Written by
ആർച്ചുബിഷപ് ഫുൾട്ടൻ ജെ.ഷീൻ
Shalom Times, 05 February 2013
ലോകരക്ഷകനായ യേശു ജറുസലെമിലേക്ക് രാജകീയപ്രവേശം നടത്തിയപ്പോൾ ജനങ്ങൾ വഴിയിൽ വസ്ത്രങ്ങൾ വിരിച്ചും ഇലകൾ നിരത്തിയും അവന് വഴിയൊരുക്കി ഓശാന പാടി. ഓശാന പാടിയവരോട് നിശബ്ദരാകാൻ പറഞ്ഞവരെ അവൻ ഓർമിപ്പിച്ചത് നിങ്ങൾ നിശബ്ദരായിരുന്നാൽ ഈ കല്ലുകൾ ആർപ്പു വിളിക്കും എന്നാണ്. എന്നാൽ, ഓശാന പാടിയവരാകട്ടെ പരിശുദ്ധൻ എന്ന് അവനെ വിളിച്ചപ്പോൾ അതിന്റെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥം എന്തെന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. അവർ പാടിയ സ്തുതികൾ അവൻ സ്വീകരിച്ചതെന്തുകൊണ്ടെന്നും അവർക്ക് മനസിലാക്കാൻ സാധിച്ചില്ല. അവർ കരുതിയത് ഭൂമിയിലെ ഒരു രാജാവായി തങ്ങൾ അവിടുത്തെ പ്രഘോഷിക്കുകയാണെന്നാണ്. അവൻ മഹത്തായ ആത്മീയസാമ്രാജ്യത്തിലെ ചക്രവർത്തിയാകാൻ പോകുന്നയാളായിരുന്നു എന്ന് അവരാരും മനസിലാക്കിയില്ല. വിശുദ്ധരാകാൻ വിളിക്കപ്പെട്ട (റോമാ 1:7) നമ്മളും പലപ്പോഴും അതുപോലെയാണ്. ഓരോ വിശുദ്ധ കുർബാനയിലും അവിടുത്തെ പരിശുദ്ധൻ, പരിശുദ്ധൻ, പരിശുദ്ധൻ എന്ന് ഉദ്‌ഘോഷിച്ചുകൊണ്ട് ഓശാന പാടുമ്പോഴും അർത്ഥം മനസിലാക്കുന്നില്ല.
ജനത്തിന്റെ ഓശാനവിളികളും സ്തുതിഗീതങ്ങളുമെല്ലാം യേശു സ്വീകരിച്ചത് കുരിശിൽ ബലിയായി താൻ അർപ്പിക്കപ്പെടാൻ പോകുന്നതുകൊണ്ടാണ്. അങ്ങനെ ബലിയായി അർപ്പിക്കപ്പെടുന്നയാൾ പരിശുദ്ധനായിരിക്കണമെന്നതും യേശുവിനറിയാവുന്ന കാര്യമാണ്. അഞ്ച് ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കാൽവരിയിൽ ബലി അർപ്പിക്കുന്ന വേളയിൽ അവൻ സ്വയം പരിശുദ്ധനെന്ന് പറയുന്നതിനു പകരം വിശുദ്ധരോട് സംസാരിക്കുന്നു, തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട അമ്മയോടും പ്രിയശിഷ്യൻ യോഹന്നാനോടും. ശ്രദ്ധിച്ചുകേൾക്കുമെങ്കിൽ അവിടെ ഉയരുന്നത് നമുക്കുവേണ്ടിയുള്ള സന്ദേശങ്ങളാണെന്ന് മനസിലാക്കാം.
ആ വാക്കുകൾ എത്ര ഹൃദയസ്പർശിയാണെന്ന് നോക്കുക, ''യേശു തന്റെ അമ്മയും താൻ സ്‌നേഹിച്ച ശിഷ്യനും അടുത്ത് നില്ക്കുന്നതുകണ്ട് അമ്മയോട് പറഞ്ഞു: സ്ത്രീയേ, ഇതാ, നിന്റെ മകൻ. അനന്തരം അവൻ ആ ശിഷ്യനോട് പറഞ്ഞു: ഇതാ, നിന്റെ അമ്മ'' (യോഹ. 19:2627). മാതാവിനോടും യോഹന്നാനോടുമായി അവൻ പറയുന്ന വാക്കുകളാണത്. അവിടുന്ന് വിശുദ്ധരോട് സംസാരിക്കുകയാണ്. വിശുദ്ധരുടെ മാധ്യസ്ഥ്യം അവിടുത്തേക്കാവശ്യമില്ല, എന്തെന്നാൽ അവിടുന്ന് ദൈവത്തിന്റെ പരിശുദ്ധനാണ്. പക്ഷേ, നമുക്ക് പരിശുദ്ധിയുടെ ആവശ്യമുണ്ട്. ബലിയർപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഓരോരുത്തരും പരിശുദ്ധരും കളങ്കമേശാത്തവരും ആയിരിക്കണം. ഒരു ക്രൈസ്തവൻ എന്ന നിലയിൽ നാമോരോരുത്തരും ബലിയായി അർപ്പിക്കപ്പെടാനും ബലിയർപ്പകരാകാനും വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന സത്യം ഓർക്കാം.
സാർവദേശീയ ദൗത്യം
എങ്ങനെയാണ് ബലിയർപ്പണത്തിൽ നമുക്ക് വിശുദ്ധരായ പങ്കാളികളാകാൻ സാധിക്കുക? ഈ ചോദ്യത്തിന് യേശു നല്കിയ ഉത്തരമിതാണ്, തന്റെ അനുഗൃഹീതയായ മാതാവിന്റെ സംരക്ഷണത്തിൽ സ്വയം സമർപ്പിക്കുക. അവൻ ഓരോരുത്തരോടും പറയുന്നു, ''ഇതാ, നിന്റെ അമ്മ'' യോഹന്നാനെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നതിലൂടെ സഭയോടും സഭയുടെ സകല അംഗങ്ങളോടും അവൻ പറയുന്നു, ''ഇതാ, നിന്റെ അമ്മ.'' തന്റെ അമ്മയെ അവിടുന്ന് സ്ത്രീ എ ന്നാണ് ആ സമയത്ത് വിളിക്കുന്നത്, അമ്മേ എന്നല്ല. കാരണം, അവൾക്ക് സാർവദേശീയമായ ഒരു ദൗത്യമാണുള്ളത്, എല്ലാവരുടെയും അമ്മയാകാൻ. അവൾ യേശുവിന്റെമാത്രം അമ്മയല്ല. ഓരോ വ്യക്തിയുടെയും അമ്മയാണ്. അവിടുത്തെ അമ്മയായിരുന്നു മറിയം, ഇപ്പോൾ അവിടുത്തെ മൗതികശരീരമായ സഭയുടെ മാതാവായിരിക്കുന്നു. നാം അവളുടെ മക്കളും.
അതുകൊണ്ടാണ് 'സ്ത്രീ' എന്ന വാക്ക് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. നമ്മെ മറ്റൊരു ക്രിസ്തുവാക്കാൻ അവൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ പരിശുദ്ധനെ വളർത്തിക്കൊണ്ടുവന്നതുപോലെ, പരിശുദ്ധരെ ദൈവത്തിനായി വളർത്താൻ അവൾക്കേ കഴിയൂ.
ക്രിസ്തുവിന്റെ മൗതികശരീരത്തിന്റെ അമ്മയാകാനുള്ള ദൗത്യത്തിന്റെ ഒരുക്കം അവളുടെ ദിവ്യപുത്രന്റെ ജീവിതത്തിലെ മൂന്ന് ദൃശ്യങ്ങളിൽ അനാവൃതമാകുന്നു. കാൽവരിതന്നെ വെളിപ്പെടുത്തണമായിരുന്നു അതിനെ ബലപ്പെടുത്താനുള്ള ദൃശ്യങ്ങൾ. അതായത്, ദൈവത്തിന്റെമാത്രം അമ്മയല്ല, മനുഷ്യന്റെകൂടി അമ്മയാകാൻ; വിശുദ്ധരുടെമാത്രം അമ്മയല്ല വിശുദ്ധരാകാൻ വിളിക്കപ്പെട്ടവരുടെകൂടി അമ്മയാകാൻ- മറിയം വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ആത്മീയ മണവാട്ടി
ഒന്നാമത്തെ ദൃശ്യം ദേവാലയത്തിൽവച്ച് തിരുപ്പുത്രനെ കാണാതാവുന്നതാണ്. മൂന്ന് ദിവസങ്ങൾക്കുശേഷം തന്നെ കണ്ടെത്തുമ്പോൾ മാതാപിതാക്കളോട് ബാലനായ യേശു പറയുന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. ഞാൻ എന്റെ പിതാവിന്റെ കാര്യങ്ങളിൽ വ്യാപൃതനായിരിക്കേണ്ടതാണെന്ന് അറിഞ്ഞുകൂടേ എന്നാണവന്റെ ചോദ്യം. വിശുദ്ധനായ യൗസേപ്പിന്റെ ആശാരിപ്പണികളിൽ സഹായിക്കലല്ലാതെ മഹത്തായ മറ്റൊരു ദൗത്യംകൂടി തനിക്കുണ്ടെന്ന് അവൻ മാതാവിനെ ഓർമിപ്പിക്കുകയാണ്. മനുഷ്യരുടെ രക്ഷ എന്ന വലിയൊരു ജോലി ചെയ്യാനാണ് തന്റെ പിതാവ് തന്നെ ഭൂമിയിലേക്ക് അയച്ചിരിക്കുന്നത്, സകല മനുഷ്യരും ക്രിസ്തുവിന്റെ സാഹോദര്യത്തിന്റെ രാജ്യത്തിൽ സ്വർഗസ്ഥനായ പിതാവിന്റെ ദത്തുപുത്രൻമാരാകാൻവേണ്ടിയുള്ള വലിയ ദൗത്യമാണത്. ആ വാക്കുകളുടെ വ്യാപ്തി എന്തുമാത്രം മറിയം മനസിലാക്കിയെന്നത് നമുക്കറിഞ്ഞുകൂടാ. പക്ഷേ 18 വർഷങ്ങൾക്കുശേഷം കാനായിലെ കല്യാണവിരുന്നിൽ ആ ദൗത്യം അവൾ കൂടുതൽ മനസിലാക്കി. അവസാനമായി കാൽവരിയിൽവച്ച് ആ ദൗത്യമെന്തെന്ന് പൂർണമായും അറിഞ്ഞ് ഏറ്റെടുക്കുകയും ചെയ്തു.
പാപപരിഹാരത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുകയും വിശുദ്ധീകരണത്തെക്കുറിച്ച് പ്രഘോഷിക്കുകയും ചെയ്തവൻ ആദ്യമേതന്നെ ''മറിയമേ, സ്വസ്തി'' എന്ന് തന്റെ സ്വർഗീയദൂതനിലൂടെ പറഞ്ഞു എന്നത് എത്ര വലിയൊരു ചിന്തയാണ് തരുന്നത്. അവളുടെ പുത്രൻ രണ്ടാമതായി അവളെ വിളിച്ചത്, 'സ്ത്രീയേ'എന്നാണ്. അതൊരിക്കലും അവിടെവച്ച് അവൾക്ക് അവന്റെ മാതാവെന്ന സ്ഥാനം അവസാനിക്കുന്നു എന്നല്ല അർത്ഥമാക്കുന്നത്.് അവൾ എന്നേക്കും ദൈവമാതാവ് തന്നെയാണ്. പക്ഷേ, അവളുടെ മാതൃത്വം വലുതാവുകയും വികസിക്കുകയും ചെയ്തു, അത് ആത്മീയവും സാർവലൗകികവുമായി. കാരണം, കാൽവരിയിൽ നമ്മുടെ കർത്താവായ യേശു ഭരമേല്പിച്ച നിമിഷം മുതൽ അവൾ നമ്മുടെ മാതാവായി. അതുവഴി സ്വാഭാവികമായല്ലാതെ നിലനില്ക്കുന്ന ഒരു ബന്ധം അവിടുത്തേക്കുമാത്രം സാധ്യമായ വിധത്തിൽ അവിടുന്ന് രൂപപ്പെടുത്തി.
എങ്ങനെയാണ് മറിയം മനുഷ്യരുടെ അമ്മയാകുന്നത്? ക്രിസ്തുവിന്റെ അമ്മ മാത്രമല്ല ആത്മീയമായി അവന്റെ മണവാട്ടികൂടി ആകുന്നതിലൂടെയാണ് അത് സാധ്യമാകുന്നത്. ക്രിസ്തു പുതിയ ആദമാണ്, മറിയം പുതിയ ഹവ്വായും. ആദവും ഹവ്വായും അവരുടെ സ്വാഭാവികമക്കൾക്ക് ജന്മം നല്കിയതുപോലെ ക്രിസ്തുവും ക്രിസ്തുവിന്റെ അമ്മയുംകൂടി കുരിശിൽ അവരുടെ ആത്മീയസന്താനങ്ങൾക്ക്, അഥവാ ക്രിസ്തുവിന്റെ മൗതികശരീരത്തിലെ അംഗങ്ങളായ നമുക്ക്, ജന്മം നല്കി. ബെത്‌ലഹേമിൽ അവൾ തന്റെ ആദ്യജാതന് ജന്മം നല്കി. വിശുദ്ധ ലൂക്കാ യേശുവിനെ അവളുടെ ആദ്യജാതനെന്ന് വിളിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക. ഭൗതികമായി മറിയത്തിന് വേറെ മക്കളുണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ടല്ല അത്. ആത്മീയമായി അവൾക്ക് ഇനിയും പുത്രരുണ്ടാകേണ്ടിയിരുന്നതുകൊണ്ടാണങ്ങനെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. സ്ത്രീയേ, എന്ന് യേശു വിളിച്ച സമയത്ത് മറിയം മണവാട്ടിയായിത്തീരുകയാണ്, ആ ദുഃഖത്തിന്റെ പരകോടിയിൽ ആത്മാവിൽ തന്റെ ആദ്യജാതന് ജന്മം നല്കുന്നു, അതാണ് യോഹന്നാൻ. രണ്ടാമത്തേത് ആരാണെന്ന് നമുക്ക് വ്യക്തമായി അറിയില്ല; ഒരുപക്ഷേ അത് വിശുദ്ധ പത്രോസ് ആയിരിക്കാം, അന്ത്രയോസ് ആയിരിക്കാം.
എന്തുതന്നെയായാലും നാമും കുരിശിൻചുവട്ടിലെ അവളുടെ ആത്മീയസന്താനങ്ങൾതന്നെ, എത്രാമത്തെയായാലും. ദൈവപുത്രനു പകരം സെബദിയുടെ പുത്രനെ സ്വീകരിക്കുന്നത് തീർച്ചയായും ദരിദ്രമായ ഒരു വെച്ചുമാറലാണ്, മറിയത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം. പക്ഷേ നമുക്ക് അത് വലിയൊരു നേട്ടമാണ്. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും സ്‌നേഹമയിയായ അമ്മയെ, യേശുവിന്റെതന്നെ അമ്മയെ, നമുക്ക് ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു.
Shalom Times, 05 February 2013
ലോകരക്ഷകനായ യേശു ജറുസലെമിലേക്ക് രാജകീയപ്രവേശം നടത്തിയപ്പോൾ ജനങ്ങൾ വഴിയിൽ വസ്ത്രങ്ങൾ വിരിച്ചും ഇലകൾ നിരത്തിയും അവന് വഴിയൊരുക്കി ഓശാന പാടി. ഓശാന പാടിയവരോട് നിശബ്ദരാകാൻ പറഞ്ഞവരെ അവൻ ഓർമിപ്പിച്ചത് നിങ്ങൾ നിശബ്ദരായിരുന്നാൽ ഈ കല്ലുകൾ ആർപ്പു വിളിക്കും എന്നാണ്. എന്നാൽ, ഓശാന പാടിയവരാകട്ടെ പരിശുദ്ധൻ എന്ന് അവനെ വിളിച്ചപ്പോൾ അതിന്റെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥം എന്തെന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. അവർ പാടിയ സ്തുതികൾ അവൻ സ്വീകരിച്ചതെന്തുകൊണ്ടെന്നും അവർക്ക് മനസിലാക്കാൻ സാധിച്ചില്ല. അവർ കരുതിയത് ഭൂമിയിലെ ഒരു രാജാവായി തങ്ങൾ അവിടുത്തെ പ്രഘോഷിക്കുകയാണെന്നാണ്. അവൻ മഹത്തായ ആത്മീയസാമ്രാജ്യത്തിലെ ചക്രവർത്തിയാകാൻ പോകുന്നയാളായിരുന്നു എന്ന് അവരാരും മനസിലാക്കിയില്ല. വിശുദ്ധരാകാൻ വിളിക്കപ്പെട്ട (റോമാ 1:7) നമ്മളും പലപ്പോഴും അതുപോലെയാണ്. ഓരോ വിശുദ്ധ കുർബാനയിലും അവിടുത്തെ പരിശുദ്ധൻ, പരിശുദ്ധൻ, പരിശുദ്ധൻ എന്ന് ഉദ്‌ഘോഷിച്ചുകൊണ്ട് ഓശാന പാടുമ്പോഴും അർത്ഥം മനസിലാക്കുന്നില്ല.
ജനത്തിന്റെ ഓശാനവിളികളും സ്തുതിഗീതങ്ങളുമെല്ലാം യേശു സ്വീകരിച്ചത് കുരിശിൽ ബലിയായി താൻ അർപ്പിക്കപ്പെടാൻ പോകുന്നതുകൊണ്ടാണ്. അങ്ങനെ ബലിയായി അർപ്പിക്കപ്പെടുന്നയാൾ പരിശുദ്ധനായിരിക്കണമെന്നതും യേശുവിനറിയാവുന്ന കാര്യമാണ്. അഞ്ച് ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കാൽവരിയിൽ ബലി അർപ്പിക്കുന്ന വേളയിൽ അവൻ സ്വയം പരിശുദ്ധനെന്ന് പറയുന്നതിനു പകരം വിശുദ്ധരോട് സംസാരിക്കുന്നു, തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട അമ്മയോടും പ്രിയശിഷ്യൻ യോഹന്നാനോടും. ശ്രദ്ധിച്ചുകേൾക്കുമെങ്കിൽ അവിടെ ഉയരുന്നത് നമുക്കുവേണ്ടിയുള്ള സന്ദേശങ്ങളാണെന്ന് മനസിലാക്കാം.
ആ വാക്കുകൾ എത്ര ഹൃദയസ്പർശിയാണെന്ന് നോക്കുക, ''യേശു തന്റെ അമ്മയും താൻ സ്‌നേഹിച്ച ശിഷ്യനും അടുത്ത് നില്ക്കുന്നതുകണ്ട് അമ്മയോട് പറഞ്ഞു: സ്ത്രീയേ, ഇതാ, നിന്റെ മകൻ. അനന്തരം അവൻ ആ ശിഷ്യനോട് പറഞ്ഞു: ഇതാ, നിന്റെ അമ്മ'' (യോഹ. 19:2627). മാതാവിനോടും യോഹന്നാനോടുമായി അവൻ പറയുന്ന വാക്കുകളാണത്. അവിടുന്ന് വിശുദ്ധരോട് സംസാരിക്കുകയാണ്. വിശുദ്ധരുടെ മാധ്യസ്ഥ്യം അവിടുത്തേക്കാവശ്യമില്ല, എന്തെന്നാൽ അവിടുന്ന് ദൈവത്തിന്റെ പരിശുദ്ധനാണ്. പക്ഷേ, നമുക്ക് പരിശുദ്ധിയുടെ ആവശ്യമുണ്ട്. ബലിയർപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഓരോരുത്തരും പരിശുദ്ധരും കളങ്കമേശാത്തവരും ആയിരിക്കണം. ഒരു ക്രൈസ്തവൻ എന്ന നിലയിൽ നാമോരോരുത്തരും ബലിയായി അർപ്പിക്കപ്പെടാനും ബലിയർപ്പകരാകാനും വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന സത്യം ഓർക്കാം.
സാർവദേശീയ ദൗത്യം
എങ്ങനെയാണ് ബലിയർപ്പണത്തിൽ നമുക്ക് വിശുദ്ധരായ പങ്കാളികളാകാൻ സാധിക്കുക? ഈ ചോദ്യത്തിന് യേശു നല്കിയ ഉത്തരമിതാണ്, തന്റെ അനുഗൃഹീതയായ മാതാവിന്റെ സംരക്ഷണത്തിൽ സ്വയം സമർപ്പിക്കുക. അവൻ ഓരോരുത്തരോടും പറയുന്നു, ''ഇതാ, നിന്റെ അമ്മ'' യോഹന്നാനെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നതിലൂടെ സഭയോടും സഭയുടെ സകല അംഗങ്ങളോടും അവൻ പറയുന്നു, ''ഇതാ, നിന്റെ അമ്മ.'' തന്റെ അമ്മയെ അവിടുന്ന് സ്ത്രീ എ ന്നാണ് ആ സമയത്ത് വിളിക്കുന്നത്, അമ്മേ എന്നല്ല. കാരണം, അവൾക്ക് സാർവദേശീയമായ ഒരു ദൗത്യമാണുള്ളത്, എല്ലാവരുടെയും അമ്മയാകാൻ. അവൾ യേശുവിന്റെമാത്രം അമ്മയല്ല. ഓരോ വ്യക്തിയുടെയും അമ്മയാണ്. അവിടുത്തെ അമ്മയായിരുന്നു മറിയം, ഇപ്പോൾ അവിടുത്തെ മൗതികശരീരമായ സഭയുടെ മാതാവായിരിക്കുന്നു. നാം അവളുടെ മക്കളും.
അതുകൊണ്ടാണ് 'സ്ത്രീ' എന്ന വാക്ക് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. നമ്മെ മറ്റൊരു ക്രിസ്തുവാക്കാൻ അവൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ പരിശുദ്ധനെ വളർത്തിക്കൊണ്ടുവന്നതുപോലെ, പരിശുദ്ധരെ ദൈവത്തിനായി വളർത്താൻ അവൾക്കേ കഴിയൂ.
ക്രിസ്തുവിന്റെ മൗതികശരീരത്തിന്റെ അമ്മയാകാനുള്ള ദൗത്യത്തിന്റെ ഒരുക്കം അവളുടെ ദിവ്യപുത്രന്റെ ജീവിതത്തിലെ മൂന്ന് ദൃശ്യങ്ങളിൽ അനാവൃതമാകുന്നു. കാൽവരിതന്നെ വെളിപ്പെടുത്തണമായിരുന്നു അതിനെ ബലപ്പെടുത്താനുള്ള ദൃശ്യങ്ങൾ. അതായത്, ദൈവത്തിന്റെമാത്രം അമ്മയല്ല, മനുഷ്യന്റെകൂടി അമ്മയാകാൻ; വിശുദ്ധരുടെമാത്രം അമ്മയല്ല വിശുദ്ധരാകാൻ വിളിക്കപ്പെട്ടവരുടെകൂടി അമ്മയാകാൻ- മറിയം വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ആത്മീയ മണവാട്ടി
ഒന്നാമത്തെ ദൃശ്യം ദേവാലയത്തിൽവച്ച് തിരുപ്പുത്രനെ കാണാതാവുന്നതാണ്. മൂന്ന് ദിവസങ്ങൾക്കുശേഷം തന്നെ കണ്ടെത്തുമ്പോൾ മാതാപിതാക്കളോട് ബാലനായ യേശു പറയുന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. ഞാൻ എന്റെ പിതാവിന്റെ കാര്യങ്ങളിൽ വ്യാപൃതനായിരിക്കേണ്ടതാണെന്ന് അറിഞ്ഞുകൂടേ എന്നാണവന്റെ ചോദ്യം. വിശുദ്ധനായ യൗസേപ്പിന്റെ ആശാരിപ്പണികളിൽ സഹായിക്കലല്ലാതെ മഹത്തായ മറ്റൊരു ദൗത്യംകൂടി തനിക്കുണ്ടെന്ന് അവൻ മാതാവിനെ ഓർമിപ്പിക്കുകയാണ്. മനുഷ്യരുടെ രക്ഷ എന്ന വലിയൊരു ജോലി ചെയ്യാനാണ് തന്റെ പിതാവ് തന്നെ ഭൂമിയിലേക്ക് അയച്ചിരിക്കുന്നത്, സകല മനുഷ്യരും ക്രിസ്തുവിന്റെ സാഹോദര്യത്തിന്റെ രാജ്യത്തിൽ സ്വർഗസ്ഥനായ പിതാവിന്റെ ദത്തുപുത്രൻമാരാകാൻവേണ്ടിയുള്ള വലിയ ദൗത്യമാണത്. ആ വാക്കുകളുടെ വ്യാപ്തി എന്തുമാത്രം മറിയം മനസിലാക്കിയെന്നത് നമുക്കറിഞ്ഞുകൂടാ. പക്ഷേ 18 വർഷങ്ങൾക്കുശേഷം കാനായിലെ കല്യാണവിരുന്നിൽ ആ ദൗത്യം അവൾ കൂടുതൽ മനസിലാക്കി. അവസാനമായി കാൽവരിയിൽവച്ച് ആ ദൗത്യമെന്തെന്ന് പൂർണമായും അറിഞ്ഞ് ഏറ്റെടുക്കുകയും ചെയ്തു.
പാപപരിഹാരത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുകയും വിശുദ്ധീകരണത്തെക്കുറിച്ച് പ്രഘോഷിക്കുകയും ചെയ്തവൻ ആദ്യമേതന്നെ ''മറിയമേ, സ്വസ്തി'' എന്ന് തന്റെ സ്വർഗീയദൂതനിലൂടെ പറഞ്ഞു എന്നത് എത്ര വലിയൊരു ചിന്തയാണ് തരുന്നത്. അവളുടെ പുത്രൻ രണ്ടാമതായി അവളെ വിളിച്ചത്, 'സ്ത്രീയേ'എന്നാണ്. അതൊരിക്കലും അവിടെവച്ച് അവൾക്ക് അവന്റെ മാതാവെന്ന സ്ഥാനം അവസാനിക്കുന്നു എന്നല്ല അർത്ഥമാക്കുന്നത്.് അവൾ എന്നേക്കും ദൈവമാതാവ് തന്നെയാണ്. പക്ഷേ, അവളുടെ മാതൃത്വം വലുതാവുകയും വികസിക്കുകയും ചെയ്തു, അത് ആത്മീയവും സാർവലൗകികവുമായി. കാരണം, കാൽവരിയിൽ നമ്മുടെ കർത്താവായ യേശു ഭരമേല്പിച്ച നിമിഷം മുതൽ അവൾ നമ്മുടെ മാതാവായി. അതുവഴി സ്വാഭാവികമായല്ലാതെ നിലനില്ക്കുന്ന ഒരു ബന്ധം അവിടുത്തേക്കുമാത്രം സാധ്യമായ വിധത്തിൽ അവിടുന്ന് രൂപപ്പെടുത്തി.
എങ്ങനെയാണ് മറിയം മനുഷ്യരുടെ അമ്മയാകുന്നത്? ക്രിസ്തുവിന്റെ അമ്മ മാത്രമല്ല ആത്മീയമായി അവന്റെ മണവാട്ടികൂടി ആകുന്നതിലൂടെയാണ് അത് സാധ്യമാകുന്നത്. ക്രിസ്തു പുതിയ ആദമാണ്, മറിയം പുതിയ ഹവ്വായും. ആദവും ഹവ്വായും അവരുടെ സ്വാഭാവികമക്കൾക്ക് ജന്മം നല്കിയതുപോലെ ക്രിസ്തുവും ക്രിസ്തുവിന്റെ അമ്മയുംകൂടി കുരിശിൽ അവരുടെ ആത്മീയസന്താനങ്ങൾക്ക്, അഥവാ ക്രിസ്തുവിന്റെ മൗതികശരീരത്തിലെ അംഗങ്ങളായ നമുക്ക്, ജന്മം നല്കി. ബെത്‌ലഹേമിൽ അവൾ തന്റെ ആദ്യജാതന് ജന്മം നല്കി. വിശുദ്ധ ലൂക്കാ യേശുവിനെ അവളുടെ ആദ്യജാതനെന്ന് വിളിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക. ഭൗതികമായി മറിയത്തിന് വേറെ മക്കളുണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ടല്ല അത്. ആത്മീയമായി അവൾക്ക് ഇനിയും പുത്രരുണ്ടാകേണ്ടിയിരുന്നതുകൊണ്ടാണങ്ങനെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. സ്ത്രീയേ, എന്ന് യേശു വിളിച്ച സമയത്ത് മറിയം മണവാട്ടിയായിത്തീരുകയാണ്, ആ ദുഃഖത്തിന്റെ പരകോടിയിൽ ആത്മാവിൽ തന്റെ ആദ്യജാതന് ജന്മം നല്കുന്നു, അതാണ് യോഹന്നാൻ. രണ്ടാമത്തേത് ആരാണെന്ന് നമുക്ക് വ്യക്തമായി അറിയില്ല; ഒരുപക്ഷേ അത് വിശുദ്ധ പത്രോസ് ആയിരിക്കാം, അന്ത്രയോസ് ആയിരിക്കാം.
എന്തുതന്നെയായാലും നാമും കുരിശിൻചുവട്ടിലെ അവളുടെ ആത്മീയസന്താനങ്ങൾതന്നെ, എത്രാമത്തെയായാലും. ദൈവപുത്രനു പകരം സെബദിയുടെ പുത്രനെ സ്വീകരിക്കുന്നത് തീർച്ചയായും ദരിദ്രമായ ഒരു വെച്ചുമാറലാണ്, മറിയത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം. പക്ഷേ നമുക്ക് അത് വലിയൊരു നേട്ടമാണ്. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും സ്‌നേഹമയിയായ അമ്മയെ, യേശുവിന്റെതന്നെ അമ്മയെ, നമുക്ക് ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു.
No comments:
Post a Comment