Written by
ശാന്തിമോൻ ജേക്കബ്
ആത്മീയമായൊരു ഉന്മാദത്തിന്റെ അത്യുന്നതിയിൽ ആയിരുന്നു ബ്രസീൽ അപ്പോൾ; നിരത്തുകളിലും മൈതാനങ്ങളിലും കാർണിവലിനെ വെല്ലുന്ന ആൾക്കൂട്ടം. എല്ലാ വഴികളും റിയോ ഡി ജനീറോയിലേക്ക്. ലോകത്തെ ഏറ്റവും വലിയ കത്തോലിക്കാ രാജ്യത്ത് സന്ദർശനം നടത്തുകയാണ് മാർപാപ്പ. മൈതാനങ്ങളും സ്‌റ്റേഡിയങ്ങളും വിട്ട് ദാരിദ്ര്യം നിറഞ്ഞ ഒരു ചേരിയുടെ സമീപമായിരുന്നു അന്നത്തെ വരവേൽപ്പ്. ഇല്ലായ്മകളുടേയും വല്ലായ്മകളുടെയും സങ്കടലോകമാണിത്; 'ഫവേല'കൾ എന്നാണു ലാറ്റിൻ അമേരിക്കയിൽ ഇത്തരം ചേരികളുടെ വിളിപ്പേര്. മുംബൈയിലെ ചേരികളെ ദാരിദ്ര്യം കൊണ്ട് തോൽപ്പിക്കുന്നവയാണ് ഈ 'ഫവേല'കൾ.
പ്രസംഗം കഴിഞ്ഞു ജനങ്ങൾക്കിടയിലേക്ക് ഇറങ്ങി ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ മാർപാപ്പ. വേലിക്കെട്ടിനു പുറത്ത് ഒരമ്മ; അവൾക്ക് ചുറ്റും ദൈന്യത നിറയുന്ന മുഖത്തോടെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ. ഒക്കത്തുമുണ്ട് കരഞ്ഞുറങ്ങുന്ന ഒരു കുഞ്ഞ്.
ഒരുനിമിഷം ജോൺ പോൾ പഴയ കരോൾ വൊയ്റ്റീവയായി; വഡോവിസിലെ ആ പഴയ ബാലൻ. ചേരിയിലെ ആ അമ്മയിൽ വ്യാകുലമാതാവിന്റെ മുഖംകണ്ടു ജോൺ പോൾ. ഇവൾക്ക് നൽകാൻ സാരോപദേശം പോരാ; വിശക്കുന്ന വയറുകൾക്ക് അന്നം നല്കാൻ തന്റെ കൈവശം എന്തുണ്ട്?
'ദരിദ്ര'നായ മാർപാപ്പ ളോഹയുടെ പോക്കറ്റുകൾ പരതി; ഒന്നുമില്ല നൽകാൻ. ഒരുനിമിഷം ചിന്താധീനനായി നിന്നു മാർപാപ്പ. പിന്നെ, വലതുകൈക്കുമേൽ ഇടതുകരം അമർത്തി; വീണ്ടും വലതുകരം ആ അമ്മയ്ക്കു നേരെ നീണ്ടു. അതിനുള്ളിൽ ഒരു മോതിരമുണ്ടായിരുന്നു; ഇടയ സന്ദർശനങ്ങളിൽ മാർപാപ്പ ധരിക്കുന്ന മുദ്രമോതിരം!
ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്ന കർദിനാൾമാരും മെത്രാന്മാരും അമ്പരപ്പോടെ പരസ്പരം നോക്കി. മുദ്രമോതിരം ദാനം നല്കുന്ന മാർപാപ്പ! ചരിത്രത്തിൽ ഇന്നുവരെ ഒരു മാർപാപ്പയും ഇങ്ങനെയൊരു ദാനം നൽകിയിട്ടുണ്ടാവില്ല. നൽകിയത് പാപ്പ ആയതുകൊണ്ട് അരുതെന്നു പറയാനും അവർക്കാവില്ലല്ലോ?
ജോൺ പോളിന് ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു ആ മോതിരം; കാരണമുണ്ട്, ക്രാക്കോവിലെ ആർച്ച്ബിഷപ്പ് ആയിരുന്ന കരോൾ വൊയ്റ്റീവയെ കർദിനാൾ ആയി ഉയർത്തിയപ്പോൾ പോൾ ആറാമൻ മാർപാപ്പ സമ്മാനിച്ചതായിരുന്നു ആ മോതിരം. പിന്നീട് മാർപാപ്പ ആയപ്പോഴും ആ മോതിരം തന്നെ ഉപയോഗിച്ചു, ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ. അതാണ് റിയോയിലെ ആ ഫവേലയിൽ ദാനം ചെയ്തത്. ബ്രസീൽ സന്ദർശനത്തിന്റെ തുടർന്നുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ വത്തിക്കാൻ സ്‌റ്റേറ്റ് സെക്രട്ടറിയുടെ മോതിരം അണിഞ്ഞാണ് മാർപാപ്പ ജനത്തെ ആശീർവദിച്ചത്.
കാണാതാവുന്ന കമ്പിളികുപ്പായങ്ങൾ
പാവങ്ങളോടുള്ള പാപ്പയുടെ ഈ പരിഗണനയിൽ പൊറുതിമുട്ടിയിട്ടുണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹായികൾ. ക്രാക്കൊവിൽ യുവവൈദീകനായി കരോൾ എത്തിയ കാലം. മഞ്ഞുപെയ്യുന്ന ജനുവരിയിലെ ഒരു പ്രഭാതം. അൽപം അകലെയുള്ള ഒരു മഠത്തിൽ ദിവ്യബലിക്ക് എത്തിയതാണ് ഫാദർ വൊയ്റ്റീവ. അപ്പോഴാണ് സിസ്റ്റർമാർ ശ്രദ്ധിച്ചത്; നേരിയ ഒരു ഷർട്ടും പാന്റ്‌സും മാത്രമാണ് കൊച്ചച്ചന്റെ വേഷം. മൈനസ് പത്തു ഡിഗ്രി തണുപ്പിൽ ഇത്രദൂരം നടന്നുവരാൻ ഈ വേഷം തികച്ചും അപര്യാപ്തം. അടുത്തതവണ ഫാദർ വൊയ്റ്റീവക്കായി ഒരു കമ്പിളിക്കുപ്പായം ഒരുക്കി വച്ചിരുന്നു, കന്യാസ്ത്രീകൾ. അതിനടുത്ത തവണ അച്ചൻ വന്നതും കമ്പിളികുപ്പായം ഇല്ലാതെ! കന്യാസ്ത്രീകൾക്കു ദേഷ്യം വന്നു. എവിടെപ്പോയി ആ വസ്ത്രം എന്നു തിരക്കി അവർ. 'ഒരു പാവപ്പെട്ടവനു കൊടുത്തു' എന്നായിരുന്നു മറുപടി.
വൈദികൻ ആകുന്നതിനു മുൻപും ഇതായിരുന്നു കരോളിന്റെ രീതി. സോൽവേയിലെ പാറമടയിൽ പണിയെടുക്കുമ്പോൾ പോലും തണുപ്പിനെ പ്രതിരോധിക്കുന്ന വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിച്ചിരുന്നില്ല കരോൾ. ആരെങ്കിലും ഒരു കമ്പിളികുപ്പായം സംഭാവന ചെയ്താൽ അതേ ദിവസം തന്നെ ഏതെങ്കിലും ദരിദ്രന് അതു നല്കുന്നതിലായിരുന്നു കരോളിന്റെ കമ്പം. തന്നെക്കാൾ അതിനാവശ്യമുള്ളവർ ഉണ്ടെന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ന്യായം.
ഒടുവിൽ ചെരുപ്പുകുത്തി പറഞ്ഞു: 'ഈ ഷൂസ് ഇനി നന്നാക്കാനാവില്ല'
ക്രാക്കോവിലെ സെന്റ് ഫ്‌ളോറിയാൻ പള്ളിയിൽ ഫാദർ കരോൾ സേവനം ചെയ്യുന്ന വേള. കുർബാനയ്ക്ക് വന്ന വിശ്വാസികൾ അക്ഷമരായി കാത്തിരിക്കുകയാണ്; വൈദീകനെ കാണാനില്ല. ഇടവകക്കാരിൽ ആരോ സങ്കീർത്തിയിൽ നോക്കിയപ്പോൾ അവിടെയുണ്ട് ഫാദർ കരോൾ; കാലിൽ ചെരിപ്പുകൾ ഇല്ല. കുർബാനയ്ക്ക് സഹായിക്കുന്ന ബാലൻ തന്റെ ചെരുപ്പുകളിൽ ഒരു ജോടി എടുത്തുകൊണ്ടുവരാൻ വീട്ടിലേക്കു പോയിരിക്കുകയാണ്! അത് കിട്ടിയിട്ടുവേണം വൈദികനു ബലി തുടങ്ങാൻ. കൊടും തണുപ്പുള്ള രാജ്യമാണ് പോളണ്ട് എന്നുകൂടി ഓർമിക്കുക. തലേന്ന് രാത്രി അദ്ദേഹം തന്റെ ചെരിപ്പുകൾ ഒരു യുവാവിനു നൽകിയിരുന്നു. ചെരിപ്പുകൾ ഇല്ലാത്തതു മൂലം പഠിക്കാൻ പോകാൻ കഴിയാതെ വലയുകയായിരുന്നു ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ.
ഏതാനും വർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മെത്രാൻ ആയി കരോൾ. ഒരു ഇടവക സന്ദർശനം നടക്കുകയാണ് ആ ദിവസം. പക്ഷെ, പുറത്തേക്കു പോകണമെങ്കിൽ ഒരുജോടി ഷൂസ് ഉടനടി വാങ്ങണം. കാരണം, ഇനി ഈ ഷൂസുകൾ തുന്നി ശരിപ്പെടുത്താൻ ആവില്ലെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു, സമീപത്തുള്ള ചെരുപ്പുകുത്തി. സഹായമെത്രാന്റെ ഷൂസ് എത്രതവണ നന്നാക്കിയെന്നു നിശ്ചയം പോരാ, അയാൾക്ക്. സ്‌നേഹത്തോടെ പലപ്പോഴും ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട് ആ മനുഷ്യൻ: 'പിതാവിനു പുതിയൊരു ഷൂസ് വാങ്ങിക്കൂടെ?'
ഒരു കാറിലുമുണ്ട് ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ
ആർച്ബിഷപ്പ് ആയപ്പോൾ ഈ ദാരിദ്ര്യം കുറച്ചുകൂടി പ്രകടമായി. അതിനുമുൻപ് ക്രാക്കോവ് അതിരൂപതയെ നയിച്ച മെത്രാപ്പോലിത്തമാർ എല്ലാവരും കുലീനരും സമ്പന്നകുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങളും ആയിരുന്നു. ദാരിദ്ര്യം അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ ഒരാൾ ആ പദവിയിൽ എത്തുന്നത് അതാദ്യം. പഴയ മെത്രാപ്പോലിത്തമാർ അതുകൊണ്ടുതന്നെ പ്രൗഡിയിൽ മുന്നിട്ടു നിന്നു.
അക്കാലം പ്രവാസികളായ നിരവധി പോളണ്ടുകാർ ഉണ്ടായിരുന്നു അമേരിക്കയിൽ. കാർഡിനൽ കരോൾ വൊയ്റ്റീവയ്ക്ക് അവർ ഒരു സമ്മാനം നല്കി; ഒരു ഫോർഡ് ഡീലക്‌സ് കാർ. അമേരിക്കയിൽ നിർമിച്ച ഈ കാർ ക്രാക്കൊവിൽ എത്തിച്ചു കൊടുക്കുക ആയിരുന്നു. ഏതാനും ദിവസം കർദിനാൾ ഈ കാറിൽ സഞ്ചരിച്ചു. പിന്നീട് തന്റെ പഴയ വോൾഗ കാറിൽ തന്നെ സഞ്ചരിച്ചു അദ്ദേഹം. എന്തിനാണ് ആ കാർ ഉപേക്ഷിച്ചതെന്നു തിരക്കി വൈദീകർ.
ഉത്തരം ഇങ്ങനെ: 'സമ്മാനം തരും മുൻപ് അവർ എന്നെ ഒരു കാറ്റലൊഗ് കാണിച്ചു; അതിൽ ഏറ്റവും ചെറിയ കാറാണ് ഞാൻ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചത്. പക്ഷേ, കാർ നേരിട്ടു കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ അമ്പരന്നു പോയി. അതിൽ കയറി ഒരു ഇടവക സന്ദര്ശനം നടത്തിയപ്പോൾ ഒരു കുട്ടി ഇങ്ങനെ പറയുന്നതു കേട്ടു: 'എന്തൊരു നല്ല കാറാണ് ഇത്'. എന്റെ സന്ദർശനം ജനങ്ങൾ ഓർമ്മിക്കേണ്ടത് കാറിന്റെ വലിപ്പം കണ്ടിട്ട് ആവരുത്.'
കർദിനാൾ വൊയ്റ്റീവ ആ കാർ ഉടനടി തന്നെ വിറ്റു; കിട്ടിയ പണം പാവങ്ങൾക്കും നൽകി.
കീറിത്തുന്നിയ കുപ്പായങ്ങൾ
ക്രാക്കൊവിൽ ആരും കർദിനാൾ വൊയ്റ്റീവയ്ക്ക് സമ്മാനമായി പണം നല്കുമായിരുന്നില്ല. കാരണം, അത് തുറന്നുപോലും നോക്കാതെ ഏതെങ്കിലും പാവപ്പെട്ടവർക്ക് കൊടുത്തുകളയും അദ്ദേഹം.
വസ്ത്രധാരണത്തിലും അങ്ങേയറ്റം ലാളിത്യം കാട്ടി കാർഡിനൽ കരോൾ. പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങാൻ വിമുഖനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. കീറിതുന്നിയ വസ്ത്രങ്ങൾ ആയിരുന്നു കൂടുതലും. തണുപ്പിനെ തടയാൻ ഒരൊറ്റ ജാക്കറ്റ് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. രണ്ടോ മൂന്നോ ളോഹ; രണ്ടു പാന്റുകൾ; മൂന്ന് ഷർട്ടുകൾ. ഇതിൽ കൂടുതൽ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല അദ്ദേഹത്തിന്റെ അലമാരയിൽ.
മരിയ എന്ന വൃദ്ധ ആയിരുന്നു കർദിനാളിന്റെ ഹൗസ് കീപ്പർ. ഒരിക്കൽ ഒരു കടുത്ത വേനൽക്കാലം.
കർദിനാളിന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ മിക്കതും പിഞ്ചികീറിയിരുന്നു. ഇക്കാര്യം അരമനയിലെ ബർസാറിനെ അറിയിച്ചു മരിയ. പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങാൻ നിർദേശിച്ചു ബർസാർ. 'പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങികൊടുത്താൽ ഉടനടി അത് സംഭാവന ചെയ്യും കർദിനാൾ. നമുക്ക് പുതിയവ വാങ്ങി നാലഞ്ചു തവണ അലക്കിയ ശേഷം അലമാരയിൽ വയ്ക്കാം.'
മറിയയുടെ നിർദേശം തലയാട്ടി സമ്മതിച്ചു ബർസാർ. ഈ പതിവ് ക്രാക്കോവ് അരമനയിൽ ഏറെക്കാലം തുടർന്നു; അദ്ദേഹം മാർപാപ്പയായി സ്ഥാനമേൽക്കും വരെ.
നൽകുന്നതിലാണ് സായൂജ്യം
സ്വന്തമായി ഒന്നും കരുതിവയ്ക്കാത്ത ഒരാൾ; അതായിരുന്നു കരോൾ വൊയ്റ്റീവ. കൊടുക്കുന്നതിൽ ആയിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ സായൂജ്യം; വസ്ത്രമായാലും പണമായാലും മറ്റെന്തുതന്നെ ആയാലും. ഇടക്കിടെ അദ്ദേഹം ഹൌസ് കീപ്പർ മരിയയെ വിളിക്കും. തന്റെ മുറിയിൽ ആവശ്യത്തിലേറെ സാധനങ്ങൾ കുന്നുകൂടുന്നു എന്നായിരിക്കും പരാതി.
പലരും നല്കുന്ന സമ്മാനപ്പൊതികൾ തുറന്നുനോക്കാതെ പാവങ്ങൾക്ക് കൈമാറുന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ രീതി. വീട്ടിൽ ചെന്ന് പൊതി തുറന്നു നോക്കുമ്പോൾ അതിനുള്ളിലെ വസ്തുവിന്റെ മൂല്യം കണ്ട് അമ്പരന്നുപോവും ആ പാവങ്ങൾ. കരോൾ വൊയ്റ്റീവ ക്രാക്കൊവിലെ സഹായമെത്രാനായിരിക്കുന്ന കാലം. രണ്ടാം നിലയിലാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുറി.അരമനയുടെ മുറ്റത്ത്‌നിന്നും ഉച്ചത്തിലുള്ള സംസാരം കേൾക്കാം. എന്താണു പ്രശ്‌നമെന്നു തിരക്കി കൊച്ചുപിതാവ്. അടുക്കളക്കാരി എമിലിയ പറഞ്ഞു: 'പഴയ വസ്ത്രങ്ങൾ വല്ലതും കിട്ടുമോ എന്നു ചോദിച്ചു ബഹളം കൂട്ടുകയാണ് ഒരാൾ.' അദ്ദേഹം എമിലിയയോട് തന്റെ പിന്നാലെ വരാൻ പറഞ്ഞു. അലമാര തുറന്നിട്ടശേഷം നിർദേശിച്ചു: 'ഇതിൽ നിന്ന് ഇഷ്ടമുള്ളതെടുത്തു കൊടുത്തുകൊള്ളുക.' മാർപാപ്പ ആയിക്കഴിഞ്ഞും മാറ്റം വന്നില്ല ഈ സ്വഭാവത്തിന്. പോൾ ആറാമൻ മാർപാപ്പ ഉപയോഗിച്ച അതേ ഫർണിച്ചറുകൾ തന്നെ മതിയെന്ന് വാശിപിടിച്ചു അദ്ദേഹം.
ഇങ്ങനെയും ഒരു മാർപാപ്പ!
ഒരിക്കൽ ലൊരെൻസാഗൊ ഡി കദോറിൽ അവധിക്കാലം ചെലവിടുക ആയിരുന്നു ജോൺ പോൾ. വെനീസിൽ നിന്ന് 120 കിലോമീറ്റർ ദൂരെയാണ് ഈ സ്ഥലം. എലിസബെത്തൻ സന്യാസിനികൾക്കായിരുന്നു പാപ്പയുടെ പരിചരണ ചുമതല. മാർപാപ്പയുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ അലക്കാൻ എടുത്ത അവർ ഞെട്ടി; പിഞ്ഞിക്കീറിയ അകംവസ്ത്രങ്ങൾ! ഇവ നശിപ്പിക്കാൻ നിശ്ചയിച്ചു അവർ. പുതിയവ വാങ്ങി വച്ചു അവർ. എന്നാൽ, പണം വെറുതെ കളഞ്ഞല്ലോ എന്നുപറഞ്ഞ് അവരെ സ്‌നേഹപൂർവ്വം ശാസിച്ചു പാപ്പ. കീറിയ വസ്ത്രങ്ങൾ തുന്നിച്ചേർത്ത് ഉപയോഗിക്കണം എന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിർബന്ധം.
യാചകന്റെ മുന്നിൽ ഒരു കുമ്പസാരം
വത്തിക്കാൻ അരമനയിലെ ഒരു അത്താഴവിരുന്ന്. വിരുന്നുമേശയിൽ അസാധാരണനായ ഒരു അതിഥിയുമുണ്ട്; മേരി മേജർ ബസിലിക്കയുടെ മുന്നിൽ ഭിക്ഷ യാചിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഒരാൾ! ആ രാത്രി അയാളുടെ ജീവിതം വല്ലാതെ മാറുകയാണ്! കഥ ഇങ്ങനെ.
അമേരിക്കയിൽ നിന്ന് മാർപാപ്പയുമായി പ്രൈവറ്റ് ഓഡിയൻസിന് അവസരം ലഭിച്ചു വന്നതാണ് ആ വൈദീകൻ. അതിനു മുൻപായി മഞ്ഞുമാതാവിന്റെ ബസിലിക്കയിൽ ഒന്നുപോയി പ്രാർഥിക്കാം എന്നു നിശ്ചയിച്ചു അദ്ദേഹം. ദേവാലയ മുറ്റത്ത് കരംനീട്ടി നിൽക്കുന്ന ഒരു പിച്ചക്കാരൻ. നീണ്ടുവളർന്ന താടിയും മുടിയും. അലക്കാത്ത വസ്ത്രങ്ങൾ. ഈ മുഖവും തീഷ്ണമായ ആ കണ്ണുകളും എവിടെയോ കണ്ടുമറന്നതുപോലെ തോന്നി ആ അമേരിക്കൻ വൈദീകന്!
തന്റെ പൗരോഹിത്യ ജീവിതത്തിൽ എവിടെയെങ്കിലും കണ്ട ഒരു മുഖം എന്ന് കരുതി പള്ളിയിൽ കയറി മുട്ടുകുത്തി അദ്ദേഹം. പെട്ടെന്ന്, ആ വൈദീകൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു; അതു തന്റെ പഴയ സഹപാഠിയാണ്! റോമിലെ വൈദീക പഠന കാലത്ത് ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്ന മിടുക്കൻ; ഫാദർ ജിം. ഒരാന്തലോടെ ആ വൈദീകൻ ദേവാലയമുറ്റത്തെത്തി. പഴയ ഓർമ്മകൾ.
ജീവിതം ലഹരിയിൽ തകർന്നുപോയ ഒരു കഥയായിരുന്നു അത്. മാർപാപ്പയുടെ ഓഡിയൻസിനിടെ ആ വൈദീകൻ ഈ സംഭവം പാപ്പയോട് പറഞ്ഞു: 'ഫാദർ ജിമ്മിനു വേണ്ടി പ്രാർഥിക്കണം'. അന്നു വൈകുന്നേരം രണ്ടു സന്ദർശകപാസുകൾ അച്ചനെതേടി എത്തി; വത്തിക്കാൻ അരമനയിൽ മാർപാപ്പയൊടൊപ്പം അത്താഴവിരുന്നിനുള്ള ക്ഷണം. അതിലൊന്നിൽ പാപ്പ സ്വന്തം കൈപ്പടയിൽ എഴുതിയിരുന്നു: 'ഫാദർ ജിമ്മിനു വേണ്ടി...'
അങ്ങനെ പാപ്പയോടൊപ്പം അത്താഴവിരുന്നിന് എത്തിയിരിക്കുകയാണ് ആ പിച്ചക്കാരൻ. അയാളെ തൊട്ടടുത്ത മുറിയിൽ കൊണ്ടുപോയി പാപ്പ. കതക് അടഞ്ഞു. പെയ്യാൻ വിതുമ്പുന്ന മേഘം പോലെ നിൽക്കുകയാണ് അയാൾ. പാപ്പ മെല്ലെ അയാളുടെ മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തി. എന്നിട്ടു ചോദിച്ചു: 'ഫാദർ ജിം, നിങ്ങളെന്റെ കുമ്പസാരം കേൾക്കുമോ?'
ഞടുങ്ങിപ്പോയി ജിം. താനൊരു പുരോഹിതൻ അല്ലെന്നു വിലപിച്ചു അയാൾ. മാർപാപ്പ പറഞ്ഞു: 'പൗരോഹിത്യം നിത്യമായ ഒരു കൂദാശയാണ്. റോമിന്റെ ബിഷപ് എന്ന നിലയിൽ ഞാൻ നിങ്ങളുടെമേലുള്ള നിയന്ത്രണം നീക്കുന്നു.'
ഫാദർ ജിമ്മിന്റെ നിലവിളിക്കിടയിലൂടെ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ മാർപാപ്പ കുമ്പസ്സാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഒടുവിൽ, ആ വൈദീകന്റെ കരങ്ങൾ നെറ്റിയിൽ ചേർത്തുവച്ചു പാപമോചനം തേടി!
പ്രവചനം പോലെ...
1981 മെയ് 12, ചൊവ്വാഴ്ച. വത്തിക്കാൻ മെഡിക്കൽ സെന്ററിൽ സന്ദർശനം നടത്തുകയാണ് ജോൺ പോൾ പാപ്പ. സൗകര്യങ്ങളൊക്കെ കാണിച്ചുകൊടുത്തുകൊണ്ട് ഒപ്പമുണ്ട് ഡോക്ടർ റിനട്ടോ ബുസ്സോനെറ്റി; പാപ്പയുടെ സ്വകാര്യ ഡോക്ടർ.
ആശുപത്രി വാതിൽക്കൽ ഒരു പുതിയ ആംബുലൻസ് പാർക്ക് ചെയ്തിരുന്നു. അതൊന്നു ആശീർവദിക്കാമോ എന്ന് തിരക്കി ഡോക്ടർ റിനട്ടോ. ആംബുലൻസ് വെഞ്ചരിച്ചുകൊണ്ട് പാപ്പ പറഞ്ഞു: 'ഈ ആംബുലൻസ് ഉപയോഗിക്കുന്ന ആദ്യത്തെ രോഗിയേയും ഞാൻ ആശീർവദിക്കുന്നു.'
ഇരുപത്തിനാലു മണിക്കൂർ കഴിയും മുൻപ് ആ ആംബുലൻസിൽ ആദ്യരോഗി എത്തി; മറ്റാരുമായിരുന്നില്ല അത്; ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ മാർപാപ്പ തന്നെ! മെയ് പതിമൂന്നിനു മാർപാപ്പയ്ക്ക് വെടിയേറ്റു; തലേന്നു വെഞ്ചരിച്ച പുതിയ ആംബുലൻസിൽ അദ്ദേഹം ആദ്യയാത്രക്കാരൻ ആയത് അങ്ങനെ!
'മാനസാന്തരത്തിന് വചനം മതിയാകാതെ വന്നാൽ രക്തം അത് നിറവേറ്റും.' പാപ്പാസ്ഥാനം ഏറ്റെടുക്കും മുൻപ് ഒരു കവിതയിൽ കരോൾ
വൊയ്റ്റീവ കുറിച്ചിട്ട വരികൾ. അക്ഷരങ്ങൾ ചിലപ്പോൾ പ്രവചനങ്ങളായി എഴുതുന്നയാളെ ചുട്ടുപൊള്ളിക്കും! 'അറംപറ്റുക' എന്നു പറയുമ്പോലെ...
ദിവ്യകാരുണ്യത്തോടും പരിശുദ്ധ അമ്മയോടും അളവറ്റ സ്‌നേഹം കാട്ടിയിരുന്നു ജോൺ പോൾ; ഒരുതരം ലഹരി പോലെ ആയിരുന്നു അത്. ഒരുനിമിഷം അകന്നുനിന്നാൽ സ്വയം ശൂന്യനായിപോകുന്നവിധമുള്ള അടുപ്പം. വിശുദ്ധരോടുള്ള വണക്കവും ഇങ്ങനെതന്നെ. ഓരോ പ്രഭാതത്തിലും ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞാൽ ചാപ്പലിൽ എത്തും അദ്ദേഹം. സങ്കീർത്തിയിൽ സൂക്ഷിച്ചിട്ടുള്ള വിശുദ്ധരുടെ തിരുശേഷിപ്പുകൾ ഓരോന്നായി ചുംബിക്കും; ഒരു കൊച്ചുകുഞ്ഞ് സ്വന്തം അമ്മയെ ഉമ്മവയ്ക്കുംപോലെ...വീൽചെയറിൽ ആയ അവസരങ്ങളിൽ പോലും ഒരുതരം നിഷ്ഠയോടെ ചെയ്തുപോന്നു ഈ സ്‌നേഹചുംബനം.
483 സുകൃതജീവിതങ്ങളെ വിശുദ്ധരായി പ്രഖ്യാപിച്ച ഒരു പാപ്പ;1345 പേരെ വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവരായി ഉയർത്തിയ ഒരാൾ. സ്വകാര്യമുറിയിലെ രണ്ടു തടിച്ച ഫയലുകളിൽ ഈ പുണ്യജന്മങ്ങളുടെയത്രയും ജീവചരിത്രം സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു അദ്ദേഹം. ഇടയ്ക്കിടെ ഇതെടുത്തു വായിക്കുമായിരുന്നു പാപ്പ.
സക്രാരിപോലെ ഒരു ജീവിതം
മറ്റെല്ലാവരും ഉറങ്ങുമ്പോൾ സക്രാരിക്കു മുൻപിൽ നിന്ന് നിലവിളിച്ചു കരഞ്ഞിരുന്നു ഈ വിശുദ്ധൻ. പാപ്പയുടെ സ്വകാര്യചാപ്പലിലെ വെറും നിലത്തു മിക്കരാത്രികളിലും കരംവിരിച്ചു കമിഴ്ന്നുകിടക്കുമായിരുന്നു ജോൺ പോൾ; മണിക്കൂറുകൾ നീളും ഈ സാഷ്ടാംഗപ്രണാമം. മാർബിൾ വിരിച്ച തറയിലെ ഈ കിടപ്പ് ആരോഗ്യം തകർക്കും എന്നുപദേശിച്ചു ഡോക്ടർ. പക്ഷേ, തന്റെ ശീലങ്ങൾ മാറ്റാൻ തയ്യാറായിരുന്നില്ല ആ രോഗി. ഒടുവിൽ, ചാപ്പലിന്റെ തറയിൽ പലകവിരിച്ചാണ് പ്രശ്‌നം പരിഹരിച്ചത്. ഒരിക്കൽ, വിദേശപര്യടനത്തിലായിരുന്നു പാപ്പ. പാപ്പ ടോയ്‌ലറ്റിലേക്കു കയറുന്നതു കണ്ടവരുണ്ട്; ഏറെ നേരം കഴിഞ്ഞിട്ടും ആൾ പുറത്തുവരാത്തതുകൊണ്ട് സെക്രട്ടറി പരിഭ്രാന്തിയോടെ കതകിൽ തട്ടി. അതു കുറ്റിയിട്ടിരുന്നില്ല; ഉള്ളിൽ മുട്ടിന്മേൽ നിന്ന് പ്രാർഥിക്കുകയാണ് ആ നല്ലയിടയൻ!
എല്ലാ ആഴ്ചകളിലും മുടങ്ങാതെ കുമ്പസാരിക്കുമായിരുന്നു അദ്ദേഹം. വളരെ പ്രായം ചെന്ന ഒരു പോളിഷ് മോൺസിഞ്ഞോർ ആയിരുന്നു സ്ഥിരം കുമ്പസാരക്കാരൻ. റെനീറോ കന്തലമസ്സെ എന്ന കപ്പുച്ചിൻ പുരോഹിതനും ചില വേളകളിൽ ജോൺ പോളിന്റെ പാപസങ്കീർത്തനം കേട്ടു. ഏറെനേരം മുട്ടിന്മേൽ നിന്ന് വിതുമ്പിക്കരഞ്ഞു കുമ്പസാരിക്കുന്നതായിരുന്നു രീതി. എല്ലാ വെള്ളിയാഴ്ചയും മുടങ്ങാതെ 'സ്ലീവാപാത' നടത്തുന്ന പതിവും ഉണ്ടായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്.
നമുക്കിടയിൽ ഇങ്ങനെയും ഒരാൾ ജീവിച്ചിരുന്നു! അല്ലെങ്കിൽ, ഇത്തരത്തിൽ ഒരാൾ ജീവിച്ച കാലഘട്ടത്തിൽ ജീവിക്കാൻ നമുക്കും ഭാഗ്യം ലഭിച്ചു! ജോൺ പോളിന്റെ ജീവിതം കൂടുതൽ അടുത്തറിയുമ്പോൾ നമ്മുടെയുള്ളിലും നിറയും ഒരൽപം വിശുദ്ധി; സൂര്യതേജസിനുമുന്നിൽ മിന്നാമിനുങ്ങിന്റെ നുറുങ്ങുവെട്ടം പോലെയാണെങ്കിലും...
ആത്മീയമായൊരു ഉന്മാദത്തിന്റെ അത്യുന്നതിയിൽ ആയിരുന്നു ബ്രസീൽ അപ്പോൾ; നിരത്തുകളിലും മൈതാനങ്ങളിലും കാർണിവലിനെ വെല്ലുന്ന ആൾക്കൂട്ടം. എല്ലാ വഴികളും റിയോ ഡി ജനീറോയിലേക്ക്. ലോകത്തെ ഏറ്റവും വലിയ കത്തോലിക്കാ രാജ്യത്ത് സന്ദർശനം നടത്തുകയാണ് മാർപാപ്പ. മൈതാനങ്ങളും സ്‌റ്റേഡിയങ്ങളും വിട്ട് ദാരിദ്ര്യം നിറഞ്ഞ ഒരു ചേരിയുടെ സമീപമായിരുന്നു അന്നത്തെ വരവേൽപ്പ്. ഇല്ലായ്മകളുടേയും വല്ലായ്മകളുടെയും സങ്കടലോകമാണിത്; 'ഫവേല'കൾ എന്നാണു ലാറ്റിൻ അമേരിക്കയിൽ ഇത്തരം ചേരികളുടെ വിളിപ്പേര്. മുംബൈയിലെ ചേരികളെ ദാരിദ്ര്യം കൊണ്ട് തോൽപ്പിക്കുന്നവയാണ് ഈ 'ഫവേല'കൾ.
പ്രസംഗം കഴിഞ്ഞു ജനങ്ങൾക്കിടയിലേക്ക് ഇറങ്ങി ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ മാർപാപ്പ. വേലിക്കെട്ടിനു പുറത്ത് ഒരമ്മ; അവൾക്ക് ചുറ്റും ദൈന്യത നിറയുന്ന മുഖത്തോടെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ. ഒക്കത്തുമുണ്ട് കരഞ്ഞുറങ്ങുന്ന ഒരു കുഞ്ഞ്.
ഒരുനിമിഷം ജോൺ പോൾ പഴയ കരോൾ വൊയ്റ്റീവയായി; വഡോവിസിലെ ആ പഴയ ബാലൻ. ചേരിയിലെ ആ അമ്മയിൽ വ്യാകുലമാതാവിന്റെ മുഖംകണ്ടു ജോൺ പോൾ. ഇവൾക്ക് നൽകാൻ സാരോപദേശം പോരാ; വിശക്കുന്ന വയറുകൾക്ക് അന്നം നല്കാൻ തന്റെ കൈവശം എന്തുണ്ട്?
'ദരിദ്ര'നായ മാർപാപ്പ ളോഹയുടെ പോക്കറ്റുകൾ പരതി; ഒന്നുമില്ല നൽകാൻ. ഒരുനിമിഷം ചിന്താധീനനായി നിന്നു മാർപാപ്പ. പിന്നെ, വലതുകൈക്കുമേൽ ഇടതുകരം അമർത്തി; വീണ്ടും വലതുകരം ആ അമ്മയ്ക്കു നേരെ നീണ്ടു. അതിനുള്ളിൽ ഒരു മോതിരമുണ്ടായിരുന്നു; ഇടയ സന്ദർശനങ്ങളിൽ മാർപാപ്പ ധരിക്കുന്ന മുദ്രമോതിരം!
ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്ന കർദിനാൾമാരും മെത്രാന്മാരും അമ്പരപ്പോടെ പരസ്പരം നോക്കി. മുദ്രമോതിരം ദാനം നല്കുന്ന മാർപാപ്പ! ചരിത്രത്തിൽ ഇന്നുവരെ ഒരു മാർപാപ്പയും ഇങ്ങനെയൊരു ദാനം നൽകിയിട്ടുണ്ടാവില്ല. നൽകിയത് പാപ്പ ആയതുകൊണ്ട് അരുതെന്നു പറയാനും അവർക്കാവില്ലല്ലോ?
ജോൺ പോളിന് ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു ആ മോതിരം; കാരണമുണ്ട്, ക്രാക്കോവിലെ ആർച്ച്ബിഷപ്പ് ആയിരുന്ന കരോൾ വൊയ്റ്റീവയെ കർദിനാൾ ആയി ഉയർത്തിയപ്പോൾ പോൾ ആറാമൻ മാർപാപ്പ സമ്മാനിച്ചതായിരുന്നു ആ മോതിരം. പിന്നീട് മാർപാപ്പ ആയപ്പോഴും ആ മോതിരം തന്നെ ഉപയോഗിച്ചു, ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ. അതാണ് റിയോയിലെ ആ ഫവേലയിൽ ദാനം ചെയ്തത്. ബ്രസീൽ സന്ദർശനത്തിന്റെ തുടർന്നുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ വത്തിക്കാൻ സ്‌റ്റേറ്റ് സെക്രട്ടറിയുടെ മോതിരം അണിഞ്ഞാണ് മാർപാപ്പ ജനത്തെ ആശീർവദിച്ചത്.
കാണാതാവുന്ന കമ്പിളികുപ്പായങ്ങൾ
പാവങ്ങളോടുള്ള പാപ്പയുടെ ഈ പരിഗണനയിൽ പൊറുതിമുട്ടിയിട്ടുണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹായികൾ. ക്രാക്കൊവിൽ യുവവൈദീകനായി കരോൾ എത്തിയ കാലം. മഞ്ഞുപെയ്യുന്ന ജനുവരിയിലെ ഒരു പ്രഭാതം. അൽപം അകലെയുള്ള ഒരു മഠത്തിൽ ദിവ്യബലിക്ക് എത്തിയതാണ് ഫാദർ വൊയ്റ്റീവ. അപ്പോഴാണ് സിസ്റ്റർമാർ ശ്രദ്ധിച്ചത്; നേരിയ ഒരു ഷർട്ടും പാന്റ്‌സും മാത്രമാണ് കൊച്ചച്ചന്റെ വേഷം. മൈനസ് പത്തു ഡിഗ്രി തണുപ്പിൽ ഇത്രദൂരം നടന്നുവരാൻ ഈ വേഷം തികച്ചും അപര്യാപ്തം. അടുത്തതവണ ഫാദർ വൊയ്റ്റീവക്കായി ഒരു കമ്പിളിക്കുപ്പായം ഒരുക്കി വച്ചിരുന്നു, കന്യാസ്ത്രീകൾ. അതിനടുത്ത തവണ അച്ചൻ വന്നതും കമ്പിളികുപ്പായം ഇല്ലാതെ! കന്യാസ്ത്രീകൾക്കു ദേഷ്യം വന്നു. എവിടെപ്പോയി ആ വസ്ത്രം എന്നു തിരക്കി അവർ. 'ഒരു പാവപ്പെട്ടവനു കൊടുത്തു' എന്നായിരുന്നു മറുപടി.
വൈദികൻ ആകുന്നതിനു മുൻപും ഇതായിരുന്നു കരോളിന്റെ രീതി. സോൽവേയിലെ പാറമടയിൽ പണിയെടുക്കുമ്പോൾ പോലും തണുപ്പിനെ പ്രതിരോധിക്കുന്ന വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിച്ചിരുന്നില്ല കരോൾ. ആരെങ്കിലും ഒരു കമ്പിളികുപ്പായം സംഭാവന ചെയ്താൽ അതേ ദിവസം തന്നെ ഏതെങ്കിലും ദരിദ്രന് അതു നല്കുന്നതിലായിരുന്നു കരോളിന്റെ കമ്പം. തന്നെക്കാൾ അതിനാവശ്യമുള്ളവർ ഉണ്ടെന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ന്യായം.
ഒടുവിൽ ചെരുപ്പുകുത്തി പറഞ്ഞു: 'ഈ ഷൂസ് ഇനി നന്നാക്കാനാവില്ല'
ക്രാക്കോവിലെ സെന്റ് ഫ്‌ളോറിയാൻ പള്ളിയിൽ ഫാദർ കരോൾ സേവനം ചെയ്യുന്ന വേള. കുർബാനയ്ക്ക് വന്ന വിശ്വാസികൾ അക്ഷമരായി കാത്തിരിക്കുകയാണ്; വൈദീകനെ കാണാനില്ല. ഇടവകക്കാരിൽ ആരോ സങ്കീർത്തിയിൽ നോക്കിയപ്പോൾ അവിടെയുണ്ട് ഫാദർ കരോൾ; കാലിൽ ചെരിപ്പുകൾ ഇല്ല. കുർബാനയ്ക്ക് സഹായിക്കുന്ന ബാലൻ തന്റെ ചെരുപ്പുകളിൽ ഒരു ജോടി എടുത്തുകൊണ്ടുവരാൻ വീട്ടിലേക്കു പോയിരിക്കുകയാണ്! അത് കിട്ടിയിട്ടുവേണം വൈദികനു ബലി തുടങ്ങാൻ. കൊടും തണുപ്പുള്ള രാജ്യമാണ് പോളണ്ട് എന്നുകൂടി ഓർമിക്കുക. തലേന്ന് രാത്രി അദ്ദേഹം തന്റെ ചെരിപ്പുകൾ ഒരു യുവാവിനു നൽകിയിരുന്നു. ചെരിപ്പുകൾ ഇല്ലാത്തതു മൂലം പഠിക്കാൻ പോകാൻ കഴിയാതെ വലയുകയായിരുന്നു ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ.
ഏതാനും വർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മെത്രാൻ ആയി കരോൾ. ഒരു ഇടവക സന്ദർശനം നടക്കുകയാണ് ആ ദിവസം. പക്ഷെ, പുറത്തേക്കു പോകണമെങ്കിൽ ഒരുജോടി ഷൂസ് ഉടനടി വാങ്ങണം. കാരണം, ഇനി ഈ ഷൂസുകൾ തുന്നി ശരിപ്പെടുത്താൻ ആവില്ലെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു, സമീപത്തുള്ള ചെരുപ്പുകുത്തി. സഹായമെത്രാന്റെ ഷൂസ് എത്രതവണ നന്നാക്കിയെന്നു നിശ്ചയം പോരാ, അയാൾക്ക്. സ്‌നേഹത്തോടെ പലപ്പോഴും ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട് ആ മനുഷ്യൻ: 'പിതാവിനു പുതിയൊരു ഷൂസ് വാങ്ങിക്കൂടെ?'
ഒരു കാറിലുമുണ്ട് ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ
ആർച്ബിഷപ്പ് ആയപ്പോൾ ഈ ദാരിദ്ര്യം കുറച്ചുകൂടി പ്രകടമായി. അതിനുമുൻപ് ക്രാക്കോവ് അതിരൂപതയെ നയിച്ച മെത്രാപ്പോലിത്തമാർ എല്ലാവരും കുലീനരും സമ്പന്നകുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങളും ആയിരുന്നു. ദാരിദ്ര്യം അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ ഒരാൾ ആ പദവിയിൽ എത്തുന്നത് അതാദ്യം. പഴയ മെത്രാപ്പോലിത്തമാർ അതുകൊണ്ടുതന്നെ പ്രൗഡിയിൽ മുന്നിട്ടു നിന്നു.
അക്കാലം പ്രവാസികളായ നിരവധി പോളണ്ടുകാർ ഉണ്ടായിരുന്നു അമേരിക്കയിൽ. കാർഡിനൽ കരോൾ വൊയ്റ്റീവയ്ക്ക് അവർ ഒരു സമ്മാനം നല്കി; ഒരു ഫോർഡ് ഡീലക്‌സ് കാർ. അമേരിക്കയിൽ നിർമിച്ച ഈ കാർ ക്രാക്കൊവിൽ എത്തിച്ചു കൊടുക്കുക ആയിരുന്നു. ഏതാനും ദിവസം കർദിനാൾ ഈ കാറിൽ സഞ്ചരിച്ചു. പിന്നീട് തന്റെ പഴയ വോൾഗ കാറിൽ തന്നെ സഞ്ചരിച്ചു അദ്ദേഹം. എന്തിനാണ് ആ കാർ ഉപേക്ഷിച്ചതെന്നു തിരക്കി വൈദീകർ.
ഉത്തരം ഇങ്ങനെ: 'സമ്മാനം തരും മുൻപ് അവർ എന്നെ ഒരു കാറ്റലൊഗ് കാണിച്ചു; അതിൽ ഏറ്റവും ചെറിയ കാറാണ് ഞാൻ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചത്. പക്ഷേ, കാർ നേരിട്ടു കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ അമ്പരന്നു പോയി. അതിൽ കയറി ഒരു ഇടവക സന്ദര്ശനം നടത്തിയപ്പോൾ ഒരു കുട്ടി ഇങ്ങനെ പറയുന്നതു കേട്ടു: 'എന്തൊരു നല്ല കാറാണ് ഇത്'. എന്റെ സന്ദർശനം ജനങ്ങൾ ഓർമ്മിക്കേണ്ടത് കാറിന്റെ വലിപ്പം കണ്ടിട്ട് ആവരുത്.'
കർദിനാൾ വൊയ്റ്റീവ ആ കാർ ഉടനടി തന്നെ വിറ്റു; കിട്ടിയ പണം പാവങ്ങൾക്കും നൽകി.
കീറിത്തുന്നിയ കുപ്പായങ്ങൾ
ക്രാക്കൊവിൽ ആരും കർദിനാൾ വൊയ്റ്റീവയ്ക്ക് സമ്മാനമായി പണം നല്കുമായിരുന്നില്ല. കാരണം, അത് തുറന്നുപോലും നോക്കാതെ ഏതെങ്കിലും പാവപ്പെട്ടവർക്ക് കൊടുത്തുകളയും അദ്ദേഹം.
വസ്ത്രധാരണത്തിലും അങ്ങേയറ്റം ലാളിത്യം കാട്ടി കാർഡിനൽ കരോൾ. പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങാൻ വിമുഖനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. കീറിതുന്നിയ വസ്ത്രങ്ങൾ ആയിരുന്നു കൂടുതലും. തണുപ്പിനെ തടയാൻ ഒരൊറ്റ ജാക്കറ്റ് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. രണ്ടോ മൂന്നോ ളോഹ; രണ്ടു പാന്റുകൾ; മൂന്ന് ഷർട്ടുകൾ. ഇതിൽ കൂടുതൽ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല അദ്ദേഹത്തിന്റെ അലമാരയിൽ.
മരിയ എന്ന വൃദ്ധ ആയിരുന്നു കർദിനാളിന്റെ ഹൗസ് കീപ്പർ. ഒരിക്കൽ ഒരു കടുത്ത വേനൽക്കാലം.
കർദിനാളിന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ മിക്കതും പിഞ്ചികീറിയിരുന്നു. ഇക്കാര്യം അരമനയിലെ ബർസാറിനെ അറിയിച്ചു മരിയ. പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങാൻ നിർദേശിച്ചു ബർസാർ. 'പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങികൊടുത്താൽ ഉടനടി അത് സംഭാവന ചെയ്യും കർദിനാൾ. നമുക്ക് പുതിയവ വാങ്ങി നാലഞ്ചു തവണ അലക്കിയ ശേഷം അലമാരയിൽ വയ്ക്കാം.'
മറിയയുടെ നിർദേശം തലയാട്ടി സമ്മതിച്ചു ബർസാർ. ഈ പതിവ് ക്രാക്കോവ് അരമനയിൽ ഏറെക്കാലം തുടർന്നു; അദ്ദേഹം മാർപാപ്പയായി സ്ഥാനമേൽക്കും വരെ.
നൽകുന്നതിലാണ് സായൂജ്യം
സ്വന്തമായി ഒന്നും കരുതിവയ്ക്കാത്ത ഒരാൾ; അതായിരുന്നു കരോൾ വൊയ്റ്റീവ. കൊടുക്കുന്നതിൽ ആയിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ സായൂജ്യം; വസ്ത്രമായാലും പണമായാലും മറ്റെന്തുതന്നെ ആയാലും. ഇടക്കിടെ അദ്ദേഹം ഹൌസ് കീപ്പർ മരിയയെ വിളിക്കും. തന്റെ മുറിയിൽ ആവശ്യത്തിലേറെ സാധനങ്ങൾ കുന്നുകൂടുന്നു എന്നായിരിക്കും പരാതി.
പലരും നല്കുന്ന സമ്മാനപ്പൊതികൾ തുറന്നുനോക്കാതെ പാവങ്ങൾക്ക് കൈമാറുന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ രീതി. വീട്ടിൽ ചെന്ന് പൊതി തുറന്നു നോക്കുമ്പോൾ അതിനുള്ളിലെ വസ്തുവിന്റെ മൂല്യം കണ്ട് അമ്പരന്നുപോവും ആ പാവങ്ങൾ. കരോൾ വൊയ്റ്റീവ ക്രാക്കൊവിലെ സഹായമെത്രാനായിരിക്കുന്ന കാലം. രണ്ടാം നിലയിലാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുറി.അരമനയുടെ മുറ്റത്ത്‌നിന്നും ഉച്ചത്തിലുള്ള സംസാരം കേൾക്കാം. എന്താണു പ്രശ്‌നമെന്നു തിരക്കി കൊച്ചുപിതാവ്. അടുക്കളക്കാരി എമിലിയ പറഞ്ഞു: 'പഴയ വസ്ത്രങ്ങൾ വല്ലതും കിട്ടുമോ എന്നു ചോദിച്ചു ബഹളം കൂട്ടുകയാണ് ഒരാൾ.' അദ്ദേഹം എമിലിയയോട് തന്റെ പിന്നാലെ വരാൻ പറഞ്ഞു. അലമാര തുറന്നിട്ടശേഷം നിർദേശിച്ചു: 'ഇതിൽ നിന്ന് ഇഷ്ടമുള്ളതെടുത്തു കൊടുത്തുകൊള്ളുക.' മാർപാപ്പ ആയിക്കഴിഞ്ഞും മാറ്റം വന്നില്ല ഈ സ്വഭാവത്തിന്. പോൾ ആറാമൻ മാർപാപ്പ ഉപയോഗിച്ച അതേ ഫർണിച്ചറുകൾ തന്നെ മതിയെന്ന് വാശിപിടിച്ചു അദ്ദേഹം.
ഇങ്ങനെയും ഒരു മാർപാപ്പ!
ഒരിക്കൽ ലൊരെൻസാഗൊ ഡി കദോറിൽ അവധിക്കാലം ചെലവിടുക ആയിരുന്നു ജോൺ പോൾ. വെനീസിൽ നിന്ന് 120 കിലോമീറ്റർ ദൂരെയാണ് ഈ സ്ഥലം. എലിസബെത്തൻ സന്യാസിനികൾക്കായിരുന്നു പാപ്പയുടെ പരിചരണ ചുമതല. മാർപാപ്പയുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ അലക്കാൻ എടുത്ത അവർ ഞെട്ടി; പിഞ്ഞിക്കീറിയ അകംവസ്ത്രങ്ങൾ! ഇവ നശിപ്പിക്കാൻ നിശ്ചയിച്ചു അവർ. പുതിയവ വാങ്ങി വച്ചു അവർ. എന്നാൽ, പണം വെറുതെ കളഞ്ഞല്ലോ എന്നുപറഞ്ഞ് അവരെ സ്‌നേഹപൂർവ്വം ശാസിച്ചു പാപ്പ. കീറിയ വസ്ത്രങ്ങൾ തുന്നിച്ചേർത്ത് ഉപയോഗിക്കണം എന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിർബന്ധം.
യാചകന്റെ മുന്നിൽ ഒരു കുമ്പസാരം
വത്തിക്കാൻ അരമനയിലെ ഒരു അത്താഴവിരുന്ന്. വിരുന്നുമേശയിൽ അസാധാരണനായ ഒരു അതിഥിയുമുണ്ട്; മേരി മേജർ ബസിലിക്കയുടെ മുന്നിൽ ഭിക്ഷ യാചിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഒരാൾ! ആ രാത്രി അയാളുടെ ജീവിതം വല്ലാതെ മാറുകയാണ്! കഥ ഇങ്ങനെ.
അമേരിക്കയിൽ നിന്ന് മാർപാപ്പയുമായി പ്രൈവറ്റ് ഓഡിയൻസിന് അവസരം ലഭിച്ചു വന്നതാണ് ആ വൈദീകൻ. അതിനു മുൻപായി മഞ്ഞുമാതാവിന്റെ ബസിലിക്കയിൽ ഒന്നുപോയി പ്രാർഥിക്കാം എന്നു നിശ്ചയിച്ചു അദ്ദേഹം. ദേവാലയ മുറ്റത്ത് കരംനീട്ടി നിൽക്കുന്ന ഒരു പിച്ചക്കാരൻ. നീണ്ടുവളർന്ന താടിയും മുടിയും. അലക്കാത്ത വസ്ത്രങ്ങൾ. ഈ മുഖവും തീഷ്ണമായ ആ കണ്ണുകളും എവിടെയോ കണ്ടുമറന്നതുപോലെ തോന്നി ആ അമേരിക്കൻ വൈദീകന്!
തന്റെ പൗരോഹിത്യ ജീവിതത്തിൽ എവിടെയെങ്കിലും കണ്ട ഒരു മുഖം എന്ന് കരുതി പള്ളിയിൽ കയറി മുട്ടുകുത്തി അദ്ദേഹം. പെട്ടെന്ന്, ആ വൈദീകൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു; അതു തന്റെ പഴയ സഹപാഠിയാണ്! റോമിലെ വൈദീക പഠന കാലത്ത് ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്ന മിടുക്കൻ; ഫാദർ ജിം. ഒരാന്തലോടെ ആ വൈദീകൻ ദേവാലയമുറ്റത്തെത്തി. പഴയ ഓർമ്മകൾ.
ജീവിതം ലഹരിയിൽ തകർന്നുപോയ ഒരു കഥയായിരുന്നു അത്. മാർപാപ്പയുടെ ഓഡിയൻസിനിടെ ആ വൈദീകൻ ഈ സംഭവം പാപ്പയോട് പറഞ്ഞു: 'ഫാദർ ജിമ്മിനു വേണ്ടി പ്രാർഥിക്കണം'. അന്നു വൈകുന്നേരം രണ്ടു സന്ദർശകപാസുകൾ അച്ചനെതേടി എത്തി; വത്തിക്കാൻ അരമനയിൽ മാർപാപ്പയൊടൊപ്പം അത്താഴവിരുന്നിനുള്ള ക്ഷണം. അതിലൊന്നിൽ പാപ്പ സ്വന്തം കൈപ്പടയിൽ എഴുതിയിരുന്നു: 'ഫാദർ ജിമ്മിനു വേണ്ടി...'
അങ്ങനെ പാപ്പയോടൊപ്പം അത്താഴവിരുന്നിന് എത്തിയിരിക്കുകയാണ് ആ പിച്ചക്കാരൻ. അയാളെ തൊട്ടടുത്ത മുറിയിൽ കൊണ്ടുപോയി പാപ്പ. കതക് അടഞ്ഞു. പെയ്യാൻ വിതുമ്പുന്ന മേഘം പോലെ നിൽക്കുകയാണ് അയാൾ. പാപ്പ മെല്ലെ അയാളുടെ മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തി. എന്നിട്ടു ചോദിച്ചു: 'ഫാദർ ജിം, നിങ്ങളെന്റെ കുമ്പസാരം കേൾക്കുമോ?'
ഞടുങ്ങിപ്പോയി ജിം. താനൊരു പുരോഹിതൻ അല്ലെന്നു വിലപിച്ചു അയാൾ. മാർപാപ്പ പറഞ്ഞു: 'പൗരോഹിത്യം നിത്യമായ ഒരു കൂദാശയാണ്. റോമിന്റെ ബിഷപ് എന്ന നിലയിൽ ഞാൻ നിങ്ങളുടെമേലുള്ള നിയന്ത്രണം നീക്കുന്നു.'
ഫാദർ ജിമ്മിന്റെ നിലവിളിക്കിടയിലൂടെ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ മാർപാപ്പ കുമ്പസ്സാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഒടുവിൽ, ആ വൈദീകന്റെ കരങ്ങൾ നെറ്റിയിൽ ചേർത്തുവച്ചു പാപമോചനം തേടി!
പ്രവചനം പോലെ...
1981 മെയ് 12, ചൊവ്വാഴ്ച. വത്തിക്കാൻ മെഡിക്കൽ സെന്ററിൽ സന്ദർശനം നടത്തുകയാണ് ജോൺ പോൾ പാപ്പ. സൗകര്യങ്ങളൊക്കെ കാണിച്ചുകൊടുത്തുകൊണ്ട് ഒപ്പമുണ്ട് ഡോക്ടർ റിനട്ടോ ബുസ്സോനെറ്റി; പാപ്പയുടെ സ്വകാര്യ ഡോക്ടർ.
ആശുപത്രി വാതിൽക്കൽ ഒരു പുതിയ ആംബുലൻസ് പാർക്ക് ചെയ്തിരുന്നു. അതൊന്നു ആശീർവദിക്കാമോ എന്ന് തിരക്കി ഡോക്ടർ റിനട്ടോ. ആംബുലൻസ് വെഞ്ചരിച്ചുകൊണ്ട് പാപ്പ പറഞ്ഞു: 'ഈ ആംബുലൻസ് ഉപയോഗിക്കുന്ന ആദ്യത്തെ രോഗിയേയും ഞാൻ ആശീർവദിക്കുന്നു.'
ഇരുപത്തിനാലു മണിക്കൂർ കഴിയും മുൻപ് ആ ആംബുലൻസിൽ ആദ്യരോഗി എത്തി; മറ്റാരുമായിരുന്നില്ല അത്; ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ മാർപാപ്പ തന്നെ! മെയ് പതിമൂന്നിനു മാർപാപ്പയ്ക്ക് വെടിയേറ്റു; തലേന്നു വെഞ്ചരിച്ച പുതിയ ആംബുലൻസിൽ അദ്ദേഹം ആദ്യയാത്രക്കാരൻ ആയത് അങ്ങനെ!
'മാനസാന്തരത്തിന് വചനം മതിയാകാതെ വന്നാൽ രക്തം അത് നിറവേറ്റും.' പാപ്പാസ്ഥാനം ഏറ്റെടുക്കും മുൻപ് ഒരു കവിതയിൽ കരോൾ
വൊയ്റ്റീവ കുറിച്ചിട്ട വരികൾ. അക്ഷരങ്ങൾ ചിലപ്പോൾ പ്രവചനങ്ങളായി എഴുതുന്നയാളെ ചുട്ടുപൊള്ളിക്കും! 'അറംപറ്റുക' എന്നു പറയുമ്പോലെ...
ദിവ്യകാരുണ്യത്തോടും പരിശുദ്ധ അമ്മയോടും അളവറ്റ സ്‌നേഹം കാട്ടിയിരുന്നു ജോൺ പോൾ; ഒരുതരം ലഹരി പോലെ ആയിരുന്നു അത്. ഒരുനിമിഷം അകന്നുനിന്നാൽ സ്വയം ശൂന്യനായിപോകുന്നവിധമുള്ള അടുപ്പം. വിശുദ്ധരോടുള്ള വണക്കവും ഇങ്ങനെതന്നെ. ഓരോ പ്രഭാതത്തിലും ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞാൽ ചാപ്പലിൽ എത്തും അദ്ദേഹം. സങ്കീർത്തിയിൽ സൂക്ഷിച്ചിട്ടുള്ള വിശുദ്ധരുടെ തിരുശേഷിപ്പുകൾ ഓരോന്നായി ചുംബിക്കും; ഒരു കൊച്ചുകുഞ്ഞ് സ്വന്തം അമ്മയെ ഉമ്മവയ്ക്കുംപോലെ...വീൽചെയറിൽ ആയ അവസരങ്ങളിൽ പോലും ഒരുതരം നിഷ്ഠയോടെ ചെയ്തുപോന്നു ഈ സ്‌നേഹചുംബനം.
483 സുകൃതജീവിതങ്ങളെ വിശുദ്ധരായി പ്രഖ്യാപിച്ച ഒരു പാപ്പ;1345 പേരെ വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവരായി ഉയർത്തിയ ഒരാൾ. സ്വകാര്യമുറിയിലെ രണ്ടു തടിച്ച ഫയലുകളിൽ ഈ പുണ്യജന്മങ്ങളുടെയത്രയും ജീവചരിത്രം സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു അദ്ദേഹം. ഇടയ്ക്കിടെ ഇതെടുത്തു വായിക്കുമായിരുന്നു പാപ്പ.
സക്രാരിപോലെ ഒരു ജീവിതം
മറ്റെല്ലാവരും ഉറങ്ങുമ്പോൾ സക്രാരിക്കു മുൻപിൽ നിന്ന് നിലവിളിച്ചു കരഞ്ഞിരുന്നു ഈ വിശുദ്ധൻ. പാപ്പയുടെ സ്വകാര്യചാപ്പലിലെ വെറും നിലത്തു മിക്കരാത്രികളിലും കരംവിരിച്ചു കമിഴ്ന്നുകിടക്കുമായിരുന്നു ജോൺ പോൾ; മണിക്കൂറുകൾ നീളും ഈ സാഷ്ടാംഗപ്രണാമം. മാർബിൾ വിരിച്ച തറയിലെ ഈ കിടപ്പ് ആരോഗ്യം തകർക്കും എന്നുപദേശിച്ചു ഡോക്ടർ. പക്ഷേ, തന്റെ ശീലങ്ങൾ മാറ്റാൻ തയ്യാറായിരുന്നില്ല ആ രോഗി. ഒടുവിൽ, ചാപ്പലിന്റെ തറയിൽ പലകവിരിച്ചാണ് പ്രശ്‌നം പരിഹരിച്ചത്. ഒരിക്കൽ, വിദേശപര്യടനത്തിലായിരുന്നു പാപ്പ. പാപ്പ ടോയ്‌ലറ്റിലേക്കു കയറുന്നതു കണ്ടവരുണ്ട്; ഏറെ നേരം കഴിഞ്ഞിട്ടും ആൾ പുറത്തുവരാത്തതുകൊണ്ട് സെക്രട്ടറി പരിഭ്രാന്തിയോടെ കതകിൽ തട്ടി. അതു കുറ്റിയിട്ടിരുന്നില്ല; ഉള്ളിൽ മുട്ടിന്മേൽ നിന്ന് പ്രാർഥിക്കുകയാണ് ആ നല്ലയിടയൻ!
എല്ലാ ആഴ്ചകളിലും മുടങ്ങാതെ കുമ്പസാരിക്കുമായിരുന്നു അദ്ദേഹം. വളരെ പ്രായം ചെന്ന ഒരു പോളിഷ് മോൺസിഞ്ഞോർ ആയിരുന്നു സ്ഥിരം കുമ്പസാരക്കാരൻ. റെനീറോ കന്തലമസ്സെ എന്ന കപ്പുച്ചിൻ പുരോഹിതനും ചില വേളകളിൽ ജോൺ പോളിന്റെ പാപസങ്കീർത്തനം കേട്ടു. ഏറെനേരം മുട്ടിന്മേൽ നിന്ന് വിതുമ്പിക്കരഞ്ഞു കുമ്പസാരിക്കുന്നതായിരുന്നു രീതി. എല്ലാ വെള്ളിയാഴ്ചയും മുടങ്ങാതെ 'സ്ലീവാപാത' നടത്തുന്ന പതിവും ഉണ്ടായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്.
നമുക്കിടയിൽ ഇങ്ങനെയും ഒരാൾ ജീവിച്ചിരുന്നു! അല്ലെങ്കിൽ, ഇത്തരത്തിൽ ഒരാൾ ജീവിച്ച കാലഘട്ടത്തിൽ ജീവിക്കാൻ നമുക്കും ഭാഗ്യം ലഭിച്ചു! ജോൺ പോളിന്റെ ജീവിതം കൂടുതൽ അടുത്തറിയുമ്പോൾ നമ്മുടെയുള്ളിലും നിറയും ഒരൽപം വിശുദ്ധി; സൂര്യതേജസിനുമുന്നിൽ മിന്നാമിനുങ്ങിന്റെ നുറുങ്ങുവെട്ടം പോലെയാണെങ്കിലും...
