സാത്താൻ ഓടിപ്പോകുന്നതെപ്പോൾ?

Shalom Times, 02 August 2014 
Written by  ഡോ. ഐസക്ക് ആലഞ്ചേരി


ഓസ്റ്റിൻ ഡിബ് അനുഗൃഹീതനായ സുവിശേഷ പ്രഘോഷകനായിരുന്നു. ഒരിക്കൽ, രോഗബാധിതനായി, തീർത്തും അവശനായ നിലയിൽ അദ്ദേഹം കിടക്കയെ അവലംബിച്ചു. അപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന് സാത്താന്റെ ശക്തമായ പ്രലോഭനങ്ങളുണ്ടായി. തന്നെ സന്ദർശിച്ച ഒരു സുഹൃത്തിനോട് അദ്ദേഹം അത് വെളിപ്പെടുത്തിയതിങ്ങനെയാണ്: എനിക്ക് കഴിഞ്ഞ ദിവസം സാത്താനുമായി ശക്തമായ ഒരു പോരാട്ടം നടത്തേണ്ടിവന്നു. സാത്താൻ പറഞ്ഞു: ''ഓസ്റ്റിൻ, ജീവിതകാലം മുഴുവൻ നീ എന്റെ ശത്രുവായിരുന്നു. എന്നെ നശിപ്പിക്കുവാൻ നീ കിണഞ്ഞു പരിശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. എന്നാൽ, ഇപ്പോൾ നീ അവശനും ദുർബലനുമായി കിടക്കയിലാണ്. നിന്നെ കീഴ്‌പ്പെടുത്താൻ ഞാൻ എന്റെ സർവ ആയുധങ്ങളും പ്രയോഗിക്കും. നിന്റെ ഈ ദുർബലസ്ഥിതിയിൽ എന്നോട് പോരാടുവാൻ നിനക്കിനി സാധിക്കയില്ല.'' അപ്പോൾ ഞാനവന് മറുപടി കൊടുത്തു: ''സാത്താനേ, കരുണാർദ്രനായ എന്റെ ദൈവം എനിക്ക് ചുറ്റും വേലികെട്ടി എന്നെ സുരക്ഷിതനാക്കിയിരിക്കുകയാണ്. നിനക്ക് എന്നോട് ഒന്നും ചെയ്യാൻ സാധിക്കയില്ല.'' സാത്താൻ അപ്പോൾ എങ്ങനെ പ്രതികരിച്ചു സുഹൃത്ത് ചോദിച്ചു. ഓസ്റ്റിൻ മറുപടി നല്കി: ''ആ പഴയ സർപ്പം ആ നിമിഷംതന്നെ എന്നെവിട്ട് ഓടിപ്പോയി.''

സീയെന്നായിലെ വിശുദ്ധ കത്രീനായ്ക്കുണ്ടായ താദൃശമായ ഒരനുഭവം പുണ്യവതിയുടെ ജീവചരിത്രത്തിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്: ഏകാന്തതയിൽ ജുഗുപ്‌സാവഹങ്ങളായ പല കാഴ്ചകളെയും സാത്താൻ അവളുടെ ആന്തരികനയനങ്ങൾക്ക് വിഷയീഭവിപ്പിച്ചു. ഇങ്ങനെയുള്ള അന്ധകാരശക്തികളോട് അവൾ വീരധീരം പോരാടിക്കൊണ്ടിരിക്കവേ ഒരിക്കൽ, ''നീ ഞങ്ങൾക്ക് അധീനയാകുന്നതുവരെ യാതൊരു സ്വസ്ഥതയും നിനക്ക് ഞങ്ങൾ നല്കുകയില്ല'' എന്ന് ആ നാരകീയ ശക്തികൾ ആർത്തുവിളിക്കുന്നതായി അവൾ ശ്രവിച്ചു. എന്നാൽ, ഇതിൽ ഒട്ടും പരിഭ്രമിക്കാതെ അവൾ തൽക്ഷണം നല്കിയ മറുപടി ഇപ്രകാരമായിരുന്നു: ''ഞാൻ പീഡനങ്ങൾ എന്റെ ആനന്ദമായി തിരഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നു. തന്നിമിത്തം നിങ്ങൾ എന്നോട് പ്രവർത്തിക്കുന്നതെല്ലാം എന്റെ നല്ല ദൈവത്തെപ്രതി സഹിക്കുന്നതിന് എനിക്ക് യാതൊരു വിഷമവുമില്ല.'' അവളുടെ ധൈര്യം കണ്ട് വിഷണ്ണരായിത്തീർന്ന പിശാചുക്കൾ അവിടംവിട്ട് ഓടിപ്പോയി. 

താമസംവിനാ ദിവ്യരക്ഷകൻ തന്റെ മഹത്വമേറിയ പ്രഭയാൽ ആവൃതനായി അവൾക്ക് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. ആ ദർശനത്തിൽ ആനന്ദതുന്ദിലയായി, ശിശുസഹജമായ നിഷ്‌കളങ്കതയോടും സ്‌നേഹത്തോടുംകൂടെ കത്രീനാ ചോദിച്ചു: ''ദിവ്യനാഥാ! ഇത്ര ഭയാനകവും കഠിനവുമായ പരീക്ഷകളുടെ സമയത്ത് അവിടുന്ന് എവിടെ ഒളിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു?'' ദിവ്യരക്ഷകൻ പ്രത്യുത്തരം നല്കി: ''മകളേ, അന്ധകാരശക്തികളോടുള്ള പോരാട്ടത്തിൽ നീ കാണിച്ച വിശ്വസ്തതയും വീരപരാക്രമവും കണ്ടാനന്ദിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ നിന്റെ ഹൃദയത്തിനുള്ളിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുകയായിരുന്നു.'' സ്‌നേഹനാഥാ, ഇത്ര മ്ലേച്ഛവും ലജ്ജാകരവുമായ വിചാരങ്ങൾ തോന്നിയിരുന്ന എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ അങ്ങ് എങ്ങനെ വസിച്ചു? എന്ന് പുണ്യവതി വീണ്ടും ചോദിച്ചു. ''മകളേ, നീ ആ വിചാരങ്ങളിൽ സന്തോഷിക്കുകയുണ്ടായോ?'' എന്ന ചോദ്യമായിരുന്നു ദിവ്യരക്ഷകന്റെ മറുപടി. വിശുദ്ധ പറഞ്ഞു: ''ഇല്ല, ഞാൻ കഠിനമായി വെറുത്തിരുന്നു. അവ തോന്നാതിരിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി ഏതു പീഡയും സഹിക്കുവാൻ ഞാൻ സന്നദ്ധയായിരുന്നു.'' അപ്പോൾ ഈശോ അരുൾച്ചെയ്തു: ''നിന്റെ ഹൃദയത്തിൽ വസിച്ചിരുന്ന ഞാൻതന്നെയാണ് നിനക്ക് ഇത്ര ധൈര്യവും ശക്തിയും നല്കിയത്.''
നമ്മുടെമേൽ അവനൊരു കണ്ണുണ്ട്
തീർത്ഥാടകവഴിയിൽ നാം മുന്നേറുമ്പോൾ, നാമാരും സാത്താന്റെ കണ്ണുകളിൽനിന്ന് സ്വതന്ത്രരല്ല. നാം ജാഗരൂകരായിരിക്കണമെന്ന് വിശുദ്ധ യാക്കോബ് ശ്ലീഹാ നിർദേശിക്കുന്നു. വിവിധ പരീക്ഷകളിൽ അകപ്പെടുമ്പോൾ നിങ്ങൾ സന്തോഷിക്കുവിൻ. വിശ്വാസം പരീക്ഷിക്കപ്പെടുമ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് അതിൽ സ്ഥിരത ലഭിക്കുന്നു. പരീക്ഷകളെ അതിജീവിച്ചു കഴിയുമ്പോൾ ജീവന്റെ കിരീടം നിങ്ങൾക്ക് ലഭിക്കും. (യാക്കോ. 1:2,3,12).
ജോബിനെ വീഴിക്കാനുള്ള സാത്താന്റെ ശ്രമം ഇവിടെ ശ്രദ്ധേയമാണ്. സാത്താൻ ദൈവത്തോട് പറഞ്ഞു: ജോബ് അങ്ങയെ സ്‌നേഹിക്കുന്നതും അങ്ങേക്ക് വിധേയപ്പെട്ട് ജീവിക്കുന്നതും അങ്ങ് അവനും അവന്റെ ഭവനത്തിനും സമ്പത്തിനും ചുറ്റും വേലികെട്ടി എല്ലാം സുരക്ഷിതമാക്കിയിരിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് (ജോബ് 1:9-10). വേലിപൊളിച്ച് ഏതു വിധേനയും ജോബിനെ പരീക്ഷിച്ചുകൊള്ളാൻ ദൈവം സാത്താന് അനുമതി നല്കി. ഒന്നിനുപുറകെ ഒന്നായി ദുരന്തങ്ങൾ സാത്താൻ ജോബിന്റെമേൽ വരുത്തിവച്ചു. ജോബിന് സ്വന്തമായുണ്ടായിരുന്നതെല്ലാം അന്യാധീനപ്പെടുത്തി. ജോബിന്റെ ശരീരത്തെ അടിമുതൽ മുടിവരെ വ്രണങ്ങൾകൊണ്ടു സാത്താൻ നിറച്ചു. ദൈവത്തെ ശപിച്ചിട്ട് മരിക്കുക എന്ന് ഭാര്യവഴി സാത്താൻ പറഞ്ഞു. എന്നാൽ, സഹനത്തിന്റെ നീർക്കുഴിയിൽ ആണ്ടുകിടന്നിട്ടും ദൈവത്തോടുള്ള ജോബിന്റെ അദമ്യമായ സ്‌നേഹത്തിനും വിധേയത്വത്തിനും യാതൊരു മാറ്റവും വരുത്തുവാൻ സാത്താന് കഴിഞ്ഞില്ല! ''കർത്താവ് തന്നു; കർത്താവ് എടുത്തു, കർത്താവിന്റെ നാമം മഹത്വപ്പെടട്ടെ'' (ജോബ് 1:21) എന്ന ജോബിന്റെ ആദ്യ പ്രതിപാദ്യം അവസാനംവരെ അചഞ്ചലമായി നിലകൊണ്ടു. നേട്ടങ്ങളെയും കോട്ടങ്ങളെയും സമചിത്തതയോടെ നേരിടുന്നതിലാണ് ഒരു വ്യക്തിയുടെ ആധ്യാത്മികതനിമ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത്.

ചുറ്റും വേലികെട്ടി നമ്മെ സംരക്ഷിക്കുന്ന ദൈവത്തിന്റെ സ്‌നേഹാഖ്യാനം സങ്കീർത്തകൻ സമർത്ഥിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്: ''കർത്താവിന്റെ ദൂതൻ ദൈവഭക്തരുടെ ചുറ്റും പാളയമടിച്ച് അവരെ സംരക്ഷിക്കുന്നു'' (സങ്കീ. 34:7). നമ്മെ സംരക്ഷിക്കാൻ ദൈവം നമ്മുടെ മുന്നിലും പുറകിലും വലത്തും ഇടത്തും മുകളിലും താഴെയും തന്റെ സാന്നിധ്യം ഉറപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. തിരുവചനങ്ങൾ ഇതു വ്യക്തമാക്കുന്നു. ഏശയ്യാ പ്രവചിച്ചു: ''കർത്താവ് അരുളിച്ചെയ്യുന്നു; നിനക്ക് നന്മയായുള്ളത് പഠിപ്പിക്കുകയും നീ പോകേണ്ട വഴിയിലൂടെ നിന്നെ നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന നിന്റെ ദൈവമായ കർത്താവ് ഞാനാണ്'' (ഏശ. 48:17). നമ്മെ നയിക്കുവാൻ ദൈവം നമ്മുടെ മുന്നിലുണ്ടെന്ന സത്യമാണ് ഇവിടെ വ്യക്തമാക്കപ്പെടുക. ''നീ വലത്തോട്ടോ ഇടത്തോട്ടോ തിരിയുമ്പോൾ നിന്റെ കാതുകൾ പിന്നിൽനിന്ന്, ഒരു സ്വരം ശ്രവിക്കും; ഇതാണ് വഴി, ഇതിലേ പോവുക'' (ഏശ. 30:21). നമുക്ക് പിന്നിലുള്ള ദൈവത്തിന്റെ രക്ഷാകര സാന്നിധ്യത്തിലേക്ക് ഇതു വിരൽചൂണ്ടുന്നു. നമ്മുടെ വലതുഭാഗത്തുള്ള ദൈവത്തിന്റെ രക്ഷാകര സാന്നിധ്യത്തെക്കുറിച്ച് സങ്കീർത്തകൻ പറയുന്നു: ''കർത്താവ് എന്റെ വലത്തുഭാഗത്തുള്ളതുകൊണ്ട് ഞാൻ കുലുങ്ങുകയില്ല'' (സങ്കീ. 16:8). 
ജോബ് പരീക്ഷിക്കപ്പെട്ട അവസരത്തിൽ പറഞ്ഞത് ഇവിടെ കുറിക്കുക സമുചിതമെന്നു കരുതുന്നു: ഞാൻ മുന്നിലും പുറകിലും ഇടത്തും വലത്തും ദൈവത്തെ അന്വേഷിച്ചു അവിടുത്തെ കണ്ടില്ല. എന്നാൽ, അവിടുന്ന് എന്നെ പരീക്ഷിച്ചു കഴിയുമ്പോൾ ഞാൻ സ്വർണംപോലെ പ്രകാശിക്കും (ജോബ് 23:8-10). ചില വിഷമഘട്ടങ്ങളിൽ ജോബിന്റെ അനുഭവം നമുക്കുമുണ്ടാകാം. എത്ര പ്രാർത്ഥിച്ചിട്ടും ദൈവം കേൾക്കുന്നില്ലല്ലോ എന്ന ആശങ്ക. എന്നാൽ, ദൈവത്തിലുള്ള ആശ്രയബോധത്തോടെ വിഷമഘട്ടം തരണം ചെയ്തുകഴിയുമ്പോൾ നാം സ്വർണംപോലെ പ്രകാശിക്കും. ദൈവകാരുണ്യത്തിന്റെ അമൂല്യതയെ ഏറ്റുപറഞ്ഞുകൊണ്ട് മനുഷ്യമക്കൾ അവിടുത്തെ ചിറകുകളുടെ തണലിൽ അഭയം തേടുന്നെന്ന് സങ്കീർത്തകൻ അനുസ്മരിക്കുമ്പോൾ (സങ്കീ. 36:7) നമുക്ക് മുകളിലുള്ള ദൈവത്തിന്റെ സംരക്ഷണസാന്നിധ്യമാണ് വെളിപ്പെടുത്തപ്പെടുക. മോശ ഇസ്രായേൽ ജനത്തെ ആശീർവദിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു: ''നിത്യനായ ദൈവം നിന്റെ അഭയം; താങ്ങാൻ ശാശ്വത ഹസ്തങ്ങൾ'' (നിയ. 33:27). താഴെനിന്ന് നമ്മെ താങ്ങുന്ന ദൈവത്തിന്റെ സംരക്ഷകസാന്നിധ്യത്തെയാണ് ഇതു സൂചിപ്പിക്കുക.

പ്രതിസ്‌നേഹം
വേലികെട്ടി നമ്മെ സംരക്ഷിക്കുന്ന സ്‌നേഹപിതാവായ ദൈവത്തോടുള്ള നമ്മുടെ കടപ്പാടാണ് അവികലമായ പ്രതിസ്‌നേഹം. ഫ്രാൻസെസ് എന്ന കൊച്ചുകുട്ടിയുടെ ശ്ലാഘനീയമാതൃസ്‌നേഹത്തെക്കുറിച്ച് വായിച്ചതോർക്കുന്നു. അമ്മയെ എപ്പോഴും പ്രസാദിപ്പിക്കുക അവളുടെ  അചഞ്ചല ആഗ്രഹമായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം അമ്മ അവൾക്കുവേണ്ടിയുള്ള ഒരു കൈലേസിൽ ചിത്രത്തയ്യൽ ചെയ്യുന്നത് കുട്ടി നിരീക്ഷിച്ചു. അമ്മയുടെ അഭാവത്തിൽ അവൾ അമ്മയുടെ ചിത്രത്തയ്യലിനോട് ചേർത്ത് ചില തുന്നലുകൾ നടത്തി. അമ്മയെ സഹായിക്കുവാനുള്ള അവളുടെ ശിശുസഹജമായ ആഗ്രഹത്തിന്റെ കവിഞ്ഞൊഴുകൽ! അമ്മ മുറിയിൽ തിരിച്ചെത്തിയപ്പോൾ, കുഞ്ഞുമോൾ ചെയ്തതെല്ലാം കണ്ടു. അവളുടെ തുന്നൽ അസമമവും നിലവാരമില്ലാത്തതുമായിരുന്നു. എങ്കിലും ചിത്രത്തയ്യൽ പൂർത്തിയാക്കാനുള്ള അവളുടെ വലിയ ആഗ്രഹത്തെ ഏറെ സ്‌നേഹവാത്സല്യത്തോടെ കണ്ട അമ്മ അവളെ കൈകളിലെടുത്ത് ചുംബിച്ചു. അവളുടെ തയ്യൽ അമ്മയുടെ കണ്ണുകൾക്ക് സുന്ദരവും കുളിർമ നൽകുന്നതുമായി അനുഭവപ്പെട്ടു!

സ്വർഗീയ പിതാവിനോട് ഹൃദയം നിറയെ സ്‌നേഹവുമായി അവിടുത്തെ പ്രീതിപ്പെടുത്താൻ നമ്മളും പലതും ചെയ്യാറില്ലേ? നമ്മുടെ ചെയ്തികൾ നിസാരവും നിലവാരം കുറഞ്ഞതുമായിരിക്കാം. പക്ഷേ, അവിടുന്ന് നോക്കുന്നത് സ്‌നേഹം നിറഞ്ഞ നമ്മുടെ ഹൃദയവും നമ്മുടെ ചെയ്തികൾക്ക് പിന്നിലെ പ്രേരകഭാവവുമാണ്.

ഇന്ന് ഈശോയ്ക്കുവേണ്ടി ചെയ്യാവുന്നതെല്ലാം ചെയ്യുക. അവ ചെറുതോ നിസാരമോ ആയിരിക്കാം. ഹൃദയത്തിന്റെ ഉള്ളറ വായിക്കുന്ന ദൈവം നല്ല ഉദ്ദേശ്യത്തോടെയുള്ള എല്ലാ പ്രയത്‌നങ്ങളെയും സ്‌നേഹത്തോടെ കാണുകയും അനുഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യും.