The Holy Rosary

October is traditionally the month of the Holy Rosary. In praying the Rosary we join Mary in contemplating the face of Christ our Lord. As a compendium to the Gospel, the Rosary is a mediation on the mystery of Christ’s life, leading us to know him ever deeper in faith and love.

 

Our Holy Father, Pope Benedict XVI, offered the following mediation on the Holy Rosary at the Pontifical Shrine of Pompeii on Sunday, October 19, 2008. It is offered here as a help and guide to a more fruitful praying of the Rosary.

 

 RECITATION OF THE HOLY ROSARY

MEDITATION OF HIS HOLINESS BENEDICT XVI

Pontifical Shrine of Pompeii
Sunday, 19 October 2008

Venerable Brothers in the Episcopate and in the Priesthood,

Dear men and women religious,
Dear Brothers and Sisters,

Before entering the Shrine to recite the Holy Rosary with you, I paused briefly before the tomb of Bl. Bartolo Longo and, praying, I asked myself: "Where did this great apostle of Mary find the energy and perseverance he needed to bring such an impressive work, now known across the world, to completion? Was it not in the Rosary, which he accepted as a true gift from Our Lady's Heart?" Yes, that truly was how it happened! The experience of the Saints bears witness to it: this popular Marian prayer is a precious spiritual means to grow in intimacy with Jesus, and to learn at the school of the Blessed Virgin always to fulfil the divine will. It is contemplation of the mysteries of Christ in spiritual union with Mary as the Servant of God Paul VI stressed in his Apostolic Exhortation Marialis cultus (n. 46) and as my venerable Predecessor John Paul II abundantly illustrated in his Apostolic Letter Rosarium Virginis Mariae that today I once again present in spirit to the Community of Pompeii and to each one of you. You who live and work here in Pompeii, especially you, dear priests, men and women religious and lay people involved in this unique portion of the Church, are all called to make Bl. Bartolo Longo's charism your own and to become, to the extent and in the way that God grants to each one, authentic apostles of the Rosary.

To be apostles of the Rosary, however, it is necessary to experience personally the beauty and depth of this prayer which is simple and accessible to everyone. It is first of all necessary to let the Blessed Virgin take one by the hand to contemplate the Face of Christ: a joyful, luminous, sorrowful and glorious Face. Those who, like Mary and with her, cherish and ponder the mysteries of Jesus assiduously, increasingly assimilate his sentiments and are conformed to him. In this regard, I would like to quote a beautiful thought of Bl. Bartolo Longo: “Just as two friends, frequently in each other's company, tend to develop similar habits”, he wrote, “so too, by holding familiar converse with Jesus and the Blessed Virgin, by meditating on the mysteries of the Rosary and by living the same life in Holy Communion, we can become, to the extent of our lowliness, similar to them and can learn from these supreme models a life of humility, poverty, hiddenness, patience and perfection.”

The Rosary is a school of contemplation and silence. At first glance, it could seem a prayer that accumulates words, therefore difficult to reconcile with the silence that is rightly recommended for meditation and contemplation. In fact, this cadent repetition of the Hail Mary does not disturb inner silence but indeed both demands and nourishes it. Similarly to what happens for the Psalms when one prays the Liturgy of the Hours, the silence surfaces through the words and sentences, not as emptiness, but rather as the presence of an ultimate meaning that transcends the words themselves and through them speaks to the heart. Thus, in reciting the Hail Mary, we must be careful that our voices do not ‘cover’ the voice of God who always speaks through the silence like the ‘still small voice’ of a gentle breeze (1 Kgs 19: 12). Then how important it is to foster this silence full of God, both in one’s personal recitation and in its recitation with the community! Even when the Rosary is prayed, as today, by great assemblies, and as you do in this Shrine every day, it must be perceived as a contemplative prayer. And this cannot happen without an atmosphere of inner silence.

I would like to add a further reflection concerning the Word of God in the Rosary, particularly appropriate in this period in which the Synod of Bishops is taking place on the theme: “The Word of God in the life and mission of the Church”. If Christian contemplation cannot leave the Word of God out of consideration, if it is to be a contemplative prayer, the Rosary must always emerge from the silence of the heart as a response to the Word, after the model of Mary’s prayer. Seen clearly, the Rosary is completely interwoven with scriptural elements. First of all there is the enunciation of the mystery, preferably made, as it has been today, with words taken from the Bible. The Our Father follows; by giving the prayer a ‘vertical’ orientation, the soul of who recites the rosary is opened to the correct filial attitude in accordance with the Lord’s invitation: “When you pray say: Father...” (Lk 11: 2). The first part of the Hail Mary, also taken from the Gospel, lets us listen again each time to the words that God addressed to the Virgin through the Angel and to the words of her cousin Elizabeth’s blessing. The second part of the Hail Mary resounds like the answer of children who, in addressing supplications to their Mother, do nothing other than express their own adherence to the saving plan revealed by God. Thus the thought of those who pray remains ever anchored to Scripture and to the mysteries presented in it.

Lastly, remembering that today we are celebrating World Mission Sunday, I wish to recall the apostolic dimension of the Rosary, a dimension that Blessed Bartolo Longo lived intensely, drawing inspiration from it to carry out on this earth so many charitable initiatives and works of human and social promotion. Furthermore, he wanted this Shrine to be open to the whole world as a centre of outreach of the prayer of the Rosary and as a place of intercession for peace among peoples. Dear friends, I would like to reinforce both of these aims: the apostolate of charity and prayer for peace, and I wish to confirm and entrust them once again to your spiritual and pastoral commitment. Following the example and with the support of the venerable Founder, never tire of working with enthusiasm in this part of the Lord's vineyard for which Our Lady has shown a special fondness.

Dear brothers and sisters, the time has come to take my leave of you and of this beautiful Shrine. I thank you for your warm welcome and especially for your prayers. I thank the Archbishop Prelate and Pontifical Delegate, his collaborators and those who worked to prepare my Visit in the best possible way. I must leave you, but my heart remains close to this region and to this community. I entrust you all to the Blessed Virgin of the Holy Rosary and I cordially impart the Apostolic Blessing to each one.

St. Francis of Assisi (1182-1226)

October 4

Francis of Assisi was a poor little man who astounded and inspired the Church by taking the gospel literally—not in a narrow fundamentalist sense, but by actually following all that Jesus said and did, joyfully, without limit and without a sense of self-importance.

Serious illness brought the young Francis to see the emptiness of his frolicking life as leader of Assisi's youth. Prayer—lengthy and difficult—led him to a self-emptying like that of Christ, climaxed by embracing a leper he met on the road. It symbolized his complete obedience to what he had heard in prayer: "Francis! Everything you have loved and desired in the flesh it is your duty to despise and hate, if you wish to know my will. And when you have begun this, all that now seems sweet and lovely to you will become intolerable and bitter, but all that you used to avoid will turn itself to great sweetness and exceeding joy."

From the cross in the neglected field-chapel of San Damiano, Christ told him, "Francis, go out and build up my house, for it is nearly falling down." Francis became the totally poor and humble workman.

He must have suspected a deeper meaning to "build up my house." But he would have been content to be for the rest of his life the poor "nothing" man actually putting brick on brick in abandoned chapels. He gave up all his possessions, piling even his clothes before his earthly father (who was demanding restitution for Francis' "gifts" to the poor) so that he would be totally free to say, "Our Father in heaven." He was, for a time, considered to be a religious fanatic, begging from door to door when he could not get money for his work, evokng sadness or disgust to the hearts of his former friends, ridicule from the unthinking.

But genuineness will tell. A few people began to realize that this man was actually trying to be Christian. He really believed what Jesus said: "Announce the kingdom! Possess no gold or silver or copper in your purses, no traveling bag, no sandals, no staff" (Luke 9:1-3).

Francis' first rule for his followers was a collection of texts from the Gospels. He had no idea of founding an order, but once it began he protected it and accepted all the legal structures needed to support it. His devotion and loyalty to the Church were absolute and highly exemplary at a time when various movements of reform tended to break the Church's unity.

He was torn between a life devoted entirely to prayer and a life of active preaching of the Good News. He decided in favor of the latter, but always returned to solitude when he could. He wanted to be a missionary in Syria or in Africa, but was prevented by shipwreck and illness in both cases. He did try to convert the sultan of Egypt during the Fifth Crusade.

During the last years of his relatively short life (he died at 44), he was half blind and seriously ill. Two years before his death, he received the stigmata, the real and painful wounds of Christ in his hands, feet and side.

On his deathbed, he said over and over again the last addition to his Canticle of the Sun, "Be praised, O Lord, for our Sister Death." He sang Psalm 141, and at the end asked his superior to have his clothes removed when the last hour came and for permission to expire lying naked on the earth, in imitation of his Lord.

സാത്താൻ ഓടിപ്പോകുന്നതെപ്പോൾ?

Shalom Times, 02 August 2014 
Written by  ഡോ. ഐസക്ക് ആലഞ്ചേരി


ഓസ്റ്റിൻ ഡിബ് അനുഗൃഹീതനായ സുവിശേഷ പ്രഘോഷകനായിരുന്നു. ഒരിക്കൽ, രോഗബാധിതനായി, തീർത്തും അവശനായ നിലയിൽ അദ്ദേഹം കിടക്കയെ അവലംബിച്ചു. അപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന് സാത്താന്റെ ശക്തമായ പ്രലോഭനങ്ങളുണ്ടായി. തന്നെ സന്ദർശിച്ച ഒരു സുഹൃത്തിനോട് അദ്ദേഹം അത് വെളിപ്പെടുത്തിയതിങ്ങനെയാണ്: എനിക്ക് കഴിഞ്ഞ ദിവസം സാത്താനുമായി ശക്തമായ ഒരു പോരാട്ടം നടത്തേണ്ടിവന്നു. സാത്താൻ പറഞ്ഞു: ''ഓസ്റ്റിൻ, ജീവിതകാലം മുഴുവൻ നീ എന്റെ ശത്രുവായിരുന്നു. എന്നെ നശിപ്പിക്കുവാൻ നീ കിണഞ്ഞു പരിശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. എന്നാൽ, ഇപ്പോൾ നീ അവശനും ദുർബലനുമായി കിടക്കയിലാണ്. നിന്നെ കീഴ്‌പ്പെടുത്താൻ ഞാൻ എന്റെ സർവ ആയുധങ്ങളും പ്രയോഗിക്കും. നിന്റെ ഈ ദുർബലസ്ഥിതിയിൽ എന്നോട് പോരാടുവാൻ നിനക്കിനി സാധിക്കയില്ല.'' അപ്പോൾ ഞാനവന് മറുപടി കൊടുത്തു: ''സാത്താനേ, കരുണാർദ്രനായ എന്റെ ദൈവം എനിക്ക് ചുറ്റും വേലികെട്ടി എന്നെ സുരക്ഷിതനാക്കിയിരിക്കുകയാണ്. നിനക്ക് എന്നോട് ഒന്നും ചെയ്യാൻ സാധിക്കയില്ല.'' സാത്താൻ അപ്പോൾ എങ്ങനെ പ്രതികരിച്ചു സുഹൃത്ത് ചോദിച്ചു. ഓസ്റ്റിൻ മറുപടി നല്കി: ''ആ പഴയ സർപ്പം ആ നിമിഷംതന്നെ എന്നെവിട്ട് ഓടിപ്പോയി.''

സീയെന്നായിലെ വിശുദ്ധ കത്രീനായ്ക്കുണ്ടായ താദൃശമായ ഒരനുഭവം പുണ്യവതിയുടെ ജീവചരിത്രത്തിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്: ഏകാന്തതയിൽ ജുഗുപ്‌സാവഹങ്ങളായ പല കാഴ്ചകളെയും സാത്താൻ അവളുടെ ആന്തരികനയനങ്ങൾക്ക് വിഷയീഭവിപ്പിച്ചു. ഇങ്ങനെയുള്ള അന്ധകാരശക്തികളോട് അവൾ വീരധീരം പോരാടിക്കൊണ്ടിരിക്കവേ ഒരിക്കൽ, ''നീ ഞങ്ങൾക്ക് അധീനയാകുന്നതുവരെ യാതൊരു സ്വസ്ഥതയും നിനക്ക് ഞങ്ങൾ നല്കുകയില്ല'' എന്ന് ആ നാരകീയ ശക്തികൾ ആർത്തുവിളിക്കുന്നതായി അവൾ ശ്രവിച്ചു. എന്നാൽ, ഇതിൽ ഒട്ടും പരിഭ്രമിക്കാതെ അവൾ തൽക്ഷണം നല്കിയ മറുപടി ഇപ്രകാരമായിരുന്നു: ''ഞാൻ പീഡനങ്ങൾ എന്റെ ആനന്ദമായി തിരഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നു. തന്നിമിത്തം നിങ്ങൾ എന്നോട് പ്രവർത്തിക്കുന്നതെല്ലാം എന്റെ നല്ല ദൈവത്തെപ്രതി സഹിക്കുന്നതിന് എനിക്ക് യാതൊരു വിഷമവുമില്ല.'' അവളുടെ ധൈര്യം കണ്ട് വിഷണ്ണരായിത്തീർന്ന പിശാചുക്കൾ അവിടംവിട്ട് ഓടിപ്പോയി. 

താമസംവിനാ ദിവ്യരക്ഷകൻ തന്റെ മഹത്വമേറിയ പ്രഭയാൽ ആവൃതനായി അവൾക്ക് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. ആ ദർശനത്തിൽ ആനന്ദതുന്ദിലയായി, ശിശുസഹജമായ നിഷ്‌കളങ്കതയോടും സ്‌നേഹത്തോടുംകൂടെ കത്രീനാ ചോദിച്ചു: ''ദിവ്യനാഥാ! ഇത്ര ഭയാനകവും കഠിനവുമായ പരീക്ഷകളുടെ സമയത്ത് അവിടുന്ന് എവിടെ ഒളിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു?'' ദിവ്യരക്ഷകൻ പ്രത്യുത്തരം നല്കി: ''മകളേ, അന്ധകാരശക്തികളോടുള്ള പോരാട്ടത്തിൽ നീ കാണിച്ച വിശ്വസ്തതയും വീരപരാക്രമവും കണ്ടാനന്ദിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ നിന്റെ ഹൃദയത്തിനുള്ളിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുകയായിരുന്നു.'' സ്‌നേഹനാഥാ, ഇത്ര മ്ലേച്ഛവും ലജ്ജാകരവുമായ വിചാരങ്ങൾ തോന്നിയിരുന്ന എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ അങ്ങ് എങ്ങനെ വസിച്ചു? എന്ന് പുണ്യവതി വീണ്ടും ചോദിച്ചു. ''മകളേ, നീ ആ വിചാരങ്ങളിൽ സന്തോഷിക്കുകയുണ്ടായോ?'' എന്ന ചോദ്യമായിരുന്നു ദിവ്യരക്ഷകന്റെ മറുപടി. വിശുദ്ധ പറഞ്ഞു: ''ഇല്ല, ഞാൻ കഠിനമായി വെറുത്തിരുന്നു. അവ തോന്നാതിരിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി ഏതു പീഡയും സഹിക്കുവാൻ ഞാൻ സന്നദ്ധയായിരുന്നു.'' അപ്പോൾ ഈശോ അരുൾച്ചെയ്തു: ''നിന്റെ ഹൃദയത്തിൽ വസിച്ചിരുന്ന ഞാൻതന്നെയാണ് നിനക്ക് ഇത്ര ധൈര്യവും ശക്തിയും നല്കിയത്.''
നമ്മുടെമേൽ അവനൊരു കണ്ണുണ്ട്
തീർത്ഥാടകവഴിയിൽ നാം മുന്നേറുമ്പോൾ, നാമാരും സാത്താന്റെ കണ്ണുകളിൽനിന്ന് സ്വതന്ത്രരല്ല. നാം ജാഗരൂകരായിരിക്കണമെന്ന് വിശുദ്ധ യാക്കോബ് ശ്ലീഹാ നിർദേശിക്കുന്നു. വിവിധ പരീക്ഷകളിൽ അകപ്പെടുമ്പോൾ നിങ്ങൾ സന്തോഷിക്കുവിൻ. വിശ്വാസം പരീക്ഷിക്കപ്പെടുമ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് അതിൽ സ്ഥിരത ലഭിക്കുന്നു. പരീക്ഷകളെ അതിജീവിച്ചു കഴിയുമ്പോൾ ജീവന്റെ കിരീടം നിങ്ങൾക്ക് ലഭിക്കും. (യാക്കോ. 1:2,3,12).
ജോബിനെ വീഴിക്കാനുള്ള സാത്താന്റെ ശ്രമം ഇവിടെ ശ്രദ്ധേയമാണ്. സാത്താൻ ദൈവത്തോട് പറഞ്ഞു: ജോബ് അങ്ങയെ സ്‌നേഹിക്കുന്നതും അങ്ങേക്ക് വിധേയപ്പെട്ട് ജീവിക്കുന്നതും അങ്ങ് അവനും അവന്റെ ഭവനത്തിനും സമ്പത്തിനും ചുറ്റും വേലികെട്ടി എല്ലാം സുരക്ഷിതമാക്കിയിരിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് (ജോബ് 1:9-10). വേലിപൊളിച്ച് ഏതു വിധേനയും ജോബിനെ പരീക്ഷിച്ചുകൊള്ളാൻ ദൈവം സാത്താന് അനുമതി നല്കി. ഒന്നിനുപുറകെ ഒന്നായി ദുരന്തങ്ങൾ സാത്താൻ ജോബിന്റെമേൽ വരുത്തിവച്ചു. ജോബിന് സ്വന്തമായുണ്ടായിരുന്നതെല്ലാം അന്യാധീനപ്പെടുത്തി. ജോബിന്റെ ശരീരത്തെ അടിമുതൽ മുടിവരെ വ്രണങ്ങൾകൊണ്ടു സാത്താൻ നിറച്ചു. ദൈവത്തെ ശപിച്ചിട്ട് മരിക്കുക എന്ന് ഭാര്യവഴി സാത്താൻ പറഞ്ഞു. എന്നാൽ, സഹനത്തിന്റെ നീർക്കുഴിയിൽ ആണ്ടുകിടന്നിട്ടും ദൈവത്തോടുള്ള ജോബിന്റെ അദമ്യമായ സ്‌നേഹത്തിനും വിധേയത്വത്തിനും യാതൊരു മാറ്റവും വരുത്തുവാൻ സാത്താന് കഴിഞ്ഞില്ല! ''കർത്താവ് തന്നു; കർത്താവ് എടുത്തു, കർത്താവിന്റെ നാമം മഹത്വപ്പെടട്ടെ'' (ജോബ് 1:21) എന്ന ജോബിന്റെ ആദ്യ പ്രതിപാദ്യം അവസാനംവരെ അചഞ്ചലമായി നിലകൊണ്ടു. നേട്ടങ്ങളെയും കോട്ടങ്ങളെയും സമചിത്തതയോടെ നേരിടുന്നതിലാണ് ഒരു വ്യക്തിയുടെ ആധ്യാത്മികതനിമ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത്.

ചുറ്റും വേലികെട്ടി നമ്മെ സംരക്ഷിക്കുന്ന ദൈവത്തിന്റെ സ്‌നേഹാഖ്യാനം സങ്കീർത്തകൻ സമർത്ഥിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്: ''കർത്താവിന്റെ ദൂതൻ ദൈവഭക്തരുടെ ചുറ്റും പാളയമടിച്ച് അവരെ സംരക്ഷിക്കുന്നു'' (സങ്കീ. 34:7). നമ്മെ സംരക്ഷിക്കാൻ ദൈവം നമ്മുടെ മുന്നിലും പുറകിലും വലത്തും ഇടത്തും മുകളിലും താഴെയും തന്റെ സാന്നിധ്യം ഉറപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. തിരുവചനങ്ങൾ ഇതു വ്യക്തമാക്കുന്നു. ഏശയ്യാ പ്രവചിച്ചു: ''കർത്താവ് അരുളിച്ചെയ്യുന്നു; നിനക്ക് നന്മയായുള്ളത് പഠിപ്പിക്കുകയും നീ പോകേണ്ട വഴിയിലൂടെ നിന്നെ നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന നിന്റെ ദൈവമായ കർത്താവ് ഞാനാണ്'' (ഏശ. 48:17). നമ്മെ നയിക്കുവാൻ ദൈവം നമ്മുടെ മുന്നിലുണ്ടെന്ന സത്യമാണ് ഇവിടെ വ്യക്തമാക്കപ്പെടുക. ''നീ വലത്തോട്ടോ ഇടത്തോട്ടോ തിരിയുമ്പോൾ നിന്റെ കാതുകൾ പിന്നിൽനിന്ന്, ഒരു സ്വരം ശ്രവിക്കും; ഇതാണ് വഴി, ഇതിലേ പോവുക'' (ഏശ. 30:21). നമുക്ക് പിന്നിലുള്ള ദൈവത്തിന്റെ രക്ഷാകര സാന്നിധ്യത്തിലേക്ക് ഇതു വിരൽചൂണ്ടുന്നു. നമ്മുടെ വലതുഭാഗത്തുള്ള ദൈവത്തിന്റെ രക്ഷാകര സാന്നിധ്യത്തെക്കുറിച്ച് സങ്കീർത്തകൻ പറയുന്നു: ''കർത്താവ് എന്റെ വലത്തുഭാഗത്തുള്ളതുകൊണ്ട് ഞാൻ കുലുങ്ങുകയില്ല'' (സങ്കീ. 16:8). 
ജോബ് പരീക്ഷിക്കപ്പെട്ട അവസരത്തിൽ പറഞ്ഞത് ഇവിടെ കുറിക്കുക സമുചിതമെന്നു കരുതുന്നു: ഞാൻ മുന്നിലും പുറകിലും ഇടത്തും വലത്തും ദൈവത്തെ അന്വേഷിച്ചു അവിടുത്തെ കണ്ടില്ല. എന്നാൽ, അവിടുന്ന് എന്നെ പരീക്ഷിച്ചു കഴിയുമ്പോൾ ഞാൻ സ്വർണംപോലെ പ്രകാശിക്കും (ജോബ് 23:8-10). ചില വിഷമഘട്ടങ്ങളിൽ ജോബിന്റെ അനുഭവം നമുക്കുമുണ്ടാകാം. എത്ര പ്രാർത്ഥിച്ചിട്ടും ദൈവം കേൾക്കുന്നില്ലല്ലോ എന്ന ആശങ്ക. എന്നാൽ, ദൈവത്തിലുള്ള ആശ്രയബോധത്തോടെ വിഷമഘട്ടം തരണം ചെയ്തുകഴിയുമ്പോൾ നാം സ്വർണംപോലെ പ്രകാശിക്കും. ദൈവകാരുണ്യത്തിന്റെ അമൂല്യതയെ ഏറ്റുപറഞ്ഞുകൊണ്ട് മനുഷ്യമക്കൾ അവിടുത്തെ ചിറകുകളുടെ തണലിൽ അഭയം തേടുന്നെന്ന് സങ്കീർത്തകൻ അനുസ്മരിക്കുമ്പോൾ (സങ്കീ. 36:7) നമുക്ക് മുകളിലുള്ള ദൈവത്തിന്റെ സംരക്ഷണസാന്നിധ്യമാണ് വെളിപ്പെടുത്തപ്പെടുക. മോശ ഇസ്രായേൽ ജനത്തെ ആശീർവദിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു: ''നിത്യനായ ദൈവം നിന്റെ അഭയം; താങ്ങാൻ ശാശ്വത ഹസ്തങ്ങൾ'' (നിയ. 33:27). താഴെനിന്ന് നമ്മെ താങ്ങുന്ന ദൈവത്തിന്റെ സംരക്ഷകസാന്നിധ്യത്തെയാണ് ഇതു സൂചിപ്പിക്കുക.

പ്രതിസ്‌നേഹം
വേലികെട്ടി നമ്മെ സംരക്ഷിക്കുന്ന സ്‌നേഹപിതാവായ ദൈവത്തോടുള്ള നമ്മുടെ കടപ്പാടാണ് അവികലമായ പ്രതിസ്‌നേഹം. ഫ്രാൻസെസ് എന്ന കൊച്ചുകുട്ടിയുടെ ശ്ലാഘനീയമാതൃസ്‌നേഹത്തെക്കുറിച്ച് വായിച്ചതോർക്കുന്നു. അമ്മയെ എപ്പോഴും പ്രസാദിപ്പിക്കുക അവളുടെ  അചഞ്ചല ആഗ്രഹമായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം അമ്മ അവൾക്കുവേണ്ടിയുള്ള ഒരു കൈലേസിൽ ചിത്രത്തയ്യൽ ചെയ്യുന്നത് കുട്ടി നിരീക്ഷിച്ചു. അമ്മയുടെ അഭാവത്തിൽ അവൾ അമ്മയുടെ ചിത്രത്തയ്യലിനോട് ചേർത്ത് ചില തുന്നലുകൾ നടത്തി. അമ്മയെ സഹായിക്കുവാനുള്ള അവളുടെ ശിശുസഹജമായ ആഗ്രഹത്തിന്റെ കവിഞ്ഞൊഴുകൽ! അമ്മ മുറിയിൽ തിരിച്ചെത്തിയപ്പോൾ, കുഞ്ഞുമോൾ ചെയ്തതെല്ലാം കണ്ടു. അവളുടെ തുന്നൽ അസമമവും നിലവാരമില്ലാത്തതുമായിരുന്നു. എങ്കിലും ചിത്രത്തയ്യൽ പൂർത്തിയാക്കാനുള്ള അവളുടെ വലിയ ആഗ്രഹത്തെ ഏറെ സ്‌നേഹവാത്സല്യത്തോടെ കണ്ട അമ്മ അവളെ കൈകളിലെടുത്ത് ചുംബിച്ചു. അവളുടെ തയ്യൽ അമ്മയുടെ കണ്ണുകൾക്ക് സുന്ദരവും കുളിർമ നൽകുന്നതുമായി അനുഭവപ്പെട്ടു!

സ്വർഗീയ പിതാവിനോട് ഹൃദയം നിറയെ സ്‌നേഹവുമായി അവിടുത്തെ പ്രീതിപ്പെടുത്താൻ നമ്മളും പലതും ചെയ്യാറില്ലേ? നമ്മുടെ ചെയ്തികൾ നിസാരവും നിലവാരം കുറഞ്ഞതുമായിരിക്കാം. പക്ഷേ, അവിടുന്ന് നോക്കുന്നത് സ്‌നേഹം നിറഞ്ഞ നമ്മുടെ ഹൃദയവും നമ്മുടെ ചെയ്തികൾക്ക് പിന്നിലെ പ്രേരകഭാവവുമാണ്.

ഇന്ന് ഈശോയ്ക്കുവേണ്ടി ചെയ്യാവുന്നതെല്ലാം ചെയ്യുക. അവ ചെറുതോ നിസാരമോ ആയിരിക്കാം. ഹൃദയത്തിന്റെ ഉള്ളറ വായിക്കുന്ന ദൈവം നല്ല ഉദ്ദേശ്യത്തോടെയുള്ള എല്ലാ പ്രയത്‌നങ്ങളെയും സ്‌നേഹത്തോടെ കാണുകയും അനുഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യും.

ഞങ്ങൾ ഇവിടെയുണ്ടാകും, ഒരു ക്രിസ്ത്യാനി മാത്രമാകുമ്പോൾ പോലും

Sunday Shalom, 14 August 2014
Written by  സ്വന്തം ലേഖകൻ 


ട്രിപ്പോളി: ''ലിബിയയിലെ ക്രൈസ്തവസമൂഹം നാമമാത്രമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. എന്നാൽ ഞാൻ ഇവിടെയുണ്ടാകും. ഒരു ക്രിസ്ത്യാനി മാത്രമേ ളള്ളൂ എങ്കിൽ പോലും..''  അപ്പസ്‌തോലിക് വികാർ മോൺ. ജിയോവാന്നി ഇന്നോസെൻസോയുടെയും  കാത്തലിക് അപ്പസ്‌തോലിക് വികാരിയത്ത് വികാരി ജനറലും ഫ്രാൻസിസ്‌ക്കനുമായ ഫാ. അലന്റെയും വാക്കുകളാണിത്.

''ഏറ്റവും വൈഷമ്യമേറിയ ഒരു സമയത്തിലൂടെയാണ് രാജ്യം കടന്നുപോയ്‌ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. എങ്കിലും എനിക്ക് ആത്മവിശ്വാസമുണ്ട,് സഭയെ സ്‌നേഹിക്കാനും സേവിക്കാനും കുറെയെങ്കിലും ആളുകൾ ഇവിടെയുണ്ടാകുമെന്ന്.. ലിബിയയുടെ ഭാവിയിലും എനിക്ക് പ്രതീക്ഷയുണ്ട്. ഞങ്ങൾ ദൈവത്തിന്റെ കൈകളിലാണ്.. ലിബിയയുടെ ഇന്നത്തെ പ്രശ്‌നങ്ങൾക്ക് പ്രാർത്ഥന മാത്രമേ കരണീയമായിട്ടുള്ളൂ...'' മോൺസിഞ്ഞോർ പ റഞ്ഞു. ''ഇവിടെ നീതിയോ ക്രമമോ ഇല്ല. ദേവാലയങ്ങളുടെ സംരക്ഷണത്തിന് പോലീസോ പട്ടാളമോ ഇല്ല.

ജനങ്ങൾ ഭയവിഹ്വലരായിക്കഴിയുകയാണ്. എങ്കിലും ഞങ്ങളിവിടെയുണ്ടാകും. അവശേഷിക്കുന്നവർക്കുവേണ്ടി..  ക്രിസ്തീയവിശ്വാസവും ഐകദാർഢ്യവും പ്രകടിപ്പിക്കാനുള്ള അവസരമാണിത്. മുസ്ലീം സമുദായാംഗങ്ങളുമൊത്ത് സമാധാനത്തിനും അനുരഞ്ജനത്തിനും വേണ്ടി ഞങ്ങൾ ശ്രമിക്കും.'' ഫാ. അലൻ പറഞ്ഞു.

ഖാറഖോഷും അഭയമായില്ല...

Sunday Shalom, 14 August 2014
Written by  സ്വന്തം ലേഖകൻ 


നീ ഉറങ്ങുക, കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ ഞാൻ കാവലിരിക്കാം

ഇറാക്കിലെ ക്രൈസ്തവരുടെ ഭാവി നമ്മുടെ ഐകദാർഢ്യത്തിലാണെന്നും  എല്ലാവരുടെയും മനഃസാക്ഷി ഉണർന്ന് പ്രവർത്തിക്കേണ്ട സമയമാണിതെ ന്നും ഫ്രാൻസീസ് മാർപാപ്പ. ഇറാക്കിലെ ക്രൈസ്തവർ കുരിശിന്റെ വഴിയിലാണെന്ന് ബാഗ്ദാദിലെ കൽദിയൻ പാത്രിയാർക്ക ലൂയിസ് സാക്കോ. മൊസൂളിൽ നിന്ന് പലായനം ചെയ്ത് ഖാറഖോഷിൽ അഭയം തേടിയ പതിനായിരക്കണക്കിന് ക്രൈസ്തവരെ ജിഹാദിസ്റ്റുകൾ വിളംബരം മുഴക്കി കുടിയിറക്കിയ സാഹചര്യത്തിൽ സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു ഇരുവരും.   

''രാത്രി പതിനൊന്നുമണിയോടെയാണ് ജിഹാദിസ്റ്റുകൾ നഗരത്തിലെത്തിയത്. വീടുവിട്ടിറങ്ങാനും ഉടുവസ്ത്രത്തോടെ സ്ഥലം വിട്ടുപോകാനും അവർ ഉച്ചഭാഷിണിയിലൂടെ ക്രൈസ്തവരോട് ആജ്ഞാപിച്ചു,'' ഡോട്ടേഴ്‌സ് ഓഫ് മേരി ഇമ്മാക്കുലേറ്റ് സഭാംഗമായ കൽദായ സിസ്റ്റർ ലൂജിനാ അനുസ്മരിക്കുന്നു. നിനവെ പ്രോവിൻസിലെ ഖാറഖോഷ് പിടിച്ചെടുത്ത്  മുസ്ലീം നഗരമാക്കി സ്വയപ്രഖ്യാപനവും അവർ നടത്തി. ദേവാലയത്തിലെ കുരിശുകൾ നീക്കം ചെയ്തതായി ബിബിസി റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തു.

''ക്രൈസ്തവർക്ക് എല്ലാം നിഷേധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണ്. ഉടുവസ്ത്രമല്ലാതെ അവരുടെ പക്കൽ ഒന്നുമില്ല. ചെരിപ്പ് അണിയാൻ പോലും അവകാശമില്ല. ഇറാക്കിലെ പൊള്ളുന്ന വേനൽച്ചൂടിൽ നഗ്നപാദരായാണ് അവർ  നടന്നുനീങ്ങുന്നത്. പരിതാപകരമായ മനുഷ്യാവസ്ഥയാണ് ജനങ്ങൾ നേരിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്..'' ഇറാക്കിലെ മുൻ ന്യൂൺഷ്യോയും കോൺഗ്രിഗേഷൻ ഫോർ ദ ഇവാഞ്ചലൈസേഷൻ ഓഫ് പീപ്പിൾസ് പ്രിഫക്ടുമായ കർദിനാൾ ഫെർനാഡോ ഫിലോനി പറഞ്ഞു. ക്രിസ്ത്യാനികളെ വിമത സേന വിടാതെ പിന്തുടർന്നുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്നും അദ്ദേഹം ഓർമ്മിപ്പി ച്ചു. ''വംശവിച്ഛേദമാണ് ഇവിടെ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. മനുഷ്യവംശത്തിന്റെ മഹാദുരന്തമാണ് ഇവിടെ അരങ്ങേറുന്നത്..'' പാത്രിയാർക്ക ലൂയിസ് സാക്കോ പറഞ്ഞു. ''അവർക്ക് ഭക്ഷണം വേണം, വെള്ളം വേണം, അഭയം വേണം..''

''ഇവിടത്തെ ദുരന്തങ്ങളെക്കുറിച്ച് വർണ്ണിക്കാൻ വാക്കുകൾ കിട്ടുന്നില്ല.'' കാൽദിയൻ ആർച്ച് ബിഷപ് ജോസഫ് തോമസ് പറഞ്ഞു. നീതിരഹിതമായും ഭയലേശമന്യേയുമാണ് ഇസ്ലാമിക വിമതർ പ്രവർത്തിക്കുന്നതെന്ന് ബാഗ്ദാദിലെ ആംഗ്ലിക്കൻ വൈദികൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. ഇസ്ലാമിക വിമതരുടെ കൈകളാൽ 1500 പേർ ഇതിനകം കൊല്ലപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെന്ന് പത്തുവർഷമായി ഇവിടെ സേവനം ചെയ്യുന്ന ബാഗ്ദാദിലെ സെന്റ് ജോർജ് ചർച്ചിലെ ആംഗ്ലിക്കൻ കാനോൻ ആൻഡ്രു വൈറ്റ് പറയുന്നു. ക്രൈസ്തവർ യാചകരെപ്പോലെ തെരുവുകളിൽ അലഞ്ഞുതിരിയുന്ന കാഴ്ചയാണ് കാണാൻ കഴിയുന്നതെന്ന് കൽദായ വൈദികൻ ഫാ.പൗലോ മെക്കോയു ടെ വാക്കുകൾ. മൊസൂളിൽ അഭയാർത്ഥികൾക്കുവേണ്ടി ഏതാനും മാസങ്ങളായി ജീവിക്കുന്ന വൈദികനാണ് അദ്ദേഹം.

ഇക്കഴിഞ്ഞ ജൂണിലാണ് ഇസ്ലാമിക വിമതർ മൊസൂൾ പിടിച്ചടക്കിയത്. അവിടെ നിന്ന് 20 മൈൽ അകലെയാണ് ഖാറഖോഷ്. ഇറാക്കിലെ ഏറ്റവും വലിയ ക്രൈസ്തവനഗരമാണിത്. അമ്പതിനായിരത്തോളം ക്രൈസ്തവർ ഇവിടെ ജീവിക്കുന്നു. ഇതിൽ പതിനായിരം ആളുകളെയാണ് ഈ റിപ്പോർട്ട് തയ്യാറാക്കുന്നതുവരെ കുടിയൊഴിപ്പിച്ചത്. മൂന്ന് തരം തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളാണ് വിമതർ ക്രൈസ്തവർക്ക് മുമ്പിൽ വച്ചിരിക്കുന്നത്. ഇസ്ലാം മതം സ്വീകരിക്കുക, താങ്ങാനാവാത്ത നികുതി നല്കുക, രാജ്യം വിടുക.
 
ജൂലൈ 20 ലെ ത്രികാലജപത്തിനിടയിൽ ഫ്രാൻസീസ് മാർപാപ്പ ഇറാക്കിലെ ക്രൈസ്തവരുടെ അവസ്ഥയോർത്ത് വേദനയിൽ കരഞ്ഞിരുന്നു. ''അക്രമങ്ങൾക്ക് ഒരിക്കലും അക്രമത്തെ കീഴടക്കാനാവില്ല. സമാധാനം കൊണ്ട് മാത്രമേ അക്രമത്തെ കീഴ്‌പ്പെടുത്താനാവൂ. നിശബ്ദതയിൽ സമാധാനത്തിന് വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കുക...'' അന്ന് മാർപാപ്പ ആവശ്യപ്പെട്ടിരുന്നു.
''എന്താണ്  നമുക്ക് ചുറ്റും - ലിബിയ, ഗാസ, ഇറാക്ക്, സിറിയ - സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്? ഒരു മാറ്റവും ഇല്ലാതെ സാഹചര്യങ്ങൾ  എപ്പോഴും ആവർത്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. എന്താണ് അടുത്ത നിമിഷം സംഭവിക്കാൻ പോവുന്നത് എന്ന ഭീതിയിലാണ് ആളുകൾ. ഞങ്ങൾ നന്മയിൽ വിശ്വസിക്കുന്നു. സർവ്വശക്തനായ ദൈവത്തിൽ വിശ്വസിക്കുന്നു. ഗാസയുടെയും സിറിയയുടെയും ഇറാക്കിന്റെയും ലിബിയയുടെയും അതിജീവനത്തിന് വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു..'' ജെറുസലേമിലെ ലാറ്റിൻ പാത്രിയാർക്കയും ജോർദാനിലെ പാത്രിയാർക്ക വികാറുമായ ആർച്ച് ബിഷപ് മൗറോൻ ലാഹാം പറഞ്ഞു. അതേ സമയം രാാജ്യത്തിന്റെ ഉത്ഭവത്തിലും ചരിത്രത്തിലും ക്രിസ്ത്യാനികൾ അടിസ്ഥാനഘടകമാണെന്ന് ഇറാക്കി അംബാസിഡർ ഹബീബ് എംഎച്ച് അൽ സദാർ ക്രൈസ്തവർക്ക് നേരെ തുടരുന്ന മതദ്രോഹപ്രവർത്തനങ്ങളുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ വ്യക്തമാക്കി.  മാർപാപ്പയുടെ പ്രതിനിധിയായി കോൺഗ്രിഗേഷൻ ഫോർ ദ ഇവാഞ്ചലൈസേഷൻ ഓഫ് പീപ്പി ൾസ് പ്രിഫക്ട് കർദിനാൾ ഫെർണാഡോ ഫിലോനിയെ ഇറാക്കിലേക്ക് അയ്ക്കും. ലോകത്തിന്റെ മുഴുവൻ ശ്രദ്ധയും ഗാസയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞ അവസരത്തിലാണ് ഇറാക്കിൽ ക്രൈസ്തവർക്ക് നേരെയുള്ള  അതിക്രമം നടന്നത്. ഗാസയിൽ ഓരോ മണിക്കൂറിലും ഒരു കുഞ്ഞ് മരിച്ചുവീഴുകയാണ്.

മൊസൂളിൽ, 'ദിവ്യബലി അവസാനിച്ചു; സമാധാനത്തോടെ പോവുക' അസാധ്യം

Sunday Shalom, 11 July 2014
Written by  സ്വന്തം ലേഖകൻ 

മൊസൂൾ(ഇറാക്ക്): 'ഇനി ഒരു ബലി അർപ്പിക്കാൻ വരുമോ ഇല്ലയോ എന്ന് അറിഞ്ഞുകൂടാ' എന്ന് സീറോ മലബാർ കുർബാനയിലെ അവസാനഭാഗത്ത് ചൊല്ലുന്ന ഭാഗം മൊസൂളിലെ കത്തോലിക്കരെ സംബന്ധിച്ച് അന്വർത്ഥമായി. കാരണം 1600 വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ആദ്യമായി ദിവ്യബലി ഇല്ലാതെയാണ്  ഒരു ഞായർ  ഇവിടെ കടന്നുപോയത്. ഐ.എസ്.ഐ.എസ് എന്ന ഭീകരവാദസംഘടന നഗരത്തിന്റെ നിയന്ത്രണം ഏറ്റെടുത്തതിനെ തുടർന്നാണ്  ഞായറാഴ്ച ദിവ്യബലി മുടങ്ങിയത്.

ഇറാക്കിലെ രണ്ടാമത്തെ വലിയ നഗരമാണ് മൊസൂൾ.  ഒരിക്കൽ ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസികളുടെ കേന്ദ്രമായിരുന്ന മൊസൂളിൽ ഇപ്പോൾ ഒരു കൂദാശയും അർപ്പിക്കപ്പെടുന്നില്ല. ഭീകരരുടെ മേധാവിത്വം തുടരുന്ന സാഹചര്യമുണ്ടായാൽ അവസാന ദേവാലയവും പൂട്ടേണ്ടതായി വരും. അവസാന ദിവ്യകാരുണ്യ അപ്പവും ഉപയോഗിക്കപ്പെടും. അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാൽ ഒരർത്ഥത്തിൽ മൊസൂളിലെ ക്രിസ്തുസാന്നിധ്യം നഷ്ടപ്പെടും. സുന്നി തീവ്രവാദികളുടെ അക്രമം ഭയന്ന് ക്രൈസ്തവർ കൂട്ടമായി പലായനം ചെയ്യുകയാണ്. ഭീകരരുടെ പ്രഖ്യാപനമനുസരിച്ച് പ്രാർഥിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവർ നിശബ്ദ പ്രാർഥന നടത്താൻ ഇനി നിർബന്ധിതരാവും.

പാശ്ചാത്യലോകത്തെ ക്രൈസ്തവർ പ്രാർഥന വഴിയും ഭൗതികസമ്പത്തു നല്കിയും സഹായിക്കുന്നു. എന്നാൽ അവരുടെ എണ്ണം വളരെ കുറവാണ്. മൊത്തത്തിൽ പാശ്ചാത്യർ ഒന്നും ചെയ്യുന്നില്ലെന്ന് പറയാം. ഞങ്ങൾ വളരെ ദുഃഖിതരാണ്. സിറിയയിലെയും ഇറാക്കിലെയും പ്രശ്‌നങ്ങളെക്കാൾ ഫുട്‌ബോളിനോടാണവർക്ക് താത്പര്യം. പാശ്ചാത്യ നയങ്ങൾ സാമ്പത്തിക ലാഭം മാത്രം ലക്ഷ്യം വച്ചുള്ളവയാണ്. ഈ പ്രശ്‌നത്തിന് ഒരു രാഷ്ട്രീയ പരിഹാരം കണ്ടെത്താൻ അന്താരാഷ്ട്രസമൂഹം ഇറാക്കി ഗവൺമെന്റിനുമേൽ സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തണം; കൽദായ കത്തോലിക്ക പാത്രിയാർക്കീസ് ലൂയീസ് റാഫേൽ ഒന്നാമൻ സാക്കോ ഇറാക്ക് പ്രശ്‌നത്തിൽ അന്താരാഷ്ട്രസമൂഹം പുലർത്തുന്ന നിസംഗതാമനോഭാവത്തിലുള്ള ദുഃഖവും അമർഷവും മറച്ചുവയ്ക്കാതെ പ്രതികരിച്ചു.

ഇറാക്കിനെ കുറിച്ചുള്ള വാർത്തകളെല്ലാം നാടകീയമായ തലക്കെട്ടോടുകൂടിയാണ് മാധ്യമങ്ങളിൽ വരുന്നത്. 'ക്രൈസ്തവരുടെ അവസാന യാത്ര', 'തിരിച്ചുപോകാൻ തയ്യാറായി ക്രൈസ്തവർ', 'മിഡിൽ ഈസ്റ്റിലെ ക്രിസ്ത്യാനികൾ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട നിലയിൽ' തുടങ്ങിയ വിവിധ ഭാവങ്ങളിലുള്ളവ ആ കൂട്ടത്തിലുണ്ട്. അൽക്വയ്ദ പോലും തള്ളിപ്പറയത്തക്കവിധത്തിലുള്ള ഭീകരമായ രക്തച്ചൊരിച്ചിലിനാണ് ഇറാക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിച്ചുക്കുന്നത്.
എണ്ണ ശേഖരത്തിന്റെ ആധിക്യം കൊണ്ട് ഒരു കാലത്ത് സമ്പന്നമായിരുന്ന ഇറാക്ക് ഇന്ന് ചെറിയ കഷണങ്ങളായി ചിതറിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണ്. 25 വർഷത്തോളം തുടർച്ചയായി നേരിട്ട വിവിധ യുദ്ധങ്ങൾ ജനത്തെ തളർത്തിയിരിക്കുന്നു. സിറിയ ഒരു കാലത്ത് മധ്യപൂർവദേശത്തിന് പ്രാദേശിക സുസ്ഥിരത നല്കിയിരുന്ന അടിസ്ഥാശിലയായിരുന്നു. സിറിയയും  ഇന്ന് വിഭജിക്കപ്പെട്ട അവസ്ഥയിലാണ്. 15 മില്യണോളം വരുന്ന മധ്യപൂർവദേശത്തെ ക്രൈസ്തവർക്ക് ശക്തരായ സഖ്യകക്ഷികളോ വിവിധ റീത്തുകളെയും സഭകളെയും ഒന്നിപ്പിക്കത്തക്ക സുദൃഡം ആശയങ്ങളോ ഇല്ല. അതുകൊണ്ട് ഇത്തരം സംഘട്ടനങ്ങളുടെ കാലത്ത് ചരിത്രത്തിൽ സംഭവിച്ചത് വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുന്നു. അവർ മലകളിലേക്ക് ഓടിപ്പോകുന്നത് തുടരുന്നു.

എതിരാളികളിൽ ഭീകരത വിതയ്ക്കാൻ ഐ.എസ്.ഐ.എസ് ക്രൂശിച്ച വിവിധ ആളുകളുടെ ഫോട്ടോകൾ ഇന്റർനെറ്റിൽ പ്രചരിക്കുന്നുണ്ട്.

ലോകയുവജന സമ്മേളനം 2016: പ്രാർഥന

ദൈവമേ, കരുണയുള്ള പിതാവേ, അങ്ങയുടെ പുത്രനായ യേശു ക്രിസ്തുവിലൂടെ അങ്ങേ സ്‌നേഹം അങ്ങ് വെളിപ്പെടുത്തുകയും ആശ്വാസദായകനായ പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ ഞങ്ങളിലേക്ക് പകരുകയും ചെയ്തു. ലോകത്തിത്തെയും ഇവിടെയുള്ള ഒരോ സ്ത്രീയുടെയും പുരുഷന്റെയും ജീവിതവും അങ്ങേക്ക് ഞങ്ങൾ ഭരമേല്പ്പിക്കുന്നു.

പ്രത്യേകമായ വിധത്തിൽ വിവിധ ഭാഷകൾ സംസാരിക്കുന്നവരും വിവിധ ദേശങ്ങളിലുള്ളവരുമായ എല്ലാ യുവജനങ്ങളെയും അങ്ങേക്ക് ഞങ്ങൾ ഭരമേല്പ്പിക്കുന്നു. ഇന്നത്തെ ലോകത്തിന്റെ സങ്കീർണമായ വഴികളിൽ അവരെ സംരക്ഷിക്കുകയും നയിക്കുകയും ചെയ്യേണമേ. ക്രാക്കോവിലെ യുവജനസമ്മേളനത്തിൽ നിന്ന് ധാരാളം ഫലം പുറപ്പെടുവിക്കുവാനുള്ള കൃപ അവർക്ക് നല്കുകയും ചെയ്യേണമേ.

സ്വർഗീയ പിതാവേ, നിന്റെ കരുണക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുവാൻ ഞങ്ങളെ അനുഗ്രഹിക്കേണമേ. സംശയമുള്ളവരോട് വിശ്വാസം പ്രഘോഷിക്കുവാനും നിരാശ ബാധിച്ചവർക്ക്  പ്രത്യാശ നല്കാനും നിസംഗതപുലർത്തുന്നവരിലേക്ക് സ്‌നേഹം ചൊരിയാനും ദ്രോഹം ചെയ്തവരോട്  ക്ഷമിക്കാനും സന്തോഷമില്ലാത്തവരിലേക്ക് ആനന്ദം പകരാനും ഞങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കേണമെ! അങ്ങ് ഞങ്ങളുടെ ഉള്ളിൽ കത്തിച്ച കരുണാർദ്ര സ്‌നേഹത്തിന്റെ തീപ്പൊരി അഗ്നിയായി പടർന്ന് ഹൃദയങ്ങളെ രൂപാന്തരപ്പെടുത്തുന്നതിനും ഭൂമിയുടെ മുഖച്ഛായ തന്നെ മാറ്റുന്നതിനും ഇടയാകട്ടെ.
മറിയമേ, കരുണയുടെ മാതാവേ.... ഞങ്ങൾക്കുവേണ്ടി അപേക്ഷിക്കണമേ.
വിശുദ്ധ ജോൺ പോൾ പാപ്പായേ, ഞങ്ങൾക്കുവേണ്ടി അപേക്ഷിക്കണമേ. 

എന്തുകൊണ്ട് മിശ്രവിവാഹം

Sunday Shalom, 27 June 2014 
Written by  (തയ്യാറാക്കിയത്: സാബു ജോസ്, ജെയ്‌സ് കോഴിമണ്ണിൽ, ഇ.എം.പോൾ)



വിവാഹത്തിന് മതമേതായാലും മതി, വിശ്വാസം അപ്രസക്തമാണ് എന്ന കാഴ്ചപ്പാടുമായി വിവാഹത്തിനണയുന്ന യുവതീയുവാക്കളുടെ എണ്ണം പെരുകുകയാണെന്ന് മലങ്കര കത്തോലിക്കാസഭ ഇടുക്കി മേഖലാധ്യക്ഷൻ ബിഷപ് ഡോ. ഫിലിപ്പോസ് മാർ സ്‌തേഫാനോസ് പറഞ്ഞു. സൺഡേശാലോം സംഘടിപ്പിച്ച സംവാദത്തിലാണ് അദ്ദേഹം ഇക്കാര്യം ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയത്. 

മിശ്രവിവാഹം അഥവാ മിക്‌സഡ് മാര്യേജ് എന്നാൽ ഒരു കത്തോലിക്കാ വിശ്വാസിയും മറ്റൊരു അകത്തോലിക്കാ വിശ്വാസിയും തമ്മിലുള്ള വിവാഹമെന്നാണ് കാനോൻ നിയമപ്രകാരം മനസിലാക്കുന്നത്. ഇത്തരം വിവാഹങ്ങളെപ്പറ്റി സഭയിൽ വ്യക്തമായ നിയമനിർദേശങ്ങൾ നിലവിലുണ്ട്. കത്തോലിക്കാവിശ്വാസിയും ഒരു അവിശ്വാസിയും തമ്മിലുള്ള വിവാഹത്തെ ഇന്റർ റിലിജിയസ് മാര്യേജ് എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്. ഇത്തരം വിവാഹങ്ങൾ അപകടകരമായ രീതിയിൽ വർധിച്ചുവരികയാണെന്നും അദ്ദേഹം ഓർമ്മിപ്പിച്ചു. 

ഇതിന് കാരണങ്ങൾ പലതാണ്. വിശ്വാസരാഹിത്യവും ഭൗതികാത്മകതയും വളരെ അയഞ്ഞ മനസാക്ഷിയും എല്ലാം കൂടിക്കുഴഞ്ഞ ഒരു സാഹചര്യം മിശ്രവിവാഹത്തിലേക്ക് യുവജനങ്ങളെ നയിക്കുന്നു. വിദ്യാഭ്യാസ തൊഴിൽ സാഹചര്യങ്ങളനുസരിച്ച് കുടുംബങ്ങളിൽനിന്നും മാതാപിതാക്കളിൽനിന്നും അകന്ന് ജീവിക്കുമ്പോ ൾ സാധാരണ സൗഹൃദത്തിലാരംഭിക്കുന്ന ബന്ധം വിവാഹത്തിൽ അവസാനിക്കുന്നതായി കണ്ടുവരുന്നു. ഇവിടെയും പരമ്പരാഗത വിവാഹത്തെപ്പറ്റിയുള്ള സങ്കൽപങ്ങൾ തകർന്നടിയുന്ന സാഹചര്യം സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നതായി മാർ സ്‌തേഫാനോസ് ചൂണ്ടിക്കാട്ടി. 

''വിശ്വാസജീവിതത്തെ സെക്കുലർ കാഴ്ചപ്പാടിൽ നിന്നുകൊണ്ട് ഓരോരുത്തർക്കും ഇഷ്ടമുള്ള രീതിയിൽ പരിഷ്‌കരിക്കുകയും പിന്തുടരുകയും ചെയ്യാവുന്നതല്ല. സനാതനമായ ദൈവിക-സഭാ നിയമങ്ങൾക്കനുസൃതമായി ജീവിക്കാൻ വിശ്വാസികൾക്ക് കഴിയണം. അല്ലെങ്കിൽ അത് സമുദായത്തിന്റെ ശിഥിലീകരണത്തിനും സഭയുടെ തകർച്ചയ്ക്കും കാരണമായി മാറുമെന്ന് താമരശേരി രൂപതാധ്യക്ഷൻ മാർ റെമിജിയൂസ് ഇഞ്ചനാനിയിൽ പറഞ്ഞു. 
ദൈവവചനവും പാരമ്പര്യവും സഭയുടെ നിയമങ്ങളും മറ്റെല്ലാ കാര്യങ്ങളിലുമെന്നപോലെ വിവാഹകാര്യത്തിലും അനുസരിക്കാനും പിന്തുടരാനും വിശ്വാസികൾ കടപ്പെടുന്നുണ്ട്. കലാ-കായിക-രാഷ്ട്രീയ രംഗങ്ങളിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന പലരും സ്വന്തം താൽപര്യമോ സൗകര്യമോ അനുസരിച്ച് ഇത്തരം കാര്യങ്ങളൊക്കെ അവഗണിക്കുന്നതായി കാണുന്നു. ഇത്തരം കാര്യങ്ങളിൽ കർക്കശമായ നിലപാടുകളോടെ സഭ ഇടപെടാത്തതുകൊണ്ട് ഇവ സ്വീകാര്യവും അഭിലഷണീയവുമാണെന്ന് സാധാരണ വിശ്വാസികൾ കരുതുന്നതാ യും അദ്ദേഹം പറയുന്നു.  

ദൈവവചനം ഉദ്ധരിച്ച് മാർ റെമിജിയൂസ് തുടരുന്നു: ''നിന്റെ പൂർവികരുടെ ഗോത്രത്തി ൽ നിന്നുമാത്രം ഭാര്യയെ സ്വീകരിക്കുക. അന്യജനതകളിൽനിന്ന് വിവാഹം ചെയ്യരുത്... നമ്മുടെ പൂർവ പിതാക്കന്മാരായ നോഹ, അബ്രാഹം, ഇസഹാക്ക്, യാക്കോബ് എന്നിവരെല്ലാം തങ്ങളുടെ ചാർച്ചക്കാരുടെ ഇടയിൽ നിന്നാണ് ഭാര്യമാരെ തെരഞ്ഞെടുത്തത്'' (തോബിത്ത് 4:12). പൂർവപിതാവായ അബ്രാഹം, ഇസഹാക്കിന്റെ വിവാഹം സംബന്ധിച്ച് ഭൃത്യന് നൽകുന്ന നിർദേശം ഇപ്രകാരമാണ്, ''ഞാൻ പാർക്കുന്ന ഈ നാട്ടിലെ കാനാന്യരുടെ പെൺമക്കളിൽനിന്ന് എന്റെ മകന് ഭാര്യയെ തെരഞ്ഞെടുക്കുകയില്ലെന്ന് ആകാശത്തിന്റെയും ഭൂമിയുടെയും ദൈവമായ കർത്താവിന്റെ നാമത്തി ൽ നിന്നെക്കൊണ്ടു ഞാൻ സത്യം ചെയ്യിക്കും. എന്റെ നാട്ടിൽ എന്റെ ചാർച്ചക്കാരുടെ അടുക്കൽ പോയി അവരിൽനിന്ന്  ഇസഹാക്കിന് ഭാര്യയെ കണ്ടുപിടിക്കണം'' (ഉൽപ. 24:3-4).
''സിനിമാതാരങ്ങളും സമൂഹത്തിന്റെ വിവിധ മേഖലകളിൽ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ടവരുമെല്ലാം ഇതര മതവിശ്വാസത്തിലുള്ളവരുമായി വിവാഹം ചെയ്യുന്ന വാർത്ത പലർക്കും പ്രചോദനമായി മാറുന്നുണ്ടോയെന്ന് സംശയിക്കണമെന്ന്''കെ.സി.ബി.സി ഫാമിലി കമ്മീഷൻ സെക്രട്ടറി ഫാ. ജോസ് കോട്ടയിൽ പറഞ്ഞു. 

 ''വ്യത്യസ്ത വിശ്വാസത്തിൽ ഉള്ളവർ വിവാഹത്തിൽ ഏർപ്പെട്ട് പലവിധ വിഷമാവസ്ഥകളിലും എത്തപ്പെടുകയും വിവാഹമോചനത്തിന് പരിശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അനുഭവങ്ങൾ അടുത്തറിയാം. സൗഹൃദമോ ഒരുമിച്ചുള്ള ജോലിയോ പോലെയല്ല കുടുംബജീവിതം എന്ന് അറിയാതെയാണ് പലരും പ്രണയത്തിൽ കുടുങ്ങി നശിക്കുന്നത്.'' ഫാ. കോട്ടയിൽ പറഞ്ഞു.

വിവാഹം, കുടുംബം എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള സഭയുടെ പ്രബോധനം കൃത്യമായി നമ്മുടെ യുവതിയുവാക്കൾ മനസിലാക്കുന്നില്ല. കേരളത്തിന് വെളിയിൽ പഠനം, ജോലി എന്നിവയ്ക്കായി പോകുന്നവർക്ക് അവിടെ അജപാലന സംരക്ഷണം ലഭിക്കുവാൻ വേണ്ട സംവിധാനവും ഉണ്ടാകണം. വിവാഹജീവിത മൂല്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് ബോധവൽക്കരണവും വിശ്വാസ പരിശീലനവും കാലികമാക്കുകയാണ് ഇതിനുളള പരിഹാരമെന്നും ഫാ. കോട്ടയിൽ പറഞ്ഞു. 
''സഭാപരമായ ഭാര്യാഭർതൃ വിവാഹബന്ധം ദൈവികപദ്ധതിയാണ് എന്നുള്ള വിശ്വാസം യുവജനങ്ങളിൽ ആഴപ്പെടുത്തുകയാണ് മിശ്രവിവാഹങ്ങൾക്കുള്ള പരിഹാരമെന്ന് മാർ സ്‌തേഫാനോസ് പറയുന്നു. സ്വതന്ത്രമായ ലോകത്തിൽ ജീവിതത്തെയും മനസാക്ഷിയെയും തിരുവചനങ്ങളെയും ദൈവികകൽപ്പനകളോടും തിരുസഭയുടെ പ്രബോധനങ്ങളോടും ചേർന്നവിധം ഇതിനായി പരിശീലിപ്പിക്കണം. കുടുംബപ്രാർത്ഥനകൾ, പങ്കുവയ്ക്കലുകൾ, മാതൃകാപരമായ ദാമ്പത്യകുടുംബബന്ധങ്ങൾ ഇവയെല്ലാം ഊട്ടിയുറപ്പിക്കുക എന്നതും പ്രധാനമാണെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. 

''മൊബൈൽ, ഫെയ്‌സ്ബുക്ക് എന്നിവയുടെ അനിയന്ത്രിതമായ ഉപയോഗം വികലമായ വ്യക്തിബന്ധങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കപ്പെടുന്നതിനുള്ള കാരണമായി കെസിബിസി വക്താവ് ഫാ.വർഗീസ് വള്ളിക്കാട്ട് ചൂണ്ടിക്കാട്ടി. ജീവിതത്തെ ഗൗരവമായി വീക്ഷിക്കാത്തവരാണ് പലപ്പോഴും പ്രണയക്കുരുക്കിൽ അകപ്പെട്ട്, മിശ്രവിവാഹത്തിൽ എത്തിച്ചേരുന്നത്. പിന്നീട് ഇവരുടെ കുടുംബജീവിതത്തിൽ വിശ്വാസങ്ങളുടെ വൈരുധ്യം പ്രശ്‌നങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ ഇടവരുത്തുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. വിശ്വാസത്തിലുള്ള വൈരുധ്യം വ്യക്തിജീവിതത്തിനും കുടുംബജീവിതത്തിനും തടസങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്നതായി അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

പ്രണയക്കുരുക്കുകളിൽ അകപ്പെടുന്ന പ്രായത്തിനുമുമ്പ് കുടുംബജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഉൾക്കാഴ്ച മാതാപിതാക്കളിൽനിന്നും മുതിർന്ന കുടുംബാംഗങ്ങളിൽനിന്നും ലഭിക്കണം. മിശ്രവിവാഹം വർദ്ധിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് സഭ ഗൗരവമായി പഠിക്കുകയും  വിവിധ സഭാസംവിധാനങ്ങളിലൂടെ യുവതിയുവാക്കൾക്ക് വ്യക്തമായ ദിശാബോധം നൽകുകയും ചെയ്താൽ ഇക്കാര്യം പരിഹരിക്കാൻ കഴിയുമെന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

എന്നെ ഞെട്ടിച്ച ചോദ്യം

Shalom Times, 03 June 2014
Written by  ഫാ. ജോർജ് ആലുക്ക സി.എസ്.റ്റി. 



ഉപവാസത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഒരിക്കൽ സുഹൃത്തിനോട് ചോദിച്ചു: ''ഉപവസിച്ച് പ്രാർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടോ?'' ''ഉണ്ട്.'' ''എന്തിനുവേണ്ടിയാണ് ഉപവസിച്ച് പ്രാർത്ഥിച്ചത്?'' ''വണ്ടി കള്ളൻ കൊണ്ടുപോയപ്പോൾ അതു കിട്ടാൻ വേണ്ടിയാണ് ഉപവസിച്ച് പ്രാർത്ഥിച്ചത്.'' ''എന്നിട്ട് വണ്ടി കിട്ടിയോ?'' ''രണ്ടാഴ്ച്ചയ്ക്കകം വണ്ടി കിട്ടി'' ഞാൻ അവരോട് പറഞ്ഞു: ''ഇതാണ് ഉപവാസ പ്രാർത്ഥനയുടെ ശക്തി.'' ഉപവസിച്ച് പ്രാർത്ഥിച്ചാൽ ദൈവം ഉത്തരം നല്കും.
ഇതുകഴിഞ്ഞ് പ്രാർത്ഥിക്കാനായി ഇരുന്നപ്പോൾ ഈശോ ഇങ്ങനെ ചോദിക്കുന്നതായി തോന്നി. ''വണ്ടി കള്ളൻ കൊണ്ടുപോയപ്പോൾ ഉപവസിച്ച് പ്രാർത്ഥിച്ചു. എന്നാൽ ഞാൻ കുരിശിൽ മരിച്ച്, എന്റെ അമൂല്യരക്തം വിലയായി കൊടുത്ത് വീണ്ടെടുത്ത ആത്മാക്കളെ പിശാച് മോഷ്ടിച്ചുകൊണ്ടുപോകുമ്പോൾ എന്താണ് ഉപവസിച്ച് പ്രാർത്ഥിക്കാത്തത്?'' ആ ചോദ്യം കേട്ട് ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി.

ശരിയല്ലേ! നമ്മൾ എന്തിനെല്ലാം വേണ്ടി ഉപവസിച്ച് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു? രോഗം മാറാൻ, കടം മാറാൻ, സ്ഥലം കിട്ടാൻ, ജോലി ലഭിക്കാൻ... എന്നാൽ, പാപികളുടെ മാനസാന്തരത്തിനുവേണ്ടി, ആത്മാക്കളുടെ രക്ഷയ്ക്കായി ഉപവസിച്ച്, ത്യാഗം ചെയ്ത് പ്രാർത്ഥിക്കാറുണ്ടോ? ഇതാണ് നമ്മൾ ഏറ്റവും കൂടുതലായി ചെയ്യേണ്ടത്. പാപികളുടെ മാനസാന്തരമാണ് ഈശോ ഏറ്റവും കൊതിക്കുന്നത്. വ്യക്തികളുടെ രക്ഷ ഏറ്റവും അധികം ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പാപികളുടെ മാനസാന്തരത്തിനായുള്ള പ്രാർത്ഥനയാണ് അവിടുന്ന് ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത്. ഈശോ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ- അനുതപിക്കുന്ന പാപിയെക്കുറിച്ചാണ് സ്വർഗത്തിൽ സന്തോഷമുണ്ടാകുന്നതെന്ന് (ലൂക്കാ 15:7,10).
നമ്മുടെ ഉപവാസപ്രാർത്ഥന വഴി ഒരു പാപിയെങ്കിലും തിരിച്ചുവരുമ്പോൾ സ്വർഗത്തിൽ എത്രമാത്രം സന്തോഷം ഉണ്ടാകും. അപ്പോൾ ദൈവം നമ്മെ എത്രമാത്രം അനുഗ്രഹിക്കും! അനുഗ്രഹം പ്രാപിക്കാനുള്ള എളുപ്പവഴി പാപികളുടെ മാനസാന്തരത്തിനായി പ്രാർത്ഥിക്കുന്നതാണ്. നമ്മുടെ അയല്പക്കത്തും നാട്ടിലും തിന്മയുടെ, പാപത്തിന്റെ ബന്ധനത്തിൽ കഴിയുന്നവരുണ്ടാകും. അവരെ പിശാച് മോഷ്ടിച്ചിരിക്കുകയാണ്. ഈശോ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ, അവൻ കള്ളനാണെന്ന് (യോഹ. 8:44, 10:10). മനുഷ്യരുടെ ആത്മാക്കളെ തെറ്റായ മോഹങ്ങൾ നല്കി മോഷ്ടിക്കലാണവന്റെ പണി. ഈശോ തിരുരക്തം കൊടുത്ത് വീണ്ടെടുത്തവരെ അവൻ വീണ്ടും അടിമകളാക്കുന്നു.

നമ്മൾ ഉപവസിച്ച്, സഹിച്ച് പ്രാർത്ഥിച്ചാൽ അവരെ നമുക്ക് മോചിപ്പിക്കാൻ പറ്റും. ഓരോ കുഞ്ഞുസഹനവും ത്യാഗവും ഈശോയോടുള്ള സ്‌നേഹത്തെപ്രതി ആത്മാക്കളെ രക്ഷിക്കാനായി കാഴ്ചവയ്ക്കണം. ഈശോയോടുള്ള സ്‌നേഹത്തെപ്രതി നമ്മൾ ചെയ്യുന്ന ഉപവാസവും ത്യാഗവും പ്രാർത്ഥനയും എത്രയോ പേരെ രക്ഷിക്കും!

സഹനം പിശാചിന് ഉൾക്കൊള്ളാൻ പറ്റാത്ത കാ ര്യമാണ്. സഹിച്ച്, ത്യാഗം ചെയ്ത് പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന വരുണ്ടെങ്കിൽ അവർ ആർക്കുവേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കുന്നുവോ അവരിൽനിന്ന് പിശാച് ഓടിപ്പോകും. അങ്ങനെ ആ വ്യക്തിയെ നമുക്ക് ഈശോയ്ക്ക് കൊടുക്കാം.

പ്രാർത്ഥന
പരിശുദ്ധ മാതാവേ, പാപികളുടെ മാനസാന്തരത്തിനായി ഉപവസിച്ച് പ്രാർത്ഥിക്കുവാനുള്ള കൃപ ഞങ്ങൾക്ക് വാങ്ങിത്തരണമേ, ആമ്മേൻ.

ഒരു ക്രൈസ്തവൻ കോപം എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യും?

 യുകാറ്റ് (കത്തോലിക്കാസഭയുടെ യുവജന മതബോധനഗ്രന്ഥം)

വിശുദ്ധ പൗലോസ് ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: ''കോപിക്കാം, എന്നാൽ പാപം ചെയ്യരുത്. നിങ്ങളുടെ കോപം സൂര്യൻ അസ്തമിക്കുന്നതുവരെ നീണ്ടുപോകാതിരിക്കട്ടെ'' (എഫേ. 4:26)
കോപം ആരംഭത്തിൽ ഒരു സ്വാഭാവികവികാരമാണ്. കാണപ്പെടുന്ന നീതിനിഷേധത്തോടുള്ള പ്രതികരണമാണ്. എന്നാൽ അത് വിദ്വേഷമായിത്തീരുകയും ഒരുവന് അയൽക്കാരോട് മാത്സര്യമുണ്ടായിരിക്കുകയും ചെയ്താൽ ഈ സ്വാഭാവികവികാരം പരസ്‌നേഹത്തിനെതിരായ ഗൗരവപൂർണമായ ദ്രോഹമായിത്തീരുന്നു. അനിയന്ത്രിതമായ കോപം, പ്രത്യേകിച്ച് പ്രതികാരചിന്ത, സമാധാനത്തിനു നാശം ചെയ്യും. ക്രമത്തിന്റെ പ്രശാന്തത നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും.

ലോകം അത്ഭുതപ്പെട്ട ദിനം

Sunday Shalom, 20 June 2014
Written by  ജറുസലെമിൽ നിന്ന് ഫാ. സെബാസ്റ്റ്യൻ കുറ്റിയാനിക്കൽ 

 

ലോകം അത്ഭുതത്തോടെയാണ് അത് വീക്ഷിച്ചത്. തീർത്തും അസാധ്യമായ കാര്യം. എന്നിട്ടും ഫ്രാൻസീസ് മാർപാപ്പാ അത് സാധ്യമാക്കി മാറ്റി. ഇസ്രായേൽ പ്രസിഡന്റ് ശിമോൻ പെറസും പാലസ്തീനിയൻ പ്രസിഡന്റ് മുഹമ്മദ് അബ്ബാസും മാർപാപ്പായും പങ്കെടുത്ത പ്രാർത്ഥനയായിരുന്നു അത്. കോൺസ്റ്റാന്റിനോപ്പിളിലെ എക്യുമെനിക്കൽ പാത്രിയർക്കീസ് ബർത്തലോമിയായും ഈ പ്രാർത്ഥനയിൽ പങ്കെടുക്കാൻ എത്തിയത് ചരിത്രമായി. സമാധാനത്തിന് ചർച്ച മാത്രം പോരെന്നും മനുഷ്യർ ദൈവസന്നിധിയിലേക്ക് തിരിയണമെന്നുമുള്ള ഓർമപ്പെടുത്തലായിരുന്നു ഈ മഹാസംഭവം.  

മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചപ്രകാരം ജൂൺ എട്ടിന് പന്തക്കുസ്താ തിരുനാളിൽ വത്തിക്കാൻ ഗാർഡനിലായിരുന്നു പ്രാർത്ഥന. വിശുദ്ധനാടിന്റെ സംരക്ഷണത്തിന് കത്തോലിക്ക സഭയുടെ ഭാഗത്തുനിന്ന് പ്രത്യേകം നിയോഗിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഫ്രാൻസിസ്‌ക്കൻ വൈദി കരുടെ തലവനും വിശുദ്ധനാടിന്റെ സംരക്ഷകൻ എന്ന ഔദ്യോഗിക പേരുള്ളയാളുമായ ഫാ.പിയർ ബത്തിസ്ത ഭരണ തലവന്മാരെ നയിച്ചുകൊണ്ട് വത്തിക്കാനിലേക്ക് എത്തി. ''മനുഷ്യകുലം ഒന്നിച്ച് ദൈവസന്നിധിയിലേക്ക് തിരിയണമെന്നുമുള്ള സന്ദേശമാണ് പാപ്പാ നൽകിയത്. വിശുദ്ധനാട് ഉൾപ്പെടുന്ന മധ്യപൂർവ ദേശത്ത് സമാധാനം പുലർത്തുവാൻ സമാധാന ദാതാവായ ദൈവത്തിന്റെ പക്കലേക്കുള്ള അപേക്ഷയായിരുന്നു ഈ പ്രാർത്ഥന.'' ഫാ. പിയർ ബത്തിസ്ത സൺഡേ ശാലോമിനോട് പറഞ്ഞു.

വത്തിക്കാൻ ഗാർഡനിൽ പന്തക്കുസ്താദിനം വൈകുന്നേരം ഏഴുമണിയോടെ പ്രാർത്ഥനാശുശ്രൂഷ ആരംഭിച്ചു. യഹൂദ-ക്രൈസ്തവ, ഇസ്ലാം മതത്തിൽ പെട്ട പ്രത്യേകം ക്ഷണിക്കപ്പെട്ടവർ മാത്രമാണ്  പ്രാർത്ഥനയിൽ പങ്കെടുത്തത്. മതങ്ങളുടെ ആവിർഭാവത്തിന്റെ ക്രമമനുസരിച്ച് യഹൂദ-ക്രൈസ്തവ-ഇസ്ലാമികം എന്ന ക്രമത്തിലാണ് പ്രാർത്ഥന ക്രമീകരിച്ചത്. എല്ലാ മതങ്ങളുടെ പ്രാർത്ഥനകളിലും പ്രപഞ്ച സ്രഷ്ടാവായ ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തുന്നതും പാപപരിഹാരത്തിനും സമാധാനത്തിനുമുളള പ്രാർത്ഥനകൾ നടത്തുകയും ധ്യാനാത്മകമായ സംഗീതത്തോടെ സമാപിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ ക്രമം മൂന്ന് പ്രാർത്ഥനകളിലും പാലിച്ചു.

ഹീബ്രുഭാഷയിൽ നടത്തിയ യഹൂദരുടെ പ്രാർത്ഥനാശുശ്രൂഷയിൽ സ്രഷ്ടാവായ ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് 8, 147 സങ്കീർത്തനങ്ങളും പാപപരിഹാരത്തിനായി 25, 130 സങ്കീർത്തനങ്ങളും പാപപരിഹാരദിനത്തിൽ (യോം കിപ്പൂർ) നടത്തുന്ന അനുരഞ്ജന പ്രാർത്ഥനയും സമാധാനത്തിനുള്ള പ്രാർത്ഥനയിൽ യഹൂദന്മാരുടെ അനുദിന പ്രാർത്ഥനയിൽ നിന്നുമുള്ള സമാധാനപ്രാർത്ഥനയും ഉൾച്ചേർത്തു.

തുടർന്ന് ഇംഗ്ലീഷ്, ഇറ്റാലിയൻ, അറബി ഭാഷകളിൽ പ്രാർത്ഥനയുടെ ഓരോ ഘട്ടവും നടന്നു. സ്രഷ്ടാവിനെ മഹത്വപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് എട്ടാം സങ്കീർത്തനവും ഏശയ്യായുടെ പുസ്തകം 65, 17-25 ഉം ധ്യാനാത്മകമായി വായിച്ചു. പാപപരിഹാരത്തിനായുള്ള ജോൺപോൾ രണ്ടാമൻ പാപ്പാ രചിച്ച പ്രാർത്ഥനയും നടത്തി. അറബിയിൽ നടന്ന സമാധാനത്തിനുള്ള പ്രാർത്ഥനയും ഇതോടൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നു.

മൂന്നാമതായി ഇസ്ലാം മതവിശ്വാസികളുടെ പ്രാർത്ഥനയിൽ അറബിയിൽ തന്നെ പാപപരിഹാരത്തിനും സമാധാനത്തിനുമുള്ള പ്രാർത്ഥനയും നടന്നു. മാർപാപ്പയും രാഷ്ട്രത്തലവന്മാരും സന്ദേശം നൽകി. ദൈവത്തിന്റെ മഹാദാനമാണ് സൃഷ്ടിയെന്നും പ്രകൃതിയുടെ മനുഷ്യവംശത്തിന്റെ പ്രാധാന്യത്തെക്കുറിച്ചും സന്ദേശം നൽകിയ മാർപാപ്പ ഈ പ്രപഞ്ചം ഇപ്പോൾ ജീവിക്കുന്നവർക്കുവേണ്ടി മാത്രമുള്ളതല്ലെന്നും വരാനിരിക്കുന്ന ജനതയ്ക്ക് വേണ്ടി പ്രപഞ്ചത്തെ സംരക്ഷിക്കുവാനുള്ള ഉത്തരവാദിത്വം നമുക്കുണ്ടെന്നും ഓർമപ്പെടുത്തി. സമാധാനത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള ഒന്നിച്ചുള്ള പ്രയത്‌നത്തിന്റെ അടയാളമായി മാർപാപ്പയും രാഷ്ട്രത്തലവന്മാരും എക്യുമെനിക്കൽ പാത്രിയർക്കീസും ഒരുമിച്ച്  വത്തിക്കാൻ ഗാർഡനിൽ ഒലിവുമരം നട്ടതോടെ പ്രാർത്ഥനാശുശ്രൂഷ സമാപിച്ചു.

മുദ്രമോതിരം ദാനം ചെയ്ത പാപ്പാ

Sunday Shalom, 15 April 2014

Written by  ശാന്തിമോൻ ജേക്കബ്

ആത്മീയമായൊരു ഉന്മാദത്തിന്റെ അത്യുന്നതിയിൽ ആയിരുന്നു ബ്രസീൽ അപ്പോൾ; നിരത്തുകളിലും മൈതാനങ്ങളിലും കാർണിവലിനെ വെല്ലുന്ന ആൾക്കൂട്ടം. എല്ലാ വഴികളും റിയോ ഡി ജനീറോയിലേക്ക്. ലോകത്തെ ഏറ്റവും വലിയ കത്തോലിക്കാ രാജ്യത്ത് സന്ദർശനം നടത്തുകയാണ് മാർപാപ്പ. മൈതാനങ്ങളും സ്‌റ്റേഡിയങ്ങളും വിട്ട് ദാരിദ്ര്യം നിറഞ്ഞ ഒരു ചേരിയുടെ സമീപമായിരുന്നു അന്നത്തെ വരവേൽപ്പ്. ഇല്ലായ്മകളുടേയും വല്ലായ്മകളുടെയും സങ്കടലോകമാണിത്; 'ഫവേല'കൾ എന്നാണു ലാറ്റിൻ അമേരിക്കയിൽ ഇത്തരം ചേരികളുടെ വിളിപ്പേര്. മുംബൈയിലെ ചേരികളെ ദാരിദ്ര്യം കൊണ്ട് തോൽപ്പിക്കുന്നവയാണ് ഈ 'ഫവേല'കൾ.

പ്രസംഗം കഴിഞ്ഞു ജനങ്ങൾക്കിടയിലേക്ക് ഇറങ്ങി ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ മാർപാപ്പ. വേലിക്കെട്ടിനു പുറത്ത് ഒരമ്മ; അവൾക്ക് ചുറ്റും ദൈന്യത നിറയുന്ന മുഖത്തോടെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ. ഒക്കത്തുമുണ്ട് കരഞ്ഞുറങ്ങുന്ന ഒരു കുഞ്ഞ്.
ഒരുനിമിഷം ജോൺ പോൾ പഴയ കരോൾ വൊയ്റ്റീവയായി; വഡോവിസിലെ ആ പഴയ ബാലൻ. ചേരിയിലെ ആ അമ്മയിൽ വ്യാകുലമാതാവിന്റെ മുഖംകണ്ടു ജോൺ പോൾ. ഇവൾക്ക് നൽകാൻ സാരോപദേശം പോരാ; വിശക്കുന്ന വയറുകൾക്ക് അന്നം നല്കാൻ തന്റെ കൈവശം എന്തുണ്ട്?

'ദരിദ്ര'നായ മാർപാപ്പ ളോഹയുടെ പോക്കറ്റുകൾ പരതി; ഒന്നുമില്ല നൽകാൻ. ഒരുനിമിഷം ചിന്താധീനനായി നിന്നു മാർപാപ്പ. പിന്നെ, വലതുകൈക്കുമേൽ ഇടതുകരം അമർത്തി; വീണ്ടും വലതുകരം ആ അമ്മയ്ക്കു നേരെ നീണ്ടു. അതിനുള്ളിൽ ഒരു മോതിരമുണ്ടായിരുന്നു; ഇടയ സന്ദർശനങ്ങളിൽ മാർപാപ്പ ധരിക്കുന്ന മുദ്രമോതിരം!

ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്ന കർദിനാൾമാരും മെത്രാന്മാരും അമ്പരപ്പോടെ പരസ്പരം നോക്കി. മുദ്രമോതിരം ദാനം നല്കുന്ന മാർപാപ്പ! ചരിത്രത്തിൽ ഇന്നുവരെ ഒരു മാർപാപ്പയും ഇങ്ങനെയൊരു ദാനം നൽകിയിട്ടുണ്ടാവില്ല. നൽകിയത് പാപ്പ ആയതുകൊണ്ട് അരുതെന്നു പറയാനും അവർക്കാവില്ലല്ലോ?

ജോൺ പോളിന് ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു ആ മോതിരം; കാരണമുണ്ട്, ക്രാക്കോവിലെ ആർച്ച്ബിഷപ്പ് ആയിരുന്ന കരോൾ വൊയ്റ്റീവയെ കർദിനാൾ ആയി ഉയർത്തിയപ്പോൾ പോൾ ആറാമൻ മാർപാപ്പ സമ്മാനിച്ചതായിരുന്നു ആ മോതിരം. പിന്നീട് മാർപാപ്പ ആയപ്പോഴും ആ മോതിരം തന്നെ ഉപയോഗിച്ചു, ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ. അതാണ് റിയോയിലെ ആ ഫവേലയിൽ ദാനം ചെയ്തത്. ബ്രസീൽ സന്ദർശനത്തിന്റെ തുടർന്നുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ വത്തിക്കാൻ സ്‌റ്റേറ്റ് സെക്രട്ടറിയുടെ മോതിരം അണിഞ്ഞാണ് മാർപാപ്പ ജനത്തെ ആശീർവദിച്ചത്.

കാണാതാവുന്ന കമ്പിളികുപ്പായങ്ങൾ
പാവങ്ങളോടുള്ള പാപ്പയുടെ ഈ പരിഗണനയിൽ പൊറുതിമുട്ടിയിട്ടുണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹായികൾ. ക്രാക്കൊവിൽ യുവവൈദീകനായി കരോൾ എത്തിയ കാലം. മഞ്ഞുപെയ്യുന്ന  ജനുവരിയിലെ ഒരു പ്രഭാതം. അൽപം അകലെയുള്ള ഒരു മഠത്തിൽ ദിവ്യബലിക്ക് എത്തിയതാണ് ഫാദർ വൊയ്റ്റീവ. അപ്പോഴാണ് സിസ്റ്റർമാർ ശ്രദ്ധിച്ചത്; നേരിയ ഒരു ഷർട്ടും പാന്റ്‌സും മാത്രമാണ് കൊച്ചച്ചന്റെ വേഷം. മൈനസ് പത്തു ഡിഗ്രി തണുപ്പിൽ ഇത്രദൂരം നടന്നുവരാൻ ഈ വേഷം തികച്ചും അപര്യാപ്തം. അടുത്തതവണ ഫാദർ വൊയ്റ്റീവക്കായി ഒരു കമ്പിളിക്കുപ്പായം ഒരുക്കി വച്ചിരുന്നു, കന്യാസ്ത്രീകൾ. അതിനടുത്ത തവണ അച്ചൻ വന്നതും കമ്പിളികുപ്പായം ഇല്ലാതെ! കന്യാസ്ത്രീകൾക്കു ദേഷ്യം വന്നു. എവിടെപ്പോയി ആ വസ്ത്രം എന്നു തിരക്കി അവർ. 'ഒരു പാവപ്പെട്ടവനു കൊടുത്തു' എന്നായിരുന്നു മറുപടി.

വൈദികൻ ആകുന്നതിനു മുൻപും ഇതായിരുന്നു കരോളിന്റെ രീതി. സോൽവേയിലെ പാറമടയിൽ പണിയെടുക്കുമ്പോൾ പോലും തണുപ്പിനെ പ്രതിരോധിക്കുന്ന വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിച്ചിരുന്നില്ല കരോൾ. ആരെങ്കിലും ഒരു കമ്പിളികുപ്പായം സംഭാവന ചെയ്താൽ അതേ ദിവസം തന്നെ ഏതെങ്കിലും ദരിദ്രന് അതു നല്കുന്നതിലായിരുന്നു കരോളിന്റെ കമ്പം. തന്നെക്കാൾ അതിനാവശ്യമുള്ളവർ ഉണ്ടെന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ന്യായം.
ഒടുവിൽ ചെരുപ്പുകുത്തി പറഞ്ഞു:     'ഈ ഷൂസ് ഇനി നന്നാക്കാനാവില്ല'

ക്രാക്കോവിലെ സെന്റ് ഫ്‌ളോറിയാൻ പള്ളിയിൽ ഫാദർ കരോൾ സേവനം ചെയ്യുന്ന വേള. കുർബാനയ്ക്ക് വന്ന വിശ്വാസികൾ അക്ഷമരായി കാത്തിരിക്കുകയാണ്; വൈദീകനെ കാണാനില്ല. ഇടവകക്കാരിൽ ആരോ സങ്കീർത്തിയിൽ നോക്കിയപ്പോൾ അവിടെയുണ്ട് ഫാദർ കരോൾ; കാലിൽ ചെരിപ്പുകൾ ഇല്ല. കുർബാനയ്ക്ക് സഹായിക്കുന്ന ബാലൻ തന്റെ ചെരുപ്പുകളിൽ ഒരു ജോടി എടുത്തുകൊണ്ടുവരാൻ വീട്ടിലേക്കു പോയിരിക്കുകയാണ്! അത് കിട്ടിയിട്ടുവേണം വൈദികനു ബലി തുടങ്ങാൻ. കൊടും തണുപ്പുള്ള രാജ്യമാണ് പോളണ്ട് എന്നുകൂടി ഓർമിക്കുക. തലേന്ന് രാത്രി  അദ്ദേഹം തന്റെ ചെരിപ്പുകൾ ഒരു യുവാവിനു നൽകിയിരുന്നു. ചെരിപ്പുകൾ ഇല്ലാത്തതു മൂലം പഠിക്കാൻ പോകാൻ കഴിയാതെ വലയുകയായിരുന്നു ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ.

ഏതാനും വർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മെത്രാൻ ആയി കരോൾ. ഒരു ഇടവക സന്ദർശനം നടക്കുകയാണ് ആ ദിവസം. പക്ഷെ, പുറത്തേക്കു പോകണമെങ്കിൽ ഒരുജോടി ഷൂസ് ഉടനടി വാങ്ങണം. കാരണം, ഇനി ഈ ഷൂസുകൾ തുന്നി ശരിപ്പെടുത്താൻ ആവില്ലെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു, സമീപത്തുള്ള ചെരുപ്പുകുത്തി. സഹായമെത്രാന്റെ ഷൂസ് എത്രതവണ നന്നാക്കിയെന്നു നിശ്ചയം പോരാ, അയാൾക്ക്. സ്‌നേഹത്തോടെ പലപ്പോഴും ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട് ആ മനുഷ്യൻ: 'പിതാവിനു പുതിയൊരു ഷൂസ് വാങ്ങിക്കൂടെ?'

ഒരു കാറിലുമുണ്ട് ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ
ആർച്ബിഷപ്പ് ആയപ്പോൾ ഈ ദാരിദ്ര്യം കുറച്ചുകൂടി പ്രകടമായി. അതിനുമുൻപ് ക്രാക്കോവ് അതിരൂപതയെ നയിച്ച മെത്രാപ്പോലിത്തമാർ എല്ലാവരും കുലീനരും സമ്പന്നകുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങളും ആയിരുന്നു. ദാരിദ്ര്യം അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ ഒരാൾ ആ പദവിയിൽ എത്തുന്നത് അതാദ്യം. പഴയ മെത്രാപ്പോലിത്തമാർ അതുകൊണ്ടുതന്നെ പ്രൗഡിയിൽ മുന്നിട്ടു നിന്നു.
അക്കാലം പ്രവാസികളായ നിരവധി പോളണ്ടുകാർ ഉണ്ടായിരുന്നു അമേരിക്കയിൽ. കാർഡിനൽ  കരോൾ വൊയ്റ്റീവയ്ക്ക്   അവർ ഒരു സമ്മാനം നല്കി; ഒരു ഫോർഡ് ഡീലക്‌സ് കാർ. അമേരിക്കയിൽ നിർമിച്ച ഈ കാർ  ക്രാക്കൊവിൽ എത്തിച്ചു കൊടുക്കുക ആയിരുന്നു. ഏതാനും ദിവസം കർദിനാൾ ഈ കാറിൽ സഞ്ചരിച്ചു. പിന്നീട് തന്റെ പഴയ വോൾഗ കാറിൽ തന്നെ സഞ്ചരിച്ചു അദ്ദേഹം. എന്തിനാണ് ആ കാർ ഉപേക്ഷിച്ചതെന്നു തിരക്കി വൈദീകർ.
ഉത്തരം ഇങ്ങനെ: 'സമ്മാനം തരും മുൻപ് അവർ എന്നെ ഒരു കാറ്റലൊഗ് കാണിച്ചു; അതിൽ ഏറ്റവും ചെറിയ കാറാണ് ഞാൻ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചത്. പക്ഷേ, കാർ നേരിട്ടു കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ അമ്പരന്നു പോയി. അതിൽ കയറി ഒരു ഇടവക സന്ദര്ശനം നടത്തിയപ്പോൾ ഒരു കുട്ടി ഇങ്ങനെ പറയുന്നതു കേട്ടു: 'എന്തൊരു  നല്ല കാറാണ് ഇത്'. എന്റെ സന്ദർശനം ജനങ്ങൾ ഓർമ്മിക്കേണ്ടത് കാറിന്റെ വലിപ്പം കണ്ടിട്ട് ആവരുത്.'
കർദിനാൾ വൊയ്റ്റീവ ആ കാർ  ഉടനടി തന്നെ വിറ്റു; കിട്ടിയ പണം പാവങ്ങൾക്കും നൽകി.

കീറിത്തുന്നിയ കുപ്പായങ്ങൾ
ക്രാക്കൊവിൽ ആരും കർദിനാൾ വൊയ്റ്റീവയ്ക്ക്  സമ്മാനമായി പണം നല്കുമായിരുന്നില്ല. കാരണം, അത് തുറന്നുപോലും നോക്കാതെ ഏതെങ്കിലും പാവപ്പെട്ടവർക്ക് കൊടുത്തുകളയും അദ്ദേഹം.
വസ്ത്രധാരണത്തിലും അങ്ങേയറ്റം ലാളിത്യം കാട്ടി കാർഡിനൽ കരോൾ. പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങാൻ വിമുഖനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. കീറിതുന്നിയ വസ്ത്രങ്ങൾ ആയിരുന്നു കൂടുതലും. തണുപ്പിനെ തടയാൻ ഒരൊറ്റ ജാക്കറ്റ് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. രണ്ടോ മൂന്നോ ളോഹ; രണ്ടു പാന്റുകൾ; മൂന്ന് ഷർട്ടുകൾ. ഇതിൽ കൂടുതൽ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല അദ്ദേഹത്തിന്റെ അലമാരയിൽ.
മരിയ എന്ന വൃദ്ധ ആയിരുന്നു കർദിനാളിന്റെ ഹൗസ് കീപ്പർ. ഒരിക്കൽ ഒരു കടുത്ത വേനൽക്കാലം.

കർദിനാളിന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ മിക്കതും പിഞ്ചികീറിയിരുന്നു. ഇക്കാര്യം അരമനയിലെ ബർസാറിനെ അറിയിച്ചു മരിയ. പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങാൻ നിർദേശിച്ചു ബർസാർ. 'പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങികൊടുത്താൽ ഉടനടി അത് സംഭാവന ചെയ്യും കർദിനാൾ. നമുക്ക് പുതിയവ വാങ്ങി നാലഞ്ചു തവണ അലക്കിയ ശേഷം അലമാരയിൽ വയ്ക്കാം.'

മറിയയുടെ നിർദേശം തലയാട്ടി സമ്മതിച്ചു ബർസാർ. ഈ പതിവ് ക്രാക്കോവ് അരമനയിൽ ഏറെക്കാലം തുടർന്നു; അദ്ദേഹം മാർപാപ്പയായി സ്ഥാനമേൽക്കും വരെ.

നൽകുന്നതിലാണ് സായൂജ്യം
സ്വന്തമായി ഒന്നും കരുതിവയ്ക്കാത്ത ഒരാൾ; അതായിരുന്നു കരോൾ വൊയ്റ്റീവ. കൊടുക്കുന്നതിൽ ആയിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ സായൂജ്യം; വസ്ത്രമായാലും പണമായാലും മറ്റെന്തുതന്നെ ആയാലും. ഇടക്കിടെ അദ്ദേഹം ഹൌസ് കീപ്പർ മരിയയെ വിളിക്കും. തന്റെ മുറിയിൽ ആവശ്യത്തിലേറെ സാധനങ്ങൾ കുന്നുകൂടുന്നു എന്നായിരിക്കും പരാതി.

പലരും നല്കുന്ന സമ്മാനപ്പൊതികൾ തുറന്നുനോക്കാതെ പാവങ്ങൾക്ക് കൈമാറുന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ രീതി. വീട്ടിൽ ചെന്ന് പൊതി തുറന്നു നോക്കുമ്പോൾ അതിനുള്ളിലെ വസ്തുവിന്റെ മൂല്യം കണ്ട് അമ്പരന്നുപോവും ആ പാവങ്ങൾ. കരോൾ വൊയ്റ്റീവ ക്രാക്കൊവിലെ സഹായമെത്രാനായിരിക്കുന്ന കാലം. രണ്ടാം നിലയിലാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുറി.അരമനയുടെ മുറ്റത്ത്‌നിന്നും ഉച്ചത്തിലുള്ള സംസാരം കേൾക്കാം. എന്താണു പ്രശ്‌നമെന്നു തിരക്കി കൊച്ചുപിതാവ്. അടുക്കളക്കാരി എമിലിയ പറഞ്ഞു: 'പഴയ വസ്ത്രങ്ങൾ വല്ലതും കിട്ടുമോ എന്നു ചോദിച്ചു ബഹളം കൂട്ടുകയാണ് ഒരാൾ.' അദ്ദേഹം എമിലിയയോട് തന്റെ പിന്നാലെ വരാൻ പറഞ്ഞു. അലമാര തുറന്നിട്ടശേഷം നിർദേശിച്ചു: 'ഇതിൽ നിന്ന് ഇഷ്ടമുള്ളതെടുത്തു കൊടുത്തുകൊള്ളുക.' മാർപാപ്പ ആയിക്കഴിഞ്ഞും മാറ്റം വന്നില്ല ഈ സ്വഭാവത്തിന്. പോൾ ആറാമൻ മാർപാപ്പ ഉപയോഗിച്ച അതേ ഫർണിച്ചറുകൾ തന്നെ മതിയെന്ന് വാശിപിടിച്ചു അദ്ദേഹം.

ഇങ്ങനെയും ഒരു മാർപാപ്പ!
ഒരിക്കൽ ലൊരെൻസാഗൊ ഡി കദോറിൽ അവധിക്കാലം ചെലവിടുക ആയിരുന്നു ജോൺ പോൾ. വെനീസിൽ നിന്ന് 120 കിലോമീറ്റർ ദൂരെയാണ് ഈ സ്ഥലം. എലിസബെത്തൻ സന്യാസിനികൾക്കായിരുന്നു പാപ്പയുടെ പരിചരണ ചുമതല. മാർപാപ്പയുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ അലക്കാൻ എടുത്ത അവർ ഞെട്ടി; പിഞ്ഞിക്കീറിയ അകംവസ്ത്രങ്ങൾ! ഇവ നശിപ്പിക്കാൻ നിശ്ചയിച്ചു അവർ. പുതിയവ വാങ്ങി വച്ചു അവർ. എന്നാൽ, പണം വെറുതെ കളഞ്ഞല്ലോ എന്നുപറഞ്ഞ് അവരെ സ്‌നേഹപൂർവ്വം ശാസിച്ചു പാപ്പ. കീറിയ വസ്ത്രങ്ങൾ തുന്നിച്ചേർത്ത് ഉപയോഗിക്കണം എന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിർബന്ധം.

യാചകന്റെ മുന്നിൽ ഒരു കുമ്പസാരം
വത്തിക്കാൻ അരമനയിലെ  ഒരു അത്താഴവിരുന്ന്. വിരുന്നുമേശയിൽ അസാധാരണനായ ഒരു അതിഥിയുമുണ്ട്; മേരി മേജർ ബസിലിക്കയുടെ മുന്നിൽ ഭിക്ഷ യാചിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഒരാൾ! ആ രാത്രി അയാളുടെ ജീവിതം വല്ലാതെ മാറുകയാണ്! കഥ ഇങ്ങനെ.

അമേരിക്കയിൽ നിന്ന് മാർപാപ്പയുമായി പ്രൈവറ്റ് ഓഡിയൻസിന് അവസരം ലഭിച്ചു വന്നതാണ് ആ വൈദീകൻ. അതിനു മുൻപായി മഞ്ഞുമാതാവിന്റെ ബസിലിക്കയിൽ ഒന്നുപോയി പ്രാർഥിക്കാം എന്നു നിശ്ചയിച്ചു അദ്ദേഹം. ദേവാലയ മുറ്റത്ത് കരംനീട്ടി നിൽക്കുന്ന ഒരു പിച്ചക്കാരൻ. നീണ്ടുവളർന്ന താടിയും മുടിയും. അലക്കാത്ത വസ്ത്രങ്ങൾ. ഈ മുഖവും തീഷ്ണമായ ആ കണ്ണുകളും എവിടെയോ കണ്ടുമറന്നതുപോലെ  തോന്നി ആ അമേരിക്കൻ വൈദീകന്!

തന്റെ പൗരോഹിത്യ ജീവിതത്തിൽ എവിടെയെങ്കിലും കണ്ട ഒരു മുഖം എന്ന് കരുതി പള്ളിയിൽ കയറി മുട്ടുകുത്തി അദ്ദേഹം. പെട്ടെന്ന്, ആ വൈദീകൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു; അതു തന്റെ പഴയ സഹപാഠിയാണ്! റോമിലെ വൈദീക പഠന കാലത്ത് ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്ന മിടുക്കൻ; ഫാദർ ജിം. ഒരാന്തലോടെ ആ വൈദീകൻ ദേവാലയമുറ്റത്തെത്തി. പഴയ ഓർമ്മകൾ.

ജീവിതം ലഹരിയിൽ തകർന്നുപോയ ഒരു കഥയായിരുന്നു അത്. മാർപാപ്പയുടെ ഓഡിയൻസിനിടെ ആ വൈദീകൻ ഈ സംഭവം പാപ്പയോട് പറഞ്ഞു: 'ഫാദർ ജിമ്മിനു വേണ്ടി പ്രാർഥിക്കണം'. അന്നു വൈകുന്നേരം രണ്ടു സന്ദർശകപാസുകൾ അച്ചനെതേടി എത്തി; വത്തിക്കാൻ അരമനയിൽ മാർപാപ്പയൊടൊപ്പം അത്താഴവിരുന്നിനുള്ള ക്ഷണം. അതിലൊന്നിൽ പാപ്പ സ്വന്തം കൈപ്പടയിൽ എഴുതിയിരുന്നു: 'ഫാദർ ജിമ്മിനു വേണ്ടി...'
അങ്ങനെ പാപ്പയോടൊപ്പം അത്താഴവിരുന്നിന് എത്തിയിരിക്കുകയാണ് ആ പിച്ചക്കാരൻ. അയാളെ തൊട്ടടുത്ത മുറിയിൽ കൊണ്ടുപോയി പാപ്പ. കതക് അടഞ്ഞു. പെയ്യാൻ വിതുമ്പുന്ന മേഘം പോലെ  നിൽക്കുകയാണ് അയാൾ. പാപ്പ മെല്ലെ അയാളുടെ മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തി. എന്നിട്ടു ചോദിച്ചു: 'ഫാദർ ജിം, നിങ്ങളെന്റെ കുമ്പസാരം കേൾക്കുമോ?'

 ഞടുങ്ങിപ്പോയി ജിം. താനൊരു പുരോഹിതൻ അല്ലെന്നു വിലപിച്ചു അയാൾ. മാർപാപ്പ പറഞ്ഞു: 'പൗരോഹിത്യം നിത്യമായ ഒരു കൂദാശയാണ്. റോമിന്റെ ബിഷപ് എന്ന നിലയിൽ ഞാൻ നിങ്ങളുടെമേലുള്ള നിയന്ത്രണം നീക്കുന്നു.'
ഫാദർ ജിമ്മിന്റെ നിലവിളിക്കിടയിലൂടെ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ മാർപാപ്പ കുമ്പസ്സാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഒടുവിൽ, ആ വൈദീകന്റെ കരങ്ങൾ നെറ്റിയിൽ ചേർത്തുവച്ചു പാപമോചനം തേടി!

പ്രവചനം പോലെ...
1981 മെയ് 12, ചൊവ്വാഴ്ച. വത്തിക്കാൻ മെഡിക്കൽ സെന്ററിൽ സന്ദർശനം നടത്തുകയാണ് ജോൺ പോൾ പാപ്പ. സൗകര്യങ്ങളൊക്കെ കാണിച്ചുകൊടുത്തുകൊണ്ട് ഒപ്പമുണ്ട് ഡോക്ടർ റിനട്ടോ ബുസ്സോനെറ്റി; പാപ്പയുടെ സ്വകാര്യ ഡോക്ടർ.

ആശുപത്രി വാതിൽക്കൽ ഒരു പുതിയ ആംബുലൻസ് പാർക്ക് ചെയ്തിരുന്നു. അതൊന്നു ആശീർവദിക്കാമോ എന്ന് തിരക്കി ഡോക്ടർ റിനട്ടോ. ആംബുലൻസ് വെഞ്ചരിച്ചുകൊണ്ട് പാപ്പ പറഞ്ഞു: 'ഈ ആംബുലൻസ് ഉപയോഗിക്കുന്ന ആദ്യത്തെ രോഗിയേയും ഞാൻ ആശീർവദിക്കുന്നു.'

ഇരുപത്തിനാലു മണിക്കൂർ കഴിയും മുൻപ് ആ ആംബുലൻസിൽ ആദ്യരോഗി എത്തി; മറ്റാരുമായിരുന്നില്ല അത്; ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ മാർപാപ്പ തന്നെ! മെയ് പതിമൂന്നിനു മാർപാപ്പയ്ക്ക് വെടിയേറ്റു; തലേന്നു വെഞ്ചരിച്ച പുതിയ ആംബുലൻസിൽ അദ്ദേഹം ആദ്യയാത്രക്കാരൻ ആയത് അങ്ങനെ!

'മാനസാന്തരത്തിന് വചനം മതിയാകാതെ വന്നാൽ രക്തം അത് നിറവേറ്റും.' പാപ്പാസ്ഥാനം ഏറ്റെടുക്കും മുൻപ് ഒരു കവിതയിൽ കരോൾ

വൊയ്റ്റീവ കുറിച്ചിട്ട വരികൾ. അക്ഷരങ്ങൾ ചിലപ്പോൾ പ്രവചനങ്ങളായി എഴുതുന്നയാളെ ചുട്ടുപൊള്ളിക്കും! 'അറംപറ്റുക' എന്നു പറയുമ്പോലെ...
ദിവ്യകാരുണ്യത്തോടും പരിശുദ്ധ അമ്മയോടും അളവറ്റ സ്‌നേഹം കാട്ടിയിരുന്നു ജോൺ പോൾ; ഒരുതരം ലഹരി പോലെ ആയിരുന്നു അത്. ഒരുനിമിഷം അകന്നുനിന്നാൽ സ്വയം ശൂന്യനായിപോകുന്നവിധമുള്ള അടുപ്പം. വിശുദ്ധരോടുള്ള വണക്കവും ഇങ്ങനെതന്നെ. ഓരോ പ്രഭാതത്തിലും ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞാൽ ചാപ്പലിൽ എത്തും അദ്ദേഹം. സങ്കീർത്തിയിൽ  സൂക്ഷിച്ചിട്ടുള്ള വിശുദ്ധരുടെ തിരുശേഷിപ്പുകൾ ഓരോന്നായി ചുംബിക്കും; ഒരു കൊച്ചുകുഞ്ഞ് സ്വന്തം അമ്മയെ ഉമ്മവയ്ക്കുംപോലെ...വീൽചെയറിൽ ആയ അവസരങ്ങളിൽ പോലും ഒരുതരം നിഷ്ഠയോടെ ചെയ്തുപോന്നു ഈ സ്‌നേഹചുംബനം.

483 സുകൃതജീവിതങ്ങളെ വിശുദ്ധരായി പ്രഖ്യാപിച്ച ഒരു പാപ്പ;1345 പേരെ വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവരായി ഉയർത്തിയ ഒരാൾ. സ്വകാര്യമുറിയിലെ രണ്ടു തടിച്ച ഫയലുകളിൽ ഈ പുണ്യജന്മങ്ങളുടെയത്രയും ജീവചരിത്രം സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു അദ്ദേഹം. ഇടയ്ക്കിടെ ഇതെടുത്തു വായിക്കുമായിരുന്നു പാപ്പ.

സക്രാരിപോലെ ഒരു ജീവിതം
മറ്റെല്ലാവരും ഉറങ്ങുമ്പോൾ സക്രാരിക്കു മുൻപിൽ നിന്ന് നിലവിളിച്ചു കരഞ്ഞിരുന്നു ഈ വിശുദ്ധൻ. പാപ്പയുടെ സ്വകാര്യചാപ്പലിലെ വെറും നിലത്തു  മിക്കരാത്രികളിലും കരംവിരിച്ചു കമിഴ്ന്നുകിടക്കുമായിരുന്നു ജോൺ പോൾ; മണിക്കൂറുകൾ നീളും ഈ സാഷ്ടാംഗപ്രണാമം. മാർബിൾ വിരിച്ച തറയിലെ ഈ കിടപ്പ് ആരോഗ്യം തകർക്കും എന്നുപദേശിച്ചു ഡോക്ടർ. പക്ഷേ, തന്റെ ശീലങ്ങൾ മാറ്റാൻ തയ്യാറായിരുന്നില്ല ആ രോഗി. ഒടുവിൽ, ചാപ്പലിന്റെ തറയിൽ പലകവിരിച്ചാണ് പ്രശ്‌നം പരിഹരിച്ചത്. ഒരിക്കൽ, വിദേശപര്യടനത്തിലായിരുന്നു പാപ്പ. പാപ്പ ടോയ്‌ലറ്റിലേക്കു കയറുന്നതു കണ്ടവരുണ്ട്; ഏറെ നേരം കഴിഞ്ഞിട്ടും ആൾ പുറത്തുവരാത്തതുകൊണ്ട് സെക്രട്ടറി പരിഭ്രാന്തിയോടെ കതകിൽ തട്ടി. അതു കുറ്റിയിട്ടിരുന്നില്ല; ഉള്ളിൽ മുട്ടിന്മേൽ നിന്ന് പ്രാർഥിക്കുകയാണ് ആ നല്ലയിടയൻ!

എല്ലാ ആഴ്ചകളിലും മുടങ്ങാതെ കുമ്പസാരിക്കുമായിരുന്നു അദ്ദേഹം. വളരെ പ്രായം ചെന്ന ഒരു പോളിഷ് മോൺസിഞ്ഞോർ ആയിരുന്നു സ്ഥിരം കുമ്പസാരക്കാരൻ. റെനീറോ കന്തലമസ്സെ എന്ന കപ്പുച്ചിൻ പുരോഹിതനും ചില വേളകളിൽ ജോൺ പോളിന്റെ പാപസങ്കീർത്തനം കേട്ടു. ഏറെനേരം മുട്ടിന്മേൽ നിന്ന് വിതുമ്പിക്കരഞ്ഞു കുമ്പസാരിക്കുന്നതായിരുന്നു രീതി. എല്ലാ വെള്ളിയാഴ്ചയും മുടങ്ങാതെ 'സ്ലീവാപാത' നടത്തുന്ന പതിവും ഉണ്ടായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്.

നമുക്കിടയിൽ ഇങ്ങനെയും ഒരാൾ ജീവിച്ചിരുന്നു! അല്ലെങ്കിൽ, ഇത്തരത്തിൽ ഒരാൾ ജീവിച്ച കാലഘട്ടത്തിൽ ജീവിക്കാൻ നമുക്കും ഭാഗ്യം ലഭിച്ചു! ജോൺ പോളിന്റെ ജീവിതം കൂടുതൽ അടുത്തറിയുമ്പോൾ നമ്മുടെയുള്ളിലും നിറയും ഒരൽപം വിശുദ്ധി; സൂര്യതേജസിനുമുന്നിൽ മിന്നാമിനുങ്ങിന്റെ നുറുങ്ങുവെട്ടം പോലെയാണെങ്കിലും...