അങ്ങയുടെ തിരുവിഷ്ടംസ്വർഗത്തിലെപ്പോലെ ഭൂമിയിലുമാകണമേ

Shalom Times, 06 September 2013
Written by  ടോബി മണിമലേത്ത് 

പറുദീസയിൽ ദൈവം മനുഷ്യനെ സൃഷ്ടിച്ചത് സ്വർഗോന്മുഖനായിട്ടാണ്. ദൈവത്തിന്റെ വാക്കുകേൾക്കാതെ അനുസരണക്കേടു കാട്ടി മനുഷ്യൻ പാപം ചെയ്തു. മാമ്മോദീസയിലൂടെ ക്രിസ്തുവിന്റെ യോഗ്യതകളാൽ നാം വീണ്ടും സ്വർഗോന്മുഖരാകുന്നെങ്കിലും, തിന്മയിലേക്കുള്ള ചായ്‌വ് ഇന്നും മനുഷ്യനിലുണ്ട്. അതിനെ പോരാടി തോ ല്പിക്കേണ്ടത് നാം തന്നെയാണ്. അതിനായി പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ സഹായം നമുക്ക് വാഗ്ദാനം ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.

ദൈവത്തിന്റെ ഇഷ്ടമെന്താണ്? ഒന്നാമത്, ദൈവത്തിന്റെ പരിശുദ്ധിയും മഹത്വവും നമ്മിലൂടെ വെളിപ്പെടണം. രണ്ട്, സഹോദരരുടെ രക്ഷ നമ്മിലൂടെ പൂർ ത്തിയാകണം.
ആരെങ്കിലും എന്നെ അനുഗമിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ 'സ്വയം പരിത്യജിച്ച്' തന്റെ കുരിശുമെടുത്ത് എന്നെ അനുഗമിക്കട്ടെ എന്നാണ് വചനം പറയുന്നത്. ക്രിസ്തുവിനെ അനുഗമിക്കാൻ അനേകർ തയാറാകാറുണ്ട്. പക്ഷേ പാതിവഴിയിൽ പരാജയപ്പെടുന്നതിന്റെ കാരണം ആദ്യത്തെ വ്യവസ്ഥ പാലിക്കുന്നില്ല എന്നതു തന്നെയാണ്. സ്വയം പരിത്യജിക്കാതെ സർവ സ്വാർത്ഥതയോടും കൂടി യേശുവിനെ പിൻചെല്ലുവാൻ ഇറങ്ങും. കുരിശെടുക്കാൻ വയ്യാതെ നാം വഴിയിൽ തളർന്നുവീഴുകയും ചെയ്യും. സ്വന്തം കുരിശുകൾ വഹിക്കാനുള്ള ശക്തി നമുക്ക് നല്കുന്നത് സ്വയംപരിത്യാഗമാണ്. ഈ സത്യം തിരിച്ചറിയുകയും ജീവിതത്തിൽ പ്രാവർത്തികമാക്കുകയും ചെയ്യാതെ യേശുവിനെ അനുഗമിച്ചാൽ നാം തളർന്നുപോകും. സ്വയം പരിത്യജിച്ചവന് കുരിശ് വേദനിക്കില്ല. മരിച്ചവന് എവിടെയാണ് ദുഖവും ഭാരവും... അവനെന്ത് പരിഭവം, പരാതി. ക്രിസ്തുവിനെപ്രതി മരിച്ചവരായിരിക്കുക, സ്വയത്തിനും സ്വാർത്ഥതയ്ക്കും. രണ്ട് അനുഗ്രഹങ്ങളാണ് നല്കപ്പെടുക, ഈ ലോകത്തിൽ പീഡനങ്ങളും വരാനിരിക്കുന്ന കാലത്ത് നിത്യജീവനും.

'നിത്യജീവൻ പ്രാപിക്കാൻ ഞാൻ എന്തു നന്മയാണു പ്രവർത്തിക്കേ ണ്ടത്?' എന്ന ചോദ്യവുമായി ഒരു യുവാവ് യേശുവിനെ സമീപിച്ചു. (മത്താ. 19:16). ചർച്ചകൾക്കൊടുവിൽ ക്രിസ്തു അവന്റെ കുറവ് കണ്ടുപിടിച്ചു, ''നീ പൂർണനാകാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നെങ്കിൽ, പോയി നിനക്കുള്ളതെല്ലാം വിറ്റ് ദരിദ്രർക്ക് കൊടുക്കുക. അപ്പോൾ സ്വർഗത്തിൽ നിനക്ക് നിക്ഷേപമുണ്ടാകും. പിന്നെ വന്ന് എന്നെ അനുഗമിക്കുക'' (മത്താ. 16:21).   യേശുവിന് തെറ്റിയില്ല. യുവാവ് സങ്കടത്തോടെ തിരിച്ചുപോയി. ക്രിസ്തു അഭിലഷിക്കുന്നത് പൂർണമായ പിൻചെല്ലലാണ്. അവിടെ യാതൊന്നും പിന്നോട്ട് വലിക്കാൻ പാടില്ല. ''കലപ്പയിൽ കൈവച്ചിട്ടു പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്ന ഒരുവനും സ്വർഗരാജ്യത്തിനു യോഗ്യനല്ല'' (ലൂക്കാ. 9:62).

ഏലിയാ പ്രവാചകനെ അനുഗമിക്കാൻ ചെല്ലുമ്പോൾ ഏലീഷാ പ്രവാചകൻ സ്വന്തം കലപ്പ കത്തിച്ചുകളഞ്ഞു, കാളയെ കൊന്നു (1 രാജാ.19:21).  ഇനി ഒരു തിരിച്ചുപോക്കില്ലെന്ന് ഏലീഷാ മനസിൽ ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു. അങ്ങനെ അനുഗമിച്ചതുകൊണ്ട് ഏലിയായുടെ ഇരട്ടിപ്പങ്ക് അഭിഷേകവുമായിട്ടാണ് ഏലീഷാ ശുശ്രൂഷ ചെയ്യുന്നത്. പത്രോസിനെപ്പോലെ വലയും വള്ളവും ഒളിച്ച് സൂക്ഷിക്കുന്നവർക്ക് അബദ്ധം പറ്റും. പൂർണമനസോടെ ശുശ്രൂഷ ചെയ്യുന്നില്ലെങ്കിൽ പരാജയം ഉറപ്പാണ് എന്നുള്ളത് തന്നെയാണ് കാരണം. സ്വന്തം ഇഷ്ടങ്ങൾക്ക് ഇവിടെ പ്രസക്തിയില്ല.

ദൈവഹിതം നിറവേറ്റുക
''കർത്താവേ, കർത്താവേ എന്ന് എന്നോടു വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുന്നവനല്ല, എന്റെ സ്വർഗസ്ഥനായ പിതാവിന്റെ ഇഷ്ടം നിറവേറ്റുന്നവനാണ്, സ്വർഗരാജ്യത്തിൽ പ്രവേശിക്കുന്നത്'' (മത്താ. 7:21). ദൈവഹിതം നിറവേറ്റുന്നതാണ് പ്രാർത്ഥിക്കുക മാത്രം ചെയ്യുന്നതിനെക്കാൾ ശ്രേഷ്ഠം. ഡോമിനിക് സാവിയോ കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം കളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. റെക്ടറച്ചൻ വന്നു ചോദിച്ചു, 'ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾ മരിക്കുവാൻ പോകുകയാണെങ്കിൽ എന്തുചെയ്യും?' പലരും പല ഉത്തരങ്ങൾ പറഞ്ഞു. ചിലർ കുമ്പസാരിക്കാൻ പോകും, മറ്റു ചിലർ വീട്ടിലേക്ക് ഓടും, മാതാപിതാക്കളെയും സഹോദരങ്ങളെയും കാണും എന്നൊക്കെ. ഡോമിനിക് സാവിയോയുടെ ഊഴം വന്നപ്പോൾ പറഞ്ഞു, 'ഞാൻ ഇപ്പോൾ ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതുപോലെ കളിക്കും. കാരണം, അതാണ് കളിക്കേണ്ട സമയത്ത് എന്നിൽനിന്ന് ദൈവം ആഗ്രഹിക്കുന്നത്.'

എല്ലാ സമയത്തും നാം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പ്രവൃത്തി ദൈവഹിതമാണെന്ന് പറയാൻ നമുക്ക് കഴിയുമോ? മരണം മുന്നിൽക്കാണുമ്പോൾ നല്ലവരാകുവാൻ ഓടുന്നവരാണ് മിക്കവരും. ദൈവഹിതം മാത്രം നിറവേറ്റുന്നവർ മരണത്തെ പേടിക്കേണ്ടതില്ല. മരിക്കുമെന്ന അവസ്ഥ വരുമ്പോഴാണ് ജീവിതത്തിൽ പ്രധാനപ്പെട്ടതെന്ന് കരുതുന്ന കാര്യങ്ങളിലേക്ക് കടക്കുന്നതെങ്കിൽ നാം സ്വർഗരാജ്യത്തിൽനിന്ന് എത്രയോ അകലെയാണ്.

ദൈവഹിതം നിറവേറ്റുക എല്ലായ്‌പ്പോഴും അത്ര സുഖമുള്ള കാര്യമാകണമെന്നില്ല. മറിയത്തിന്റെ ജീവിതമെടുക്കുക. വിവാഹം ഉറപ്പിച്ചിരുന്ന പെൺകുട്ടി ഗർഭിണിയാണെന്നുള്ള വാർത്ത. കല്ലെറിഞ്ഞ് കൊല്ലപ്പെടേണ്ട കുറ്റമാണ്. അവൾ തെറ്റൊന്നും ചെയ്തിട്ടുമില്ല. പ്രതിശ്രുത വരനും കുടുംബാംഗങ്ങളും നാട്ടുകാരും എന്തു വിചാരിക്കുമെന്ന് അവൾ കരുതിയില്ല. ദൈവം എന്ത് ആഗ്രഹിക്കുന്നു എന്നു മാത്രം നോക്കി. യഹൂദനിയമമൊക്കെ നല്ലവണ്ണം അറിയാമായിരുന്ന അവൾക്ക് വേണമെങ്കിൽ മാലാഖയുടെ ആധികാരികതയെ ചോദ്യം ചെയ്യാമായിരുന്നു. വ്യാജദർശനമായി അതിനെ തള്ളിക്കളയാമായിരുന്നു.

നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലാണ് ഇത്തരമൊരു പ്രതിസന്ധിയുണ്ടാകുന്നതെങ്കിൽ ആദ്യം നാം മാലാഖയെ കാര്യം പറഞ്ഞ് മനസിലാക്കും. വരാൻ പോകുന്ന ഭവിഷ്യത്തുകളെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കും. സന്ദേശങ്ങളെ നിരാകരിക്കും. കാരണം, ഇതു വലിയ നേട്ടങ്ങളൊന്നുമല്ല കൊണ്ടുവരുന്നത്. നിന്ദനവും അപമാനവും ഭീതിയുമാണ്. ദൈവം നല്ലതുമാത്രമേ തരൂ എന്നു നമ്മുടെ മനസിനെ പഠിപ്പിക്കണം.

ആത്യന്തികമായി നന്മയേതെന്ന് ദൈവത്തിനു മാത്രമേ അറിയൂ എന്ന് മറിയത്തിനറിയാമായിരുന്നു. അവൾ വിശ്വസിച്ചത് ദൈവത്തിലാണ്, സന്ദേശത്തിന്റെ മാഹാത്മ്യത്തിലല്ല. നമ്മിൽനിന്നും എത്രയോ വിഭിന്നയാണ് മറിയം. 'ഫിയാത്' അവൾ പറഞ്ഞു, അപ്രകാരം സംഭവിക്കട്ടെ. ജോസഫിനോട് ചോദിക്കട്ടെ, മാതാപിതാക്കളോട് ചോദിക്കട്ടെ എന്നൊന്നും അവൾ പറഞ്ഞില്ല. സ്വന്തം ഉദരത്തിൽ ആരുടെയും സ്വാധീനമില്ലാതെ ഉരുത്തിരിയുന്ന കുഞ്ഞ് തന്നെ അവൾക്ക് സാക്ഷ്യമായിരുന്നു. ആരും മനസ്സിലാക്കിയെന്നുവരില്ല, പക്ഷേ, ദൈവതിരുമുൻപിൽ താൻ കുറ്റക്കാരിയല്ലല്ലോ. ദൈവത്തിന്റെ ഹിതം നിറവേറട്ടെ എന്നുമാത്രമായിരുന്നു അവളുടെ പ്രാർത്ഥന. കേവലം വാക്കിൽ ഒതുങ്ങുന്നതായിരുന്നില്ല ആ സമ്മതം. ജീവിതം മുന്നോട്ട് പോയി... ഒടുവിൽ മകന്റെ ചേതനയറ്റ ശരീരം കുരിശിൽനിന്നിറക്കി മടിയിൽ കിടത്തിയപ്പോഴും ആ കണ്ണുകളിൽ നിരാശയുണ്ടായിരുന്നില്ല... അവൾ പറഞ്ഞു 'ഫിയാത്.' ദൈവഹിതം നിറവേറ്റാനുള്ള തീക്ഷ്ണത അവളെ സ്വർഗത്തോളം ഉയർത്തി, സ്വർഗത്തിന്റെയും ഭൂമിയുടെയും രാജ്ഞിയായി.

അമ്മയുടെ രൂപീകരണം വിജയം കണ്ടതിന്റെ ഫലമായിരുന്നു പന്ത്രണ്ടാം വയസിൽ ദേവാലയത്തിൽ കണ്ടെത്തിയപ്പോഴുള്ള യേശുവിന്റെ പ്രതികരണം. 'എന്റെ പിതാവിന്റെ കാര്യങ്ങളിൽ ഞാൻ വ്യപൃതനാകേണ്ടതല്ലയോ?' പുതിയ തലമുറയ്ക്ക് ഈ ബോധ്യം പകർന്നുനല്കാൻ നമുക്കാവുന്നുണ്ടോ?

സ്വർഗത്തിന്റെ വാതിൽ എവിടെയാണ്?
കാനായിലെ കല്യാണവിരുന്നി ലും സമരിയാക്കാരി സ്ത്രീയുമായുള്ള സംഭാഷണത്തിലും ഗത്സമേനിയിലുമെല്ലാം പിതാവിന്റെ ഹിതം നിറവേറ്റാനുള്ള യേശുവിന്റെ വ്യഗ്രത നാം കാണുന്നുണ്ട്. ഒരുവൻ പറഞ്ഞു, നിന്റെ നാമത്തിൽ ഞാൻ പിശാചുക്കളെ ബഹിഷ്‌കരിച്ചു, രോഗികളെ സൗഖ്യപ്പെടുത്തി, വചനം പ്രഘോഷിച്ചു... ഉത്തരം എന്താണ്, അനീതി പ്രവർത്തിക്കുന്നവരേ അകന്നുപോകുവിൻ. യേശുവിന്റെ നാമത്തിന് ശക്തിയുണ്ട്. അത് ആർക്കും ഉപകരിച്ചേക്കാം. പക്ഷേ, സ്വർഗരാജ്യത്തിലേക്കുള്ള വാതിലല്ല അത്ഭുതങ്ങൾ. നിങ്ങളറിയാത്ത ഭക്ഷണം എനിക്കുണ്ട് എന്ന് യേശുപറയുമ്പോൾ ദൈവഹിതം നിറവേറ്റുന്നതിൽ സംതൃപ്തമാകുന്ന ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചാണ് യേശു സംസാരിക്കുന്നത്.
രാത്രിതോറും പ്രാർത്ഥനയിൽ യേശു പിതാവിന്റെ ഇഷ്ടം ആരാഞ്ഞു... ദൈവഹിതം അറിയാനുള്ള വഴി പ്രാർത്ഥനയാണ്. തന്റെ പിതാവിൽനിന്ന് കേട്ടതാണ് താൻ പറയുന്നതെന്ന് ഈശോ പറയുമായിരുന്നു. ദൈവത്തിൽനിന്നു ശ്രവിച്ചതാണ് ഞാൻ പ്രസംഗിക്കുന്നതെന്നും സംസാരിക്കുന്നതെന്നും നമ്മിൽ ആർക്കാണ് പറയാനാവു ക? നമുക്കൊക്കെ 'ഇൻസ്റ്റന്റായി' ദൈവഹിതം അറിയണം. അതിനുവേണ്ടി നാം പലപ്പോഴും പരക്കം പായുന്നു. ജീവിതം ദൈവത്തിന് സമർപ്പിക്കുന്നതിനെക്കാളുപരി, ചില കാര്യങ്ങളിൽ ദൈവത്തിന്റെ അനുവാദമുണ്ടോ എന്നറിയുകയാണ് നമ്മുടെ ലക്ഷ്യം. ദൈവം അനുവദിച്ചാൽ മനഃസാക്ഷിക്കുത്തില്ലാതെ ജീവിക്കാമല്ലോ... ദൈവഹിതം അനുസരിച്ചുള്ള ജീവിതം ത്യാഗത്തിന്റെയും വേദനയുടെയും കുരിശിന്റെയും വഴിയാണെന്ന് നാം മറന്നുപോകുന്നു. സ്വന്തം ഇഷ്ടം നിറവേറ്റാനുള്ള ഉദ്യമത്തിനിടയിലാണ് ആദിമാതാപിതാക്കൾക്ക് വീഴ്ച സംഭവിച്ചത്. രണ്ടാം ആദവും ഹൗവയും ഇതിനെതിരെ തിരിച്ചുനടക്കുകയാണ്, ദൈവഹിതം അണുവിട വ്യത്യാസമില്ലാതെ നിറവേറ്റിക്കൊണ്ട്...

ദൈവഹിതം നിറവേറ്റുവാൻ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടും എന്തുകൊണ്ട് നമുക്ക് വിഷമങ്ങളെ നേരിടേണ്ടി വരുന്നു എന്ന് ആരെങ്കിലും ചോദിച്ചേക്കാം. പാപം പെരുകുമ്പോൾ പ്രകൃതിപോലും നമുക്ക് കൂട്ടുനില്ക്കില്ല. യുദ്ധവും ക്ഷാമവും ഭൂകമ്പവും പട്ടിണിയും ദാരിദ്ര്യവും പ്രകൃതിദുരന്തങ്ങളുമുണ്ടാകുമ്പോൾ മനുഷ്യൻ ദൈവത്തിൽനിന്നകലുന്നതിന്റെ അടയാളങ്ങളാണവ. ഫ്രാൻസിസിനെയും അന്തോനീസിനെയുമൊക്കെ പ്രകൃതിപോലും സ്‌നേഹിച്ചു, അവർ പ്രകൃതിയെയും... പിതാവുമായി ഗാഢബന്ധത്തിലാകുമ്പോൾ പ്രകൃതിയും, ശത്രുക്കൾപോലും നമ്മോട് ഇണങ്ങിക്കഴിയുമെന്ന് വചനം പറയുന്നു.

പാപം എന്ന വാക്ക് ഇംഗ്ലീഷിൽ 'ടകച' ആണ്. മർമഭാഗത്ത് നില്ക്കുന്നത് 'ക' തന്നെ. സ്വന്തം ഇഷ്ടം ചെയ്യുന്നതാണ് പാപം. ദൈവഹി തം നിറവേറ്റുന്നതാണ് പരിശുദ്ധി. ദൈവഹിതം നിറവേറ്റാതെ സ്വ ന്തം ഇഷ്ടം മാത്രം ചെയ്തിട്ട്, എ ത്ര നല്ലവരായി പ്രവർത്തിച്ചാലും ആരും വിശുദ്ധരാകില്ല. തന്റെ ഹൃദയത്തിനിണങ്ങിയവൻ എന്ന് ദാവീദിനെക്കുറിച്ച് വചനം പറയുവാൻ കാരണമുണ്ട്. തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പട്ടപ്പോഴും, യുദ്ധത്തിനിറങ്ങിയപ്പോഴും, വേട്ടയാടപ്പെട്ടപ്പോഴും, എന്തിനേറെ തെറ്റുപറ്റി വീണുപോയപ്പോഴും ദാ വീദ് ദൈവത്തിന്റെ ഹിതമറിയുവാൻ ശ്രമിച്ചു. മറ്റൊരു രാജാവായിരുന്നെങ്കിൽ നാഥാൻ പ്രവാചകൻ കുറ്റപ്പെടുത്തിയപ്പോൾ അവന്റെ തലയെടുക്കുമായിരുന്നു... അതിനു ള്ള അധികാരവും ശക്തിയും ദാവീദിനുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ ദൈവത്തിന്റെ മനസറിഞ്ഞപ്പോൾ ദാവീദ് ചാക്കുടുത്ത് ചാരം പൂശി പ്രാർത്ഥനയിലേക്കും ഉപവാസത്തിലേക്കും തിരിഞ്ഞു.

കാപട്യമില്ലാത്ത മനുഷ്യൻ
ദൈവം സകലതും നന്മയ്ക്കായി മാറ്റുമെന്ന് വിശ്വസിക്കണം. ''ദൈ വത്തെ സ്‌നേഹിക്കുന്നവർക്ക്, അവിടുത്തെ പദ്ധതിയനുസരിച്ച് വിളിക്കപ്പെട്ടവർക്ക്, അവിടുന്ന് സകലവും നന്മയ്ക്കായി പരിണമിപ്പിക്കുന്നുവെന്ന് നമുക്കറിയാമല്ലോ'' (റോമാ 8:28). മഴയും കാറ്റുമുണ്ടാകുമ്പോൾ നാം മേൽക്കൂരയ്ക്കു കീഴിലേക്കാണ് ഓടിപ്പോകുന്നത്. അതുപോലെ ദൈവത്തിൽ ശരണം പ്രാപിക്കുവാൻ നമുക്കാവണം.

സാവൂൾ രാജാവും രാജ്യത്തെ മുഴുവൻ പട്ടാളവും കൊല്ലുവാൻ വേണ്ടി വേട്ടയാടിയ മനുഷ്യനായിരുന്നു ദാവീദ്... ഒളിത്താവളങ്ങളിൽനിന്ന് ഒളിത്താവളങ്ങളിലേക്ക് ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് പല സങ്കീർത്തനങ്ങളും ദാവീദ് രചിച്ചത്. ''വിനാശത്തിന്റെ കൊടുങ്കാറ്റ് കടന്നുപോകുവോളം ഞാൻ അങ്ങയുടെ ചിറകിൻ കീഴിൽ അഭയം തേ ടുന്നു'' (സങ്കീ. 57:1). സാവൂളിനെ ഭയന്ന് ഗുഹയിൽ ഒളിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ പാടിയത് എന്നാണ് വിശുദ്ധഗ്രന്ഥം ഇതിന് ആമുഖം നല്കുന്നത്. ദാവീദ് പാടിയത് കണ്ണുനീരോടെയായിരിക്കണം. നാമൊക്കെ വെറുതെ പ്രാർത്ഥിച്ചുപോകുന്ന സങ്കീർത്തനങ്ങളൊക്കെ ദാവീദ് ഹൃദയത്തിൽ തട്ടി എഴുതിയതാണ്. മിക്ക സങ്കീർത്തനങ്ങളുടെയും ആരംഭത്തിൽ സാഹചര്യം നാം വായിക്കുന്നുണ്ട്. 63 -ാം സങ്കീർത്തനത്തിൽ യൂദാ മരുഭൂമിയിൽ വച്ചു പാടിയത് എന്ന് ആമുഖം നല്കിയിട്ടുണ്ട്. അവിടെ നാം വായിക്കുകയാണ്, ''ഉണങ്ങിവരണ്ട ഭൂമിയെന്ന പോലെ എന്റെ ശരീരം അങ്ങയെ കാണാതെ തളരുന്നു'' (63:1). ജീവിതഗന്ധിയായിരുന്നു ദാവീദിന്റെ പ്രാർത്ഥനകളൊക്കെയും, കാപട്യമില്ലാത്ത മനുഷ്യൻ.

ദൈവത്തിൽ വിലയം പ്രാപിക്കുവോളം നമ്മുടെ ഹൃദയം അസ്വസ്ഥമായിരിക്കും. അഗസ്തീനോസ് തന്റെ ജീവിതത്തിലെ സകല പ്രശ്‌നങ്ങൾക്കുമുള്ള ഉത്തരം കണ്ടെത്തുന്നത് ഇവിടെയാണ്. സാത്താൻ നമ്മെക്കുറിച്ച് കാണുന്ന സ്വപ്നങ്ങൾ നിറവേറുവാൻ നാം നിന്നുകൊടുക്കരുത്. നമ്മുടെ സ്വാഭാവിക മനസ് സ്വാർത്ഥമാണ്, ഭൗതിക സന്തോഷത്തിനുവേണ്ടി ദാഹിക്കുന്നതാണ്. അത് പിശാചിന് കൂ ട്ടുനിൽക്കുമെന്ന് നാം മനസിലാക്കണം. അതിനെ അതിജീവിച്ച് പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ ശക്തിയാൽ ജീവിക്കണം. നിത്യമായതിന് പിന്നാലെ പോകാത്ത സകലരുടെയും നാശം സുനിശ്ചിതമാണ്. നശിക്കുന്നതെ ല്ലാം നമ്മെയും നശിപ്പിക്കും. നശ്വരമായതെല്ലാം നമ്മുടെ അനശ്വരതയെ അപകടത്തിലാക്കും. ശരീരത്തിന്റെ വാസനകൾ പലപ്പോഴും ഭൗമികമാണ്. കാരണം മണ്ണിൽനിന്നുത്ഭവിച്ചത് മണ്ണിനോട് പ്രതിബദ്ധത കാട്ടുന്നത് സ്വഭാവികം.

''നിങ്ങളുടെ ശരീരങ്ങളെ വിശുദ്ധവും ദൈവത്തിന് പ്രീതികരവുമായ  സജീവബലിയായി സമർപ്പിക്കുവിൻ. ഇതായിരിക്കണം നിങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥമായ ആരാധന'' (12:1). യഥാർത്ഥ ആരാധന അർപ്പിക്കാതെ നാം എന്തുചെയ്താലും ദൈവം സന്തോഷിക്കില്ല. ജഡത്തി ന്റെ മോഹങ്ങളെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തരുത്. ഒരു ചെടി ഒന്നുകിൽ വളരും അല്ലെങ്കിൽ കരിയും. രണ്ടുമല്ലാത്ത ഒരു 'മിഡിൽ വേ' ഉണ്ടെന്ന് കരുതരുത്. ഒന്നാം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുന്ന കുട്ടി, വലിയ പ്രശ്‌നങ്ങളൊന്നുമില്ലാ തെ ആ ക്ലാസിൽ തന്നെ ഇരിക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞാൽ അതു വിജയമല്ലെന്ന് നമുക്കറിയാം. ഇതുപോലെയാണ് ആത്മീയ ജീവിതവും, പുരോഗതിയില്ലെങ്കിൽ പരാജയം തന്നെ. നമ്മെക്കുറിച്ചുള്ള ദൈവഹിതം വിശുദ്ധിയിൽ നാം അനുദിനം വളരണമെന്നുതന്നെയാണ്. സ്വന്തം ഇഷ്ടമോ, ദൈവത്തിന്റെ ഇഷ്ടമോ എന്നുള്ള തിരഞ്ഞെടുപ്പാണ് വേണ്ടത്. രണ്ടുംകൂടി ഇടകലർത്തിയ ജീവിതം രണ്ടുവള്ളത്തിൽ കാൽവച്ച് യാത്ര ചെയ്യുന്നതിന് തുല്യമാണ്.

ദൈവേഷ്ടം  തിരിച്ചറിയുന്നതെങ്ങനെ?
എങ്ങനെയാണ് ദൈവഹിതം തിരിച്ചറിയുക? പലരും ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യമിതാണ്. ആദ്യം എന്റെ ഹിതം തിരിച്ചറിയുക... ഇത് വളരെ എളുപ്പമാണ്. രണ്ടാമത് സാത്താൻ ഒരു പ്രവൃത്തിയിൽനിന്ന് എന്താണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത് എന്നു നോക്കുക. ശേഷം സാത്താ ന്റെ ഹിതമോ നമ്മുടെ ഹിതമോ വകവയ്ക്കാതെ ദൈവത്തിന്റെ സ്വരത്തിനായി കാതോർക്കുക. ദൈവവചനത്തിന്റെയും ആ ത്മീയവ്യക്തികളുടെയും സഹായം തേടുക. നമ്മുടെ ഹിതത്തെ ബലിപീഠത്തിൽ ഒരു കാഴ്ചവസ്തുപോലെ സമർപ്പിക്കുക. സ്വന്തം ആഗ്രഹങ്ങളെയും വികാരങ്ങളെയും അടക്കിവയ്ക്കാതെ ദൈവഹിതം തെളിഞ്ഞുവരില്ല. അല്ലാത്തപക്ഷം സ്വന്തം ഹിതം ദൈവഹിതമായി തെറ്റിദ്ധരിക്കാനിടയാകും.

ചോദിക്കുന്നവന് കൊടുക്കുക, അപഹരിക്കുന്നവനോട് തിരികെ ചോദിക്കരുത്, അടിക്കുന്നവന് മറുചെവിട് കാട്ടിക്കൊടുക്കണം... ഇതൊക്കെ വചനം വെളിപ്പെടുത്തുന്ന ദൈവഹിതങ്ങളാണ്. വചനം അനുശാസിക്കുന്ന ദൈവഹിതങ്ങളെ മാറ്റിനിർത്തിയശേഷം ദൈവഹിതം തേടി നടക്കുന്ന അനേകരുണ്ട്. ക്ഷമയുടെയും പങ്കുവയ്ക്കലിന്റെയും സുവിശേഷം അനുസരിക്കണം.
'സ്വർഗത്തിലെപ്പോലെ ഭൂമിയിലും അവിടുത്തെ ഹിതം നിറവേറണമേ' എന്നാണ് പ്രാർത്ഥന. സ്വർഗത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുക. അവിടെ മാലാഖമാരും വിശുദ്ധരുമുണ്ട്. ആരോടും ദൈവം ഒന്നും വിളിച്ചുപറയുന്നില്ല. അതു ചെയ്യുക, ഇതു ചെയ്യരുത് എന്ന നിർദേശങ്ങളൊന്നും അവിടെയില്ല. മിഖായേൽ, നീ എന്തു പണിയാണു കാണിച്ചത് എന്ന് ദൈവം ചോദിക്കാറില്ല. റഫായേൽ എന്തുകൊണ്ടിത് ചെയ്തില്ല, എന്ന ചോദ്യവുമുണ്ടാകില്ല. മാലാഖമാരും വിശുദ്ധരും അപ്പോഴപ്പോൾ ദൈവഹിതം അറിയുന്നു. സ്വഭാവികമായി അവർക്കത് വെളിപ്പെട്ടുകിട്ടുന്നു. നന്മചെയ്യാനുള്ള വ്യഗ്രതയും തീക്ഷ്ണതയും ദൈവഹിതമാണ്. ആരും തനിച്ച് സ്വർ ഗത്തിൽ പോകില്ല, തനിച്ച് നരകത്തിലും പോകില്ല. പലരെ കൂട്ടിയാണ് നാം സ്വർഗത്തിൽ പോകുക; നമ്മുടെ പ്രവൃത്തികളാൽ രക്ഷിക്കപ്പെട്ടവരുമായി... പലരെ കൂട്ടിയാവും നരകത്തിലേക്കുമുള്ള യാത്ര; ഒരാളുടെ പ്രവൃത്തികളാൽ തിന്മയിലേക്ക് നയിക്കപ്പെട്ടവരെയും കൂട്ടി... ഒരു വ്യക്തി കൂടെയുള്ളവരെ താൻ പോകുന്നിടത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകും. നന്മചെയ്യുവാനുള്ള തീക്ഷ്ണതയാൽ നാം നിറയണം.

(സോഫിയാ ബുക്‌സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച 'ആബാ' എന്ന പുസ്തകത്തിൽനിന്ന്).

കിണറാഴങ്ങളിൽ തുണയായത് ജപമാല

Sunday shalom, 24 September 2013
Written by  ഷാജി ചന്ദനപ്പറമ്പിൽ കല്പ്പറ്റ 

മാനന്തവാടി രൂപതയിലെ ചെറുകാട്ടൂർ കുന്നുമ്മേൽ ഷൈലസ്-ആൻസി ദമ്പതികളുടെ ഇളയമകൾ ലിറ്റിയാണ് തനിക്കു പകർന്നു കിട്ടിയ ധൈര്യം പരിശുദ്ധ അമ്മയുടെ അനുഗ്രഹമാണെന്ന് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നത്. നടവയൽ സെന്റ് തോമസ് ഹയർ സെക്കന്ററി സ്‌കൂളിലെ അഞ്ചാംക്ലാസ് വിദ്യാർത്ഥിനിയായ ലിറ്റി റോസും പിതൃസഹോദരപുത്രി ഒരു വയസുകാരി നിയമോളും തറവാട്ടുവീട്ടിലെ കിണറിന്റെ അരികിൽ കളിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുമ്പോൾ അബദ്ധത്തി ൽ ഇരുവരും കിണറിനകത്തേക്ക് വീഴുകയായിരുന്നു. കിണറിലെ പൈപ്പിൽ പിടുത്തം കിട്ടിയ ലിറ്റിമോൾ നിയയെ കൈയിൽ നിന്നും വിട്ടില്ല. നിയമോളാകട്ടെ ചേച്ചിയുടെ കഴുത്തിലെ ജപമാലയിലാണ് മുറുകെ പിടിച്ചത്. പൊട്ടാതിരുന്ന ആ ജപമാല ഒരിക്കലും കൈവിടാത്ത മാതൃസ്‌നേഹത്തിന്റെ സാക്ഷ്യമാണിന്ന്. ലിറ്റിയുടെ മാതാപിതാക്കളും സഹോദരനുമെല്ലാം കുളിവയലിലുള്ള മദർ തെരേസ ദേവാലയത്തിൽ തിരുനാളിന് പോയിരിക്കുകയായിരുന്നു. പെൺകുട്ടികളെ കാണാതെ അന്വേഷിച്ചെത്തിയ നിയമോളുടെ അഞ്ചുവയസുകാരൻ സഹോദരൻ നവീൻ ആണ് കുട്ടികൾ കിണറ്റിൽ വീണ കാര്യം നിയയുടെ അമ്മ ഐബിയെ അറിയിച്ചത്. തുടർന്നാണ് സമീപവാസികൾ പോലും സംഭവമറിയുന്നത്. നാൽപതു റിങ്ങുള്ള കിണറ്റിൽ ഇരുപത് റിങ്ങ് വെള്ളമുണ്ടായിരുന്നു.

ആൾക്കാരെത്തുവോളം പതറാതെ കുഞ്ഞിനെ ചേർത്തുപിടിച്ച ലിറ്റിമോളെ കൈ തളരാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴും മാതാവ് സംരക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു. മുക്കാൽ മണിക്കൂറോളം ഈ കുരുന്നുകൾ കിണറിൽ മരണത്തെ മുഖാമുഖം കണ്ടുനിന്നു. കുട്ടികളെ രക്ഷിക്കാനുള്ള ആദ്യശ്രമം പരാജയപ്പെട്ടു. പിന്നീട് സമീപവാസിയായ രാജൻ എന്ന വ്യക്തി കിണറിൽ ഇറങ്ങിയാണ് കുട്ടികളെ രക്ഷപ്പെടുത്തുന്നത്. കിണറിനു പുറത്തെത്തിച്ച കുട്ടികളെ ആശുപത്രിയിലേക്കു കൊണ്ടുപോകുംമുമ്പ് മദർ തെരേസാ ദേവാലയത്തിലെത്തിച്ച് പരിശുദ്ധ മാതാവിന് നന്ദി പറയുകയാണ് മാതാപിതാക്കൾ ചെയ്തത്.

ലിറ്റി റോസിന്റെ മനോധൈര്യത്തെ സഹപാഠികളും അധ്യാപകരും മാതാപിതാക്കളും അനുമോദിച്ചു. പ്രധാനാധ്യാപകൻ എൻ.യു.ടോമിയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ ലിറ്റി റോസിന്റെ വീട്ടിലെത്തി പൂച്ചെണ്ടുകൾ നൽകി ആദരിച്ചു. ചെറുകാട്ടൂർ സെന്റ് സെബാസ്റ്റ്യൻ ഇടവകാംഗങ്ങളുടെ നേതൃത്വത്തിലും ലിറ്റിയെ ആദരിച്ചു.

ആദരമെല്ലാം ഏറ്റുവാങ്ങുമ്പോഴും ഒരു നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയുടെ വിനയഭാഷയിൽ ലിറ്റിമോൾ ആ സുകൃതജപം ആവർത്തിക്കുന്നു ''എന്റെ അമ്മേ, എന്റെ ആശ്രയമേ...''
 

സോളമന്‍റെ കാലത്തെ ഖനികൾ കണ്ടെത്തി

 
Sunday Shalom, 13 September 2013

ജറുസലേം: ജറുസലേം ദേവാലയം പണികഴിപ്പിച്ച സോളമൻ രാജാവിന്‍റെ കാലത്തേത് എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന ചെമ്പ് ഖനികൾ കണ്ടെത്തി. ഇത് ബി.സി പതിമൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലേതെന്നാണ് ഇതുവരെ കരുതിയിരുന്നതെങ്കിലും ശാസ്ത്രീയ ഗവേഷണങ്ങളും പഠനങ്ങളും സോളമൻ രാജാവിന്‍റെ കാലത്തേതെന്ന് തന്നെയാണെന്ന് തെളിയിച്ചു. ടെൽ അവീവ് യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി ആർക്കിയോളജി വിഭാഗം തലവനായ ഡോ. ഇറെസ് ബെൻയൂസഫിന്‍റെ നേതൃത്വത്തിൽ നടത്തിയ പര്യവേക്ഷണമാണ് സോളമൻ രാജാവിന്‍റെ കാലത്തെ ഖനി കണ്ടെത്തുന്നതിലേക്ക് നയിച്ചത്. ഖനിയിലെ അവശിഷ്ടങ്ങൾക്കിടയിൽ നടത്തിയ റേഡിയോ കാർബൺ ടെസ്റ്റിലൂടെ അത് സോളമൻ രാജാവിന്‍റെ കാലത്തേതാണെന്ന് വ്യക്തമായി സ്ഥിരീകരിച്ചതായി ഡോ. ബെൻ യൂസഫ് പറഞ്ഞു. ഇപ്പോഴത്തെ നാഷണൽ പാർക്ക് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന തിമ്‌ന താഴ്‌വര പണ്ടത്തെ കോപ്പർ മൈനായിരുന്നു. ഫെബ്രുവരിയിൽ ഡോ. ബെൻ യൂസഫിന്‍റെ നേതൃത്വത്തിൽ നടത്തിയ ഗവേഷണത്തിലൂടെയാണ് ഖനിയെക്കുറിച്ച് മനസ്സിലാക്കുന്നത്. തിമ്‌ന വാലിയിൽ അടുത്തകാലത്ത് നടന്ന പര്യവേക്ഷണത്തിലൂടെ ലഭിച്ച തെളിവുകൾ റേഡിയോ കാർബൺ വഴിയാണ് ബി.സി പത്താം നൂറ്റാണ്ടിലേതാണെന്ന് തെളിയിക്കപ്പെട്ടത്. പത്താം നൂറ്റാണ്ടായിരുന്നു സോളമൻ രാജാവിന്‍റെ ഭരണകാലഘട്ടവും.  

ദൈവജനത്തെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നവർ മഹത്വമുള്ളവരാകും: മാർ ആലഞ്ചേരി

Sunday Shalom, 13 September 2013



എത്യോപ്യയിലെ നെകംതെ രൂപത മെത്രാനായി അഭിഷിക്തനായ ബിഷപ് ഡോ. വർഗീസ് തോട്ടങ്കരയ്ക്ക് എറണാകുളം-അങ്കമാലി അതിരൂപത ഔദ്യോഗിക സ്വീകരണം നൽകി.
ബിഷപ് ഡോ. തോട്ടങ്കരയെ മേജർ ആർച്ച്ബിഷപ് കർദിനാൾ മാർ ജോർജ് ആലഞ്ചേരിയും വികാരി റവ.ഡോ. ജോസ് പുതിയേടത്തും ചേർന്ന് സെന്റ് മേരീസ് ബസിലിക്കയിൽ സ്വീകരിച്ചു. ബിഷപ് ഡോ. തോട്ടങ്കരയുടെ മുഖ്യകാർമികത്വത്തിൽ കൃതജ്ഞതാദിവ്യബലി അർപ്പിച്ചു.

കർദിനാൾ മാർ ജോർജ് ആലഞ്ചേരി വചനസന്ദേശം നൽകി. ദൈവത്തെയും ദൈവജനത്തെയും ശുശ്രൂഷിക്കുന്നവർ ദൈവസന്നിധിയിൽ മഹത്വപ്പെടുമെന്ന് കർദിനാൾ പറഞ്ഞു. സഭയിലും സമൂഹത്തിലും നടത്തിയ വലിയ ശുശ്രൂഷകൾക്കുള്ള ദൈവത്തിന്റെ അനുഗ്രഹമാണ് ബിഷപ് ഡോ. വർഗീസ് തോട്ടങ്കരയുടെ പുതിയ നിയോഗം. സീറോ മലബാർ സഭയിൽനിന്നു മിഷൻരംഗങ്ങളിലെ ശുശ്രൂഷകൾക്കായി നിയോഗിക്കപ്പെടുന്ന 32-ാമത്തെ മെത്രാനാണ് ഡോ.തോട്ടങ്കര. ആഫ്രിക്കയിൽ മാത്രം സഭാംഗങ്ങളായ മൂന്നു മെത്രാന്മാരാണു സേവനം ചെയ്യുന്നത്. സീറോ മലബാർ സഭയുടെ പ്രേഷിതാഭിമുഖ്യവും സാർവത്രികസ്വഭാവവുമാണ് ഇതു വ്യക്തമാക്കുന്നത്. സീറോ മലബാർ സഭയുടെയും എറണാകുളം-അങ്കമാലി അതിരൂപതയുടെയും പ്രാർഥനയും പിന്തുണയും മെത്രാനും നെകംതെ രൂപതയ്ക്കും എന്നുമുണ്ടാകുമെ ന്നും മാർ ആലഞ്ചേരി പറഞ്ഞു.

അതിരൂപത സഹായമെത്രാൻ ബിഷപ് മാർ സെബാസ്റ്റ്യൻ എടയന്ത്രത്ത്, നിയുക്തമെത്രാൻ റവ.ഡോ. ജോസ് പുത്തൻവീട്ടിൽ, മോൺ. വർഗീസ് ഞാളിയത്ത്, മോൺ. ആന്റണി പുന്നശേരി, ഫാ. ജോർജ് തോട്ടങ്കര, ഫാ. തോമസ് പൈനാടത്ത് എന്നിവർ മുഖ്യ സഹകാർമികരായിരുന്നു.

അനുമോദനസമ്മേളനത്തിൽ മേജർ ആർച്ച്ബിഷപ് അതിരൂപതയുടെ സ്‌നേഹോപഹാരം ബിഷപ് ഡോ. തോട്ടങ്കരയ്ക്കു കൈമാറി. നെകംതെ രൂപതയ്ക്കുള്ള അതിരൂപതയുടെ സാമ്പത്തിക സഹായവും മാർ ആലഞ്ചേരി നൽകി. കലൂർ റിന്യൂവൽ സെന്റർ ഡയറക്ടർ ഫാ. ആന്റണി പുതിയാപറമ്പിൽ, പാസ്റ്ററൽ കൗൺസിൽ അംഗം പ്രഫ. റാൻസമ്മ പോൾ എന്നിവർ പ്രസംഗിച്ചു. ബിഷപ് ഡോ. വർഗീസ് തോട്ടങ്കര മറുപടി പ്രസംഗം നടത്തി.

അതിരൂപത ചാൻസലർ റവ. ഡോ. വർഗീസ് പൊട്ടയ്ക്കൽ, വൈസ് ചാൻസലർ റവ.ഡോ. ജോസ് പൊള്ളയിൽ, പ്രൊക്യുറേറ്റർ ഫാ. മാത്യു മണവാളൻ, അതിരൂപതയിലെ മറ്റു വൈദികർ, സന്യസ്തർ, പാസ്റ്ററൽ കൗൺസിൽ അംഗങ്ങൾ, കൈക്കാരന്മാർ, ബിഷപ് ഡോ. തോട്ടങ്കരയുടെ കുടുംബാംഗങ്ങൾ എന്നിവർ പങ്കെടുത്തു.

അതിരൂപതയിലെ തോട്ടുവ സെന്റ് ജോസഫ് ഇടവകയിൽ നിന്നുള്ള ബിഷപ് ഡോ.തോട്ടങ്കര കോൺഗ്രിഗേഷൻ ഓഫ് ദ മിഷൻ (സിഎം) സന്യാസ സഭാംഗമാണ്.

സെപ്റ്റംബര്‍ 16 കുരിശിന്‍റെ പുകഴ്ചയുടെ തിരുനാള്‍

 

Sleeha September 2013

Written by ഫാ.സെബി  കാഞ്ഞിലശേരി

 

A.D. 326 ല്‍ കോണ്‍സ്റ്റന്‍റയിന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ അമ്മയായ ഹെലനാരാജ്ഞി യേശുവിനെ കുരിശില്‍ തറച്ച യഥാര്‍ത്ഥ കുരിശ്കണ്ടെത്തിയെന്നാണ് ചരിത്രസാക്ഷ്യം. തുടര്‍ന്ന് അഞ്ച്, ആറ് നൂറ്റാണ്ടുകളോടെ തിരുസ്സഭയി ലാകമാനം കുരിശിന്‍റെ പുകഴ്ചയുടെ തിരുനാള്‍ ആഘോഷിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

നൂറ്റാണ്ടുകളിലൂടെ വളര്‍ന്നുവന്ന് പിന്നീട് ഒരു വലിയ തിരുനാളായി മാറിയതാണ് വി. കുരിശിന്‍റെ പുകഴ്ചയുടെ തിരുനാള്‍. ക്രിസ്തുവിന്‍റെ കുരിശുമരണവും, പീഢാസഹവനും മുഖ്യമായ ചിന്താവിഷയങ്ങളായി തീരുന്ന തിരുനാളാണ് അത്. ചരിത്രത്തിന്‍റെ ഗതികളില്‍ ഈ തിരുനാളിന് രണ്ട് വലിയ സംഭവവികാസങ്ങള്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്.
ഒന്നാമത്തേത്-ക്രിസ്തുവിന്‍റെ കുരിശ്യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഏത് എന്ന് കണ്ടെത്തുന്ന സംഭവമാണ്. ഒരു ചരിത്രകഥയായി വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെടുമ്പോഴും അത് നല്‍കുന്ന ചിന്തകള്‍ ആത്മീയമായി ഒരുവനെ വളര്‍ത്തുവാന്‍ പോന്നവയാണ്. രോഗസൗഖ്യമാണ് യഥാര്‍ത്ഥ കുരിശ് കണ്ടെത്തുന്നതിന് നിദാനമായി പറഞ്ഞുവയ്ക്കു ന്നത്. ഈ രോഗസൗഖ്യം ഒരുവന്‍റെ ശരീരസ്ഥിതിയില്‍ നിന്ന് സൗഖ്യത്തിലേക്കുള്ള പ്ര യാണത്തിന്‍റെ ചാലകശക്തിയായി കുരിശ് നിലകൊള്ളുന്നു എന്നതാണ്.
രണ്ടാമത്തേത്- കുരിശ് ക്രൈസ്തവന്‍റെ അടയാളമായും, ആവരണവുമായി മാറുന്നു എന്നതാണ്. കുരിശ്ധരിച്ചവന്‍ ക്രൈസ്തവനാണ് എന്ന് പൊതുവായി പറയുമ്പോഴും ഓരോ മനുഷ്യനും അവന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ ദൈവാവബോധം ജനിപ്പിക്കുന്ന ഒരു അടയാളം ആവരണമായി സ്വീകരിക്കുന്നു എന്നതാണ് വിവക്ഷ. ദൈവവചനം ഈ ചിന്തകള്‍ക്ക് പിന്‍ബലം നല്‍കുന്നു.

(a) 1 കോറി 1 : 18-31
ലോകത്തിന്‍റെ ദൃഷ്ടിയില്‍ മൗഢ്യം എന്ന് തോന്നപ്പിക്കുന്നതാണ് കുരിശിന്‍റെ ദൈവശാസ്ത്രം എന്ന് വി. പൗലോസ്ശ്ലീഹ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. പക്ഷെ അത് രക്ഷയുടെ അടയാളവും അച്ചാരവുമാണ്. യേശുക്രിസ്തുവിനെക്കുറിച്ചല്ലാതെ, അതും ക്രൂശിതനായവനെക്കുറിച്ചല്ലാതെ മറ്റൊരു അറിവും അറിയേണ്ടതല്ലെന്നും ശ്ലീഹ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തുന്നു. ഒരു മനുഷ്യന്‍റെ രക്ഷയുടെ ദൈവശാസ്ത്രരഹസ്യവും കുരിശിന്‍റെ സ്വീകരണവും തിരസ്‌കരണവുമായി ഇഴചേര്‍ന്നിരിക്കു ന്നു. ഒരേ ലളിതവും ഗഹനവുമായിരിക്കുന്നതി നാല്‍ കുരിശ് ഒരേ സമയം മനുഷ്യന് മഹത്വ

ത്തിന്‍റെ നീലാകാശവുമായിമാറുന്നു. ഏദന്‍ തോട്ടത്തില്‍ കുരിശിന്‍റെ പ്രാഗ്‌രൂപം ജീവന്‍റെവൃക്ഷമായി അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടപ്പോള്‍, അത്നന്മതിന്മകളുടെ ഒരു വ്യവച്ഛേദിതമായ അപ നിര്‍മ്മിതിയായി ഗണിക്കപ്പെട്ടു; പിന്നീട്, ഏതൊരു മരണത്തിനും പ്രദാനം ചെയ്യാന്‍ സാദ്ധ്യതയേകുമാറ് ലംബമായും തിരശ്ചീനമായും ബന്ധിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു പ്രതീകമായി മാറ്റപ്പെട്ടു.

(b) 2 കോറി 1 : 3-11
ക്രിസ്തുവിന്‍റെ സഹനത്തിലുള്ള പങ്കാളിത്തം വ ഴി അവിടുത്തെ സമാശ്വാസത്തിലും നാം പങ്കാ ളികളാക്കപ്പെടുന്നു. ഒരു കുരിശ്ഭാരം സമ്മാനി ക്കുന്നുവെങ്കില്‍ അതിന്‍റെ ഭാരം ചുമലുകളെ ബലപ്പെടുത്തുന്നതോടൊപ്പം തന്നെ വ്യക്തിയെ ദൃഢപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. ഒരു മനുഷ്യന്‍റെ നിശ്ചയദാര്‍ഢ്യത്തെയും, വിശ്വാസസ്ഥിരതയേയും, ഉരച്ചറിയുന്നതിന് മാനദണ്ഡമാകേണ്ടത് അവന്‍ ചുമന്ന കുരിശുകളുടെ എണ്ണവും, ഭാരവുമാണ്; കാരണം കുരിശില്ലാതെ കിരീടമില്ല.

നന്മതിന്മകളുടെ ആകര്‍ഷണവും, വികര്‍ഷണവും വ്യക്തികളുടെ ജീവിതത്തെ സ്വാധീനിക്കു മ്പോള്‍ പലതായി മുറിക്കപ്പെടും, ചിതറിക്കപ്പെ ട്ടുപോകുന്ന വ്യക്തികള്‍ക്കും, സമൂഹങ്ങള്‍ക്കും ഒന്നിപ്പിന്‍റെ അടയാളമായി കുരിശ് മാറ്റപ്പെടുന്നു. അങ്ങനെ കുരിശുവഴി ഒരേ ശരീരത്തില്‍ അനുരഞ്ജനം സാദ്ധ്യമാകുന്നു. രക്ഷകനായ ദൈവത്തിന്‍റെ നന്മയും സ്‌നേഹം നിറഞ്ഞ കാരുണ്യവും വെളിപ്പെടുന്ന ഒരു പ്രതിബിംബമായി അപ്പോള്‍ കുരിശ് ഉയര്‍ത്തപ്പെടുന്നു.

മുന്നറിയിപ്പ്: ഒരിക്കല്‍ പ്രകാശം ലഭിക്കുകയും സ്വര്‍ഗ്ഗീയസമ്മാനം ആസ്വദിച്ചറിയുകയും പരിശുദ്ധാത്മാവില്‍ പങ്കുകാരാവുകയും ദൈവവച നത്തിന്റെ നന്മയും വരാനിരിക്കുന്ന യുഗത്തി ന്റെ ശക്തിയും രുചിച്ചറിയുകയും ചെയ്തവര്‍ വീ ണുപോവുകയാണെങ്കില്‍ അവരെ അനുതാപ ത്തിലേക്ക് പുനരാനയിക്കുക അസാധ്യമാണ്. കാരണം, അവര്‍ ദൈവപുത്രനെ സ്വമനസ്സാ അധിക്ഷേപിക്കുകയും വീണ്ടും കുരിശില്‍ തറയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.

(c) ഫിലി 2/1-11
ഒരു ശൂന്യവല്‍ക്കരണത്തിന്‍റെ ആദ്ധ്യാത്മികതയിലേക്ക് നാട്ടപ്പെട്ട കുരിശ് അതിന്‍റെ ല ക്ഷ്യം കൊണ്ട് നമ്മെ ആകര്‍ഷിക്കുകയും ഒപ്പം അതിന്‍റെ ഗരിമകൊണ്ട് നമ്മെ ഭയവിഹ്വലരാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അത്രമേല്‍ നഗ്നമാണ് കുരിശ്. അതില്‍ ഒന്നും ഒളിച്ചുവയ്ക്കാനില്ല; അതി ല്‍ ഒന്നും മറച്ചുവയ്ക്കാനുമില്ല. എന്നാല്‍ കുരിശിന്‍റെ പാഠങ്ങള്‍ എന്നും ആരംഭിക്കുകയും ഒരിക്കലും അവസാനിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഭൗതികജീവിത യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തില്‍ വളര്‍ച്ചയ്ക്കുള്ള പ്രതിബന്ധമായി കുരിശ് ചിന്തിക്കപ്പെടു മ്പോള്‍ അതിഭൗതികജീവിതത്തിന്‍റെ മൂലക്കല്ല് കുരിശാണെന്ന് തിരിച്ചറിവുള്ളവരെയാണ് തിരുസ്സഭയില്‍ വിശുദ്ധര്‍ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്.

വെറുതെയല്ല നാം ഒന്നും വിശുദ്ധരാകാത്തത്. കുരിശിലെ പീഢാനുഭവത്തെയും മരണത്തെയും പറ്റി ധ്യാനിക്കുവാനും ആന്തരികവും വ്യക്തിപരവുമായ പരിഹാരകൃത്യങ്ങളോട് ബാഹ്യ മായും സാമൂഹികവുമായ സേവനങ്ങള്‍ ചേര്‍ത്ത് ധന്യമാക്കുവാന്‍ നമുക്ക് പുതിയ പാഠങ്ങള്‍ പഠിക്കാം.
ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥന: കുരിശില്‍ കിടന്നുകൊണ്ട് നീ ആത്മബലിയര്‍പ്പിക്കുമ്പോള്‍, നിന്റെ പീഢകളോട് തന്നെത്തന്നെ സംയോജിപ്പിച്ചും അനു സരണം, വിശ്വാസം, ശരണം, ജ്വലിപ്പിക്കുന്ന ഉപവി എന്നിവ വഴി അനിതരസാധാരണമാ യ രീതിയില്‍ നിന്നോട് സഹകരിക്കുവാന്‍ എന്നെ നിയോഗിക്കണമെ.

(d) റോമ 8/1-17
കുരിശ് ഒരു പുതിയ ജീവിതത്തിലേക്കുള്ള ക്ഷ ണമാണ്. അത് ആത്മാവിലുള്ള ജീവിതം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. അതും നവമായ ജീവിതമാണ്. ജീവനിലേക്കും സമാധാനത്തിലേക്കും നയിക്കുന്നതാണ് ആ ജീവിതം. കുരിശില്‍ ഉയര്‍ത്തപ്പെട്ടവന്‍ ക്രിസ്തുവായിരു ന്നു. അവന്‍ ദൈവമായിരുന്നു. കുരിശില്‍ ഉ യര്‍ത്തപ്പെട്ടവന്‍ തന്റെ ജീവിതമാണ് ഉയര്‍ ത്തിപ്പിടിച്ചത്, അത് പരസ്യമായ ഒരു സാക്ഷ്യമാണ്. എല്ലാം സമര്‍പ്പിക്കപ്പെട്ടതിന്‍റെയും, എ ല്ലാം നവീകരിക്കപ്പെട്ടതിന്റെയും ഉത്തമസാ ക്ഷ്യം. അതിലും വലിയ ഒരു സാക്ഷ്യമില്ല. അവന്‍ പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ, സ്വന്തമായി മാറുന്നു. ഇനി അവന്‍ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെതാണ്; ആ ജീവിതത്തിലേക്ക് അവന്‍ മാറ്റപ്പെടുന്നു. ക്രൈസ്തവന്‍റെ ജീവിതം കുരിശിനോട് ചേര്‍ത്ത് വയ്ക്കുമ്പോള്‍ മാത്രമേ, കുരിശില്‍ ഉയര്‍ത്തപ്പെ ടുമ്പോള്‍ മാത്രമേ നവീകരിക്കപ്പെടുന്നുള്ളു. അത് വിശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുന്നുള്ളു, അത് വിമലീക രിക്കപ്പെടുന്നുള്ളു. അപ്പോള്‍ അത് ഒരു പരസ്യമായ സാക്ഷ്യമായി മാറുന്നു. മത്തായി സുവിശേഷകന്‍ പറയുന്നതുപോലെ മലമേല്‍ പണിതുയര്‍ത്തിയ പട്ടണം പോലെയും, പീഠത്തില്‍ കൊളുത്തി വയ്ക്കപ്പെട്ട ദീപംപോലെയും. അത് ഒരുവന്‍ ആന്തരികമായ പരിവര്‍ത്തനത്തിന് വിധേയനാകേണ്ടതുണ്ട്; നവീകരിക്കപ്പെടേണ്ടതുണ്ട്. അവന്റെ ജീവിതം ശരീരത്തില്‍ നിന്ന് ആത്മാവിലേക്ക് ഒരു പരിക്രമണം ചെയ്യേണ്ട തുണ്ട്. അത് ഒരു വെല്ലുവിളി തന്നെയാണ്.

(e) ഹെബ്രാ: 2/10-17
കുരിശിന്റെ പുകഴ്ചയുടെ തിരുനാള്‍ ഒരു ക്ഷണമാണ് ക്രൈസ്തവര്‍ക്ക് നല്‍കുന്നത്. സഹനം വഴി പരിപൂര്‍ണ്ണരാക്കപ്പെടാനുള്ള വിളിയാണത്. ദൈവസ്‌നേഹത്തിന്‍റെ, സഹോദരസ്‌നേഹത്തിന്‍റെ, പ്രപഞ്ചസ്‌നേഹത്തിന്‍റെ പരിപ്രേക്ഷ്യമാണത്. ഒരു ചിന്ത, ഒരു വാക്ക്,ഒരു പ്രവൃത്തി എന്നിവയെല്ലാം നിലനില്‍ക്കുന്നതും, കടന്നുപോകുന്നതും, ദൈവം, സഹോദരന്‍, പ്രപഞ്ചം എന്നീ മൂന്ന് പ്രാപഞ്ചികയാഥാര്‍ത്ഥ്യം നമ്മുടെ ഉള്ളായ്മയിലൂടെയാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവ ഫലസംദായകമാകണമെങ്കില്‍ അവയില്‍ നിന്ന് നന്മയുടെ പലങ്ങള്‍ ഉളവാ ക്കേണ്ടതുണ്ട്; ഏത് ഫലവും ഉണ്ടാകുന്നത്, ഏതൊരു പുഷ്പവും വിരിയുന്നത്, ഒരു കിഴടങ്ങ ലിലൂടെയും, ഒരു പുനര്‍ക്രമീകരണത്തിലൂടെയുമാണ്. അതാകട്ടെ ഒരു വേദനയും, ചലവനും സൃഷ്ടിക്കുന്നു. കുരിശില്‍ തറക്കപ്പെടുന്ന ക്രൈസ്തവന്‍ മാത്രമാണ് ഈ ഫലങ്ങള്‍ പുറപ്പെടുവിക്കുന്നത്. അതിനാല്‍ നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിലെ ഫലദായ കമായ കാലം എന്നത് കുരിശിന്‍റെ പാതയി ലെ അനുദിന പരിക്രമണമാണ്. സഹനം അല്ലെങ്കില്‍ വേദന എന്നതിന് അതിനാല്‍ ഒരുവന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ അവിഭാജ്യമായ ഘടകമായി മാറുകയും, അത്, നന്മയുടെ ഫലങ്ങളാ യി രൂപാന്തരപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. അത് മുപ്പത് മേനിയാകാം, അറുപത് മേനിയാകാം, നൂറ് മേനിയാകാം.
 
കുരിശിന്‍റെ ജീവശാസ്ത്രം
ജീവനുള്ളതാണ് കുരിശ്. കാരണം അത് ഒരു ജീവിക്കുന്ന വ്യക്തിയുടെ അവിഭാജ്യഘടകവും, ആത്മബലവുമാണ്. ഒരു കുരിശ് ഏന്തുന്നവര്‍ തന്‍റെ ജീവന്‍റെ ഒരു അംശമാണ് അതിലേക്ക് സമര്‍പ്പിക്കുന്നത്. കുരിശ് അവന്‍റെ ജീവന്‍റെ ഭാഗമായി മാറുന്നു. അതിനാല്‍ ജീവനിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാത്ത കുരിശ് മൃതമാണ്; അല്ലെങ്കില്‍ കുരിശില്‍ എത്തിച്ചേരാത്ത ജീവിതം മൃതമാണ്, അചേതനമാണ്. മനുഷ്യദൃഷ്ടിയില്‍ കുരിശിന്‍റെ ചിത്രം അചേതനമാണെങ്കില്‍ അത് ജീവിക്കു വന്നവനായ ദൈവത്തിന്‍റെ ജ്വലിക്കുന്ന രൂപമായി മാറ്റപ്പെടുന്നത്, ഉള്ളില്‍ ദൈവവചനത്തിന്‍റെ സജീവത സൂക്ഷിക്കുന്ന മനുഷ്യന്റെ ഹൃ ദയനിലങ്ങളിലാണ്.
ഫ്രാന്‍സിസ് മാര്‍പാപ്പ ലോകയുവജന സമ്മേ ളനത്തില്‍ ചോദിച്ച മൂന്നു ചോദ്യങ്ങളും ഇത്ത

രുണത്തില്‍ ചിന്തനീയമാണ്.
1. നിങ്ങള്‍ എന്താണ് കുരിശില്‍ അവശേഷിപ്പി ച്ചുപോരുന്നത്?
2. കുരിശ്ശേന്താണ് നിങ്ങള്‍ക്ക് സമ്മാനിച്ചത്?
3. കുരിശ് നിങ്ങളെ എന്താണ് പഠിപ്പിച്ചത് ?
മാര്‍പാപ്പ നല്‍കുന്ന ഉത്തരം ഗമനവും, ലളിത വുമാണ്. 'മറ്റാര്‍ക്കും തരാനാവാത്ത നിധിയാണ് ക്രിസ്തുവിന്‍റെ കുരിശ് നമുക്ക് തരുന്നത്-ദൈവത്തിന്റെ അചഞ്ചല സ്‌നേഹത്തിന്‍റെ ഉറപ്പ്. നമ്മുടെ പാപത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി അതി നെ ക്ഷമിച്ച് മായിക്കുന്ന സ്‌നേഹം നമ്മുടെ സ ഹനത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി അതിനെ ഏറ്റെടു ക്കാന്‍ നമ്മെ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്ന സ്‌നേഹം. നമ്മുടെ മരണത്തിലേക്കും ആഴ്ന്നിറങ്ങി അതിനെ കീഴ്‌പ്പെടുത്തുകയും നമ്മെ രക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സ്‌നേഹം. ദൈവത്തിന്‍റെ അളവില്ലാത്ത കരുണയും അതിരില്ലാത്ത സ്‌നേഹവും ക്രിസ്തുവിന്‍റെ കുരിശില്‍ നമുക്ക് കാണാനാകും. അതിനാല്‍ നമുക്ക് നമ്മെ തന്നെ ക്രിസ്തുവിന് ഭരമേല്പിക്കാം. കാരണം അവന്‍ ഒരിക്കലും നമ്മെ നിരാശപ്പെടുത്തുകയില്ല. വളര്‍ച്ചയാണ് ജീവന്‍റെ ലക്ഷണം. വളര്‍ച്ച ഇല്ലെങ്കില്‍ പിന്നീട് അത് മൃതമാകുന്നു എന്ന് ജീവശാസ്ത്രലോകം വിശേഷിപ്പിക്കുമ്പോള്‍, ഒരു ക്രൈസ്തവന്റെ ആത്മീയവളര്‍ച്ച അവന്‍ കുരി ശില്‍ നിന്ന് കണ്ടെടുക്കേണ്ടതാണെന്ന് സെ.ജോണ്‍ ഓഫ് ദി ക്രോസ് എന്ന വിശുദ്ധന്‍ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തുന്നു. ഓരോ കുരിശും ഒരു വളര്‍ച്ച യാകുന്നത് അതിനാലാണെന്ന് ആവിലായി ലെ അമ്മത്രേസ്യയും സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. ജീവന്‍റെ സംസ്‌കൃതി രൂപപ്പെടുന്നത് വേദനകളു ടെ നിറവിലാണെന്ന തിരിച്ചറിവ് നഷ്ടമാകുന്ന പുതിയ തലമുറക്ക് എല്ലാം ഉപഭോഗവസ്തുക്കളാ യി മാറുന്നതില്‍ അത്ഭുതപ്പെടേണ്ടതില്ല. ലാഭമല്ലാത്തത് എല്ലാം നഷ്ടമാണെന്ന് പഠിപ്പിക്കുന്ന ധനതത്വശാസ്ത്രം ഇന്ന് ഭരണം നടത്തുമ്പോള്‍ ഒരിക്കല്‍ ലാഭകരമായിരുന്നത് നഷ്ടമാകുന്നത് പ്രാപഞ്ചിക നീതിയുടെ വ്യതിയാനമായല്ല മറി ച്ച് അവ ഒരു നിയതിയുടെ ഭ്രമണപഥം കൂടി തീര്‍ക്കുന്നതാണെന്ന തിരിച്ചറിവാല്‍ വരാന്‍ വൈകുന്നുവോ?
മുന്നോട്ട് നീങ്ങുന്നവന് ലഭിക്കുന്ന പ്രതിഫലം ഇതാണ്. കുരിശിന്‍റെ പുകഴ്ചയുടെ തിരുനാള്‍ മനുഷ്യന് നല്‍കുന്ന ആശ്വാസവും അതാണ്.
ജീവന്‍ നല്‍കീടും
അടയാളം നിത്യം
ഞങ്ങള്‍ ധരിക്കുന്നു
ജീവിതമാകും സമരത്തിന്‍
ഖഡ്ഗാദികല്ലായുധമായ്
കര്‍ത്താവേ, നീ തന്നതു നിന്‍
സ്ലീവായല്ലോ പൊരുതിടുവാന്‍
അതു വഴിയായ് - ഞങ്ങള്‍ വിജയിക്കും.
(ഏലിയാ - സ്ലീവാ - മൂശ കാലങ്ങള്‍,
ഞായര്‍ - റംശ). 

ഇങ്ങനെയുമുണ്ടോ ഒരു പാപം?

Shalom Times, 03 September 2012
Written by  സ്റ്റെല്ല ബെന്നി 

ധ്യാനഗുരു പറഞ്ഞ ഒരു സംഭവമാണിത്. ഒരിക്കൽ അദ്ദേഹം ട്രെയിനിൽ യാത്ര ചെയ്യുകയായിരുന്നു. അന്ന് ആ ട്രെയിൻ വൈകിയാണ് ഓടിയിരുന്നത്. മാത്രമല്ല, ട്രെയിനിൽ നല്ല തിരക്കും. എന്നാലും അദ്ദേഹത്തിന് ഇരിക്കാൻ സ്ഥലം കിട്ടി. ഏതാനും സ്റ്റേഷനുകൾ പിന്നിട്ടപ്പോൾ ഒരു സ്ത്രീ ഒക്കത്ത് കുഞ്ഞുമായി ട്രെയിനിൽ കയറി. അവൾ തിക്കിത്തിരക്കി എവിടെയെങ്കിലും ചാരി നില്ക്കാനൊരു സ്ഥലം നോക്കി ധ്യാനഗുരു ഇരുന്നിരുന്ന സീറ്റിന്റെ എതിർഭാഗത്തുള്ള സീറ്റിനടുത്ത് വന്നുനിന്നു. വൈദികൻ ആ സ്ത്രീക്കുവേണ്ടി തന്റെ സീറ്റ് ഒഴിഞ്ഞുകൊടുത്താലോയെന്ന് ആലോചിക്കുന്നതിനിടയിലാണ് അദ്ദേഹം ആ കാഴ്ച കാണുന്നത്. തന്റെ എതിരെയുള്ള സീറ്റിൽ ഒരാൾക്കുകൂടി ഇരിക്കാനുള്ള സ്ഥലമുണ്ട്. പക്ഷേ, ആ സീറ്റിൽ ഇരിക്കുന്ന ഒരാൾ അല്പം കൂടുതൽ സ്ഥലം കവർന്നിട്ടുണ്ട്. കുറെനേരം കഴിഞ്ഞിട്ടും ആ കുഞ്ഞിനെയും അമ്മയെയും കണ്ടിട്ടും അയാൾ കണ്ടഭാവംപോലും നടിച്ചില്ല. അദ്ദേഹം അല്പമൊന്ന് ഒതുങ്ങിക്കൊടുത്താൽ മതി ആ സ്ത്രീക്ക് തന്റെ കുഞ്ഞിനെയും മടിയിൽ വച്ച് അവിടെ ഇരിക്കുവാനാകും. പക്ഷേ, ആ വ്യക്തി അതിനു തയാറല്ല എന്നു കണ്ടപ്പോൾ ആ വൈദികൻ അയാളെ വിളിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു: ''സുഹൃത്തേ, അല്പമൊന്ന് ഒതുങ്ങിയിരുന്നാൽ ഈ സ്ത്രീക്കുകൂടി അവിടെ ഇരിക്കാൻ കഴിയുമല്ലോ.'' അതിനുള്ള ഉത്തരം അദ്ദേഹം പറഞ്ഞില്ല. പകരം വലിയ കോപത്തോടുകൂടി ആ വൈദികനെ ഒന്നു നോക്കി. ആ മനുഷ്യൻ അതിനു തയാറല്ല എന്നു കണ്ടപ്പോൾ വൈദികൻ തന്റെ അഭ്യർത്ഥന വീണ്ടും ആവർ ത്തിച്ചു. അപ്പോൾ അയാൾ ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു; ''ഞാൻ ഒതുങ്ങിയിരുന്നിട്ട് ആരും ഈ സീറ്റിൽ ഇരിക്കാമെന്ന് കരുതേണ്ട. പകരം അച്ചനങ്ങോട്ട് എഴുന്നേറ്റു നിന്നിട്ട് അവരെ അവിടെ ഇരുത്തുകയായിരിക്കും കൂടുതൽ നല്ലത്. അച്ചനറിയാമോ മൂന്നുനാലു വർഷമായി ഞാൻ ഈ ട്രെയിനിൽ സ്ഥിരമായി യാത്ര ചെയ്യുന്നു. രാവിലെയും വൈകുന്നേരവും ഞാൻ കമ്പനിയിലേക്കു പോകുന്നതും തിരികെ വരുന്നതും ട്രെയിനിൽ തന്നെയാണ്. പലപ്പോഴും കമ്പനിയിലെ ജോലി കഴിഞ്ഞ് ക്ഷീണിച്ചവശനായിട്ടായിരിക്കും ട്രെയിനിൽ കയറിപ്പറ്റുന്നത്. നാളിതുവരെ ഒരൊറ്റ വ്യക്തിപോലും തൂങ്ങിനില്ക്കുന്ന എന്നെ കണ്ടിട്ട് അല്പമൊന്ന് ഒതുങ്ങിയിരുന്ന് എന്നെ ഇരിക്കുവാൻ അനുവദിച്ചിട്ടില്ല. എനിക്കിതുവരെ കിട്ടാത്തത് ഞാനും കൊടുക്കാൻ തയാറല്ല.'' ഇത്രയും പറഞ്ഞതിനുശേഷം അയാൾ ഒന്നുകൂടി വിശാലമായി ഇരിക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചു.

അപ്പോൾ ആ വൈദികൻ അങ്ങനെ അയാളോടു ചോ ദിച്ചു; ''സഹോദരാ, ഇതുവരെ നിങ്ങൾക്കു കിട്ടാത്ത നന്മ മറ്റൊരു വ്യക്തിക്ക് കൊടുക്കുവാൻ നിങ്ങൾ മടിക്കുന്നു, ശരിതന്നെ. എന്നാൽ, ഈ കൊടുക്കായ്കയുടെ ചങ്ങല ഒന്നു പൊട്ടിക്കാൻ നിങ്ങൾക്കൊന്നു മനസായിക്കൂടേ? നിങ്ങൾക്കു ലഭിക്കാത്തതുകൊണ്ട് നിങ്ങളും കൊടുക്കാത്ത ഈ ചങ്ങലയിൽ കുടുങ്ങി നാളിതുവരെ നിങ്ങൾ സഞ്ചരിച്ചു. എന്നാൽ, നിങ്ങൾക്കിതിനെ നല്കുന്നതിൽ സന്തോഷിക്കുന്നവരുടെ ചങ്ങലയാക്കി മാറ്റാൻ കഴിയും. ഇന്ന് നിങ്ങൾ ഈ സ്ത്രീക്ക് ഇരിക്കാൻ സീറ്റു കൊടുത്താൽ അവൾ എന്നും നിങ്ങളെ നന്ദിയോടെ ഓർക്കും. മറ്റൊരിക്കൽ ഇതുപോലെ ഒരവസ്ഥയിൽ ഒരാളെ കാണുവാൻ ഇടയായാൽ ഒതുങ്ങിയിരുന്നോ സീറ്റ് ഒഴിഞ്ഞുകൊടുത്തോ അയാളെ സഹായിക്കുവാൻ നിങ്ങൾ അവളോടു കാണിക്കുന്ന കാരുണ്യം ഇടയായിത്തീരും. മാത്രമല്ല, അവളുടെ ഒക്കത്തിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞും ഈ കാഴ്ച കാ ണും. നാളെ ആവശ്യത്തിലായിരിക്കുന്ന ഒരാളെ കാണുമ്പോൾ സഹായിക്കാനുള്ള പ്രേരണ ആ കുരുന്നു മനസിലും മുളയെടുക്കും. അങ്ങനെ കൊടുക്കുന്നവരുടെ ചങ്ങലയിൽ ആ കുഞ്ഞും ഉൾപ്പെടാനിടവരും.'' അപ്പോഴാണ് തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ആ സ്ത്രീയുടെ ഒക്കത്തിരുന്ന് ചിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ അയാൾ കണ്ടത്. ആ കുഞ്ഞിലെ നന്മ ദർശിച്ചതുകൊണ്ടാകണം ഏതോ ഒരു പ്രേരണയാൽ അയാൾ ഒതുങ്ങിയിരുന്ന്, അമ്മയ്ക്കും കുഞ്ഞിനും ഇരിക്കാൻ സ്ഥലം കൊടുത്തു.

ചങ്ങലകൾ മുറിച്ചില്ലെങ്കിൽ...
സുഭാഷിതങ്ങളിൽ ഇപ്രകാരം എഴുതിയിരിക്കുന്നു: ''നിനക്കു ചെയ്യാൻ കഴിവുള്ള നന്മ,

അതു ലഭിക്കാൻ അവകാശമുള്ളവർക്ക് നിഷേധിക്കരുത്'' (സുഭാ.3:27). പലപ്പോഴും മറ്റുള്ളവർക്ക് സഹായം ചെയ്യാനുള്ള നമ്മുടെ മടിയുടെ പിന്നിൽ ഇത്തരത്തിലുള്ള കൊടുക്കായ്കകളുടെ ചങ്ങലകൾ കാണാനിടയുണ്ട്. എന്റെ ആവശ്യസമയത്ത് എനിക്കാരും സഹായം തന്നിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ട് ഞാനും ആർക്കും സഹായം ചെ യ്യാൻ തയാറല്ല എന്നതായിരിക്കും നമ്മുടെ നിലപാട്. എന്നാൽ, നമുക്ക് കിട്ടാത്തതു കൊടുക്കാൻ തയാറാകുന്നിടത്താണ് സ്‌നേഹത്തിന്റെ പൂർണത.

നമ്മളോട് മറ്റുള്ളവർ എങ്ങനെ പെരുമാറണം എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള വ്യക്തമായ ധാരണ നമുക്കുണ്ടായിരിക്കാം. എന്നാൽ, മറ്റുള്ളവരോട് എപ്രകാരം നന്നായി പെരുമാറണം എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്ത നമ്മളിൽ തീരെ ഇല്ലാതെയും വരാം. അതുകൊണ്ടാണ് യേശു ഇപ്രകാരം തന്റെ ശിഷ്യന്മാരോടും അതുവഴി നമ്മളോടും പറഞ്ഞത്, ''മറ്റുള്ളവർ നിങ്ങളോട് എങ്ങനെ പെരുമാറണമെന്ന് നിങ്ങ ൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവോ, അങ്ങനെതന്നെ നിങ്ങൾ അവരോടും പെരുമാറുവിൻ'' (ലൂക്കാ 6:31) എന്ന്.

യേശു ഇപ്രകാരം പറയുക മാത്രമല്ല ചെയ്തത്, സ്വ ന്തം ജീവിതത്തിലൂടെ അവിടുന്ന് അതു കാണിച്ചുകൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. അവിടുന്ന് പറഞ്ഞു; ''ശുശ്രൂഷിക്കപ്പെടാനല്ല, ശുശ്രൂഷിക്കുവാനും അനേകരുടെ മോചനദ്രവ്യമായി സ്വജീവൻ കൊടുക്കാനും മനുഷ്യപുത്രൻ വന്നിരിക്കുന്നതുപോലെതന്നെ'' (മത്തായി 20:27).

അവസാനത്തെ അത്താഴസമയത്ത് യേശു എഴുന്നേറ്റ് മേലങ്കി മാറ്റി ഒരു തുവാലയെടുത്ത് അരയിൽ കെട്ടി. അനന്തരം ഒരു താലത്തിൽ വെള്ളമെടുത്ത് ശിഷ്യന്മാരുടെ പാദങ്ങൾ കഴുകുകയും അരയിൽ കെട്ടിയിരുന്ന തുവാലകൊണ്ട് തുടയ്ക്കുകയും ചെയ്തു. പാദംകഴുകൽ ശുശ്രൂഷയ്ക്കുശേഷം അവിടുന്ന് മേല ങ്കി ധരിച്ച് സ്വസ്ഥാനത്തിരുന്നു. എന്നിട്ട് ശിഷ്യന്മാരോടു പറഞ്ഞു: ''ഞാനെന്താണു നിങ്ങൾക്ക് ചെയ്തതെന്ന് നിങ്ങൾ അറിയുന്നുവോ? നിങ്ങൾ എന്നെ ഗുരു എ ന്നും കർത്താവ് എന്നും വിളിക്കുന്നു. അതു ശരിതന്നെ. ഞാൻ ഗുരുവും കർത്താവുമാണ്. നിങ്ങളുടെ കർത്താവും ഗുരുവുമായ ഞാൻ നിങ്ങളുടെ പാദങ്ങൾ കഴുകിയെങ്കിൽ നിങ്ങളും പരസ്പരം പാദങ്ങൾ കഴുകണം. എന്തെന്നാൽ, ഞാൻ നിങ്ങൾക്കു ചെയ്തതുപോലെ നിങ്ങളും ചെയ്യേണ്ടതിന് ഞാൻ നിങ്ങൾക്കൊ രു മാതൃക നല്കിയിരിക്കുന്നു'' (യോഹ.13:13-15).

കർത്താവ് ഇതൊരു കല്പനയായിട്ടാണ് ശിഷ്യന്മാർക്കു നല്കിയത്. ഈ വിധത്തിൽ സ്വയം താണുകൊണ്ട് മറ്റുള്ളവരെ ഉയർത്തുന്നവരെ ശ്രേഷ്ഠന്മാരിൽ അതിശ്രേഷ്ഠന്മാരായി അവിടുന്നു മുദ്ര കുത്തുകയും ചെയ്തു. അവിടുന്നു പറഞ്ഞു: ''നിങ്ങളിൽ ഏറ്റവും വലിയവൻ ഏറ്റവും ചെറിയവനെപ്പോലെയും അധികാരമുള്ളവൻ ശുശ്രൂഷകനെപ്പോലെയും ആയിരിക്കണം. ആരാണ് വലിയവൻ, ഭക്ഷണത്തിനിരിക്കുന്നവനോ പരിചരിക്കുന്നവനോ? ഭക്ഷണത്തിനിരിക്കുന്നവനല്ലേ? ഞാനാകട്ടെ നിങ്ങളുടെ ഇടയിൽ പരിചരിക്കുന്നവനെപ്പോലെയാണ്'' (ലൂക്കാ 22:26-27).

എളിമപ്പെടുവാനും താഴാനും ഒരുവൻ തയാറാകുന്നതിന്റെ തോതനുസരിച്ചേ ആത്മീയ ജീവിതത്തിൽ വളരാൻ കഴിയൂ. 'താണനിലത്തേ നീരോടൂ' എന്ന പഴമൊഴി വ്യക്തമാക്കുന്നതും ഇതുതന്നെയാണ്. നമ്മളിലെല്ലാവരുംതന്നെ ആത്മീയ ജീവിതത്തിൽ വളരുവാനും ഫലം പുറപ്പെടുവിക്കുവാനും ആഗ്രഹിക്കുന്നവരാണ്. എന്നാൽ, ഇതിനുവേണ്ടി സ്വയം താഴലിന്റെയും എളിമപ്പെടലിന്റെയും വഴിയിലൂടെ ദൈവാത്മാവ് നമ്മെ നടത്തുമ്പോഴാണ് യഥാർത്ഥത്തിലുള്ള നമ്മുടെ തകർന്ന ആത്മീയ അവസ്ഥ പുറത്തുവരുന്നത്. സ്വയം താഴലിന്റെയും എളിമപ്പെടലിന്റെയും വഴികളിലൂടെ നയിക്കപ്പെടാനുള്ള കൃപ ദൈവാത്മാവിനോട് നാം ചോദിച്ചു വാങ്ങേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

ഇതു പാപംതന്നെ
പലരും പാപത്തെക്കുറിച്ചു ചിന്തിക്കുമ്പോൾ സ്വയം നീതീകരിച്ചുപോകുന്ന ഒരു ഘട്ടമുണ്ട്. ഞാൻ ആർക്കെതിരെയും യാതൊരു തിന്മയും ചെയ്യുന്നില്ലല്ലോ എന്ന ചിന്തയാണ് അത്. എന്നാൽ, ദൈവവചനം പറയുന്നു; മറ്റുള്ളവരോടു ചെയ്യുന്ന ദ്രോഹങ്ങൾ മാത്രമല്ല പാപം. മറ്റുള്ളവർക്ക് ചെയ്യാതിരിക്കുന്ന നന്മയും പാപമാണ്. ഇതിനെക്കുറിച്ച് അധികമാർക്കും ബോധ്യമില്ല. എന്നാൽ ലേഖനത്തിലൂടെ ഇപ്രകാരം ദൈവം സംസാരിക്കുന്നു: ''ചെയ്യേണ്ട നന്മ ഏതാണെന്നറിഞ്ഞിട്ടും അതു ചെയ്യാതിരിക്കുന്നവൻ പാപം ചെയ്യുന്നു'' (യാക്കോബ് 4:17).

സ്‌നേഹപൂർവമുള്ള ഒരു വാക്ക്, ഒരു സാന്ത്വനം, കരുണാർദ്രമായ ഒരു കടാക്ഷം, അപരന്റെ നന്മയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരേറ്റുപറച്ചിൽ, വാത്സല്യപൂർവമുള്ള ഒരു തലോടൽ, അപരന്റെ നന്മ കാംക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് കൊടുക്കുന്ന ഒരു തിരുത്തൽ, വിശക്കുന്നവന്റെ നേർക്കു നീട്ടുന്ന ഒരു പാത്രം ഭക്ഷണം, ദാഹിക്കുന്നവനു പകർന്നുകൊടുക്കുന്ന ദാഹജലം... എ ന്നിങ്ങനെ എത്രയെത്ര നന്മകളാണ് നമുക്കു മറ്റുള്ളവർക്കു നല്കാൻ കഴിയുന്നത്. അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് നാമതു നിഷേധിക്കുമ്പോൾ അതു പാപമായിത്തീരുന്നു.
ഏറ്റവും പ്രധാനമായ ഒരു സംഗതി നമ്മുടെ കൊടുക്കായ്കകളുടെയും കൊടുത്തതിന്റെയും കണക്കാണ് അവസാന വിധിയുടെ സമയത്ത് നമ്മുടെ നേർക്കുള്ള വിധിവാചകത്തിനുള്ള തെളിവായി വായിക്കപ്പെടുന്നത്.

അന്ത്യവിധിയുടെ അളവുകോൽ
അന്ത്യവിധിയുടെ സമയത്ത് ഇടയൻ ചെമ്മരിയാടുകളെ കോലാടുകളി ൽനിന്നും വേർതിരിക്കുന്നതുപോലെ നീതിമാന്മാരെയും നീതിരഹിതരെ യും വേർതിരിക്കും. നീതിമാന്മാരെ തന്റെ വലതുവശത്തും നീതിരഹിതരെ തന്റെ ഇടതുവശത്തും നിർത്തും. അനന്തരം അവിടുന്ന് തന്റെ വലതുവശത്തു ള്ള നീതിമാന്മാരോടായി പറയും; എന്റെ പിതാവിനാൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവരേ വരുവി ൻ. ലോകസ്ഥാപനം മുതൽ നി ങ്ങൾക്കായി സജ്ജമാക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന രാജ്യം അവകാശപ്പെടുത്തുവിൻ. എന്തെന്നാൽ, എനിക്കു വിശന്നു നിങ്ങൾ ഭക്ഷിക്കാൻ തന്നു. എനിക്കു ദാഹി ച്ചു നിങ്ങൾ കുടിക്കാൻ തന്നു. ഞാൻ പരദേശിയായിരുന്നു നിങ്ങൾ എന്നെ സ്വീകരിച്ചു. ഞാൻ നഗ്നനായിരുന്നു നിങ്ങൾ എന്നെ ഉടുപ്പിച്ചു. ഞാൻ രോഗിയായിരുന്നു നിങ്ങൾ എന്നെ സന്ദർശിച്ചു. ഞാൻ കാരാഗൃഹത്തിലായിരുന്നു നിങ്ങൾ എന്റെ അടുത്തുവന്നു.
അപ്പോൾ നീതിമാന്മാർ ഇങ്ങനെ മറുപടി പറയും: കർത്താവേ നിന്നെ വിശക്കുന്നവനായി കണ്ട് ഞങ്ങൾ ആഹാരം നല്കിയതും ദാഹിക്കുന്നവനായി കണ്ട് കുടിക്കാൻ നല്കിയതും എപ്പോൾ? നിന്നെ ഞങ്ങൾ രോഗാവസ്ഥയിലോ കാരാഗൃഹത്തിലോ കണ്ട് സന്ദർശിച്ചത് എപ്പോൾ? അപ്പോൾ കർത്താവ് മറുപടി പറയും, സത്യം സത്യമായി ഞാൻ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു: എന്റെ ഏറ്റവും എളിയ ഈ സഹോദരന്മാരിൽ ഒരുവന് ചെയ്തുകൊടുത്തപ്പോൾ നിങ്ങൾ എനിക്കുതന്നെയാണ് ചെയ്തത് (മത്തായി 25:32-40).

അനന്തരം അവിടുന്ന് തന്റെ ഇടതുഭാഗത്തുള്ളവരോടു പറയും: ശപിക്കപ്പെട്ടവരേ, നിങ്ങൾ എന്നിൽനിന്നകന്ന് പിശാചിനും അവന്റെ ദൂതന്മാർക്കുമായി സജ്ജമാക്കിയിരിക്കുന്ന നിത്യാഗ്നിയിലേക്കു പോകുവിൻ. എനിക്കു വിശന്നു നിങ്ങൾ ആഹാരം തന്നില്ല. എനിക്കു ദാഹിച്ചു നിങ്ങൾ കുടിക്കാൻ തന്നില്ല. ഞാൻ പരദേശിയായിരുന്നു നിങ്ങൾ എന്നെ സ്വീകരിച്ചില്ല. ഞാൻ നഗ്നനായിരുന്നു നിങ്ങളെന്നെ ഉടുപ്പിച്ചില്ല. രോഗാവസ്ഥയിലും കാരാഗൃഹത്തിലും ആയിരുന്നു നിങ്ങളെന്നെ സന്ദർശിച്ചില്ല. അപ്പോൾ അവർ ചോദിക്കും: കർത്താവേ, ഞങ്ങൾ നിന്നെ വിശക്കുന്നവനോ ദാഹിക്കുന്നവനോ പരദേശിയോ നഗ്നനോ രോഗിയോ കാരാഗൃഹത്തിൽ കഴിയുന്നവനോ ആയി കണ്ടതും നിനക്കു ശുശ്രൂഷ ചെയ്യാതിരുന്നതും എ പ്പോൾ? അപ്പോൾ അവൻ മറുപടി പറയും. സത്യമായി ഞാൻ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു: ഈ ഏറ്റവും എളിയവരിൽ ഒരുവന് നിങ്ങൾ ഇത് ചെയ്യാതിരുന്നപ്പോൾ എനിക്കുതന്നെയാണ് ചെയ്യാതിരുന്നത്. ഇവർ നിത്യശിക്ഷയിലേക്കും നീതിമാന്മാർ നിത്യജീവനിലേക്കും പ്രവേശിക്കും (മത്തായി 25:41-46).

നരകത്തിൽ വിലാപവും പല്ലുകടിയും ആയിരിക്കും എന്ന് തിരുവചനത്തിൽ എഴുതപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ആ വിലാപം മിക്കവാറും എനിക്കു കഴിയാതെ പോയല്ലോ എന്നുള്ളതായിരിക്കും. എന്റെ കിണറ്റിലെ വെള്ളംകൊ ണ്ട് കർത്താവിന്റെ ദാഹമകറ്റാൻ, എന്റെ മേശയിലെ ഭക്ഷണംകൊണ്ട് അവന്റെ വിശപ്പകറ്റാൻ, എന്റെ വസ്ത്രംകൊണ്ട് അവന്റെ നഗ്നതയകറ്റാൻ കഴിയാതെ പോയല്ലോ എന്ന് ചിന്തിച്ചായിരിക്കും അപ്പോൾ വിലപിക്കുന്നത്. ആ വിലാപം നമ്മുടെ വായിൽനിന്നും പുറപ്പെടാതിരിക്കുവാൻ വെളിച്ചമുള്ള നേരത്ത് നമുക്ക് കണ്ണു തുറക്കാം. ഇന്ന് എന്നുള്ള ദിനങ്ങൾ ഉള്ളിടത്തോ ളം നാൾ നമുക്ക് നന്മ ചെയ്യാം. അതിനുള്ള കൃപാവരം ലഭിക്കാൻ തമ്പുരാനോടപേക്ഷിക്കാം.

പരിശുദ്ധാത്മാവായ ദൈവമേ, ദരിദ്രരിലും നിരാലംബരിലും എന്റെ സഹായം ആവശ്യമായ ഓരോരുത്തരിലും യേശുവിന്റെ മുഖം ദർശിച്ചുകൊണ്ട് അവർക്കു ശുശ്രൂഷ ചെയ്യുവാനും അങ്ങനെ നിത്യജീവന്റെ പാതയിലേക്ക് നയിക്കപ്പെടാനുമുള്ള കൃപാവരം എനിക്ക് നല്കണമേ, ആമ്മേൻ.
 

വിശുദ്ധരാകാൻ വിളിക്കപ്പെട്ടവർ

Written by  ആർച്ചുബിഷപ് ഫുൾട്ടൻ ജെ.ഷീൻ 

 

Shalom Times, 05 February 2013

ലോകരക്ഷകനായ യേശു ജറുസലെമിലേക്ക് രാജകീയപ്രവേശം നടത്തിയപ്പോൾ ജനങ്ങൾ വഴിയിൽ വസ്ത്രങ്ങൾ വിരിച്ചും ഇലകൾ നിരത്തിയും അവന് വഴിയൊരുക്കി ഓശാന പാടി. ഓശാന പാടിയവരോട് നിശബ്ദരാകാൻ പറഞ്ഞവരെ അവൻ ഓർമിപ്പിച്ചത് നിങ്ങൾ നിശബ്ദരായിരുന്നാൽ ഈ കല്ലുകൾ ആർപ്പു വിളിക്കും എന്നാണ്. എന്നാൽ, ഓശാന പാടിയവരാകട്ടെ പരിശുദ്ധൻ എന്ന് അവനെ വിളിച്ചപ്പോൾ അതിന്റെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥം എന്തെന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. അവർ പാടിയ സ്തുതികൾ അവൻ സ്വീകരിച്ചതെന്തുകൊണ്ടെന്നും അവർക്ക് മനസിലാക്കാൻ സാധിച്ചില്ല. അവർ കരുതിയത് ഭൂമിയിലെ ഒരു രാജാവായി തങ്ങൾ അവിടുത്തെ പ്രഘോഷിക്കുകയാണെന്നാണ്. അവൻ മഹത്തായ ആത്മീയസാമ്രാജ്യത്തിലെ ചക്രവർത്തിയാകാൻ പോകുന്നയാളായിരുന്നു എന്ന് അവരാരും മനസിലാക്കിയില്ല. വിശുദ്ധരാകാൻ വിളിക്കപ്പെട്ട (റോമാ 1:7) നമ്മളും പലപ്പോഴും അതുപോലെയാണ്. ഓരോ വിശുദ്ധ കുർബാനയിലും അവിടുത്തെ പരിശുദ്ധൻ, പരിശുദ്ധൻ, പരിശുദ്ധൻ എന്ന് ഉദ്‌ഘോഷിച്ചുകൊണ്ട് ഓശാന പാടുമ്പോഴും അർത്ഥം മനസിലാക്കുന്നില്ല.
ജനത്തിന്റെ ഓശാനവിളികളും സ്തുതിഗീതങ്ങളുമെല്ലാം  യേശു സ്വീകരിച്ചത് കുരിശിൽ ബലിയായി താൻ അർപ്പിക്കപ്പെടാൻ പോകുന്നതുകൊണ്ടാണ്. അങ്ങനെ ബലിയായി അർപ്പിക്കപ്പെടുന്നയാൾ പരിശുദ്ധനായിരിക്കണമെന്നതും യേശുവിനറിയാവുന്ന കാര്യമാണ്. അഞ്ച് ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കാൽവരിയിൽ ബലി അർപ്പിക്കുന്ന വേളയിൽ അവൻ സ്വയം പരിശുദ്ധനെന്ന് പറയുന്നതിനു പകരം വിശുദ്ധരോട് സംസാരിക്കുന്നു, തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട അമ്മയോടും പ്രിയശിഷ്യൻ യോഹന്നാനോടും. ശ്രദ്ധിച്ചുകേൾക്കുമെങ്കിൽ അവിടെ ഉയരുന്നത് നമുക്കുവേണ്ടിയുള്ള സന്ദേശങ്ങളാണെന്ന് മനസിലാക്കാം.

ആ വാക്കുകൾ എത്ര ഹൃദയസ്പർശിയാണെന്ന് നോക്കുക, ''യേശു തന്റെ അമ്മയും താൻ സ്‌നേഹിച്ച ശിഷ്യനും അടുത്ത് നില്ക്കുന്നതുകണ്ട് അമ്മയോട് പറഞ്ഞു: സ്ത്രീയേ, ഇതാ, നിന്റെ മകൻ. അനന്തരം അവൻ ആ ശിഷ്യനോട് പറഞ്ഞു: ഇതാ, നിന്റെ അമ്മ'' (യോഹ. 19:2627). മാതാവിനോടും യോഹന്നാനോടുമായി അവൻ പറയുന്ന വാക്കുകളാണത്. അവിടുന്ന് വിശുദ്ധരോട് സംസാരിക്കുകയാണ്. വിശുദ്ധരുടെ മാധ്യസ്ഥ്യം അവിടുത്തേക്കാവശ്യമില്ല, എന്തെന്നാൽ അവിടുന്ന് ദൈവത്തിന്റെ പരിശുദ്ധനാണ്. പക്ഷേ, നമുക്ക് പരിശുദ്ധിയുടെ ആവശ്യമുണ്ട്. ബലിയർപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഓരോരുത്തരും പരിശുദ്ധരും കളങ്കമേശാത്തവരും ആയിരിക്കണം. ഒരു ക്രൈസ്തവൻ എന്ന നിലയിൽ നാമോരോരുത്തരും ബലിയായി അർപ്പിക്കപ്പെടാനും ബലിയർപ്പകരാകാനും വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന സത്യം ഓർക്കാം.

സാർവദേശീയ ദൗത്യം
എങ്ങനെയാണ് ബലിയർപ്പണത്തിൽ നമുക്ക് വിശുദ്ധരായ പങ്കാളികളാകാൻ സാധിക്കുക? ഈ ചോദ്യത്തിന് യേശു നല്കിയ ഉത്തരമിതാണ്, തന്റെ അനുഗൃഹീതയായ മാതാവിന്റെ സംരക്ഷണത്തിൽ സ്വയം സമർപ്പിക്കുക. അവൻ ഓരോരുത്തരോടും പറയുന്നു, ''ഇതാ, നിന്റെ അമ്മ'' യോഹന്നാനെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നതിലൂടെ സഭയോടും സഭയുടെ സകല അംഗങ്ങളോടും അവൻ പറയുന്നു, ''ഇതാ, നിന്റെ അമ്മ.'' തന്റെ അമ്മയെ അവിടുന്ന് സ്ത്രീ എ ന്നാണ് ആ സമയത്ത് വിളിക്കുന്നത്, അമ്മേ എന്നല്ല. കാരണം, അവൾക്ക് സാർവദേശീയമായ ഒരു ദൗത്യമാണുള്ളത്, എല്ലാവരുടെയും അമ്മയാകാൻ. അവൾ യേശുവിന്റെമാത്രം അമ്മയല്ല. ഓരോ വ്യക്തിയുടെയും അമ്മയാണ്. അവിടുത്തെ അമ്മയായിരുന്നു മറിയം, ഇപ്പോൾ അവിടുത്തെ മൗതികശരീരമായ സഭയുടെ മാതാവായിരിക്കുന്നു. നാം അവളുടെ മക്കളും.

അതുകൊണ്ടാണ് 'സ്ത്രീ' എന്ന വാക്ക് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. നമ്മെ മറ്റൊരു ക്രിസ്തുവാക്കാൻ അവൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ പരിശുദ്ധനെ വളർത്തിക്കൊണ്ടുവന്നതുപോലെ, പരിശുദ്ധരെ ദൈവത്തിനായി വളർത്താൻ അവൾക്കേ കഴിയൂ.

ക്രിസ്തുവിന്റെ മൗതികശരീരത്തിന്റെ അമ്മയാകാനുള്ള ദൗത്യത്തിന്റെ ഒരുക്കം അവളുടെ ദിവ്യപുത്രന്റെ ജീവിതത്തിലെ മൂന്ന് ദൃശ്യങ്ങളിൽ അനാവൃതമാകുന്നു. കാൽവരിതന്നെ വെളിപ്പെടുത്തണമായിരുന്നു അതിനെ ബലപ്പെടുത്താനുള്ള ദൃശ്യങ്ങൾ. അതായത്, ദൈവത്തിന്റെമാത്രം അമ്മയല്ല, മനുഷ്യന്റെകൂടി അമ്മയാകാൻ; വിശുദ്ധരുടെമാത്രം അമ്മയല്ല വിശുദ്ധരാകാൻ വിളിക്കപ്പെട്ടവരുടെകൂടി അമ്മയാകാൻ- മറിയം വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

ആത്മീയ മണവാട്ടി
ഒന്നാമത്തെ ദൃശ്യം ദേവാലയത്തിൽവച്ച് തിരുപ്പുത്രനെ കാണാതാവുന്നതാണ്. മൂന്ന് ദിവസങ്ങൾക്കുശേഷം തന്നെ കണ്ടെത്തുമ്പോൾ മാതാപിതാക്കളോട് ബാലനായ യേശു പറയുന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. ഞാൻ എന്റെ പിതാവിന്റെ കാര്യങ്ങളിൽ വ്യാപൃതനായിരിക്കേണ്ടതാണെന്ന് അറിഞ്ഞുകൂടേ എന്നാണവന്റെ ചോദ്യം. വിശുദ്ധനായ യൗസേപ്പിന്റെ ആശാരിപ്പണികളിൽ സഹായിക്കലല്ലാതെ മഹത്തായ മറ്റൊരു ദൗത്യംകൂടി തനിക്കുണ്ടെന്ന് അവൻ മാതാവിനെ ഓർമിപ്പിക്കുകയാണ്. മനുഷ്യരുടെ രക്ഷ എന്ന വലിയൊരു ജോലി ചെയ്യാനാണ് തന്റെ പിതാവ് തന്നെ ഭൂമിയിലേക്ക് അയച്ചിരിക്കുന്നത്, സകല മനുഷ്യരും ക്രിസ്തുവിന്റെ സാഹോദര്യത്തിന്റെ രാജ്യത്തിൽ സ്വർഗസ്ഥനായ പിതാവിന്റെ ദത്തുപുത്രൻമാരാകാൻവേണ്ടിയുള്ള വലിയ ദൗത്യമാണത്. ആ വാക്കുകളുടെ വ്യാപ്തി എന്തുമാത്രം മറിയം മനസിലാക്കിയെന്നത് നമുക്കറിഞ്ഞുകൂടാ. പക്ഷേ 18 വർഷങ്ങൾക്കുശേഷം കാനായിലെ കല്യാണവിരുന്നിൽ ആ ദൗത്യം അവൾ കൂടുതൽ മനസിലാക്കി. അവസാനമായി കാൽവരിയിൽവച്ച് ആ ദൗത്യമെന്തെന്ന് പൂർണമായും അറിഞ്ഞ് ഏറ്റെടുക്കുകയും ചെയ്തു.

പാപപരിഹാരത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുകയും വിശുദ്ധീകരണത്തെക്കുറിച്ച് പ്രഘോഷിക്കുകയും ചെയ്തവൻ ആദ്യമേതന്നെ ''മറിയമേ, സ്വസ്തി'' എന്ന് തന്റെ സ്വർഗീയദൂതനിലൂടെ പറഞ്ഞു എന്നത് എത്ര വലിയൊരു ചിന്തയാണ് തരുന്നത്. അവളുടെ പുത്രൻ രണ്ടാമതായി അവളെ വിളിച്ചത്, 'സ്ത്രീയേ'എന്നാണ്. അതൊരിക്കലും അവിടെവച്ച് അവൾക്ക് അവന്റെ മാതാവെന്ന സ്ഥാനം അവസാനിക്കുന്നു എന്നല്ല അർത്ഥമാക്കുന്നത്.് അവൾ എന്നേക്കും ദൈവമാതാവ് തന്നെയാണ്. പക്ഷേ, അവളുടെ മാതൃത്വം വലുതാവുകയും വികസിക്കുകയും ചെയ്തു, അത് ആത്മീയവും സാർവലൗകികവുമായി. കാരണം, കാൽവരിയിൽ നമ്മുടെ കർത്താവായ യേശു ഭരമേല്പിച്ച നിമിഷം മുതൽ അവൾ നമ്മുടെ മാതാവായി. അതുവഴി സ്വാഭാവികമായല്ലാതെ നിലനില്ക്കുന്ന ഒരു ബന്ധം അവിടുത്തേക്കുമാത്രം സാധ്യമായ വിധത്തിൽ അവിടുന്ന് രൂപപ്പെടുത്തി.
എങ്ങനെയാണ് മറിയം മനുഷ്യരുടെ അമ്മയാകുന്നത്? ക്രിസ്തുവിന്റെ അമ്മ മാത്രമല്ല ആത്മീയമായി അവന്റെ മണവാട്ടികൂടി ആകുന്നതിലൂടെയാണ് അത് സാധ്യമാകുന്നത്. ക്രിസ്തു പുതിയ ആദമാണ്, മറിയം പുതിയ ഹവ്വായും. ആദവും ഹവ്വായും അവരുടെ സ്വാഭാവികമക്കൾക്ക് ജന്മം നല്കിയതുപോലെ ക്രിസ്തുവും ക്രിസ്തുവിന്റെ അമ്മയുംകൂടി കുരിശിൽ അവരുടെ ആത്മീയസന്താനങ്ങൾക്ക്, അഥവാ ക്രിസ്തുവിന്റെ മൗതികശരീരത്തിലെ അംഗങ്ങളായ നമുക്ക്, ജന്മം നല്കി. ബെത്‌ലഹേമിൽ അവൾ തന്റെ ആദ്യജാതന് ജന്മം നല്കി. വിശുദ്ധ ലൂക്കാ യേശുവിനെ അവളുടെ ആദ്യജാതനെന്ന് വിളിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക. ഭൗതികമായി മറിയത്തിന് വേറെ മക്കളുണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ടല്ല അത്. ആത്മീയമായി അവൾക്ക് ഇനിയും പുത്രരുണ്ടാകേണ്ടിയിരുന്നതുകൊണ്ടാണങ്ങനെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. സ്ത്രീയേ, എന്ന് യേശു വിളിച്ച സമയത്ത് മറിയം മണവാട്ടിയായിത്തീരുകയാണ്, ആ ദുഃഖത്തിന്റെ പരകോടിയിൽ ആത്മാവിൽ തന്റെ ആദ്യജാതന് ജന്മം നല്കുന്നു, അതാണ് യോഹന്നാൻ. രണ്ടാമത്തേത് ആരാണെന്ന് നമുക്ക് വ്യക്തമായി അറിയില്ല; ഒരുപക്ഷേ അത് വിശുദ്ധ പത്രോസ് ആയിരിക്കാം, അന്ത്രയോസ് ആയിരിക്കാം.

എന്തുതന്നെയായാലും നാമും കുരിശിൻചുവട്ടിലെ അവളുടെ ആത്മീയസന്താനങ്ങൾതന്നെ, എത്രാമത്തെയായാലും. ദൈവപുത്രനു പകരം സെബദിയുടെ പുത്രനെ സ്വീകരിക്കുന്നത് തീർച്ചയായും ദരിദ്രമായ ഒരു വെച്ചുമാറലാണ്, മറിയത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം. പക്ഷേ നമുക്ക് അത് വലിയൊരു നേട്ടമാണ്. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും സ്‌നേഹമയിയായ അമ്മയെ, യേശുവിന്റെതന്നെ അമ്മയെ, നമുക്ക് ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു.   


 

ആരും വരുന്നില്ലെങ്കിലും...

Shalom Times, 06 September 2013
Written by  ബെന്നി പുന്നത്തറ

മരിയ അനാഥയായിരുന്നു. കന്യാസ്ത്രീകൾ നടത്തുന്ന അനാഥാലയത്തിൽ വളർന്ന അവളെ അവർ പഠിപ്പിച്ചു, വിവാഹവും നടത്തി. എന്നാൽ, ഭർത്താവ് അവളുടെ ആഭരണങ്ങളെല്ലാം തട്ടിയെടുത്തതിനുശേഷം ഉപേക്ഷിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. കാലങ്ങൾ കടന്നുപോയി. അധ്യാപികയായ അവൾ ഒരു കൊച്ചുഭവനം നിർമിച്ച്, ഒരു പെൺകുഞ്ഞിനെ ദത്തെടുത്ത് വളർത്തി ജീവിക്കുന്നു. എപ്പോഴും വീട് ഭംഗിയായി സൂക്ഷിക്കാൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്ന അമ്മയോട് ഒരിക്കൽ മകൾ ചോദിച്ചു:

''അമ്മേ, നമ്മുടെ വീട്ടിൽ വരാൻ നമുക്കാരും ഇല്ല. പിന്നെന്തിനാ ഈ വീടെപ്പോഴും ഇങ്ങനെ ഭംഗിയായി സൂക്ഷിക്കാൻ വേണ്ടി അമ്മ കഷ്ടപ്പെടുന്നത്?''
''മോളേ, ആരും വരാനില്ലെങ്കിലും ഇത് ഈശോ തന്ന വീടാ. നമുക്കാരും ഇല്ലെങ്കിലും ഈശോ നമ്മുടെ കൂടെയുണ്ട്. അപ്പോൾ ഈശോ തന്ന, ഈശോ വസിക്കുന്ന വീട് അലങ്കോലപ്പെട്ടു കിടന്നാൽ ഈശോയ്ക്ക് വിഷമമാവില്ലേ?''

മകളുടെ ചോദ്യവും അമ്മയുടെ ഉത്തരവും ക്രിസ്തുകേന്ദ്രീകൃതമായ ഒരു ജീവിതത്തിന്റെ മനോഹാരിതയും ശക്തിയും വെളിപ്പെടുത്തിത്തരുന്നുണ്ട്. ''എന്നെ അന്വേഷിക്കുവാൻ ആരുമില്ല, എന്നെ സ്‌നേഹിക്കാനും മനസിലാക്കാനും സഹായിക്കാനും ആരുമില്ല, എന്റെ ജീവിതം വിലയില്ലാത്തതാണ്,'' തുടങ്ങിയ ചിന്തകൾ സ്വന്തം ജീവിതത്തെ സ്‌നേഹിക്കാനും ആദരിക്കാനുമുള്ള കഴിവ് നഷ്ടപ്പെടുത്താം. തല്ഫലമായി എങ്ങനെയെങ്കിലും ജീവിച്ചാൽ മതി എന്ന മനോഭാവം രൂപപ്പെടുകയും ജീവിതം അലങ്കോലപ്പെട്ടുപോവുകയും ചെയ്യും. എന്നാൽ, ക്രിസ്തു ജീവിതത്തിന്റെ കേന്ദ്രമാകുമ്പോൾ എല്ലാം വ്യത്യസ്തമാകും.

മറ്റുള്ളവരുടേതുപോലെയുള്ള കഴിവോ അറിവോ ഇല്ലെങ്കിലും ഇത് ഈശോ തന്ന ജീവിതമാണ്.
നമ്മുടെ ജോലി, ജീവിതപങ്കാളി, മക്കൾ ഇവിടെയെല്ലാം നമ്മളാഗ്രഹിക്കാത്ത കുറവുകളുണ്ടാകാം. കുറവുകളുണ്ടെങ്കിലും അവയെല്ലാം ഈശോ തന്നതാണ്.
ദൈവം തന്ന സമ്മാനങ്ങളെ അവഗണിക്കുമ്പോൾ ദൈവത്തെതന്നെയാണ് അവഗണിക്കുന്നത്. അത് സ്‌നേഹംതന്നെയായ ദൈവത്തിന്റെ ഹൃദയത്തെ നൊമ്പരപ്പെടുത്തും. അതിനാൽ എങ്ങനെയെങ്കിലും ജീവിച്ചാൽ പോരാ. ഏറ്റവും നന്നായി ജീവിക്കണം. ദൈവത്തോടുള്ള സ്‌നേഹം ദൈവം തന്നതിനെയെല്ലാം ആദരവോടും സ്‌നേഹത്തോടുംകൂടെ കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കും. അതിനായി നമുക്കു പ്രാർത്ഥിക്കാം.

കർത്താവായ യേശുവേ, അങ്ങുതന്ന ജീവിതം വിശുദ്ധിയിലും സ്‌നേഹത്തിലും കാത്തുസൂക്ഷിക്കാത്തതിന്റെ കാരണം അങ്ങയോടുള്ള സ്‌നേഹത്തിന്റെയും ആദരവിന്റെയും കുറവാണെന്ന് ഞങ്ങൾ തിരിച്ചറിയുന്നു. ദൈവമേ, ഞങ്ങളോടു ക്ഷമിക്കണമേ. സമ്മാനത്തിന്റെ മൂല്യം സമ്മാനം തരുന്ന വ്യക്തിയുടെ മഹത്വത്തിലാണെന്നും ഞങ്ങൾ തിരിച്ചറിയട്ടെ. അവിടുന്ന് ഞങ്ങൾക്കു തന്നിട്ടുള്ള യാതൊന്നിനെയും വിലകുറച്ചു കാണാതിരിക്കാനും അവയിലൂടെ അങ്ങയെ തിരിച്ചു സ്‌നേഹിക്കാനും ഞങ്ങളെ പഠിപ്പിച്ചാലും, ആമ്മേൻ.

അൾത്താര ശുശ്രൂഷകരായിരുന്ന ഇരട്ട സഹോദരങ്ങൾക്ക് എൻജിനിയറിംഗിൽ റാങ്ക്

Sunday Shalom, 07 September 2013

എറണാകുളം: ജനനത്തിലും പഠനവഴികളിലും ജീവിതത്തിലും ഒരുമിച്ചു നീങ്ങിയ ഇരട്ട സഹോദരങ്ങൾക്ക് എൻജിനിയറിംഗ് പരീക്ഷയിൽ റാങ്കിന്റെ തിളക്കം. ആലുവ കരൂമാലൂർ അറയ്ക്കപ്പടി മേനാച്ചേരി വീട്ടിൽ വർഗീസിന്റെ ഇരട്ടമക്കളായ വിനുവും വിജുവുമാണ് മഹാത്മാഗാന്ധി സർവകലാശാലയുടെ ബിടെക് പരീക്ഷയിൽ റാങ്ക് നേടിയത്. മെക്കാനിക്കൽ എൻജിനിയറിംഗിൽ 87.26 ശതമാനം മാർക്കോടെ വിനു ഒന്നാം റാങ്ക് നേടിയപ്പോൾ 86.26 ശതമാനം മാർക്കോടെ വിജു മൂന്നാം റാങ്ക് സ്വന്തമാക്കി. കാലടി ആദിശങ്കര എൻജിനിയറിംഗ് കോളജിലായിരുന്നു ഇരുവരുടെയും ബിടെക് പഠനം. സ്‌കൂൾതലം മുതൽ ഒരുമിച്ചായിരുന്നു പഠനം കരുമാലൂർ എഫ്.എം.സി.ടി.എച്ച്.എസിൽ പത്താം ക്ലാസ് പഠനം പൂർത്തിയാക്കിയ ഇരുവരും പ്ലസ്ടുവിനും ഒരു സ്‌കൂളിലെത്തി. സയൻസ് ഗ്രൂപ്പെടുത്ത് പറവൂർ നന്ത്യാട്ടുകുന്നം എസ്.എൻ.വി സ്‌കൂളിലായിരുന്നു പ്ലസ്ടു പഠനം.

കരുമാലൂർ സെന്റ് തോമസ് പള്ളിയിൽ അൾത്താര ശുശ്രൂഷകരായിരുന്ന ഇരട്ട സഹോദരങ്ങളെ ആദരിക്കാൻ വികാരി ഫാ. വർഗീസ് ഇടശേരിയും ഇടവകാംഗങ്ങളും ഒരുങ്ങുന്നു. മാതാപിതാക്കളായ വർഗീസും ജെസിയും ജ്യേഷ്ഠസഹോദരൻ വിജോയും വിനുവിന്റെയും വിജുവിന്റെയും പഠനവഴികളിൽ പിന്തുണയും പ്രോത്സാഹനവുമായുണ്ട്. 

നിഷ്‌ക്കളങ്കരുടെ നിലവിളിക്ക് മുമ്പിൽ നിശബ്ദരായിരിക്കരുത് !

Sunday Shalom, 07 September 2013

സിറിയ: സിറിയയിൽ നിന്നുയരുന്ന നിലവിളികൾക്ക് മുമ്പിൽ നിശബ്ദരായിരിക്കരുതെന്ന് സിറിയയിലെ അപ്പസ്‌തോലിക് ന്യൂൺഷോ ആർച്ച് ബിഷപ് മാരിയോ സെനാരി. കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിൽ അനേകം നിഷ്‌ക്കളങ്കരാണ് ഇവിടെ കൊല്ലപ്പെട്ടത്. ഭീകരദൃശ്യങ്ങൾ എല്ലാവരെയും ഞെട്ടിച്ചിരിക്കുകയാണ്. കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ നിലവിളികൾ ഞാൻ കേൾക്കുന്നു..  ഈ നിലവിളിക്ക് മുമ്പിൽ ഇനിയും നാം നിശബ്ദരായിരിക്കരുത്. അന്തർദ്ദേശീയ സമൂഹം ഉണരണം. വിവേകത്തോടും ജ്ഞാനത്തോടും കൂടി നേതാക്കൾ ഈ പ്രശ്‌നത്തിൽ ഇടപെടണം.  ഇത്തരത്തിലുള്ള കുറ്റകൃത്യങ്ങൾ ഇനിയൊരിക്കലും ആവർത്തിക്കരുത്. കൂട്ടക്കുരുതികൾക്ക് തടയിടാൻ  അന്തർദ്ദേശീയസമൂഹങ്ങൾക്ക് കഴിയും രാസായുധങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചതിനെക്കുറിച്ച് തനിക്ക് കൃത്യമായ വിവരം ലഭിച്ചിട്ടില്ലെന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. എന്നാൽ ഇതിനെക്കുറിച്ചുള്ള സത്യം വെളിച്ചത്തുകൊണ്ടുവരാൻ ഉത്തരവാദിത്തമുണ്ട്.

ഈജിപ്റ്റ്, സിറിയ, ഇറാക്ക് തുടങ്ങിയ മിഡിൽ ഈസ്റ്റ് രാജ്യങ്ങളിൽ നടക്കുന്ന കലാപങ്ങൾക്ക് ക്രിസ്ത്യാനികൾ വലിയ വിലയാണ് കൊടുക്കേണ്ടി വരുന്നതെന്ന് മാരോനൈറ്റ് പാത്രിയാർക്ക കർദിനാൾ ബെച്ചാറ റായ് പറഞ്ഞു. ദിവസം കഴിയും തോറും ഇവിടെ പ്രശ്‌നങ്ങൾ വർദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ക്രിസ്ത്യാനികൾ സ്ഥിരതയും സുരക്ഷിതത്വവും  ആവശ്യപ്പെടുന്നു. അവർ സ്ഥാപനങ്ങളെയും അധികാരികളെയും ഭരണഘടനയെയും ആദരിക്കുന്നവരുമാണ്. 'മുസ്ലീം  ബ്രദർ ഹുഡ്' ശരിയ നിയമം കൊണ്ടുവരാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ്. എന്നാൽ ക്രിസ്ത്യാനികൾ ഇതിനെതിരാണ്. നവീകരിച്ചതും ജനാധിപത്യസ്വഭാവമുള്ളതുമായ ഈജിപ്റ്റിനെയാണ് അവർ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.
 
സിറിയയിലെ ഏറ്റുമുട്ടലുകൾ ഒരിക്കലും പ്രശ്‌നങ്ങൾ പരിഹരിക്കുമെന്ന പ്രതീക്ഷ നല്കുന്നില്ലെന്ന് ഫ്രാൻസീസ് മാർപാപ്പ പറഞ്ഞു. സംവാദമാണ് ഇതിനുള്ള പരിഹാരം. തുടർന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന കലാപങ്ങൾ അവസാനിപ്പിക്കുവാൻ ഒരു പരിഹാരം കണ്ടുപിടിക്കണം. സഹോദരങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള യുദ്ധത്തിന്റെ ഭീകരദൃശ്യങ്ങൾ കഴിഞ്ഞദിവസങ്ങളിൽ നാം കണ്ടുകഴിഞ്ഞു. എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ അടിത്തട്ടിൽ നിന്ന് അവരോടുള്ള എന്റെ അടുപ്പവും ഐക്യദാർഢ്യവും അറിയിച്ചുകൊള്ളുന്നു. പ്രത്യേകിച്ച് കുട്ടികളോട്.. അന്തർദ്ദേശീയ സമൂഹത്തോട് ഞാൻ സിറിയായിലെ  പ്രശ്‌നങ്ങൾക്ക് അന്ത്യം കുറിക്കാനും അവരെ സഹായിക്കാനും സഹായം ചോദിക്കുന്നു. നമുക്കെല്ലാവർക്കും  സമാധാനരാജ്ഞിയായ മറിയത്തോട് നമുക്ക് വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കണമേയെന്ന് ആവശ്യപ്പെടാം. മാർപാപ്പ പറഞ്ഞു. ഈജിപ്തിലെ രാഷ്ട്രീയസാഹചര്യങ്ങൾ ഒരു പുറപ്പാട് അനുഭവത്തിലേക്ക് കോപ്റ്റിക് ക്രിസ്ത്യാനികളെ കൊണ്ടുപോവുകയാണെന്ന് സാമുവൽ തദ്രോസ് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. ഈജിപ്ത് വാസിയായ ഇദ്ദേഹം മദർലാന്റ് ലോസ്റ്റ്: ദ ഈജിപ്ഷ്യൻ ആന്റ് കോപ്റ്റിക് ക്വസ്റ്റ് ഫോർ മോഡേനിറ്റി എന്ന കൃതിയുടെ കർത്താവും.  ഹഡ്‌സൺ ഇൻസ്റ്റിറ്റിയൂട്ട്‌സ് സെന്റർ ഫോർ റിലിജീയസ് ഫ്രീഡത്തിൽ റിസേർച്ച് ഫെല്ലോയും ആണ് ഇദ്ദേഹം. ഈജിപ്തിലെ കോപ്റ്റിക് ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ സ്വത്വബോധത്തിന് തന്നെ ഇന്ന് വെല്ലുവിളികൾ നേരിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.'' അതെ, ഇതൊരു പതനത്തിന്റെ കഥയാണ്. എന്നാൽ അതോടൊപ്പം അതിജീവനത്തിന്റെയും. ശരിയാണ്, ഇതൊരു അപചയത്തിന്റെ കഥയാണ്. എന്നാൽ അതോടൊപ്പം സഹിഷ്ണുതയുടെയും..'' ഈജിപ്തിലെ സ്ഥിതിഗതികൾ വിലയിരുത്തിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം വിശദീകരിക്കുന്നു. ന്യൂനപക്ഷങ്ങൾ തമ്മിൽ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന ധ്രുവീകരണത്തിനെതിരെ ഇദ്ദേഹം മുന്നറിയിപ്പ് നല്കുന്നു. മിലിട്ടറിയോ അല്ലെങ്കിൽ ഭൂരിപക്ഷമോ മാത്രമേ സംരക്ഷിക്കാനുള്ളൂ എന്നവർ കരുതുന്നു. കോപ്റ്റിക് ക്രിസ്ത്യാനികളും മുസ്ലീങ്ങളും തമ്മിൽ സ്‌നേഹത്തോടെ കഴിഞ്ഞ ഒരു ഭൂതകാലം ഇവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. അദ്ദേഹം ഓർമ്മിച്ചു.

സിറിയായിൽ പട്ടാളപ്രവേശം ഉണ്ടാവുകയാണെങ്കിൽ അതൊരു ലോകമഹായുദ്ധത്തിലേക്ക് നയിച്ചേക്കുമെന്ന് താൻ ഭയപ്പെടുന്നതായി അലെപ്പോ കൽദായ ബിഷപും കാരിത്താസ് സിറിയയുടെ പ്രസിഡന്റുമായ അന്റോയെൻ ഓഡോ പറഞ്ഞു. അലെപ്പോയിൽ സ്ഥിതിഗതികൾ വഷളായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ദമാസ്‌ക്കസിൽ യാത്രചെയ്യാനും ലെബനോനിലേക്ക് പോകാനും ഇപ്പോഴും സാധ്യതകളുണ്ട്. പക്ഷേ അലെപ്പോയിൽ നിന്ന് അനങ്ങുവാൻ പോലും സാധിക്കില്ല. സംവാദമാണ് അത്യാവശ്യം.

യുദ്ധമല്ല. ഇതിന് ഇന്റർനാഷനൽ ലെവലിൽ തന്നെ ശ്രമം നടത്തണം. അദ്ദേഹം ഓർമ്മിപ്പിച്ചു. യു എസ് സെക്രട്ടറി ജനറൽ ബാൻകി മൂൺ കഴിഞ്ഞ ജൂലൈയിൽ അറിയിച്ചത് സിറിയയിലെ ആഭ്യന്തരയുദ്ധത്തിൽ ഒരു ലക്ഷത്തോളം പേർ കൊല്ലപ്പെട്ടുവെന്നാണ്. 1.7 മില്യൻ അയൽരാജ്യങ്ങളിലേക്ക് പലായനം ചെയ്തിട്ടുമുണ്ട്. ഓഗസ്റ്റ് മധ്യത്തിലെ റിപ്പോർട്ടനുസരിച്ച് മുപ്പതിനായിരം സിറിയക്കാരാണ്  നോർത്തേൺ ഇറാക്കിലേക്ക് പോയിട്ടുള്ളത്.

ഫ്രാൻസീസ് മാർപാപ്പ ലോകത്തെ മറിയത്തിന്‍റെ വിമല ഹൃദയത്തിന് സമർപ്പിക്കുന്നു

 

Sunday Shalom, 07 September 2013  

ഫ്രാൻസീസ് മാർപാപ്പ ഒക്‌ടോബർ 13 ന്, ലോകത്തെമുഴുവൻ മറിയത്തിന്‍റെ വിമലഹൃദയത്തിന് സമർപ്പിക്കും. വിശ്വാസവർഷത്തിന്‍റെ സമാപനത്തോടനുബന്ധിച്ച് പോർച്ചുഗലിൽ നിന്ന് പുറപ്പെടുന്ന ഫാത്തിമാമാതാവിന്‍റെ തിരുസ്വരൂപം വത്തിക്കാനിൽ എത്തിച്ചേരുന്ന വേളയിലാകും ഈ സമർപ്പണം.

പോർച്ചുഗലിലെ ഔർ ലേഡി ഓഫ് ഫാത്തിമ ആശ്രമാധികാരികളോട് ആഘോഷത്തോടനുബന്ധിച്ച് ഫാത്തിമാമാതാവിന്‍റെ തിരുസ്വരൂപം വത്തിക്കാനിലേക്ക് നല്കണമെന്ന് അപേക്ഷിച്ചിരുന്നതായി ആർച്ച് ബിഷപ് റിനോ ഫിസിചെല്ലി അറിയിച്ചു. ഇത് സംബന്ധിച്ച് ബിഷപ് അന്റോണിയോ മാർട്ടോയ്ക്ക് പൊന്തിഫിക്കൽ കൗൺസിൽ ഫോർ ദ പ്രമോഷൻ ഓഫ് ദ ന്യൂ ഇവാഞ്ചലൈസേഷൻ പ്രസിഡന്‍റ് കൂടിയായ ആർച്ച് ബിഷപ് റിനോ കത്തയച്ചിരുന്നു. ഈ ആഘോഷവേളയിൽ ലോകമെങ്ങും വണങ്ങുന്ന ഫാത്തിമാമാതാവിന്‍റെ തിരുസ്വരൂപം വത്തിക്കാനിലെത്തണമെന്ന് പരിശുദ്ധപിതാവ് അതിയായി ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെന്ന് വ്യക്തമാക്കിയിരുന്നു. ഒക്‌ടോബർ 12 ന് തിരുസ്വരൂപം പോർച്ചുഗലിൽ നിന്ന് റോമിൽ എത്തിച്ചേരും. 1920 മുതൽ ഇതുവരെ 11 തവണ മാത്രമേ ഈ തിരുസ്വരൂപം പോർച്ചുഗലിലെ മരിയൻ ആശ്രമത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തേയ്ക്ക് പോയിട്ടുള്ളൂ. സെന്‍റ് പീറ്റേഴ്‌സ് സ്‌ക്വയറിൽ മാർപാപ്പയും  വിശ്വാസികളും ചേർന്ന് തിരുസ്വരൂപത്തിന് സ്വീകരണം നല്കും. അവിടെ നിന്ന് ഷ്രൈൻ ഓഫ് ഡിവൈൻ ലൗവിലേക്ക് തിരുസ്വരൂപം കൊണ്ടുപോകും. നൈറ്റ് വിജിൽ അവിടെയായിരിക്കും. 13 ന് തിരുസ്വരൂപവും തീർത്ഥാടകരും സെന്‍റ് പീറ്റേഴ്‌സ് സ്വകയറിൽ തിരിച്ചെത്തും. വിശുദ്ധ കുർബാനയ്ക്കും ജപമാലയക്കും മാർപാപ്പ കാർമ്മികത്വം വഹിക്കും. അവിടെ വച്ച് ലോകത്തെ മുഴുവൻ മറിയത്തിന്‍റെ വിമലഹൃദയത്തിന് സമർപ്പിക്കും.  

പിയൂസ് പന്ത്രണ്ടാമന്‍റെ കാലത്താണ് ആദ്യമായി ഇങ്ങനെയൊരു സമർപ്പണം നടന്നത്. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധകാലത്ത് 1942 ഒക്‌ടോബർ 31 നായിരുന്നു ആ സമർപ്പണം. യൂറോപ്യൻ മിസൈൽ പ്രതിസന്ധിയുടെ കാലത്ത് 1984 മാർച്ച് 25 ന്  ജോൺ പോൾ രണ്ടാമനാണ് മറ്റൊരു സമർപ്പണം നടത്തിയത്.

ഇതിന് മുമ്പ് മഹാജൂബിലി വർഷത്തോടനുബന്ധിച്ച് രണ്ടായിരത്തിലാണ് ഫാത്തിമാരൂപം വത്തിക്കാനിലെത്തിയത്. മാർച്ച് 17 ന് നടത്തിയ ആദ്യപ്രസംഗത്തിൽ ഫ്രാൻസീസ് മാർപാപ്പ ഫാത്തിമാമാതാവിനെക്കുറിച്ച് സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു. 1992 ൽ താൻ മെത്രാനായി അവരോധിതനായ വൈകാതെ ബ്യൂണസ് ഐറിസിൽ എത്തിച്ചേർന്ന തിരുസ്വരൂപത്തെയും രോഗികൾക്കുവേണ്ടി നടത്തിയ വിശുദ്ധ കുർബാനയെയും അദ്ദേഹം അന്ന് അനുസ്മരിച്ചു.

ഫാത്തിമായിൽ ഇടയബാലർക്ക് മാതാവ് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതിന്‍റെ തൊണ്ണൂറ്റിയാറാം വാർഷികം കൂടിയാണിത്. മുൻഗാമികളെപ്പോലെ മരിയഭക്തനാണ് ഫ്രാൻസീസ് മാർപാപ്പയും. സെന്‍റ് മേരീസ് മേജർ ബസിലിക്ക ഇതിനകം അഞ്ചുതവണ ഫ്രാൻസീസ് മാർപാപ്പ സന്ദർശിച്ചിട്ടുണ്ട്. മാർപാപ്പയായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടതിന്‍റെ പിറ്റേന്ന് മാർച്ച് 14 നാണ് ആദ്യ സന്ദർശനം. പൂക്കൾ സമർപ്പിച്ച് റോം നഗരത്തെ മുഴുവൻ അമ്മയ്ക്ക് സമർപ്പിച്ച് അന്ന് മാർപാപ്പ പ്രാർത്ഥിച്ചിരുന്നു.

മെയ് നാലിനായിരുന്നു അടുത്ത സന്ദർശനം. റിയോയിലേക്കുള്ള യാത്രയ്ക്ക് മുമ്പ് ലോകയുവജനദിനത്തെ മുഴുവൻ സമർപ്പിച്ച് പ്രാർത്ഥിക്കുവാനും തിരികെയെത്തിയപ്പോൾ നന്ദിപറയുവാനും പാപ്പ അവിടെയെത്തിയിരുന്നു

 

മിലീഷൃ ഓഫ് റോസറിയിലേക്ക് പുതിയൊരു വൃക്തികൂടി

ലോകത്തോടുള്ള വിരക്തിയുടെ പ്രതീകമായി നമ്മുടെ കര്‍ത്താവായ യേശുക്രസ്തുവിന്‍റെ വിശുദ്ധ കുരിശ് നിന്‍റെ വസ്ത്രത്തിനുമേല്‍ ദരിക്കണം. അത് നീ ലോകത്തിന്‍റേതല്ല ക്രസ്തുവിന്‍റേതാണ് എന്ന ഭോദൃം എപ്പോഴും നിന്നില്‍ ഉണര്‍ത്തണം

റോബിന്‍ മിലീഷൃ ഓഫ് റോസറിയുടെ അംഗമായി

 ബഹുമാനപ്പെട്ട സന്തോഷച്ചന്‍ റോബിന് ധരിക്കാനുള്ള വി. കുരിശ് ആശീര്‍വദിക്കുന്നു.

ബഹുമാനപ്പെട്ട സന്തോഷച്ചന്‍ റോബിന്‍റെ ശിരസില്‍ കരംവച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നു

ബഹുമാനപ്പെട്ട സന്തോഷച്ചന്‍ റോബിനെ കുരിശുമാല ധരിപ്പിക്കുന്നു.

(പ. അമ്മയുടെ 8 നോബിന്‍റെ 2-ാം ദിനം ഉച്ചതിരിഞ്ഞ് 4.55 ന് അങ്കമാലി മാര്‍ട്ടിന്‍ ഡീ പോറസ് ദേവാലയത്തില്‍ വച്ച് ബഹുമാനപ്പെട്ട സന്തോഷച്ചനില്‍ നിന്നും റോബിന്‍ വി.കുരിശ് സ്വീകരിച്ചു)