറെ ഫരിസേയരും നിയമജ്ഞരും ചേർന്ന് യേശുവിന്റെഅടുത്ത് കൊണ്ടുവന്നപ്പോൾ യേശു പറഞ്ഞത്, ''നിങ്ങളിൽ പാപമില്ലാത്തവൻ ആദ്യം അവളെ കല്ലെറിയട്ടെ'' (യോഹ. 8:8) എന്നായിരുന്നു. ഇതു കേട്ടപ്പോൾ അവർ ഓരോരുത്തരായി സ്ഥലം വിട്ടു. വർധിച്ച കാരുണ്യത്തോ ടെ അവളോട് യേശു പറഞ്ഞു, ഞാനും നിന്നെ വിധിക്കുന്നില്ല; പൊയ്‌ക്കൊള്ളുക. ഇനിമേൽ പാപം ചെയ്യരുത്. യേശുവിന്റെ അടുത്ത് കരുണ യാചിച്ചു ചെന്ന ഓരോ പാപിയോടും ഈവിധമാണ് പെരുമാറിയത്. അതുകൊണ്ടാണ് ആദ്യം പറഞ്ഞത് എത്ര വലിയ പാപിക്കും ഏതു സമയത്തും കയറിച്ചെല്ലാൻ തക്കവിധം ഉറപ്പുള്ള കോട്ടയാണ് യേശുവിന്റെ തിരുഹൃദയമെന്ന്.


ശാന്തശീലനും വിനീതഹൃദയനും
തിരുഹൃദയ ജപമാലയിൽ ഇപ്രകാരം പ്രാർത്ഥിക്കുന്നുണ്ട്- ''ഹൃദയശാന്തതയും എളിമയുമുള്ള ഈശോയേ, എന്റെ ഹൃദയം അങ്ങേ ദിവ്യ ഹൃദയംപോലെ ആക്കിത്തീർക്കണമേ.'' യേശുവിന്റെ പീഡാസഹനവേളയിൽ യേശുവിന്റെ മുഖത്ത് അവർ തുപ്പുകയും താടിമീശ വലിച്ചുപറിക്കുകയും കണ്ണുകൾ മൂടിക്കെട്ടി അവിടുത്തെ മുഖത്ത് അടിച്ചുകൊണ്ട്, ആരാണ് നിന്നെ അടിച്ചതെന്ന് പ്രവചിക്കുക എന്ന് ആക്ഷേപിക്കുകയും ചെയ്തു. ശാന്തതയോടെ അവിടുന്ന് അതെല്ലാം ക്ഷമിച്ചു. യേശുവിന്റെ ഹൃദയശാന്തതയെക്കുറിച്ച് നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് മുൻപ് ഏശയ്യാ പ്രവാചകൻ ഇപ്രകാരം പ്രവചിച്ചിരുന്നു. ''അടിച്ചവർക്ക് പുറവും താടിമീശ പറിച്ചവർക്കു കവിളുകളും ഞാൻ കാണിച്ചുകൊടുത്തു. നിന്ദയിയിൽനിന്നും തുപ്പലിൽനിന്നും ഞാൻ മുഖം തിരിച്ചില്ല. ദൈവമായ കർത്താവ് എന്നെ സഹായിക്കുന്നതിനാൽ ഞാൻ പതറുകയില്ല. ഞാൻ എന്റെ മുഖം ശിലാതുല്യമാക്കി'' (ഏശയ്യാ 50: 6-7). ഇത്ര വലിയ അപമാനത്തിലൂടെയും നിന്ദനത്തിലൂടെയും കടന്നുപോയിട്ടും ആ നിമിഷങ്ങളിൽ യേശുവിന്റെ ഹൃദയം ശാന്തമായിരുന്നു. ഇത്തരത്തിലുള്ള ഹൃദയശാന്തതക്കുവേണ്ടി നാം പ്രാർത്ഥിക്കണം.
 ശിഷ്യന്മാരുടെ പാദങ്ങൾ കഴുകിക്കൊണ്ട് എളിമയുടെ മാതൃക കാണിച്ചുതന്ന യേശുവിന്റെ എളിമ നാം അവിടുത്തോട് ചോദിച്ചു വാങ്ങേണ്ടതുണ്ട്. പക്ഷേ, നാം ചോദിക്കാറില്ല എന്നതാണ് സത്യം. എത്രയേറെ ആവശ്യങ്ങൾക്കായി നാം യേശുവിന്റെ ഹൃദയകവാടത്തിങ്കൽ മുട്ടുന്നു. എന്നാൽ നാം നിരന്തരം മുട്ടി വിളിക്കാറുള്ള ദിവ്യഹൃദയത്തിന്റെ എളിമയും ശാന്തതയും നമ്മുടെ അനിവാര്യതയാണെന്ന് നാം മറന്നുപോകുന്നു. അവിടുന്നു പറഞ്ഞു, ''നിങ്ങളിൽ വലിയവനാകാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവൻ നിങ്ങളുടെ ശുശ്രൂഷകനും നിങ്ങളിൽ ഒന്നാമനാകാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവൻ നിങ്ങളുടെ ദാസനും ആയിരിക്കണം. ശുശ്രൂഷിക്കപ്പെടാനല്ല ശുശ്രൂഷിക്കുവാ നും അനേകരുടെ മോചനദ്രവ്യമായി സ്വജീവൻ കൊടുക്കുവാനും മനുഷ്യപുത്രൻ വന്നിരിക്കുന്നതുപോലെതന്നെ'' (മത്താ. 20:27-28).

ദൈവംതന്നെയായ യേശുവിന്റെ തിരുഹൃദയം മനുഷ്യരോട് ഉദാരമായ സമഭാവനയാണ് കാണിച്ചിട്ടുള്ളത്. തന്റെ ശിഷ്യന്മാരെ അവൻ 'സ്‌നേഹിതന്മാർ' എന്നാണ് സംബോധന ചെയ്തത്. തന്നെ ചുംബിച്ചുകൊണ്ട് ഒറ്റിക്കൊടുത്ത യൂദാസിനെപ്പോലും ആ സമയത്ത് ഈശോ വിളിക്കുന്നത് 'സ്‌നേഹിതാ' എന്നാണ്. ഇത് വെറുമൊരു ഭംഗിവാക്കിന്റെ പേരിലുള്ള വിളി ആയിരുന്നില്ല. മറിച്ച്, അഗാധമായ സ്‌നേഹത്തിന്റെ പ്രകടനമായിരുന്നു.


അഗാധമായ ക്ഷമ
യേശുവിന്റെ തിരുഹൃദയത്തിന്റെ അഗാധമായ ക്ഷമ യും കരുണയും യേശുവിന്റെ മരണത്തിനു ശേഷവും വെളിപ്പെടുന്നുണ്ട്. യേശു മരിച്ച് ക്രൂശിന്മേൽ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ, പടയാളികളിൽ ഒരുവൻ അവിടുത്തെ പാർശ്വത്തിൽ കുന്തംകൊണ്ട് കുത്തി. ഉടൻ തന്നെ അവിടെനിന്ന് രക്തവും വെള്ളവും പുറപ്പെട്ടു.

പാരമ്പര്യങ്ങൾ ഈ സംഭവത്തെക്കുറിച്ച് പറയുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്. യേശുവിന്റെ നെഞ്ചിൽ കുന്തംകൊണ്ട് കുത്തിയ പടയാളി ഒറ്റക്കണ്ണനായിരുന്നു. യേശുവിന്റെ നെഞ്ചിൽനിന്നും പുറപ്പെട്ട രക്തവും ജലവും വീണത് അയാളുടെ അന്ധമായ കണ്ണിലേക്കാണ്. അയാൾ ആ നിമിഷം തന്നെ സൗഖ്യം പ്രാപിച്ചു. യേശുവിൽ വിശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് പില്ക്കാലത്ത് ഒരു വിശുദ്ധനായി ജീവിച്ചു.
യേശുവിന്റെ മാറിലെ ആ മുറിവ് ഒരു പ്രതീകമാണ്. കൊന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന നിമിഷത്തിൽപ്പോലും കൊ ല്ലുന്നവർക്കായി പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന, തന്നെ കുത്തിമുറിവേല്പ്പിക്കുന്നവരുടെ ജീവിതത്തിലേക്കു താണിറങ്ങി അവരെ സുഖപ്പെടുത്തുന്ന യേശുവിന്റെ തിരുഹൃദയത്തിന്റെ സ്‌നേഹവും പാപികളുടെ നേർക്കുള്ള ദൈവത്തിന്റെ കാരുണ്യവുമാണ് യേശുവിന്റെ മാറിലെ തിരുമുറിവുകൾ. അതിനാൽ നാം എത്ര വലിയ പാപികൾ ആയിക്കൊള്ളട്ടെ, ധൈര്യസമേതം കയറിച്ചെല്ലാം യേശുവിന്റെ ഹൃദയ കവാടത്തിങ്കലേക്ക്. അവിടെ നമുക്ക് അഭയമുണ്ട്. നാം എത്രമാത്രം അപമാനിതരും നിന്ദിതരും ആയിരിക്കട്ടെ നമുക്ക് യേശുവിന്റെ തിരുഹൃദയകവാടത്തിങ്കൽ മുട്ടിവിളിക്കാം. അവിടെ നമ്മെ സ്വീകരിക്കുന്ന, നമ്മെ ബഹുമാന്യരായി കരുതുന്ന ഒരു ദൈവമുണ്ട്. യേ ശുവിന്റെ തിരുഹൃദയത്തിൽനിന്ന് ഒഴുകുന്ന പാപക്ഷമയും സൗഖ്യവും ആവോളം നുകർന്നുകൊണ്ട് നമുക്ക് പ്രാർത്ഥിക്കാം:
ഹൃദയശാന്തതയും എളിമയുമുള്ള യേശുവേ, എന്റെ ഹൃദയം അങ്ങേ ദിവ്യഹൃദയംപോലെ ആക്കിത്തീർക്കണമേ, ആമ്മേൻ.


Monday, 10 June 2013

'മറിയം എല്ലായ്‌പ്പോഴും നമ്മെ സഹായിക്കാൻ സന്നദ്ധ'   
Saturday Shalom, 08 June 2013

 

വത്തിക്കാൻ സിറ്റി: ആവശ്യങ്ങളിൽ നമ്മെ സഹായിക്കാൻ തിടുക്കപ്പെട്ടോടിവരാൻ മറിയം എല്ലായ്‌പ്പോഴും സന്നദ്ധയാണെന്നും അതിനാൽ നാം ആവശ്യങ്ങളിൽ മറിയത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്കണമെന്നും ഫ്രാൻസീസ് മാർപാപ്പ. റോം രൂപത സന്ദർശനത്തിനിടയിൽ  പ്രസംഗിക്കുകയായിരുന്നു അദ്ദേഹം.

മറിയം ഗർഭിണിയായിരുന്നിട്ടും ബന്ധുവായ എലിസബത്തിന് സഹായം ആവശ്യമുണ്ടെന്ന് മനസിലാക്കിയപ്പോൾ അവളെ സഹായിക്കാനായി അവിടേയ്ക്ക് തിടുക്കത്തിൽ ഓടിപ്പോയി. അതുപോലെ നമ്മുടെ ആവശ്യങ്ങളിലും മറിയം സഹായിക്കുവാൻ ഓടിയെത്തും. ദൈവത്തെ മനസ്സിലാക്കിത്തരുവാനും പരിശുദ്ധ മറിയം സഹായിക്കും. മാർപാപ്പ പറഞ്ഞു.
 പിതാവും പുത്രനും പരിശുദ്ധാത്മാവും ഒന്ന് തന്നെ. മാർപാപ്പ വിശദീകരിച്ചു. പിതാവായ ദൈവം നാം ഉൾപ്പടെ എല്ലാം സൃഷ്ടിച്ചു. പുത്രനായ ഈശോ നമ്മുടെ സഹായകനായി. ഭൂമിയിൽ ഇറങ്ങി വന്ന് അവിടന്ന് സ്വജീവിതം നല്കി നമ്മെ രക്ഷിച്ചു. പരിശുദ്ധാത്മാവ് നമ്മെ നിരന്തരം സ്‌നേഹിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. യഥാർത്ഥ ക്രിസ്തീയജീവിതം എന്ന് പറയുന്നത് ത്രീത്വത്തോടുള്ള സംസാരമാണ്. പുത്രനായ ദൈവം നമ്മോടൊപ്പം സഞ്ചരിക്കുന്നു. ജീവിതത്തിലെ പ്രയാസമേറിയ കാര്യങ്ങളിൽ മുമ്പോട്ടുള്ള യാത്രയ്ക്ക് ബലം തരുന്നത് അവിടുന്നാണ്. അവിടുന്ന് ഒരിക്കലും നമ്മിൽ നിന്ന് അകലെയല്ല. മാർപാപ്പ പറഞ്ഞു.

ദൈവത്തെ വഹിക്കുന്ന വംശം
Shalom Times, 05 June 2013
Written by  ബെന്നി പുന്നത്തറ
 
ന്ത്യോഖ്യായിലെ ഇഗ്നേഷ്യസ് ട്രോജൻ ചക്രവർത്തിയുടെ കാലത്ത് രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ച വിശുദ്ധനാണ്. തന്റെ ഉള്ളിൽ ദൈവം വസിക്കുന്നുണ്ടെന്ന ഉറച്ച ബോധ്യത്തിൽ അനുനിമിഷം ജീവിച്ചിരുന്ന വ്യക്തിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. അതിനാൽ ചക്രവർത്തി തന്നെ അധിക്ഷേപിച്ചപ്പോൾ അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു:

''ദൈവത്തെ വഹിക്കുന്ന ഇഗ്നേഷ്യസിനെ അപമാനിക്കല്ലേ.''
ചക്രവർത്തിക്ക് ഒന്നും മനസിലായില്ല. ''ദൈ വത്തെ എങ്ങനെ ഒരു മനുഷ്യന് ചുമന്നുകൊണ്ട് നടക്കാനാകും?'' ട്രോജൻ ചക്രവർത്തി ചോദിച്ചു:
''നീ ദൈവത്തെ വഹിക്കുന്നുവെന്ന് പറയുന്നതിന്റെ അർത്ഥമെന്താണ്?''
ഇഗ്നേഷ്യസിന്റെ മറുപടി ഇപ്രകാരമായിരുന്നു:
''ഞാൻ പറയുന്നത് സത്യമാണ്. ദൈവം എന്റെ ഉള്ളിലുണ്ട്.''

വിശുദ്ധ പൗലോസ് അപ്പസ്‌തോലൻ പറയുന്നതിപ്രകാരമാണ്: ''നിങ്ങൾ ദൈവത്തിന്റെ ആലയമാണെന്നും ദൈവാത്മാവ് നിങ്ങളിൽ വസിക്കുന്നുവെന്നും നിങ്ങൾ അറിയുന്നില്ലേ?'' (1 കോറി. 3:16).

യേശു പറഞ്ഞു: ഞാൻ പിതാവിനോട് അപേക്ഷിക്കുകയും എന്നേക്കും നിങ്ങളോടുകൂടെ ആയിരിക്കുവാൻ മറ്റൊരു സഹായകനെ അവിടുന്നു നിങ്ങൾക്ക് തരുകയും ചെയ്യും. ഈ സത്യാത്മാവിനെ സ്വീകരിക്കാൻ ലോകത്തിനു സാധിക്കുകയില്ല. കാരണം, അത് അവനെ കാണുകയോ അറിയുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. എന്നാൽ, നിങ്ങൾ അവനെ അറിയുന്നു. കാരണം, അവൻ നിങ്ങളോടൊത്തു വസിക്കുന്നു; നിങ്ങളിൽ ആയിരിക്കുകയും ചെയ്യും'' (യോഹ. 14:16-17). ദൈവാത്മാവ് നമ്മിൽ വസിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന സത്യം പലർക്കും ബുദ്ധിപരമായ ഒരറിവ് മാത്രമാണ്. അതിനാലാണ് നിരവധി ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസികൾ ശക്തിയും സന്തോഷവും നഷ്ടെപ്പട്ടവരായത്.

മറ്റുചിലർക്ക് പരിശുദ്ധാത്മാവ് ഉള്ളിലുണ്ടെന്ന ബോധ്യമുണ്ട്. പക്ഷേ, അവിടുത്തെ സാന്നിധ്യത്തിന്റെ മഹത്വവും മൂല്യവും തിരിച്ചറിയാതെ, സാധാരണ മനുഷ്യരായി ജീവിക്കുന്നു. വേറെ ചിലർ പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ സ്‌നേഹസാന്നിധ്യം പലപ്പോഴും അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുള്ളവരാണ്. എന്നാൽ, അമിതമായ തിരക്കും ലോകമോഹങ്ങളുംമൂലം ആത്മാവിനെ നിർവീര്യമാക്കി ജഡികമനുഷ്യരെപ്പോലെ ജീവിക്കുന്നു. മറ്റു പലരുടെയും പ്രശ്‌നം വേറൊന്നാണ്. അവർ തങ്ങളുടെ ഉള്ളിൽ ദൈവം വസിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പുള്ളവരാണ്. പക്ഷേ, മറ്റുള്ളവരുടെ ഉള്ളിലും ഈ ദൈവാത്മാവ് കുടികൊള്ളുന്നുണ്ട് എന്ന ബോധ്യമില്ല. തന്മൂലം ദൈവഭക്തിയും വിശ്വാസവും നിറഞ്ഞവരെന്ന് കരുതുന്ന പലരും മറ്റുള്ളവരോട് മോശമായി പെരുമാറുന്നു. ജീവിതപങ്കാളിയിൽ ദൈവാത്മാവുണ്ടെങ്കിൽ, ജീവിതപങ്കാളിയോട് മോശമായി സംസാരിക്കുകയും പെരുമാറുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ ദൈവാത്മാവിനെതിരായിട്ടല്ലേ പ്രവർത്തിക്കുന്നത്?

മക്കളോട്, മാതാപിതാക്കളോട്, സഹോദരങ്ങളോട് മോശമായി പെരുമാറുകയും അതേ സമയം വിശ്വാസികളെന്ന് ഭാവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിൽ വൈരുദ്ധ്യമില്ലേ? തൊഴിലാളികളോടും സഹപ്രവർത്തകരോടുമെല്ലാം മോശമായി പെരുമാറുന്നതിന്റെ കാരണവും അവരിൽ വസിക്കുന്ന ദൈവാത്മാവിനെ തിരിച്ചറിയാത്തതാണ്. എന്നിൽ വസിക്കുന്ന ദൈവാത്മാവ് തന്നെയാണ് മറ്റുള്ളവരിലും വസിക്കുന്നതെങ്കിൽ, ദൈവത്തിന്റെ ആലയമായ അപരനോട് മോശമായി പെരുമാറുമ്പോൾ എന്നിലുള്ള ദൈവാത്മാവും നൊമ്പരപ്പെടും. ഈ നൊമ്പരം ആത്മീയ തളർച്ചയിലേക്കും ക്രമേണ ആത്മീയ തകർച്ചയിലേക്കും നമ്മെ നയിക്കാം. ഇതുപോലെതന്നെ ദൈവാത്മാവ് നയിക്കുന്ന ഇതര ശുശ്രൂഷകളെ മാനിക്കാതിരിക്കുമ്പോൾ നമ്മുടെ ശുശ്രൂഷകളുടെ ചൈതന്യം നഷ്ടപ്പെട്ടുപോകും. അതിനാൽ, ദൈവം നമ്മിലുണ്ട് എന്ന തിരിച്ചറിവ് നമ്മളിൽ മാത്രമേ ദൈവമുള്ളൂ എന്ന ഭോഷത്വചിന്തയിലേക്ക് നയിക്കാതിരിക്കട്ടെ. അപരനിലെ ദൈവത്തെ കാണാൻ നമ്മുടെ ഉള്ളിൽ വസിക്കുന്ന ദൈവംതന്നെ നമ്മെ സഹായിക്കട്ടെ.

പ്രാർത്ഥന
എന്നിൽ വസിക്കുന്ന ദൈവാത്മാവേ, അങ്ങയെ ആദരിക്കാൻ എന്നെ പഠിപ്പിക്കണമേ. എന്റെ സഹോദരങ്ങളിൽ വസിക്കുന്ന ദൈവാത്മാവേ, അങ്ങയെ ആദരിക്കുവാൻ എന്നെ പഠിപ്പിക്കണമേ, ആമേൻ.
ആത്മീയാവശ്യങ്ങള്‍ക്കെത്തുന്നവരെ പ്രോട്ടോക്കോള്‍ പഠിപ്പിക്കേണ്ട
മാര്‍പാപ്പ
Sathyadeepam


അജപാലനാചാരങ്ങളുടെയും ചട്ടങ്ങളുടെയും എട്ടാമത്തെ കൂദാശ സൃഷ്ടിക്കരുതെന്നു ഫ്രാന്‍സീസ് മാര്‍പാപ്പ. ആത്മീയാവശ്യങ്ങള്‍ക്കെത്തുന്നവരെ പ്രോട്ടോക്കോള്‍ പാലിക്കാന്‍ നിര്‍ബന്ധിക്കുന്പോള്‍ ഇതാണു സംഭവിക്കുന്നതെന്നു മാര്‍പാപ്പ വ്യക്തമാക്കി. കുഞ്ഞുങ്ങളെയും കൊണ്ടു ക്രിസ്തുവിനരികില്‍ വിശ്വാസികള്‍ വന്ന ബൈബിള്‍ ഭാഗത്തെ ആസ്പദമാക്കി, ദിവ്യബലിയില്‍ സുവിശേഷപ്രസംഗം നടത്തുകയായിരുന്നു മാര്‍പാപ്പ.

ഒരു അജപാലനസന്ദര്‍ശനത്തിനിടെ താന്‍ സാക്ഷിയായ ഒരു സംഭവവും മാര്‍പാപ്പ വിവരിച്ചു. ഒരു ദേവാലയത്തില്‍ ദിവ്യബലി കഴിഞ്ഞയുടനെ ഒരു സ്ത്രീ പുരോഹിതനെ സമീപിച്ച് തനിക്ക് ആശീര്‍വാദം വേണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടു. വൈദികന്‍ വി. കുര്‍ബാനയുടെയും ആശീര്‍വാദത്തിന്‍റെയും ദൈവശാസ്ത്രം ആ സ്ത്രീയോടു വിശദീകരിക്കുകയും ദിവ്യബലിയില്‍ സംബന്ധിച്ചിറങ്ങുന്ന ഒരാള്‍ക്ക് പ്രത്യേകമായ ആശീര്‍വാദത്തിന്‍റെ ആവശ്യമില്ലെന്നു വ്യക്തമാക്കുകയും ചെയ്തു. എല്ലാം തല കുലുക്കി കേട്ട ആ സ്ത്രീ, അടുത്ത നിമിഷത്തില്‍ മറ്റൊരു വൈദികനെ ആശീര്‍വാദത്തിനായി സമീപിച്ചു. നേരത്തെ വൈദികന്‍ പഠിപ്പിച്ച ദൈവശാസ്ത്രം അവരുടെ തലയില്‍ കയറിയില്ല എന്നു വ്യക്തമാണ്. കാരണം, അവരുടെ ആവശ്യം വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. കര്‍ത്താവിന്‍റെ ഒരു സ്പര്‍ശനമാണ് അവര്‍ ആഗ്രഹിച്ചത്. നാം എന്നും തേടുന്ന വിശ്വാസവും അതാണ്. പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ നമ്മിലേക്ക് ആനയിക്കുന്ന വിശ്വാസമാണിത്. ഈ വിശ്വാസത്തിനു സൌകര്യമൊരുക്കുകയും അതിനെ വളര്‍ത്തുകയും വളരാന്‍ സഹായിക്കുകയുമാണു നാം ചെയ്യേണ്ടത് മാര്‍പാപ്പ വിശദീകരിച്ചു.
ജെറീക്കോയില്‍ ക്രിസ്തുവിനെ വിളിച്ചു കരഞ്ഞ അന്ധനായ മനുഷ്യന്‍റെ കഥയും മാര്‍പാപ്പ ഉദാഹരിച്ചു. ഒച്ച വയ്ക്കരുതെന്നു ശിഷ്യന്മാര്‍ അയാളെ വിലക്കി. എന്നാല്‍ കുടുതല്‍ ഉച്ചത്തില്‍ കരയുകയാണ് അയാള്‍ ചെയ്തത്. എന്താണു കാരണം? അയാള്‍ക്കു യേശുവില്‍ വിശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നു. പരിശുദ്ധാത്മാവ് അയാളില്‍ വിശ്വാസം നിക്ഷേപിച്ചിരുന്നു. ""പ്രോട്ടോക്കോള്‍ അനുവദിക്കാത്തതുകൊണ്ട് നിങ്ങള്‍ക്ക് കര്‍ത്താവിനോട് ഇങ്ങനെ ഒച്ച വയ്ക്കാനാവില്ല'' എന്നായിരുന്നു ശിഷ്യരുടെ നിലപാട്. മാര്‍പാപ്പ പറഞ്ഞു.

പള്ളിയില്‍ വിവിധ ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കെത്തുന്നവരെ ചട്ടങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു മടുപ്പിക്കുന്നതിനെയും മാര്‍പാപ്പ ഉദാഹരണങ്ങള്‍ സഹിതം പരിഹസിച്ചു. ""അവിവാഹിതയായ ഒരു അമ്മ തന്‍റെ കുഞ്ഞിനെ മാമോദീസാ മുക്കാന്‍ പള്ളിയിലേക്കു വരുന്നു. വിവാഹം കഴിക്കാത്തതിനാല്‍ കുഞ്ഞിനു മാമോദീസാ നല്‍കാനാവില്ല എന്നു പള്ളിയധികൃതര്‍ പറയുന്നു. നോക്കൂ, തനിക്കുണ്ടായ കുഞ്ഞിനെ ഗര്‍ഭത്തില്‍ സംവഹിക്കാന്‍ ധൈര്യം കാണിച്ചവളാണ് ആ അമ്മ. ഭ്രൂണഹത്യ ചെയ്ത് സ്രഷ്ടാവിനടുത്തേക്ക് കുഞ്ഞിനെ അവള്‍ തിരിച്ചയച്ചില്ല. എന്നിട്ടവള്‍ കാണുന്നതെന്താണ്? അടഞ്ഞ വാതില്‍! ഇതു തീക്ഷ്ണതയല്ല. ഇതു കര്‍ത്താവില്‍ നിന്നകലെയാണ്.'' മാര്‍പാപ്പ വ്യക്തമാക്കി.

Thursday, 6 June 2013

clear image


Lord have mercy.
Christ have mercy.
Lord have mercy.
Christ hear us.
Christ, graciously hear us.
God, the Father of Heaven, have mercy on us.
God the Son, Redeemer of the word, have mercy on us.
God the Holy Spirit, have mercy on us.
Holy Trinity, one God, have mercy on us.
Holy Mary, pray for us.
Holy Mother of God, pray for us.
Holy Virgin of virgins, pray for us.
Mother of Christ, pray for us.
Mother of the Church, pray for us.
Mother of Divine Grace, pray for us.
Mother most pure, pray for us.
Mother most chaste, pray for us.
Mother inviolate, pray for us.
Mother undefiled, pray for us.
Mother most amiable, pray for us.
Mother most admirable, pray for us.
Mother of good counsel, pray for us.
Mother of our Creator, pray for us.
Mother of our Savior, pray for us.
Virgin most prudent, pray for us.
Virgin most venerable, pray for us.
Virgin most renowned, pray for us.
Virgin most powerful, pray for us.
Virgin most merciful, pray for us.
Virgin most faithful, pray for us.
Mirror of justice, pray for us.
Seat of wisdom, pray for us.
Cause of our joy, pray for us.
Spiritual vessel, pray for us.
Singular vessel of devotion, pray for us.
Mystical rose, pray for us.
Tower of David, pray for us.
Tower of ivory, pray for us.
House of gold, pray for us.
Ark of the Covenant, pray for us.
Gate of heaven, pray for us.
Morning star, pray for us.
Health of the sick, pray for us.
Refuge of sinners, pray for us.
Comforter of the afflicted, pray for us.
Help of Christians, pray for us.
Queen of angels, pray for us.
Queen of patriarchs, pray for us.
Queen of prophets, pray for us.
Queen of apostles, pray for us.
Queen of martyrs, pray for us.
Queen of confessors, pray for us.
Queen of virgins, pray for us.
Queen of all Saints, pray for us.
Queen conceived without Original Sin, pray for us.
Queen assumed into Heaven, pray for us.
Queen of the Most Holy Rosary, pray for us.
Queen of Peace, pray for us.
Queen of the Church, pray for us.
Lamb of God, You take away the sins of the world; spare us O Lord!
Lamb of God, You take away the sins of the world; graciously hear us, O Lord!
Lamb of God, You take away the sins of the world; have mercy on us. Pray for us, O Holy Mother of God. That we may be made worthy of the promises of Christ.

Let us pray:
O God, whose only begotten Son by His life, death and resurrection, has purchased for us the rewards of eternal salvation, grant, we pray, that meditating upon these mysteries in the Most Holy Rosary of the Blessed Virgin Mary, we may imitate what they contain and obtain what they promise. Amen.

Sunday, 2 June 2013

യാചകനോട് കുമ്പസാരിച്ച ജോൺ പോൾ മാർപാപ്പ
    
Saturday Shalom, 01 June 2013
Written by  ശാന്തിമോൻ ജേക്കബ് 
 


 ണ്ണുനീരിൽ ഒരു ജ്ഞാനസ്‌നാനം കഴിഞ്ഞതുപോലുണ്ട് അയാൾ. നനഞ്ഞു കുതിർന്ന വസ്ത്രങ്ങൾ. രണ്ട് ഉറവകൾപോലെ കണ്ണുകൾ. തേങ്ങലടക്കാൻ പാടുപെടുന്ന ചുണ്ടുകൾ.
അയാൾക്കു പിന്നിൽ വയോവൃദ്ധനായ മറ്റൊരാൾ. വാതിൽപ്പടിയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ് വിറയാർന്ന ആ കരങ്ങൾ. ആ കണ്ണുകളിലുമുണ്ട് ആർദ്രസ്‌നേഹത്തിന്റെ നനവ്.
അവർക്ക് മുന്നിൽ ഒരു അത്താഴമേശ, വിരുന്ന് പാതിവഴിയിൽ നിർത്തി എഴുന്നേറ്റുപോയ ആതിഥേയനെ കാത്ത് അൽപം ക്ഷമയോടെ അതിഥികൾ. അസാധാരണമായ ചിലതിന് സാക്ഷികളാകുന്നു അവർ.

വത്തിക്കാൻ അരമനയിലെ അസാധാരണമായൊരു അത്താഴവിരുന്നായിരുന്നു രംഗം. ആ രാത്രി ജോൺപോൾ രണ്ടാമൻ മാർപാപ്പയ്ക്ക് വ്യത്യസ്തനായൊരു അതിഥിയുണ്ടായിരുന്നു; റോമിലെ മഞ്ഞുമാതാവിന്റെ ബസിലിക്കയുടെ പടികളിലൊന്നിൽ ഭിക്ഷാടനം നടത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു യാചകൻ!

''നിന്റെ സഹോദരൻ തെറ്റു ചെയ്താൽ അവനെ ശാസിക്കുക; പശ്ചാത്തപിച്ചാൽ അവനോടു ക്ഷമിക്കുക. ദിവസത്തിൽ ഏഴുപ്രാവശ്യം അവൻ നിനക്കെതിരായി പാപം ചെയ്യുകയും ഏഴുപ്രാവശ്യവും തിരിച്ചുവന്ന്, ഞാൻ പശ്ചാത്തപിക്കുന്നുവെന്നു പറയുകയും ചെയ്താൽ നീ അവനോടു ക്ഷമിക്കണം'' (ലൂക്കാ 17:3-4).

യേശു ശിഷ്യരോടാവശ്യപ്പെട്ട ഈ സുകൃതമാതൃക ഉടലാർന്നു നിൽക്കുകയായിരുന്നു, അപ്പോൾ ആ വിരുന്നു മേശയ്ക്കരുകിൽ. ക്രിസ്തുവിന്റെ സ്‌നേഹവും കരുണയും എത്രത്തോളമെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞ ഒരു മഹാപുരോഹിതൻ. ഇത്രമേൽ നീയെന്നെ സ്‌നേഹിക്കാൻ അയോഗ്യനാണ് ഞാനെന്നു പറഞ്ഞു നെഞ്ചുനീറി കരയുന്ന മറ്റൊരു മനുഷ്യൻ.

മെത്തഡിസ്റ്റ് സഭയിൽനിന്നും കത്തോലിക്കാ സഭയിലേക്ക് പുനരൈക്യപ്പെട്ട പാസ്റ്റർ സ്‌കോട്ട്ഹാൻ ഈ സംഭവം വിവരിക്കുമ്പോൾ കരയുകയായിരുന്നു ശ്രോതാക്കൾ! ആ കഥ ഇങ്ങനെ:
മാർപാപ്പയുമായി ഒരു സ്വകാര്യ കൂടിക്കാഴ്ചയ്ക്ക് അവസരം ലഭിച്ച് അമേരിക്കയിൽ നിന്നെത്തിയ ഒരു പുരോഹിതൻ. ഉച്ചകഴിഞ്ഞായിരുന്നു കൂടിക്കാഴ്ച. മാർപാപ്പയുമായുള്ള 'പ്രൈവറ്റ് ഓഡിയൻസ്' സ്വകാര്യമായ ചടങ്ങല്ല. ഒരു ചാപ്പലിൽ കാത്തിരിക്കുന്ന കുറെയധികം ആളുകൾക്കിടയിൽ ഒരാൾ. മാർപാപ്പ സമീപത്ത് വരുമ്പോൾ കരംപിടിച്ച് കുലുക്കാനും ഒന്നോ രണ്ടോ വാക്ക് സംസാരിക്കാനും അവസരം ലഭിക്കും; അത്രമാത്രം. എങ്കിലും ഇതൊരു ഭാഗ്യമായാണ് ലോകം കാണുന്നത്.

മാർപാപ്പയെ കാണുന്നതിന് മുമ്പുള്ള പ്രഭാതം. പ്രാർത്ഥനയിൽ ചിലവഴിക്കാമെന്നു നിശ്ചയിച്ചു ഈ വൈദികൻ. അദ്ദേഹം താമസിച്ചിരുന്ന ഹോട്ടലിനു സമീപമായിരുന്നു പ്രശസ്തമായ മേരി മേജർ ബസിലിക്ക (ബസിലിക്ക ദെ സാന്റാ മരിയാ മാജിയോർ). ഇറ്റലിയിലെ ഏറ്റവും വലിയ മരിയൻ ദേവാലയമാണ് ഇത്. വത്തിക്കാൻ നഗരത്തിനു പുറത്താണെങ്കിലും ഈ ദേവാലയത്തിനുമേൽ വത്തിക്കാനാണ് അവകാശം. 'മഞ്ഞുമാതാവിന്റെ ബസിലിക്ക' എന്നും ഇതറിയപ്പെടുന്നു.

ദേവാലയമുറ്റത്തേക്കുള്ള പടികളിൽ വിവിധ രാജ്യക്കാരായ ഭിക്ഷാടകർ. സ്ത്രീകളും കുഞ്ഞുങ്ങളും വൃദ്ധരുമുണ്ടാവും ഇവർക്കിടയിൽ. അപൂർവം ചില യുവാക്കളും. യാചകർക്കിടയിൽ ഒരു മുഖം വൈദികനു പരിചിതമായി തോന്നി. മനസിൽ എവിടെയോ പതിഞ്ഞുപോയ രൂപം. മുടിയും താടിയും നീട്ടിവളർത്തിയ ഒരാൾ. ലഹരി നുരയുന്ന കണ്ണുകൾ. മുഷിഞ്ഞു നാറിയ വസ്ത്രങ്ങൾ. തന്റെ പൗരോഹിത്യ ജീവിതത്തിനിടയിൽ കണ്ടുമറന്ന എത്രയെത്ര മുഖങ്ങൾ. അവരിലാരെങ്കിലും ആയിരിക്കാം അതെന്ന ചിന്തയോടെ വൈദികൻ ദേവാലയത്തിലെത്തി മുട്ടുകുത്തി.

എങ്കിലും മനസിനുള്ളിൽ നിന്നു വിട്ടുപോകാൻ തയാറായിരുന്നില്ല ആ രൂപം. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസ് വർഷങ്ങൾക്കു പിന്നിലേക്കു പോയി. റോമിലെ ദൈവശാസ്ത്രപഠനകാലം. വിവിധ രാജ്യക്കാരായ വൈദികവിദ്യാർത്ഥികൾ. അവർക്കിടയിൽ ഒരു മുഖം. ''ദൈവമേ, തന്നോടൊപ്പം പഠിച്ച ജിം എന്ന മനുഷ്യനാണോ ഈ യാചകർക്കിടയിൽ! വർഷങ്ങൾക്കുമുമ്പ് റോമിൽവച്ച് പൗരോഹിത്യം സ്വീകരിച്ച ഒരാൾ!

ഈ തിരിച്ചറിവിൽ ഞെട്ടിവിറച്ചുപോയി ആ പുരോഹിതൻ. പിന്നീട്, സ്വസ്ഥമായി പ്രാർത്ഥിക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞില്ല. ഉടനടി ആ യാചകസംഘത്തിനടുത്തെത്തി അദ്ദേഹം. ''ഫാദർ ജിം അല്ലേ?'' ''ആയിരുന്നു'' യാചകന്റെ മറുപടി.

''എന്തുപറ്റി ഇങ്ങനെയായിത്തീരാൻ?'' ഞടുക്കത്തോടെ തിരക്കി അദ്ദേഹം.
''അതൊരു പാഴ്ക്കഥയാണ്. നീ നിന്റെ പാട്ടിനു പൊയ്‌ക്കോ.'' എടുത്തടിച്ചതുപോലെ പറഞ്ഞു ആ യാചകൻ.
ഏറെനേരം ശ്രമിച്ചിട്ടും പഴയതൊന്നും സംസാരിക്കാൻ സന്നദ്ധനായിരുന്നില്ല ഫാ. ജിം. പക്ഷേ, കൺകോണുകളിലെവിടെയോ ഒരു നനവ്! ആ വൈദികൻ തന്റെ താമസസ്ഥലത്തേക്ക് മടങ്ങി; കടുത്ത വേദനയോടെ. മിടുക്കനായൊരു വൈദികന്റെ പതനം! ഇതെങ്ങനെ സംഭവിച്ചെന്നോർത്തു വ്യാകുലമായിരുന്നു ആ മനസ്.
മാർപാപ്പയുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ചയെക്കുറിച്ചുള്ള ആഹ്ലാദമെല്ലാം എവിടെയോ പോയ്മറഞ്ഞു. മനസിനുള്ളിൽ തന്റെ സഹപാഠിയെക്കുറിച്ചുള്ള നൊമ്പരം മാത്രം.
മാർപാപ്പയുടെ പ്രൈവറ്റ് ഓഡിയൻസിനുള്ള സമയമായി. പ്രായത്തിന്റെ അവശതകൾക്കിടയിലും പ്രസന്നനായിരുന്നു മാർപാപ്പ. ഓരോരുത്തരുടെയും ഊഴമെത്തി. മാർപാപ്പയുടെ സെക്രട്ടറി ഒരു കൊന്ത സമ്മാനിക്കും. അതുമായി പരിശുദ്ധ പിതാവിന് മുന്നിലെത്തുക; ആശീർവാദം വാങ്ങി ഇരിപ്പിടങ്ങളിലേക്കു മടക്കം. ഇതായിരുന്നു ചിട്ട.
ആ വൈദികന്റെ ഊഴമായി. അദ്ദേഹം മാർപാപ്പയോട് പറഞ്ഞു: ''ഞാനൊരു ഞടുക്കത്തിലാണ്. എന്നോടൊപ്പം പൗരോഹിത്യം സ്വീകരിച്ച ഒരു മനുഷ്യനെ ഞാനിന്നു കണ്ടു. മഞ്ഞുമാതാവിന്റെ ബസിലിക്കയുടെ മുന്നിൽ. ഭിക്ഷാടകനാണ് അയാളിപ്പോൾ. ഫാ. ജിമ്മിനുവേണ്ടി അങ്ങ് പ്രാർത്ഥിക്കണം.''

മാർപാപ്പ സമ്മതപൂർവം തലയാട്ടി. അടുത്ത സന്ദർശകന്റെ ഊഴം. മാർപാപ്പയുടെ പ്രൈവറ്റ് ഓഡിയൻസ് അവസാനിക്കുകയാണ്. സന്ദർശകരെല്ലാം ചാപ്പലിൽനിന്നു മെല്ലെ പുറത്തേക്ക്. പെട്ടെന്ന്, മാർപാപ്പയുടെ സെക്രട്ടറി അമേരിക്കൻ വൈദികനടുത്തെത്തി. അൽപനേരംകൂടി ചാപ്പലിൽ കാത്തിരിക്കാനായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭ്യർത്ഥന.
എന്താണ് സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതെന്നറിയാതെ ജപമണികളിൽ വിരലോടിച്ചിരുന്നു ആ വൈദികൻ. ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മടങ്ങിയെത്തി, മാർപാപ്പയുടെ സെക്രട്ടറി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൈയിലൊരു കവർ ഉണ്ടായിരുന്നു.

ആകാംക്ഷയോടെ ആ പുരോഹിതൻ ആ കവർ തുറന്നു; അതിനുള്ളിൽ രണ്ടു ടിക്കറ്റുകളുണ്ടായിരുന്നു. മാർപാപ്പയുടെ അത്താഴവിരുന്നിൽ പങ്കെടുക്കാനുള്ള ക്ഷണം. അതോടൊന്നിച്ചുള്ള കുറിപ്പിൽ ഇങ്ങനെ എഴുതിയിരുന്നു: ''ഫാ. ജിമ്മിനെയും ഒപ്പം കൂട്ടുക.'' ഇത്തരത്തിലൊരു അത്ഭുതം ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല ആ വൈദികൻ. അദ്ദേഹം ഒട്ടും വൈകാതെ മേരി മേജർ ബസിലിക്കയുടെ മുന്നിലെത്തി. യാചകരെല്ലാം മടക്കയാത്രയ്ക്ക് ഒരുങ്ങുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ. റോമിലെ ആ വൈകുന്നേരം തണുത്തുറഞ്ഞതായിരുന്നു. കിട്ടിയ തുണിയെല്ലാം വാരിപ്പുതച്ച് തന്റെ താവളത്തിലേക്ക് നീങ്ങുകയായിരുന്നു ജിം അപ്പോൾ.

''ജിം നിൽക്ക്. എനിക്കൊന്നു സംസാരിക്കണം.'' ചോദ്യഭാവത്തിൽ നോക്കി ആ മുൻ വൈദികൻ. ''ഇന്ന് നമുക്ക് പരിശുദ്ധ പിതാവിനൊപ്പം അത്താഴം കഴിക്കാം. അതിനുള്ള ക്ഷണമാണിത്. പോക്കറ്റിൽനിന്ന് കവർ ഉയർത്തിക്കാട്ടി. പൊട്ടിച്ചിരിയായിരുന്നു അതിനുള്ള മറുപടി. ദേവാലയ മുറ്റത്തുനിന്നിരുന്നവർ അവരെ അമ്പരപ്പോടെ നോക്കി.
''നിങ്ങളെന്തു ഭ്രാന്താണ് പുലമ്പുന്നത്? ഒരു പിച്ചക്കാരനായ എന്നെ മാർപാപ്പ വിരുന്നിന് ക്ഷണിച്ചെന്നോ?'' വീണ്ടും ചിരി തുടങ്ങി, ഫാ. ജിം.
''നോക്ക്, എന്റെ ശരീരം മുഴുവൻ അഴുക്കാണ്. കുളിച്ചിട്ട് മാസങ്ങളായി. എനിക്കിടാനൊരു നല്ല വേഷം പോലുമില്ല'' -ഫാ. ജിം.

''അതൊന്നും സാരമില്ല. നിനക്ക് എന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിക്കാം. ഈ റോഡിന്റെ മറുവശത്താണ് ഞാൻ താമസിക്കുന്ന ഹോട്ടൽ. അവിടെച്ചെന്ന് കുളിക്കാം. ഷേവു ചെയ്തു പുതിയ വസ്ത്രങ്ങളിട്ടാൽ മതി.'' അതൊന്നും കേൾക്കാനുള്ള മാനസികാവസ്ഥയിലായിരുന്നില്ല ഫാ. ജിം. അപകർഷതാബോധംകൊണ്ട് കുനിഞ്ഞ ശിരസോടെ നടന്നു തുടങ്ങി അയാൾ.
സുഹൃത്തായ വൈദികൻ യാചനയോടെ അയാൾക്കു മുന്നിൽ കരംകൂപ്പി. ആ അപേക്ഷയ്ക്ക് മുന്നിൽ അർദ്ധസമ്മതം മൂളി, ഫാ. ജിം.
ഹോട്ടൽ മുറിയിലെത്തി കുളിച്ച് വസ്ത്രം മാറി അവർ മാർപാപ്പയുടെ അരമനയിലെത്തി. ഒരു വലിയ അത്താഴമേശ. ആതിഥേയന്റെ ഇരിപ്പിടത്തിൽ ജോൺപോൾ രണ്ടാമൻ മാർപാപ്പ. കർദിനാൾമാരും ആർച്ച് ബിഷപ്പുമാരുമൊക്കെ ഇരുന്നിരുന്ന ആ ഭക്ഷണമേശയിൽ സ്വയം ചുങ്ങിക്കൂടിയിരുന്നു ആ യാചകൻ.
ഭക്ഷണം ഏതാണ്ട് കഴിച്ചു തീരാറായി. ഇനി 'ഡെസേർട്ട്' കൂടി വിളമ്പിയാൽ മതി. മാർപാപ്പ മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു; മാർപാപ്പയുടെ സെക്രട്ടറിയും. തൊട്ടടുത്തുള്ള ഒരു മുറിയിലേക്ക് നീങ്ങി, പരിശുദ്ധ പിതാവ്. പോപ്പിന്റെ സെക്രട്ടറി യാചകനായ അതിഥിയുടെ അടുത്തെത്തി പറഞ്ഞു. ''മാർപാപ്പ താങ്കളെ കാണാനാഗ്രഹിക്കുന്നു.''
വിറയ്ക്കുന്ന പാദങ്ങളോടെ അയാൾ സെക്രട്ടറിയുടെ ഒപ്പം നീങ്ങി. മാർപാപ്പയുടെ സ്വകാര്യമുറിയുടെ വാതിൽ അടഞ്ഞു.

അത്താഴമേശയിൽ ഓരോരുത്തരും പരസ്പരം നോക്കി. അഞ്ചുമിനിട്ട് കഴിഞ്ഞു. ആ വാതിൽ അടഞ്ഞുതന്നെ കിടന്നു. പത്തുമിനിറ്റ്, അതു തുറന്നിട്ടില്ല!
''അവരിനി എപ്പോൾ മടങ്ങിവരും?'' അതിഥികൾ തിരക്കി.
''ഈ മാർപാപ്പയുടെ കാര്യം പ്രവചിക്കാനാവില്ല'' ഇതായിരുന്നു സെക്രട്ടറിയുടെ മറുപടി.

ഏകദേശം 20 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വാതിൽ തുറക്കപ്പെട്ടു. കണ്ണുനീരിൽ സ്ഫുടം ചെയ്ത മുഖത്തോടെ ഫാ. ജിം എന്ന യാചകൻ! നനഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ മാർപാപ്പയും!
വിരുന്നു കഴിഞ്ഞു മടങ്ങുമ്പോൾ സുഹൃത്തായ പുരോഹിതൻ ഫാ. ജിമ്മിനോടു തിരക്കി:
''ഇത്രയും സമയം, മാർപാപ്പയുമായി എന്തെടുക്കുകയായിരുന്നു?''

വിതുമ്പലോടെ ഫാ. ജിം പറഞ്ഞു: ''മുറിയിൽ ചെന്നപാടെ പരിശുദ്ധ പിതാവ് എന്നോടു ചോദിച്ചു; ഫാ. ജിം താങ്കളെന്റെ കുമ്പസാരം കേൾക്കാമോ?''
''ഞാൻ നിലവിളിയോടെ പറഞ്ഞു: അങ്ങെന്താണ് ഈ പറയുന്നത്? ഞാനൊരു യാചകൻ മാത്രമാണ്!''
''ഞാനുമൊരു യാചകനാണ്. അനുനിമിഷം ദൈവതിരുസന്നിധിയിൽ കരങ്ങൾ നീട്ടുന്ന യാചകൻ'' -മാർപാപ്പ പറഞ്ഞു.
''പക്ഷേ, ഞാൻ ഇപ്പോഴൊരു പുരോഹിതനേയല്ലല്ലോ?'' - ഫാ. ജിം വിസമ്മതം അറിയിച്ചു.

''പൗരോഹിത്യം നിത്യമായൊരു കൂദാശയാണ്. ഒരിക്കൽ വൈദികനായിരുന്നയാൾ എപ്പോഴും വൈദികൻ തന്നെയാണ്'' മാർപാപ്പ പറഞ്ഞു.
''ഞാനിപ്പോൾ പൗരോഹിത്യവൃത്തിക്ക് പുറത്താണ്. പാപിയാണ്'' ജിം കരയാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.
''റോമിന്റെ മെത്രാനും ക്രിസ്തുവിന്റെ വികാരിയും എന്ന നിലയിൽ ഞാൻ താങ്കളുടെ നിയന്ത്രണം നീക്കുന്നു. ഈ നിമിഷം മുതൽ പൗരോഹിത്യശുശ്രൂഷയ്ക്ക് യോഗ്യനാണ് ഫാ. ജിം.'' മാർപാപ്പ കാരുണ്യത്തിന്റെ കരങ്ങൾ നീട്ടി അനുഗ്രഹിച്ചു.

അവിശ്വസനീയമാണ് പിന്നീട് നടന്ന കാര്യങ്ങൾ. പരിശുദ്ധ പിതാവ് ഫാ. ജിമ്മിനു മുന്നിൽ മുട്ടിന്മേൽ നിന്നു. എളിമയോടും വിശുദ്ധിയോടും കൂടെ ആ മഹാപുരോഹിതൻ പാപസങ്കീർത്തനം ആരംഭിച്ചു. ഫാ. ജിം മാർപാപ്പയ്ക്ക് പാപമോചനവും നൽകി!

മാർപാപ്പയുടെ കുമ്പസാരം കഴിഞ്ഞതോടെ, ഫാ. ജിം മുട്ടുകുത്തി നിന്നുകൊണ്ട് യാചിച്ചു: ''ഇനി, അങ്ങെന്റെ കുമ്പസാരം കേൾക്കാൻ കനിവു കാട്ടുമോ?!!''
സമ്മതംമൂളി പരിശുദ്ധ പിതാവ്. നെടുവീർപ്പോടും നിലവിളിയോടുംകൂടി ഫാ. ജിം കുമ്പസാരിച്ചു; അനേകവർഷങ്ങൾക്കു ശേഷമൊരു കുമ്പസാരം.
അന്നുതന്നെ ഫാ. ജിമ്മിന്റെ പൗരോഹിത്യ അധികാരങ്ങൾ തിരികെ ലഭിച്ചു. ഒരിക്കൽ ഭിക്ഷാടനം നടത്തിയിരുന്ന മേരി മേജർ ബസിലിക്കയിൽ ശുശ്രൂഷ ചെയ്യാനും നിയോഗിച്ചു മാർപാപ്പ. റോമിലെ ഭിക്ഷാടകർക്കുവേണ്ടിയുള്ള ഒരു ശുശ്രൂഷ. 'ആകാശപ്പറവകൾ'പോലെ സമാനതകളില്ലാത്ത ഒരു ദൈവികശുശ്രൂഷ!